Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-412/14/LSz
z 28 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.) oraz poprzez dokonanie wpłaty 16 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydania karty podarunkowej oraz dokumentowania tego wydania na kasie fiskalnej lub fakturą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydania karty podarunkowej oraz dokumentowania tego wydania na kasie fiskalnej lub fakturą.

W wyniku wezwania tut. organu z 8 lipca 2014 r. znak IBPP1/443-412/14/LSz oraz znak IBPBI/2/423-455/14/MS wniosek został uzupełniony przez Wnioskodawcę pismem z 14 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.) oraz poprzez dokonanie wpłaty w dniu 16 lipca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż hurtowa a przede wszystkim detaliczna kosmetyków kolorowych w wyspecjalizowanych salonach, sklepach i stoiskach na terenie całej Polski. Przeważającą część przychodów stanowią wartości uzyskane z tytułu sprzedaży przez własną rozbudowaną sieć punktów handlu detalicznego. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT i zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg handlowych, a jego dochody z tytułu prowadzonej działalności opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób prawnych. Sprzedaż dla osób fizycznych ewidencjonowana jest za pomocą urządzeń fiskalnych.

W celu zyskania wizerunku nowoczesnej firmy nastawionej na potrzeby klientów oraz pozyskania szerszych rynków zbytu, a przede wszystkim zwiększenia obrotów został uruchomiony system sprzedaży oparty na emisji kart podarunkowych. W tym celu została zawarta umowa z zewnętrznym operatorem „A.”, który karty podarunkowe wyprodukował, identyfikując każdą indywidualnym numerem i wdrożył elektroniczny system ich obsługi przy użyciu terminali eService, których Wnioskodawca jest użytkownikiem. Został również opracowany regulamin, zgodnie z którym, karta podarunkowa będzie uprawniać okaziciela do dokonania zakupu za kwotę na karcie w okresie do ostatniego dnia dwunastego miesiąca od chwili pierwszego nabycia (doładowania kwotowego) karty. Po upływie tego terminu karta będzie tracić swoją ważność. Zgodnie z regulaminem za niezrealizowane środki na karcie nie jest możliwy zwrot pieniędzy. Również jeśli wartość kupowanego towaru będzie mniejsza niż środki na karcie - różnica nie będzie zwracana. W sytuacji zakupienia towaru o wartości przekraczającej środki na karcie, klient dokonywał będzie stosownej dopłaty.

Zasady korzystania z Programu Kart Podarunkowych „…”:

1. Karta Podarunkowa jest do nabycia w punktach handlowych ……..
2. Aktywacja Karty następuje poprzez jej doładowanie środkami pieniężnymi w kwocie od 1 zł do 1 000 zł. Doładowanie może nastąpić wielokrotnie w okresie od aktywacji do upływu terminu ważności Karty, także przed wyczerpaniem środków pieniężnych zgromadzonych na Karcie.
3. Karta Podarunkowa zachowuje ważność przez 12 miesięcy od daty jej aktywacji. Okres ważności Karty nie może być przedłużany.
4. Karta Podarunkowa może być zrealizowana wyłącznie w punktach handlowych ……i uprawnia do zakupu produktów marki ……, w tym produktów objętych promocjami i rabatami.
5. Karta Podarunkowa ……. jest kartą wielokrotnego użytku co oznacza, że posiadacz może wielokrotnie dokonywać zakupów.
6. W przypadku zakupu produktów, zgromadzone środki na Karcie zostają pomniejszone o wartość zakupu. Jeżeli wartość realizowanych zakupów przekroczy wartość środków pieniężnych na Karcie, Użytkownik zobowiązany jest dopłacić różnicę, jeżeli zaś zostanie wybrany produkt o niższej wartości to różnica nie podlega zwrotowi i nie ma możliwości wydawania „reszty” a także wymiana Karty Podarunkowej na gotówkę nie jest możliwa.
7. Użytkownik Karty Podarunkowej ma możliwość sprawdzenia salda środków przypisanych do Karty za pośrednictwem terminali płatniczych eService w punktach handlowych ……….
8. Karta Podarunkowa jest kartą na okaziciela, nie podlega zastrzeżeniu ani zablokowaniu.
9. Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za kradzież, utratę, zagubienie lub zniszczenie Karty Podarunkowej.
10. Wydanie Karty Podarunkowej ……… nie stanowi sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w rozumieniu przepisów prawa. W momencie Aktywacji Karty Podarunkowej Klient otrzymuje niefiskalny wydruk z terminala płatniczego eService potwierdzający wartość doładowania środkami pieniężnymi ww. Karty, który jednocześnie jest dokumentem poświadczającym dokonanie wpłaty środków pieniężnych na rzecz firmy……… Sp. z o.o.
    
