Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1086/13-2/KC
z 17 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca dostawy towarów niewysyłanych, uznania sprzedaży towarów przez Spółkę za WDT oraz prawa do odliczenia podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca dostawy towarów niewysyłanych, uznania sprzedaży towarów przez Spółkę za WDT oraz prawa do odliczenia podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

E. (dalej jako „E.”, „Spółka”) jest spółką z siedzibą w Szwajcarii, zarejestrowaną na cele podatku VAT W Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji na terytorium Unii Europejskiej towarów (m.in. materiałów urządzeń spawalniczych) nabywanych w Polsce. Transakcje te zorganizowane są według następującego schematu:

1. Nabycie towarów w magazynie na terytorium Polski.
   
   

E. nabywa towary od powiązanej z nią spółki polskiej zarejestrowanej w Polsce jako podatnik VAT („O.”). Towary znajdują się w magazynie należącym do O. (dalej jako „Magazyn”) i nabywane są na warunkach Incoterms EXW. Dostawa towarów od O. do E. nie wiąże się z przemieszczeniem ich poza Magazyn w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami pozostają one w Magazynie, przy czym mogą one być przedmiotem przesunięć wewnątrzmagazynowych. Dostawa towarów od O. do E. dokumentowana jest fakturą, w której O. wykazuje kwotę podatku należnego VAT określoną według stawki właściwej dla dostawy towarów na terytorium kraju. Na fakturze O. stosuje polski numer VAT Spółki.

2. Przechowanie towarów należących do E. w Magazynie.
   
   

Po nabyciu towarów przez E., są one przechowywane przez pewien czas w Magazynie, przy czym czas przechowywania może być różny i zależy głównie od okoliczności biznesowych (m.in. zapotrzebowania na towary ze strony kontrahentów Spółki, organizacji procesów logistycznych). Podstawą przechowywania towarów jest umowa zawarta między E. i O., w ramach której O. świadczy na rzecz Spółki odpłatną kompleksową usługę zarządzania towarami obejmującą m.in. następujące czynności podejmowane w Magazynie:

Czynności magazynowe:

• otrzymywanie, przechowywanie, rozładunek i załadunek towarów Spółki;
  

• pakowanie towarów;
  

• przygotowanie i przechowywanie dokumentów magazynowych;
  

• skanowanie kodów kreskowych zgodnie z wymaganiami Spółki;
  

• obsługa systemu informatycznego zarządzania towarami;
  
  
  

Czynności logistyczne:

• tworzenie dokumentów zapotrzebowania w systemie Spółki w celu oszacowania pojemności załadunkowej ciężarówek w następnym dniu wysyłki;
  

• rezerwowanie transportu na rzecz E. jeden dzień przed załadunkiem;
  

• przygotowanie dokumentów logistycznych (m.in. dokumenty CMR, dokumenty WZ, etykiety adresowe, specyfikacje wysyłkowe i inne);
  

• wydawanie towarów z Magazynu w imieniu Spółki;
  
  
  

3. Sprzedaż towarów przez E.
   
   

E. sprzedaje towary znajdujące się w Magazynie do podatnika podatku od wartości dodanej zlokalizowanego w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej (np. w Luksemburgu; dalej jako „Nabywca”). W odniesieniu do tej dostawy Spółka stosuje warunki dostawy Incoterms z grupy D (np. DAP).

Dostawa do Nabywcy dokumentowana jest przez Spółkę fakturą VAT, na której wykazany jest polski numer identyfikacyjny Spółki nadany jej na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany Nabywcy przez inne niż Polska państwo członkowskie. Faktura wystawiona przez Spółkę nie zawiera podatku VAT. Następnie Nabywca sprzedaje towary do innego podmiotu (podatnika podatku od wartości dodanej) znajdującego się w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej („Konsument”).

Konsument może znajdować się na terytorium tego samego kraju, co Nabywca, jak również może to być podmiot z innego kraju Unii Europejskiej.

Fizyczne przemieszczenie towarów następuje bezpośrednio od E. (tj. z Magazynu) do Konsumenta. Transport towarów zorganizowany jest w następujący sposób:

• przemieszczenie realizowane jest przez przewoźnika, na podstawie umowy zawartej z E.;
  

• przewoźnik obciąża E. kosztami transportu oraz wystawia na jej rzecz fakturę za wykonane usługi.
  

• w razie potrzeby, E. zapewnia ubezpieczenie towarów podczas transportu. Wszelkie koszty związane z ubezpieczeniem obciążają E.
  
