Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-207/14-4/PM
z 11 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 30 lipca 2014 r., nr IPTPB3/423-207/14-2/PM (doręczonym w dniu 5 sierpnia 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 6 sierpnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 7 sierpnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca przyjął do użytkowania na podstawie umowy leasingu operacyjnego wykrawarkę laserową o wartości netto 450 000,00 zł. Ze względu na obowiązek badania sprawozdania finansowego, na podstawie art. 3 ust. 4 w związku z ust. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, leasing będzie ujęty w księgach tak jak leasing finansowy, a maszyna zostanie wprowadzona jako środek trwały. Wykrawarka w momencie nabycia była kompletna i zdatna do użytku, jednak została przewieziona do firmy trzeciej, która dokona jej remontu. Remont zostanie wykonany przed zamontowaniem maszyny w firmie Wnioskodawcy, co ma na celu zapewnienie wydłużonego w przyszłości okresu ciągłości pracy. Szacowany koszt napraw i montażu urządzenia w miejscu docelowym wynosić będzie około 150 000,00 zł netto. Ponadto przeszkoleni zostaną pracownicy obsługujący tę wykrawarkę w przyszłości.

W piśmie z dnia 6 sierpnia 2014 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca zawarł następujące informacje.

1. Wniosek dotyczy interpretacji art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (co do zasady uznawania przedmiotowych wydatków za koszt uzyskania przychodów) oraz art. 15 ust. 4d i ust. 4e tej ustawy (co do momentu uznania wydatków za koszt podatkowy).
2. Remont wykrawarki (który został zakończony przed sporządzeniem uzupełnienia wniosku) miał charakter wyłącznie odtworzeniowy i polegał na wymianie niektórych częściowo zużytych elementów maszyny, przy czym elementy te spełniały jeszcze swoje funkcje i maszyna działała w związku z tym prawidłowo, jednak wymieniono je w związku z zamiarem wydłużenia zakładanego okresu ciągłości pracy i uniknięcia ewentualnych nieprzewidzianych przerw w eksploatacji w przyszłości.
3. Wydatki na ww. remont nie stanowią zdaniem Wnioskodawcy ulepszenia środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy, gdyż nie nastąpiła przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja ani modernizacja maszyny. Tym nie mniej Wnioskodawca zwraca uwagę, że powyższa odpowiedź na zadane w tej kwestii pytanie winna być uznana nie za opis stanu faktycznego, lecz za element stanowiska w sprawie. Gdyby bowiem uznać, że prace będące przedmiotem wniosku są de facto np. modernizacją, jest oczywiste, że wydatki z nią związane nie mogłyby być uznane za koszt uzyskania przychodów bezpośrednio, a jedynie za pośrednictwem przyszłych odpisów amortyzacyjnych. W takiej sytuacji pytanie o zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie byłoby przez Wnioskodawcę zadane. Ponieważ w trakcie remontu nie były zastosowane żadne elementy o parametrach użytkowych lepszych, niż pierwotnie zamontowane, wykrawarka nie została rozbudowana o żadne nowe elementy, nie zmieniły się zatem nominalne parametry maszyny, nie została ona też przystosowywana do wykonywania jakichkolwiek innych zadań, niż wynikające z pierwotnego jej przeznaczenia, Wnioskodawca uważa że nie występuje w związku z tym ulepszenie w rozumieniu ww. przepisu.
4. Wartość początkowa wykrawarki ustalona została jedynie dla celów bilansowych (jest nią wartość rynkowa podana w umowie leasingowej, wynosząca netto 450 000 zł), gdyż w rozumieniu przepisów podatkowych wykrawarka ta nie stanowi środka trwałego podlegającego amortyzacji. Nie jest bowiem własnością Wnioskodawcy (a taki warunek dla uznania za środek trwały wynika z art. 16a ust. 1 ustawy), lecz przekazana została Mu do korzystania przez Niego na podstawię umowy leasingu operacyjnego, ponadto umowa leasingowa nie przewiduje dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez Wnioskodawcę jako korzystającego, co umożliwiałoby zaliczanie maszyny do środków trwałych na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy).
5. Wydatki na remont i montaż wykrawarki oraz szkolenia pracowników udokumentowane są fakturami wystawionymi przez wykonawców tych usług, będących przedsiębiorcami.
6. Zgodnie z zasadami rachunkowości stosowanymi w Spółce wydatki, o których mowa we wniosku o interpretację, ujmuje się w księgach jako koszt miesiąca, którego dotyczą, tj. w miesiącu faktycznego wykonania usługi. Zgodnie z tymi zasadami wydatki te nie będą rozliczane w czasie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej wydatki poniesione na remont, montaż urządzenia, szkolenie pracowników przed wprowadzeniem maszyny do użytkowania, stanowić będą koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie wydatki poniesione przed wprowadzeniem maszyny do użytkowania a związane z jej remontem, montażem i prawidłowym funkcjonowaniem (w tym koszty szkolenia pracowników) mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Jednocześnie zgodnie z art. 16 ust. 1 updop za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przyjmuje się, że wydatki remontowe ponoszone przed oddaniem środka trwałego do użytkowania podnoszą wartość początkową środka trwałego, a podobnie traktuje się nakłady remontowe poniesione na obcy (również leasingowany) środek trwały przed jego oddaniem do użytku, tj. uważa się je za inwestycję w obcym środku trwałym. Wnioskodawca podkreśla jednak, że powyższe ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do tych środków, dla których dokonanie remontu było warunkiem ich późniejszego używania, tj. czyniło środek trwały kompletnym i zdatnym do użytku.