    

Karta Podarunkowa …….. wraz z jej nominałem jest dokumentem poświadczającym dokonanie wpłaty środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy. Opłata pobierana za nominał na karcie nie jest formą przedpłaty ani zaliczki, ponieważ jej nabywca nie płaci za z góry ustalony towar ani za z góry ustaloną jego ilość. Przedłożenie tej karty w terminie do ostatniego dnia dwunastego miesiąca od daty jej wydania upoważnia okaziciela do zakupu oferowanych towarów w sieci handlowej ……... Okaziciel ma prawo wyboru dowolnych produktów z całej oferty Wnioskodawcy.

Dla klientów punktów handlowych ………. karta podarunkowa to doskonały prezent dla kogoś bliskiego i gwarancja, że „obdarowany” dokonujący nią zakupu z pewnością będzie z wybranego przez siebie towaru zadowolony. Stąd nazwa „karta podarunkowa”.

System sprzedaży oparty na „kartach podarunkowych” ma więc przyczynić się do zwiększenia sprzedaży, gdyż poszerza rynek zbytu o odbiorców dokonujących prezentów na rzecz innych osób. Karta podarunkowa nie posiada wartości motywacyjnych do dokonania zakupów. Jest ogólnodostępna dla klientów Wnioskodawcy. Klient nie musi spełniać żadnych warunków aby móc nabyć kartę. Karta uprawnia do zakupu jakichkolwiek towarów oferowanych w sieci handlu detalicznego …….. w cenach rynkowych tj. takich samych jak dla klientów dokonujących zakupów w tradycyjnej formie.

W uzupełnieniu z dnia 14 lipca 2014 r. jako przepisy prawa, których stosowanie budzi wątpliwości Wnioskodawcy wskazano: ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie art. 2 pkt 6 i pkt 22, art. 7 ust. 1, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 19 ust. 11, art. 106 ust. 1 i art. 111 ust. 1 ustawy. Z tym, że art. 106 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., natomiast z dniem 1 stycznia 2014 r. przepis zastąpiony przez art. 106a-q.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy moment odpłatnego wydania Karty Podarunkowej ……… rodzi obowiązek podatkowy na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności czy sprzedaż kart podarunkowych jest dostawą towaru lub świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy sprzedaż kart podarunkowych należy ewidencjonować za pomocą kasy fiskalnej lub poprzez wystawienie faktury VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Karta Podarunkowa ……… jest dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia do nabycia towarów o określonej wartości. Wydanie karty podarunkowej nie jest sprzedażą towarów i usług, nie spełnia przesłanek definicji dostawy towarów, ani świadczenia usług. Nie podlega więc ta czynność ustawie o podatku od towarów i usług, w szczególności przepisom art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Karty podarunkowe nie są objęte definicjami ujętymi w ustawie o podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy powstanie dopiero w chwili, gdy posiadacz karty podarunkowej dokona jej realizacji, czyli z jej pomocą dokona zakupu konkretnych towarów. Dopiero ta transakcja powinna zostać zarejestrowana na urządzeniu fiskalnym. Temu obowiązkowi nie podlega sama sprzedaż kart, na potrzeby której prowadzona jest wewnętrzna ewidencja. Natomiast nabywca Karty Podarunkowej ……… otrzymuje niefiskalny wydruk z terminala płatniczego eService potwierdzający transakcję nabycia ww. karty, który jednocześnie jest dokumentem poświadczającym dokonanie wpłaty środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy. Tak więc sprzedaż karty podarunkowej za gotówkę lub kartą płatniczą jest potwierdzana innym dokumentem i nie jest ewidencjonowana przez urządzenie fiskalne. Karta Podarunkowa ……… jest tylko znakiem uprawniającym jej posiadacza do nabycia konkretnych towarów o określonej wartości (czyli ich dostawa). Dopiero taka transakcja podlega zaewidencjonowaniu przez urządzenie fiskalne a klient otrzymuje wydrukowany paragon fiskalny, który jest potwierdzeniem dokonanej sprzedaży towarów. W czasie wydania karty podarunkowej nie dochodzi do żadnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy na rzecz jej odbiorcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nakłada na podatników obowiązki związane z udokumentowaniem obrotu podlegającemu podatkowi od towarów i usług, m.in. w zakresie wystawiania faktur, czy też ewidencjonowania sprzedaży na kasach fiskalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe obowiązki nie będą miały zastosowania do sprzedaży kart podarunkowych albowiem czynność sprzedaży tych kart nie mieści się w pojęciu ani odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług. Nie jest sprzedażą w myśl przepisu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania transakcji sprzedaży kart podarunkowych fakturą VAT, ani jej rejestracji na kasie fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę,

