Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-423/14-4/MM
z 21 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniu 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 13 czerwca 2014 r. nr IPPP2/443-423/14-2/MM o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług najmu lokalu mieszkalnego, zasad prowadzenia ewidencji oraz obowiązku uwzględniania w deklaracji obrotu z tytułu świadczenia usług najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług najmu lokalu mieszkalnego, zasad prowadzenia ewidencji oraz obowiązku uwzględniania w deklaracji obrotu z tytułu świadczenia usług najmu. Wskazany wniosek zawierał braki formalne. W związku z tym tut. Organ podatkowy pismem z 13 czerwca 2014 r. znak IPPP2/443-423/14-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną liniową stawką 19% oraz jest podatnikiem VAT. Razem z żoną, która prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w formie karty podatkowej Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego w Kołobrzegu. Wnioskodawca zamierza ten lokal wynajmować prywatnie, poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą na cele mieszkaniowe indywidualnym osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej na różne okresy, w zależności od zapotrzebowania. Wnioskodawca chce wszystkie przychody z tego najmu opodatkować w formie ryczałtu ewidencjonowanego stawką 8,5%. Będzie prowadził ewidencję przychodów na podstawie faktur, lub dowodów wewnętrznych jeśli wynajmujący nie poproszą o fakturę.

Zainteresowany planuje zastosować do tej sprzedaży przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług właściwe dla usług wynajmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Zainteresowany może zastosować do przychodów z najmu przedmiotowe zwolnienie z VAT?
2. Czy prowadzona ewidencja przychodu w oparciu o wystawiane dowody wewnętrzne dokumentujące przychody z najmu może być traktowana jako ewidencja sprzedaży VAT?
3. Czy przychody z najmu nie w ramach działalności gospodarczej Zainteresowany powinien wykazywać w deklaracji VAT-7 składanej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca jest zdania, że może zastosować na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienie z VAT wynajmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe mimo, że okresy wynajmu mogą być różnej długości, a osoby korzystające z lokalu mogą się zmieniać.
2. Zainteresowany uważa, że ewidencja przychodów wymieniana przez przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spełnia wymagania ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące ewidencji sprzedaży.
3. Wnioskodawca uważa, że ze względu na to, że jest podatnikiem VAT powinien w składanych deklaracjach uwzględniać przychody z najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywana w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na mocy zaś art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści powołanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział w określonych sytuacjach możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku bądź zwolnienia od tego podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z przepisu tego wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Zatem zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym – co istotne – na cele mieszkaniowe. Przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki podstawowej 23%, gdyż najem jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy o VAT definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT. Razem z żoną Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego w Kołobrzegu. Wnioskodawca zamierza ten lokal wynajmować prywatnie, poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą na cele mieszkaniowe indywidualnym osobom nie prowadzącym działalności gospodarczej na różne okresy, w zależności od zapotrzebowania.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Zainteresowanego usługi polegające na udostępnianiu na podstawie umowy najmu lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mieszczą się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT i tym samym korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany zamierza wynajmować lokal mieszkalny osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej. Wnioskodawca chce wszystkie przychody z tego najmu opodatkować w formie ryczałtu ewidencjonowanego stawką 8,5%. Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję przychodów na podstawie faktur, lub dowodów wewnętrznych jeśli wynajmujący nie poproszą o fakturę.

Ustawa nie określa obowiązkowej formy prowadzenia ewidencji lecz tylko określa wymogi, którym powinna odpowiadać. W związku z tym, co do zasady, możliwe jest uznanie za ewidencję sprzedaży także innych ewidencji, do których prowadzenia zobowiązany jest podatnik na podstawie odrębnych przepisów.

Brak jest zatem przeszkód, aby ewidencja przychodów prowadzona przez Wnioskodawcę dla celów opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne była wykorzystywana w zakresie podatku od towarów i usług jako ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, pod warunkiem spełnienia wymogów wynikających z ww. przepisu, tzn. że będzie zawierała wszystkie elementy wskazane w ww. art. 109 ust. 3 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak stwierdzono w odpowiedzi na pytanie nr 1 czynność będąca usługą najmu, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji wynajem lokalu mieszkalnego stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy wskazać, że w analizowanej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać, że wynajmując ww. lokal Wnioskodawca wystąpi w odniesieniu do tej czynności w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zainteresowany zamierza wykorzystywać lokal mieszkalny, będący przedmiotem najmu, w sposób ciągły do celów zarobkowych. Zatem jest On zobowiązany wykazywać obrót z najmu lokalu mieszkalnego w deklaracjach VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.