Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-626/14/AP
z 25 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 maja 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka ma prawo zaliczyć podatek VAT zapłacony za granicą do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka ma prawo zaliczyć podatek VAT zapłacony za granicą do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka na podstawie umowy świadczy usługi produkcyjne na zlecenie spółek nadrzędnych z Anglii, Francji i Włoch; ma siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w Polsce i tutaj jest zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności wysyła swoich pracowników poza granice kraju, gdzie nabywają oni towary i usługi związane z odbytą delegacją np. koszty usług noclegowych, restauracyjnych, koszty zakupu paliwa. Za te towary i usługi świadczone poza granicami Polski, kontrahent unijny wystawia Spółce fakturę w walucie obcej uwzględniając kwotę podatku. Spółka kwotę podatku naliczonego nie ujmuje w kosztach uzyskania przychodu i wykazuje je jako koszt niestanowiący przychodu.

Spółka nie występuje z wnioskiem o zwrot podatku zapłaconego poza granicami kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć podatek VAT zapłacony za granicą do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki, podatek VAT zapłacony za granicą może stanowić koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek VAT podlega wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów, za wyjątkiem przypadków wskazanych wprost w tym przepisie. W przepisie tym mowa jest o podatku od towarów i usług tj. podatku obowiązującym w Polsce, a nie podatku od wartości dodanej tj. podatku obowiązującym w innych państwach UE. Potwierdzeniem rozróżnienia tych dwóch określeń jest art. 4a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Warto też wskazać na treść art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Zatem, w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie różnicuje się podatek od towarów i usług oraz podatek od wartości dodanej i zgodnie z nią nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe, skoro:

• ustawodawca wyraźnie wprowadza dwa pojęcia: podatku od towarów i usług oraz podatku od wartości dodanej
• i w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odwołuje się wprost do pojęcia podatku od towarów i usług

to, zdaniem Spółki, podatek od wartości dodanej, obowiązujący w innych krajach UE może stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Stanowisko takie zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 października 2013 r., nr IPTPB1/415-530/13-2/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje od kontrahentów unijnych faktury w walucie obcej za nabyte - przez pracowników będących w delegacji - towary i usługi, uwzględniające kwotę podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca nie występuje o jego zwrot. W tak przedstawionym stanie faktycznym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy podatek od wartości dodanej zapłacony za granicą, zawarty w cenie zakupu towarów i usług nabywanych przez Wnioskodawcę w innych niż Polska krajach członkowskich Unii Europejskiej, może być kwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) updop wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Zgodnie z art. 4a pkt 7 updop, ilekroć w ustawie mowa o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Jednoznaczna definicja ustawowa (legalna) pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 46 updop wyklucza inne jego rozumienie. Zatem przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towaru i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem, ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. W świetle powyższego, stwierdzić należy, że art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od wartości dodanej wynikający z faktur otrzymywanych od kontrahentów zagranicznych.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.