  
  

Opisany powyżej model transakcji dotyczy zarówno zaistniałych stanów faktycznych, jak i zdarzeń przyszłych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dostawę towarów dokonaną przez O. do E. należy uznać za dostawę towarów niewysyłanych nietransportowanych w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT?
2. Czy w odniesieniu do dostawy towarów dokonanej przez O. do E. zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 8 oraz art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT?
3. Czy dostawa towarów dokonana przez E. na rzecz Nabywcy stanowi dla E. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT)?
4. Czy E. przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących sprzedaż towarów przez O.?

Zdaniem Wnioskodawcy;

1. Dostawę towarów dokonaną przez O. do E. należy uznać za dostawę towarów niewysyłanych i nietransportowanych w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.
2. W odniesieniu do dostawy towarów dokonanej przez O. do E. nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 8 oraz art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.
3. Dostawa towarów dokonana przez E. na rzecz Nabywcy stanowi dla E. WDT.
4. E. przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących sprzedaż towarów przez O.

UZASADNIENIE

Ad. 1

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Pojęcie transportu i wysłania nie zostało zdefiniowane na gruncie przepisów z zakresu podatku VAT, jednak ich sens językowy jest jasny. Oba odnoszą się do zmiany fizycznego położenia rzeczy (przemieszczenia) i zgodnie ze swoim słownikowym znaczeniem oznaczają m.in. „skierowanie czegoś dokądś” (znaczenie słowa „wysłać” za Słownikiem Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl.), przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji (znaczenie słowa „transport” za Słownikiem Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl.)

Również w praktyce organów podatkowych i sądów administracyjnych nie ugruntowało się dotychczas stanowisko, zgodnie z którym pojęcia te definiować powinno się w sposób odrębny, oderwany od ich językowego znaczenia.

Dostawa realizowana przez O. na rzecz Spółki dokonywana jest wewnątrz Magazynu (w wykonaniu dostawy towary nie opuszczają Magazynu). Dostawa ta stanowi więc tzw. dostawę w miejscu realizowaną, bez udziału zorganizowanego transportu (zdaniem Spółki, takim transportem nie są ewentualne przesunięcia wewnątrzmagazynowe). Z tego względu, dostawa ta stanowi dostawę towarów nietransportowanych ani niewysyłanych, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, która zgodnie z tym przepisem opodatkowana jest w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy tj. w Polsce.

Ad. 2

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, „w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w łych czynnościach”.

Art. 7 ust. 8 ustawy o VAT dotyczy tzw. transakcji łańcuchowych. Dla tego typu transakcji ustawa o VAT przewiduje szczególne regulacje dotyczące sposobu ustalenia miejsca świadczenia każdej z dostaw. Zgodnie z tymi regułami, ustalenie miejsca świadczenia zależy od przyporządkowania przemieszczenia do jednej z dostaw w łańcuchu.

Zasady takiego przyporządkowania określa przede wszystkim art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym „w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.”

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 3 ustawy, dostawę towarów poprzedzającą ich wysyłkę lub transport uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, natomiast dostawę następującą po wysyłce lub transporcie uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu.

Jak wynika z literalnego brzmienia powyższych przepisów, by dana dostawa stanowiła część tzw. transakcji łańcuchowej, towary powinny być transportowane lub wysyłane, przy czym ich wydanie następuje bezpośrednio od pierwszego podmiotu do ostatniego. Oznacza to, że dany łańcuch dostaw podlega art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, tylko w przypadku, gdy podmiot pośredniczący (znajdujący się „w środku” łańcucha) nie wchodzi w fizyczne posiadanie transportowanego towaru.

Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny stwierdzając nie można powoływać się na skutki prawne wynikające z przepisów art. 7 ust. 8 bądź art. 22 ust. 2 u.p.t.u. w sytuacji gdy dany podmiot (zamawiający [zlecający] bądź pośrednik) przed rozpoczęciem transportu transgranicznego wszedł w prawa dysponowania towarem jak właściciel. (I FSK 1257/09)

Stanowisko to zostało również potwierdzone w praktyce organów podatkowych.

• (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 grudnia 2012 r., ILPP4/443-394/l2-3/EWW).
  
  
  

W konsekwencji, jeżeli towary będące przedmiotem dostawy znajdują się ciągle w tym samym miejscu, to dostawa taka nie może być częścią transakcji łańcuchowej. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel najpierw przenoszone jest w ramach dostawy „nieruchomej” (np. w magazynie), a dopiero potem (po pewnym czasie) towary stają się przedmiotem odrębnej dostawy dokonywanej przez nabywcę, w ramach której są transportowane. W takiej sytuacji pierwsza dostawa nie może zostać uznana za wchodzącą w skład transakcji łańcuchowej, bowiem przeniesione zostało fizyczne władztwo nad towarami (prawo do dysponowania nimi jak właściciel), a późniejsze wydanie towarów i ich przemieszczenie nie jest związane z ta dostawą (przemieszczenie nie następuje w wykonaniu tej dostawy).

