Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-241/14-2/DS
z 8 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawiązał z drugim wspólnikiem podmiotem niemieckim (Spółką E. GmbH z siedzibą w N – Niemcy) spółkę komandytową pod firmą X z o.o. Sp.k., w której uczestniczy jako komplementariusz.

W spółce komandytowej Wnioskodawca posiada zgodnie z paragrafem 12 umowy spółki komandytowej 0,0115% udziału w zysku.

Dowód

Zawierający tekst jednolity umowy spółki komandytowej akt notarialny nr Rep. (…).

W roku 2013 X z o.o. Sp.k. realizowała inwestycję polegającą na wybudowaniu nowej linii produkcyjnej w celu jej wydzierżawienia w jednej ze swoich powiązanych firm na Białorusi, to jest spółce prawa białoruskiego IP – Białoruś (dalej IP).

Inwestycja ta polegała na zakupie przez X z o.o. Sp.k. i zamontowaniu na terenie Białorusi na terenie zakładu przyszłego dzierżawcy – spółki IP linii produkcyjnej do produkcji kołder i poduszek. W tym celu X z o.o. Sp.k. zakupiła maszyny przemysłowe, następnie przetransportowała je do spółki IP i zamontowała je w zakładzie produkcyjnym spółki IP na Białorusi. Miedzy spółkami została zawarta umowa dzierżawy maszyn, na podstawie której właścicielem maszyn była X z o.o. Sp.k., a spółka IP opłacała czynsz dzierżawny. Po montażu i testach próbnych spółka IP we wrześniu 2013 rozpoczęła produkcję wyrobów.

Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowej i rozlicza się z podatku dochodowego od osób prawnych.

Jak wiadomo, spółka komandytowa jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Wspólnikami spółki handlowej mogą być spółki z o.o. jako osoby prawne mające pełną zdolność do czynności prawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz.U. Nr 21, poz. 86) „Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe”.

A zatem Wnioskodawca jako komplementariusz Spółki X z o.o. Sp.k. ustala dochód proporcjonalnie do posiadanego w spółce komandytowej udziału w zysku. Mając na uwadze te zasady rozliczania podatku dochodowego maszyny zostały przyjęte ma środki trwałe w księgach Spółki X z o.o. Sp.k. pod pozycją środki trwałe w obcym przedsiębiorstwie i amortyzowanie zgodnie z przepisami prawa podatkowego proporcjonalnie do jej prawa w udziale w zysku.

X z o.o. Sp.k. ustaliła wartość początkową środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych przyjęła cenę nabycia tych maszyn powiększoną o dodatkowe koszty, tj. koszty transportu do dzierżawcy na Białorusi, koszty ich montażu, uruchomienia i rozpoczęła amortyzowanie maszyn po dacie przekazania tych maszyn do użytkowania. Odpisy amortyzacyjne stanowiły koszt uzyskania przychodów (proporcjonalnie do udziałów w zyskach), natomiast do przychodów Spółki zaliczano natomiast czynsz z dzierżawy tych maszyn (proporcjonalnie do udziałów w zyskach).

Na początku roku 2014 z uwagi na niekorzystną i niepewną sytuację polityczną na rynkach wschodnich oraz powtarzające się problemy z awariami maszyn z powodu braku profesjonalnego personelu do ich obsługi i w konsekwencji problemy z jakością wyprodukowanych towarów Zarząd komplementariusza, czyli Wnioskodawca – podjął decyzję o zaprzestaniu przez Spółkę X z o.o. Sp.k. zlecenia produkcji spółce IP na Białorusi oraz zakończeniu umowy dzierżawy maszyn i przeniesieniu maszyn do siedziby Spółki X z o.o. Sp.k. w Polsce i ponownym ich zamontowaniu i rozpoczęciu produkcji w Polsce.

Umowa dzierżawy tych maszyn pomiędzy Spółką X z o.o. Sp.k. a Spółką IP na Białorusi została w związku z tym rozwiązana i maszyny na tej podstawie mają obecnie wrócić do Polski do siedziby właściciela maszyn, czyli Spółki X z o.o. Sp.k.

Jedną z konsekwencji przeniesienia tych maszyn jest konieczność dokonania ich demontażu w zakładzie dzierżawcy, czyli spółki IP na Białorusi oraz transport ich do Polski, co oznacza, że X z o.o. Sp.k. dodatkowo poniosłaby wydatki dotyczące demontażu maszyn produkcyjnych znajdujących się na Białorusi i w konsekwencji wydatki związane transportem ich do Polski oraz ponownym montażem tych maszyn w nowej lokalizacji, tj. hali produkcyjnej X z o.o. Sp.k. w Polsce.

