Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-328/14/MZ
z 14 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 14 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia przez osobę niepełnosprawną wydatków na adaptację części pokoju pod budowę nowej łazienki jako wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia przez osobę niepełnosprawną wydatków na adaptację części pokoju pod budowę nowej łazienki jako wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczenie wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności o zaliczeniu jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności – symbol przyczyny 05-R – upośledzenie narządu ruchu. Naruszona sprawność organizmu powoduje konieczność zapewnienia częściowej pomocy innych osób. Wnioskodawczyni mieszka w 50 letnim rodzinnym budynku mieszkalnym z 72 letnią siostrą i bratem również niepełnosprawnym o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

Po urazie kolana w lutym 2012 r. Wnioskodawczyni przeszła dwie skomplikowane operacje, które niestety nie przyniosły oczekiwanej poprawy i według opinii lekarzy ortopedów czeka ją wszczepienie endoprotezy kolana. Od dwóch lat Wnioskodawczyni ma ograniczoną możliwość poruszania się (8 tygodni miała zakaz obciążania chorej kończyny, poruszała się przy pomocy chodzika i na wózku inwalidzkim, obecnie chodzi przy pomocy kuli). Przez ten czas Wnioskodawczyni nie mogła skorzystać z kąpieli w dotychczasowej łazience z wanną, która znajduje się na innym poziomie (schody) i nie była w stanie wejść do wanny mimo zamontowania specjalnych uchwytów. Dla potrzeb ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, Wnioskodawczyni zmuszona była wykonać adaptację użytkowanych przez siebie pomieszczeń. W związku z tym zleciła budowę łazienki, adaptując na ten cel część swojego pokoju. W wydzielonym pomieszczeniu zainstalowany został panel prysznicowy z siedziskiem dla osoby niepełnosprawnej ruchowo oraz zamontowane atestowane poręcze do trzymania.

Wiązało się to z następującymi robotami: wybudowanie ścianki działowej pomiędzy łazienką a pokojem, wstawienie ościeżnicy i drzwi, przebicie ściany zewnętrznej celem wstawienia okna, położenie płytek łazienkowych, przyłączenie mediów: ciepłej i zimnej wody, odprowadzenie ścieków, ogrzewania, elektryki, wentylacji oraz wszelkich wymaganych sztuką budowlaną izolacji. W związku z koniecznością wykonania przyłączy mediów: wodnych, ścieków, elektrycznych i ogrzewania było konieczne przywrócenie do stanu używalności pomieszczenia, z których czerpało się ww. media.

Ogólny koszt zakupu szeregu materiałów (m.in. pustaki, zaprawa tynkarska, przewody elektryczne, kolanka, kleje, fugi, zawory, rury, śrubunki, grzejniki, zawory, płyty gipsowo kartonowe, izolacje przeciwwilgociowe, wentylator, wyłącznik, gniazdka, farba, oświetlenie elektryczne, itp.) do wykonania nowej łazienki wyniósł około 5.500 zł.

Całość robocizny została wykonana we własnym zakresie.

Adaptowana łazienka jest użytkowana wyłącznie przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni posiada imienne faktury VAT stwierdzające poniesione koszty ww. adaptacji. Ponadto poniesione wydatki nie zostały sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, ani Narodowego Funduszu Zdrowia, ani nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek innej formie.

Poniesione wydatki przyczyniły się do ułatwienia wykonywania czynności życiowych, a więc np. sprawniejsze poruszanie się po mieszkaniu czy też samodzielne korzystanie z urządzeń sanitarnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na wykonanie nowej łazienki spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą być uznane za wydatki ułatwiające wykonywanie codziennych czynności życiowych podatnikowi będącemu osobą niepełnosprawną oraz mogą być odliczone od dochodu za rok 2013?

Wnioskodawczyni wskazała, że adaptacja mieszkania lub budynku oznacza przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej.

Wnioskodawczyni uważa, że jako osoba niepełnosprawna z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (ze wzglądu na narządy ruchu), może zgodnie z przepisami prawa podatkowego zaliczyć wydatki jakie poniosła na adaptację łazienki, dostosowując ją do potrzeb osoby niepełnosprawnej, jako wydatki poniesione w ramach ulgi rehabilitacyjnej i może tym samym odliczyć je od dochodu w zeznaniu za 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zainstalowanie w wydzielonym pomieszczeniu panelu prysznicowego spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu, mają one na celu stworzenie (wydzielenie) łazienki (pomieszczenia), która jest przeznaczona do użytku wyłącznie dla osoby niepełnosprawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a- 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Ponadto, wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Rozpatrując czy wskazane we wniosku wydatki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań (budynków mieszkalnych) stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ze względu na upośledzenie narządu ruchu, spowodowane urazem kolana. Wnioskodawczyni ma ograniczoną możliwość poruszania się, obecnie porusza się przy pomocy kul i nie mogła korzystać z kąpieli w dotychczasowej łazience z wanną, jak również z toalety, która znajduje się na innym poziomie (schody). W związku z tym Wnioskodawczyni dokonała adaptacji części swojego pokoju pod budowę nowej łazienki. Przebudowa obejmowała: instalację panelu prysznicowego z siedzeniem dla osoby niepełnosprawnej oraz montaż atestowanych poręczy, wybudowanie ścianki działowej pomiędzy łazienką a pokojem, montaż ościeżnicy i drzwi, przebicie ściany zewnętrznej i wstawienie okna, położenie płytek łazienkowych, przyłączenie mediów: ciepłej i zimnej wody, odprowadzenie ścieków, ogrzewania, elektryki, wentylacji oraz wykonanie wszelkich izolacji. Wykonanie tych prac wiązało się z zakupem szeregu materiałów (m.in. pustaki, zaprawa tynkarska, przewody elektryczne, kolanka, kleje, fugi, zawory, rury, śrubunki, grzejniki, zawory, płyty gipsowo kartonowe, izolacje przeciwwilgociowe, wentylator, wyłącznik, gniazdka, farba, oświetlenie elektryczne, itp.).

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku wydatki, poniesione przez Wnioskodawczynię na adaptację części pokoju pod budowę nowej łazienki stanowią zarówno wydatki na przystosowanie mieszkania (budynku mieszkalnego), jak i jego wyposażenie, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (schorzenie narządu ruchu). Wydatki poniesione na budowę nowej łazienki ułatwiają bowiem Wnioskodawczyni wykonywanie codziennych czynności życiowych. A zatem wydatki te spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu Wnioskodawczyni za 2013 r. jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.