w jakiej dokonano czynności prawnej;

1. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
2. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały do 31 grudnia 2013 r. w art. 19 ustawy o VAT a od 1 stycznia 2014 r. w art. 19a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu do 31 grudnia 2013 r.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 11 ustawy o VAT (w brzmieniu do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Według art. 19a ust. 1 ustawy o VAT (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji kosmetyków, w celu zyskania wizerunku nowoczesnej firmy nastawionej na potrzeby klientów oraz pozyskania szerszych rynków zbytu, a przede wszystkim zwiększenia obrotów uruchomił system sprzedaży oparty na emisji kart podarunkowych. W tym celu została zawarta umowa z zewnętrznym operatorem, który karty podarunkowe wyprodukował, identyfikując każdą indywidualnym numerem i wdrożył elektroniczny system ich obsługi przy użyciu terminali eService, których Wnioskodawca jest użytkownikiem. Został również opracowany regulamin, zgodnie z którym, karta podarunkowa będzie uprawniać okaziciela do dokonania zakupu za kwotę na karcie w okresie do ostatniego dnia dwunastego miesiąca od chwili pierwszego nabycia (doładowania kwotowego) karty. Po upływie tego terminu karta będzie tracić swoją ważność. Zgodnie z regulaminem za niezrealizowane środki na karcie nie jest możliwy zwrot pieniędzy. Również jeśli wartość kupowanego towaru będzie mniejsza niż środki na karcie - różnica nie będzie zwracana. W sytuacji zakupienia towaru o wartości przekraczającej środki na karcie, klient dokonywał będzie stosownej dopłaty.

Karta Podarunkowa wraz z jej nominałem jest dokumentem poświadczającym dokonanie wpłaty środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy. Przedłożenie tej karty w terminie do ostatniego dnia dwunastego miesiąca od daty jej wydania upoważnia okaziciela do zakupu dowolnych produktów z całej oferty Wnioskodawcy. System sprzedaży oparty na „kartach podarunkowych” ma przyczynić się do zwiększenia sprzedaży, gdyż poszerza rynek zbytu o odbiorców dokonujących prezentów na rzecz innych osób. Karta podarunkowa nie posiada wartości motywacyjnych do dokonania zakupów. Jest ogólnodostępna dla klientów Wnioskodawcy. Klient nie musi spełniać żadnych warunków aby móc nabyć kartę. Karta uprawnia do zakupu jakichkolwiek towarów oferowanych w sieci handlu detalicznego ……. w cenach rynkowych tj. takich samych jak dla klientów dokonujących zakupów w tradycyjnej formie.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy moment wydania karty podarunkowej rodzi powstanie obowiązku podatkowego, w szczególności czy sprzedaż kart podarunkowych jest dostawą towaru lub świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia bonu towarowego. Natomiast Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług”.

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT bon towarowy, nazwany w omawianej sprawie przez Wnioskodawcę „kartą podarunkową”, nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT, gdyż nie jest towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do odbioru towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie tego bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży ww. kart klientom nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez nabywcę na rzecz Wnioskodawcy, a w konsekwencji wydania karty podarunkowej nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością.

Z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca stawiał jakiekolwiek ograniczenia lub warunki jakie klient musiałby spełnić aby nabyć kartę podarunkową. W konsekwencji w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Wnioskodawcy.