Fakt przeniesienia maszyn ze „.starej” lokalizacji w zakładzie IP na Białorusi do „nowej” Polsce w żaden sposób nie zmieni ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia do używania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione w związku ze zwrotnym przeniesieniem maszyn, tj. wydatki na demontaż, koszt transportu maszyn i ponowny montaż z miejsca ich dotychczasowego wykorzystywania na Białorusi do siedziby X z o.o. Sp.k. w Polsce, Wnioskodawca – jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów „innych niż bezpośrednio związanych z przychodami” w rozumieniu art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (jako komplementariusz proporcjonalnie do swojego udziału w zysku w X Sp. z o.o. Sp.k.) czy też powinna je ująć zwiększając o nie wartość początkową tych maszyn jako środków trwałych?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione w związku ze zwrotnym przeniesieniem maszyn, tj. wydatki na demontaż, koszty transportu maszyn i ponowny montaż z miejsca ich dotychczasowego wykorzystywania na Białorusi do siedziby X z o.o. Sp.k. w Polsce, Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów „innych niż bezpośrednie” w rozumieniu art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 5 ust. 1 tej ustawy (jako komplementariusz proporcjonalnie do udziału w zysku w X Sp. z o.o. Sp.k.) potrącalne z przychodu pod datą ich poniesienia przez Spółkę.

Na wstępie należy wyjaśnić, że Wnioskodawca jako komplementariusz spółki komandytowej rozliczając się z podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z regułami zawartymi w zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U. Nr 80, poz. 350), ustala dochód proporcjonalnie do posiadanego w spółce komandytowej udziału w zysku. To dlatego przychody i koszty z tytułu udziału w spółce komandytowej włącza do przychodów i jako takie rozlicza według zasad podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy „przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną. Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. To samo dotyczy kosztów uzyskania przychodów oraz wydatków, które takimi kosztami nie są. W praktyce przyjmuje się, że choć podatnikami są wspólnicy, to najpierw należy ustalić dochód spółki komandytowej, tak jakby to ona była podatnikiem. Dopiero w następnej kolejności ustala się dochód wspólnika – proporcjonalnie do jego prawa udziału w zysku spółki. Udział ten określa się na podstawie umowy spółki. W spółce komandytowej X z o.o. Sp.k. spółka Wnioskodawca posiada zgodnie z paragrafem 12 umowy spółki komandytowej 0,0115% zysku.

Dowód

Zawierający tekst jednolity umowy spółki komandytowej akt notarialny nr Rep. (…).

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na zdemontowanie, przeniesienie i ponowne zamontowanie maszyn nie mają wpływu na wartość początkową przenoszonych maszyn i należy je uznać za koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodami, podlegający potrąceniu w dacie jego poniesienia – zgodnie z art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Wartość początkowa środków trwałych (od której naliczane są odpisy amortyzacyjne), może być zmieniona jedynie w wyniku ich ulepszenia (art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) lub przyłączenia albo odłączenia części składowych (art. 16g ust. 16 ww. ustawy). Przeniesienie uprzednio użytkowanych środków trwałych z jednego miejsca na drugie nie stanowi okoliczności o których mowa w hipotezach ww. przepisów.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na zdemontowanie, przeniesienie i ponowne zamontowanie maszyn w nowym miejscu ich wykorzystywania do prowadzonej działalności gospodarczej zasadniczo nie powinny wpływać na wartość początkową maszyn produkcyjnych, oczywiście pod warunkiem, jeżeli na skutek ich wykonania nie dojdzie do wzrostu wartości użytkowej któregoś z ww. środków trwałych, mierzonej w szczególności ich okresem używania, czy kosztami eksploatacji itp.

Przeniesienie maszyn produkcyjnych z jednego miejsca na drugie nie stanowi okoliczności, o których mowa w hipotezach ww. przepisów (art. 16g ust. 13 i art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Dlatego wydatki związane ze zdemontowaniem, przeniesieniem i ponownym zainstalowaniem maszyn produkcyjnych, zdaniem Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednie i są potrącalne na podstawie art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod datą poniesienia, czyli zaksięgowania ich przez Spółkę zgodnie z zasadami rachunkowości. Dlatego, zdaniem Spółki, wydatki związane ze zdemontowaniem, przeniesieniem i ponownym zainstalowaniem maszyn w przedstawionym wyżej stanie faktycznym, należy zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne na podstawie przepisu art. 15 ust. 4d ustawy w zw. z art. 15 ust. 4e tej ustawy pod datą ich poniesienia przez Spółkę.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż taka kwalifikacja wydatków o których mowa powyżej do kosztów uzyskania przychodów została potwierdzona m.in. w następujących indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

• z dnia 22 stycznia 2009 r. wydanej przez Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-1566/08-2/JG,
• z dnia 22 lipca 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB4/423-150/11-2/MC.
  
  

Reasumując w przedmiotowym stanie faktycznym wydatki poniesione w związku z przeniesieniem maszyn, tj. ich demontaż, transport i montaż, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów „innych niż bezpośrednie” na art. w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Jednocześnie należy zauważyć, że Spółka do wniosku dołączyła kserokopię Aktu notarialnego Repertorium (…). Należy jednak wyjaśnić, że wydając interpretacje indywidualne w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w dokumentach), w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.