Powyższe uwagi w pełni odnoszą się do dostawy dokonywanej przez O. do E., która stanowi tzw. dostawę w miejscu, tj. odbywa się w całości w Magazynie, a towary nabywane przez Spółkę nie są ani transportowane, ani wysyłane. W wyniku dostawy prawo do rozporządzania towarami przechodzi z O. na Spółkę, po czym towary przechowywane są przez jakiś czas w Magazynie. Wprawdzie na późniejszym etapie obrotu towary nabyte przez Spółkę od O. są sprzedawane Nabywcy, który dokonuje ich dalszej odsprzedaży do Konsumenta, a dostawy te wiążą się z transportem sprzedawanych towarów, jednak w takim przypadku brak jest bezpośredniego przemieszczenia towarów od O. do Konsumenta (klienta finalnego).

Nie ulega bowiem wątpliwości, że w momencie rozpoczęcia transportu towarów do Konsumenta prawo do rozporządzania nimi jak właściciel należy do Spółki, która pobiera towary z Magazynu i zleca transport przewoźnikowi. Fakt magazynowania towarów oraz moment i warunki dostawy ustalone pomiędzy O. i Spółką sprawiają, że w przedstawionym stanie faktycznym nie można mówić o bezpośrednim wydaniu towarów przez O. Konsumentowi.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znalazło potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który stwierdził, że nie można powoływać się na skutki prawne wynikające z przepisów art. 7 ust. 8 bądź 22 ust. 2 u.p.t.u. w sytuacji, gdy dany podmiot (zamawiający [zlecający] bądź pośrednik) przed rozpoczęciem transportu transgranicznego wszedł w prawa dysponowania towarem jak właściciel.” (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 sierpnia 2010 r., syg. I FSK 1257/09).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki dostawa dokonywana jest O. na rzecz Spółki nie stanowi części transakcji łańcuchowej. W konsekwencji, w odniesieniu do tej dostawy zastosowania nie znajdą art. 7 ust. 8 oraz art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

Ad. 3

Jak wskazano w stanie faktycznym, towary będące przedmiotem dostawy od E. do Nabywcy zostaną następnie sprzedane przez Nabywcę Konsumentowi, przy czym transport towarów nastąpi bezpośrednio od E. do Konsumenta. W konsekwencji, zdaniem Spółki, dostawa towarów dokonywana przez E. na rzecz Nabywcy będzie pierwszą dostawą w ramach transakcji łańcuchowej w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Dlatego, by ustalić miejsce świadczenia tej dostawy (i tym samym określić, czy stanowi ona WDT), należy odwołać się do art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tymi regulacjami, dla ustalenia miejsca świadczenia istotne jest przypisanie transportu lub wysyłki danej dostawie. Jeżeli towar transportowany jest lub wysyłany przez pierwszy podmiot w łańcuchu, przemieszczenie towarów przypisuje się dostawie dokonanej przez ten podmiot. W takim przypadku dostawę taką uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W konsekwencji w przypadku przemieszczenia towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej stanowi ona dla podatnika dokonującego dostawy WDT.

W przedstawionym stanie faktycznym E.:

• jest stroną umowy przewozu zawartej z przewoźnikiem;
  

• jest przez przewoźnika obciążana kosztami transportu (przewoźnik wystawia fakturę na E.).
  

• w razie potrzeby zapewnia ubezpieczenie towarów podczas transportu oraz ponosi jego koszty.
  
  
  

Ponadto, Spółka zleca podmiotowi trzeciemu (O.) wykonanie czynności logistycznych związanych z organizacją transportu. Wskazany powyżej szeroki zakres czynności wykonywanych lub zlecanych przez E. wskazuje, że to tej Spółce, a nie innym podmiotom w łańcuchu dostaw, należy przypisać organizację transportu w ramach transakcji łańcuchowej.

Potwierdzeniem szerokiego zakresu zaangażowania E. w organizację transportu są warunki dostawy stosowane w odniesieniu do dokonywanych transakcji. Zastosowanie warunków Incoterms z grupy D (np. DAP) do dostawy realizowanej przez E. dodatkowo wskazuje, że to temu podmiotowi powinno przypisać się organizację transportu.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 konsekwencją przypisania transportu do dostawy dokonywanej przez E. (tj. pierwszy podmiot w łańcuchu) jest uznanie, że dostawa ta stanowi tzw. dostawę ruchomą, opodatkowaną w Polsce (tj. w miejscu rozpoczęcia transportu towarów).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Tym samym WDT stanowi wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego UE innym niż terytorium kraju. Ponadto, by dana dostawa mogła zostać uznana za WDT, nabywca towarów powinien być podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej.