A zatem, czynność odpłatnego przekazania karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty podarunkowej nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. art. 19 ust. 11 i obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty podarunkowej nie będzie związana z nabyciem określonego towaru, bowiem karta ta uprawnia klientów do zakupu jakichkolwiek towarów oferowanych przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że pobierana przez Wnioskodawcę opłata za kartę podarunkową nie jest formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż klienci nabywając przedmiotową kartę wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar lub z góry ustaloną ilość tego towaru. Tym samym dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. art. 19 ust. 11 ani obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, w momencie wydania karty.

W omawianej sprawie zapłata, która ma miejsce przed dostawą towaru nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona – nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość towaru oraz cena towaru. Dopiero z chwilą dokonania dostawy towarów, a więc w momencie realizacji transakcji sprzedaży towaru powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. art. 19 ust. 1 i w obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z odpłatnym przekazaniem tych kart swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. art. 19 ust. 11 i obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

W tej sytuacji nie wystąpi tutaj obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, że dotyczy to również sytuacji, gdy karta podarunkowa nie zostaje zrealizowana w wymaganym terminie i traci swoją moc z uwagi na upływ terminu na który została wydana.

Należy zauważyć, że dopiero realizacja bonu towarowego (karty podarunkowej), czyli fizyczne nabycie towaru przez klienta, regulującego zapłatę poprzez wręczenie bonu towarowego (karty podarunkowej), jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wydanie towarów za bony towarowe (karty podarunkowe) podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru. Wówczas w przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 19 i art. 29 ustawy o VAT obowiązujące do 31 grudnia 2013 r. oraz art. 19a i 29a ustawy o VAT obowiązujące od 1 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że czynność sprzedaży tych kart nie spełnia przesłanek definicji dostawy towarów, ani świadczenia usług, należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej lub poprzez wystawienie faktury VAT sprzedaży kart podarunkowych należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy o VAT dodanym do ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2014 r. na podstawie ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.) - ilekroć mowa jest o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W związku ze zmianami wprowadzonymi ww. ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania, w tym wystawiania faktur korygujących, w dodanych do ustawy o VAT art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl art. 106i ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Ponadto zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z uwagi na to, że czynność odpłatnego przekazania karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie będąc odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie może tych transakcji, w świetle art. 106 ust. 1 ustawy o VAT obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. i art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. dokumentować fakturą.

Z tych samych względów przedmiotowe odpłatne przekazanie karty podarunkowej osobom fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolnikom ryczałtowym nie podlega również ewidencjonowaniu za pomocą kas rejestrujących, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż obowiązek stosowania kas rejestrujących związany jest z realizacją sprzedaży a więc wydaniem towaru. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów.

Przy czym nadmienić należy, iż przepisy o podatku od towarów i usług nie zawierają zakazu dokumentowania sprzedanej karty innym dokumentem wewnętrznym. Zatem w przypadku, kiedy transakcji między dwoma podmiotami nie można udokumentować fakturą czy też paragonem, wówczas w celu potwierdzenia transakcji może zostać wystawiona nota księgowa lub dokument wewnętrzny, np. jak wskazał Wnioskodawca niefiskalny wydruk z terminala płatniczego.

Należy zauważyć, że realizacja karty, czyli fizyczne nabycie towaru przez klienta, regulującego zapłatę poprzez wręczenie karty podarunkowej, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wydanie towarów za karty podarunkowe podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru.

Przy czym Wnioskodawca przedmiotowe wydanie towarów będzie obowiązany udokumentować fakturą. Natomiast w przypadku gdy wydanie nastąpi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych Wnioskodawca będzie zobowiązany przedmiotowe wydanie zaewidencjonować za pomocą kasy rejestrującej, zgodnie z postanowieniami art. 111 ust. 1 ustawy o VAT oraz ewentualnie fakturą na życzenie tych osób.

Tym samym w omawianej sprawie stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania transakcji sprzedaży kart podarunkowych fakturą VAT, ani jej rejestracji na kasie fiskalnej, należało uznać za prawidłowe.

W niniejszej sprawie rozpatrzono pytania w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.