Wykrawarka laserowa będąca przedmiotem pytania była w momencie zawarcia umowy leasingu kompletna, sprawna i zdatna do użytku a zlecony przez Spółkę remont nie ma na celu przywrócenia przydatności wykrawarki do użytku, lecz wyłącznie wydłużenia jej przyszłego bezawaryjnego użytkowania. Dlatego Wnioskodawca uważa, że nie może być w tym przypadku mowy o inwestycji w obcym środku trwałym w rozumieniu art. 16a ust. 2 pkt 1 updop a poniesione wydatki związane z remontem mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Analogicznie wydatki na montaż oraz szkolenia pracowników będą kosztem związanym ściśle z osiąganiem przyszłych przychodów, ponieważ zgodnie z umową leasingu koszty związane z instalacją maszyny ponosi Spółka. Wydatki te samodzielnie nie powodują powstania nowego składnika majątkowego, który mógłby być uznany za środek trwały lub inwestycję w obcym środku trwałym.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że wydatki na remont i montaż wykrawarki oraz na szkolenia pracowników stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, zatem dotyczy ich art. 15 ust. 4d ustawy, zgodnie z którym koszty potrącane są z datą poniesienia. Zaś na podstawie ust. 4e tego samego artykułu za dzień poniesienia kosztu uważa się co do zasady dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury innego dowodu w przypadku braku faktury.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy wydatki na remont i montaż wykrawarki oraz na szkolenia pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów w miesiącu ich poniesienia, czyli w miesiącu, w którym są uznane za koszt w księgach rachunkowych zgodnie z obowiązującą w Spółce polityką rachunkowości.

Wnioskodawca zwraca również uwagę, że wbrew temu, co wynika z wezwania, we wniosku o interpretację Spółka podała stanowisko, zgodnie z którym wydatki te są kosztem w momencie ich poniesienia, co oznacza, że nie podlegają rozliczeniu w czasie ani nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym lub zwiększenia wartości środka trwałego, które byłyby rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

W świetle cyt. powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy.

Art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…). Stosownie do postanowień art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem wydatki na ulepszenie środków trwałych nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Aby prawidłowo określić charakter poniesionych przez Spółkę wydatków, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy dotyczą one wykonania prac o charakterze remontowym, czy też wydatki te związane są z ulepszeniem składnika majątku. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont. Posiłkując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są więc czynności związane z przywróceniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego obiektu wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamienne), niezmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie jego eksploatacji i wynikające z tej eksploatacji – a więc będą to wszystkie zmiany przywracające jego pierwotny poziom techniczny, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji. Wydatki mające charakter remontowy zaliczane są w całości bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na wysokość tych wydatków.

Natomiast z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
  

• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  

• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
  

• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  

• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do ulepszenia lub remontu należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów. Dokonując kwalifikacji wydatków do nakładów o charakterze remontowym, należy uwzględnić również zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, albowiem na skutek upływu czasu i postępu myśli technologicznej, wymiana zużytych elementów na identyczne, jest często praktycznie niemożliwa.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca przyjął do użytkowania na podstawie umowy leasingu operacyjnego wykrawarkę laserową o wartości netto 450 000,00 zł. Ze względu na obowiązek badania sprawozdania finansowego, na podstawie art. 3 ust. 4 w związku z ust. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, leasing będzie ujęty w księgach tak jak leasing finansowy, a maszyna zostanie wprowadzona jako środek trwały. Wykrawarka w momencie nabycia była kompletna i zdatna do użytku, jednak została przewieziona do firmy trzeciej, która dokona jej remontu. Remont zostanie wykonany przed zamontowaniem maszyny w firmie Wnioskodawcy, co ma na celu zapewnienie wydłużonego w przyszłości okresu ciągłości pracy. Szacowany koszt napraw i montażu urządzenia w miejscu docelowym wynosić będzie około 150 000,00 zł netto. Ponadto przeszkoleni zostaną pracownicy obsługujący tę wykrawarkę w przyszłości. Remont wykrawarki (który został zakończony przed sporządzeniem niniejszego pisma) miał charakter wyłącznie odtworzeniowy i polegał na wymianie niektórych częściowo zużytych elementów maszyny, przy czym elementy te spełniały jeszcze swoje funkcje i maszyna działała w związku z tym prawidłowo, jednak wymieniono je w związku z zamiarem wydłużenia zakładanego okresu ciągłości pracy i uniknięcia ewentualnych nieprzewidzianych przerw w eksploatacji w przyszłości.

Jak podaje Wnioskodawca wymienione we wniosku wydatki obejmujące wymianę niektórych częściowo zużytych elementów maszyny, co ma na celu zapewnienie wydłużenia w przyszłości okresu ciągłości pracy nie zmieniły charakteru i funkcji wykrawarki laserowej. Zatem poniesione przez Spółkę wydatki miały charakter odtworzeniowy, niepowodujący zmian parametrów użytkowych, ani technicznych, przywracający pierwotną zdolność użytkową wykrawarki laserowej i jej montaż, a zatem należy je uznać za wydatki o charakterze remontowym. Jednakże z uwagi na fakt, że ich związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie jest bezpośredni, należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów zostały unormowane w przepisach art. 15 ust. 4-4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wobec tego, w odniesieniu do ponoszonych wydatków na remont i montaż urządzenia oraz na szkolenie pracowników, będzie miała zastosowanie generalna zasada wynikająca z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl której koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Podsumowując, ww. wydatki poniesione na remont, montaż urządzenia i szkolenie pracowników Spółka będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.