Zdaniem Spółki, dostawa dokonana przez E. na rzecz Nabywcy spełnia powyższe warunki uznania jej za WDT (tj. towary wywożone są z Polski do innego kraju Unii Europejskiej a dostawa dokonana jest na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej). Ponadto, zgodnie z regułami ustalania miejsca świadczenia dla transakcji łańcuchowych, dostawa ta jest tzw. dostawą ruchomą, opodatkowaną w Polsce. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, dostawa dokonywana przez E. na rzecz Nabywcy stanowi dla niej WDT.

Ad. 4

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,(…). Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określona na fakturze otrzymanej przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku VAT, która wynika z samej jego konstrukcji. Ma ono zapewniać neutralność tego podatku dla podatników (tj. gwarantować, że podatek płacony przy nabyciu towarów i usług przez podatnika nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie jest szczególnym przywilejem podatnika, lecz jego fundamentalnym prawem. Co więcej, jest to zasada, od której ewentualne wyjątki (ograniczenia) muszą zostać wyraźnie określone w przepisach prawa i nie można interpretować ich rozszerzająco.

Tym samym, jeżeli przepisy prawa wdanej sytuacji nie przewidują ograniczenia (wyłączenia) prawa do odliczenia oraz spełnione są ogólne przesłanki odliczenia podatku VAT (takie jak działanie w charakterze podatnika VAT, wykorzystanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych, dysponowanie fakturą dokumentującą zakup), podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach otrzymanych od O., ponieważ:

1. spełnione są ogólne przesłanki odliczenia podatku VAT (nabywane towary są wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez Spółkę działającą w charakterze podatnika VAT);
2. przepisy ustawy o VAT ani inne przepisy prawa podatkowego nie przewidują ograniczenia ani wyłączenia tego prawa w odniesieniu do sytuacji opisanej w stanie faktycznym.

1. Ogólne przesłanki odliczenia E. jako podatnik VAT

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Transakcje opisane w stanie faktycznym są przedmiotem działalności operacyjnej Spółki wykonywanej w ramach jej aktywności biznesowej (w tym przypadku, jest to działalność o charakterze handlowym). W związku z tym, nie ulega wątpliwości, że dokonując tych transakcji Spółka działa w charakterze podatnika VAT.

Wykorzystanie towarów do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jedną z przesłanek odliczenia podatku VAT naliczonego jest wykorzystanie nabytych towarów do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że sprzedaż towarów realizowana przez Spółkę na rzecz Nabywcy stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Ponadto, zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym bezsporny jest również związek nabytych towarów z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Towary nabyte przez Spółkę od O. są bowiem przedmiotem prostej odsprzedaży na rzecz Nabywcy.

Mając na uwadze powyższe, w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są ogólne przesłanki odliczenia podatku VAT przez Spółkę.

2. Brak ograniczenia (wyłączenia) możliwości odliczenia podatku VAT.

Prawo do odliczenia podatku VAT może być ograniczone (a tym bardziej całkowicie wyłączone) jedynie w ściśle określonych sytuacjach wskazanych w przepisach prawa podatkowego.

Co do zasady, przypadki ograniczenia (wyłączenia) prawa do odliczenia przewidziane w przepisach z zakresu podatku VAT odnoszą się albo do konkretnych rodzajów towarów i usług (np. usługi noclegowe i gastronomiczne) albo do określonych nieprawidłowości związanych z dokonaną czynnością (transakcją) lub dokumentującą ją fakturą.

Zdaniem Spółki, towary nabywane przez E. (materiały i urządzenia spawalnicze) nie należą do kategorii towarów, dla których możliwość odliczenia podatku VAT została ograniczona lub wyłączona.

Z kolei nieprawidłowości związane z dokonaną czynnością lub dokumentującą ją fakturą, które skutkują brakiem prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT, określone zostały w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem „nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty w przypadku, gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;(…)
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynność które nie zostały dokonane w części dotyczącej tych czynność,
      
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
      
   3. potwierdzają czynność do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;(…)
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.”
   
   

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym nie występuje żaden z przypadków określonych w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.

3. Podsumowanie:

• W przedstawionym stanie faktycznym, w odniesieniu do towarów nabywanych od O. spełnione są ogólne przesłanki odliczenia podatku VAT;
  

• jednocześnie, ustawa o VAT nie ogranicza (ani nie wyłącza) prawa do odliczenia podatku VAT w odniesieniu do sytuacji opisanej w stanie faktycznym. W szczególności, zastosowania nie znajdzie art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.
  
  
  

Mając na uwadze powyższe, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych przez O.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.