Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-358/14-4/MS
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 lipca 2014 r. (data nadania 5 lipca 2014 r., data wpływu 7 lipca 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB4/415-358/14-2/MS z dnia 24 czerwca 2014 r. (data nadania 24 czerwca 2014 r., data doręczenia 30 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-358/14-2/MS z dnia 24 czerwca 2014 r. (data nadania 24 czerwca 2014 r., data doręczenia 30 czerwca 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 5 lipca 2014 r. (data nadania 5 lipca 2014 r., data wpływu 7 lipca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W toku postępowania przed Sądem Okręgowym w sprawie powództwa Wnioskodawcy o odszkodowanie od obecnie już byłego pracodawcy z tytułu naruszenia wobec Wnioskodawcy zasady równego traktowania w zatrudnieniu, w dniu 27 lutego 2014 roku doszło do zawarcia ugody pomiędzy stronami. W powołanej ugodzie strony zobowiązały się do (Wnioskodawca przytacza zapisy ugody):

• zobowiązanie byłego pracodawcy:
  
  „wypłaci powodowi Wojciechowi R. (Wnioskodawcy), reprezentowanemu przez radcę prawnego Agnieszkę R. tytułem odszkodowania z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu kwotę 115.000 (sto piętnaście tysięcy) złotych, w czterech miesięcznych ratach, każda po 28.750 (dwadzieścia osiem tysięcy siedemset pięćdziesiąt) złotych."
  
• zobowiązanie Wnioskodawcy:
  
  "Powód Wojciech R. (Wnioskodawca) zobowiązuje się do cofnięcia pozwu wraz ze zrzeczeniem się roszczenia o przywrócenie do pracy, toczącej się przed Sądem Rejonowym".
  
  

Od dnia 28 grudnia 1989 r. Wnioskodawca był pracownikiem pozwanej. W dniu 29 września 2008 r. pracodawca wypowiedział Wnioskodawcy umowę o pracę. W uzasadnieniu wypowiedzenia wskazano rzekomą likwidację zajmowanego przez Wnioskodawcę stanowiska Dyrektora Biura Zarządzania Zakupami i Dostawami. Wnioskodawca wniósł pozew przeciwko pracodawcy. Prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w W. z dnia 11 stycznia 2011 r., utrzymującego w mocy orzeczenie Sądu Rejonowego w W., Wnioskodawca został przywrócony do pracy na wcześniej zajmowane stanowisko dyrektora ww. biura. W okresie 11 miesięcy, tj. od ponownego podjęcia przez Wnioskodawcę pracy w styczniu 2011 r. do dnia 30 kwietnia 2011 r. oraz od dnia 7 września 2012 r. do ponownego wręczenia Wnioskodawcy wypowiedzenia umowy o pracę w dniu 4 kwietnia 2013 r., Wnioskodawca był mianowanym przez pracodawcę dyrektorem Biura Zarządzania Zakupami i Dostawami, ale biurem tym nigdy w tym okresie Wnioskodawca nie kierował. Biurem kierował inny pracownik, który był również mianowanym dyrektorem tego biura, W ten sposób stworzono sytuację, że organizacyjnie w jednym biurze było dwóch dyrektorów, z tym, że Wnioskodawca posiadał dużo niższe wynagrodzenie i przez 11 miesięcy był oddelegowywany do wykonywania zadań sprowadzających się głównie do tłumaczenia na język angielski służbowej dokumentacji i instrukcji. Pracodawca nigdy nie poddał ocenie kwalifikacji Wnioskodawcy i kwalifikacji pracownika kierującego biurem. Pracodawca nie skorzystał też z doświadczenia Wnioskodawcy w zakresie prowadzenia zakupów, pomimo, że Wnioskodawca był w latach 2004 – 2008 nie tylko dyrektorem Biura Zarządzania Zakupami i Dostawami, ale również pełnomocnikiem prezesa ds. zakupów nietechnicznych i stworzył to biuro od podstaw jako Centralną Organizację Zakupową w przedsiębiorstwie.

Od dnia 1 maja 2011 r. Wnioskodawca pracował przez okres 13 miesięcy na utworzonym specjalnie dla Niego stanowisku starszego specjalisty ds. wojskowo-obronnych. Było to wynikiem wręczonego Mu 3 miesiące wcześniej wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Skierowanie Wnioskodawcy do pracy w sekcji wojskowo-obronnej nie wynikało z potrzeb pracodawcy, gdyż Wnioskodawca nie miał żadnego doświadczenia ani odpowiednich kwalifikacji do zajmowania tego stanowiska. Pracując w sekcji wojskowo-obronnej, jako jedyny pracownik Wnioskodawca nie otrzymał zgody przełożonych na dostęp do poufnych danych związanych z mobilizacją i do danych osobowych wszystkich pracowników przedsiębiorstwa, Wnioskodawca nie został też objęty specjalistycznymi szkoleniami razem z pozostałymi pracownikami sekcji. W efekcie Wnioskodawca wykonywał zadania zdecydowanie poniżej Jego kwalifikacji zawodowych. Wnioskodawca przygotowywał imienne wykazy pracowników objętych mobilizacją, organizował sale do szkoleń z zakresu mobilizacji, wysyłał i odbierał korespondencję z zewnętrznymi instytucjami, archiwizował jawne dokumenty, ewidencjonował magazynowany sprzęt obronny. Ponadto jako jedyny pracownik został przeniesiony w marcu 2012 r. na okres 6 miesięcy do niesprzątanego, nieogrzewanego pomieszczenia w budynku wyłączonym z eksploatacji, przeznaczonym do rozbiórki. Powyższe postępowanie pracodawcy naruszało prawo Wnioskodawcy do godności w miejscu pracy.

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 29 maja 2012 r. podtrzymał w całości wyrok Sądu Rejonowego w W. i uznał za bezskuteczne wypowiedzenie Wnioskodawcy warunków pracy i płacy. Sąd w orzeczeniu wskazał, że przeniesienie Wnioskodawcy na stanowisko starszego specjalisty było uchyleniem się od przywrócenia Wnioskodawcy do pracy na stanowisku dyrektora Biura Zarządzania Zakupami i Dostawami. Jednak pracodawca przez ponad 3 miesiące ignorował powyższy wyrok Sądu. Dopiero w dniu 7 września 2012 r. wręczono Wnioskodawcy nominację na stanowisko dyrektora biura, ale równocześnie oddelegowano na okres 3 miesięcy do pracy związanej z tłumaczeniem wewnętrznej dokumentacji na język angielski. Przy tym zlikwidowano stanowisko starszego specjalisty utworzone dla Wnioskodawcy w sekcji wojskowo-obronnej.

Wielokrotne naruszenie przez pracodawcę zasad równego traktowania w zatrudnieniu i ignorowanie dwóch prawomocnych wyroków przywracających Wnioskodawcę na stanowisko dyrektora Biura Zarządzania Zakupami spowodowało, że w dniu 28 września 2012 r. Wnioskodawca skierował sprawę do sądu.

Gdy w dniu 31 marca 2013 r. upłynął kolejny 3 miesięczny okres oddelegowania Wnioskodawcy do innej pracy poza Biurem Zarządzania Zakupami i Dostawami, nie został przywrócony na stanowisko dyrektora biura. W ramach przeprowadzanego zwolnienia grupowego obejmującego 280 pracowników administracji, w dniu 4 kwietnia 2013 r. wręczono Wnioskodawcy wypowiedzenie umowy o pracę. Miesiąc później został zwolniony pracownik kierujący Biurem Zarządzania Zakupami i Dostawami z powodu zastrzeżeń do jego pracy. W wyniku tego powstał wakat na tym stanowisku. Nie zaproponowano jednak Wnioskodawcy objęcia tego stanowiska, pomimo, że miało to miejsce jeszcze w okresie 3 miesięcznego wypowiedzenia. Nie ogłoszono również konkursu, do którego niewątpliwie Wnioskodawcy by przystąpił. Zatrudniono bez konkursu osobę z zewnątrz.

Wskazać należy, że wszystkie działania podejmowane przez pozwanego pracodawcę, począwszy od wręczenia Mu wypowiedzenia warunków pracy i płacy zaraz po przywróceniu Wnioskodawcy do pracy, poprzez kolejne kilkakrotne delegowanie Wnioskodawcy do wykonywania innej pracy poniżej Jego kwalifikacji, zwalnianie z obowiązku świadczenia pracy, stanowiły celowe działanie zmierzające do uniemożliwienia Wnioskodawcy wykonywania pracy na stanowisku Dyrektora Biura Zarządzania Zakupami i Dostawami. Pracodawca naruszał przy tym w istotny sposób zasady równego traktowania w zatrudnieniu.

Zlecane Wnioskodawcy zadania zawsze wykonywał On terminowo i w sposób właściwy. Wnioskodawca był w pełni lojalnym pracownikiem wobec pracodawcy. Za rok 2011 otrzymał bardzo dobrą ocenę kadrową. Jednak za rok 2012, z nieznanych powodów, jako jedyny pracownik nie został objęty oceną kadrową.

Wykonując warunki ugody z dnia 27 lutego 2014 r., zawartej przed Sądem Okręgowym w W., upełnomocniona przez Wnioskodawcę mecenas Agnieszkę R., w piśmie z dnia 20 marca 2014 r. do Sądu Rejonowego w W. wskazała, że Wnioskodawca cofa pozew z dnia 11 kwietnia 2013 r. wraz ze zrzeczeniem się roszczenia o przywrócenie do pracy. Sąd postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2014 r. umorzył postępowanie. Natomiast były pracodawca do dnia złożenia niniejszego wniosku do Izby Skarbowej, nie dotrzymał warunków ugody i nie przelał na konto bankowe Wnioskodawcy dwóch pierwszych rat należnego odszkodowania, pomimo, że upłynęły terminy ich płatności, tj. 10 marca i 10 kwietnia 2014 r.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że na podstawie ugody sądowej zawartej w dniu 27 lutego 2014 r. przed Sądem Okręgowym w W. z pozwaną P. w sprawie zostało Wnioskodawcy przyznane i wypłacone (Wnioskodawca podaje zapis z protokołu ugody) „odszkodowanie z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu”. Umowa o pracę była zawarta na czas nieokreślony. Umowa o pracę nie została rozwiązana za porozumieniem stron, lecz została wypowiedziana przez pracodawcę z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym kwota odszkodowania przyznanego Wnioskodawcy na mocy ugody sądowej z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota odszkodowania przyznanego na mocy ugody sądowej z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych
na podstawie tych ustaw. W niniejszej sprawie podstawa i wysokość przyznanego Wnioskodawcy odszkodowania wynikały wprost z przepisu Kodeksu Pracy, a to art. 18(3)d, który stanowi, że: „Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodze­nia za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów". Ponadto przedmiotowe odszkodowanie nie jest wymienione wśród wykluczeń w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podanych w pozycjach od lit. a) do g). Zdaniem Wnioskodawcy odszkodowanie to podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
   
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
   
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
   
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
   
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
   
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
   
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
   
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na rzecz Wnioskodawcy, na mocy ugody sądowej, zostało przyznane i wypłacone odszkodowanie w związku z naruszeniem przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Umowa o pracę była zawarta na czas nieokreślony. Umowa o pracę nie została rozwiązana za porozumieniem stron.

W myśl przepisu art. 18(3)d ustawy z dnia 26 czerwca 1976 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Z brzmienia przywołanego przepisu wyraźnie wynika, że świadczenie przewidziane przez ustawodawcę to odszkodowanie mające na celu wyrównanie poniesionej przez pracownika szkody. Zakładając, więc że ugoda sądowa zawarta między podatnikiem a jego pracodawcą dotyczyła odszkodowania za naruszenie obowiązku równego traktowania w zatrudnieniu, podstawą dochodzonego odszkodowania powinna być norma art. 18(3)d Kodeksu pracy.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że przyznane odszkodowanie, jak i zasady jego ustalania, wynikają wprost z przepisu art. 18(3)d Kodeksu pracy. A zatem należy stwierdzić, że odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę w wyniku zawartej ugody sądowej będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.