2014.09.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-568/14/KO
z 15 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 czerwca 2014 r. (data wpływu 10 czerwca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 5 września 2014 r. (data wpłaty), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dokonywanych pomiędzy Spółką a pracownikami, obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji dokonywanych pomiędzy Spółką a pracownikami, obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych.

Ww. wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. organu z 2 września 2014 r. znak: IBPP2/443-568/14/BW, IBPBI/2/423-701/14/JD, IBPB II/1/415-490/MK w dniu 5 września 2014 r. poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

S.A. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) 31 stycznia 2012 r. zawarł z Sp. z o.o. (dalej: Koncern) umowę o wydanie i używanie kart paliwowych (dalej: Umowa). Integralną część Umowy stanowi Regulamin wydawania i używania kart (dalej: Regulamin).

Na mocy Umowy oraz Regulaminu, Koncern wydał Spółce karty paliwowe, które upoważniają Spółkę do zakupu wszystkich produktów i usług na stacjach paliw honorujących ww. karty (np. paliwo, olej napędowy, płyny do spryskiwaczy, usługi myjni itp.). Przedmiotowa karta nie jest kartą płatniczą i nie uprawnia do zapłaty za towary i usługi oraz pobierania gotówki. Karta upoważnia jedynie Wnioskodawcę, do dokonywania transakcji bez obowiązku uiszczania zapłaty w chwili jej zawarcia.

Zgodnie z Regulaminem, Koncern może wydawać:

karty imienne - uprawniające do korzystania z karty wyłącznie przez osobę, której imię i nazwisko jest wytłoczone na karcie,
karty z numerem rejestracyjnym pojazdu - uprawniające użytkownika karty do korzystania z karty pod warunkiem, że przy zawarciu transakcji obecny jest pojazd o numerze rejestracyjnym wytłoczonym na karcie, oraz
karty na okaziciela - uprawniające do korzystania z karty przez każdą osobę posiadającą kartę.

W chwili obecnej, wszystkie otrzymane przez Wnioskodawcę od Koncernu karty są kartami z numerem rejestracyjnym pojazdu, a co za tym idzie paliwo, akcesoria i usługi nabywane za pośrednictwem ww. kart przeznaczane są do samochodów wykorzystywanych w działalności gospodarczej Spółki (tj. stanowiących jej majątek lub też użytkowanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu i najmu). Jednocześnie, w ramach powyższej współpracy, Wnioskodawca korzysta z określonych rabatów na paliwo oraz wszelkie akcesoria i usługi dostępne na stacjach paliw Koncernu. Po zakończeniu miesięcznego okresu rozliczeniowego, Koncern wystawia na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT obejmującą wszystkie transakcje przeprowadzone za pomocą kart paliwowych.

Obecnie Spółka rozważa możliwość nabycia od Koncernu imiennych kart paliwowych, które przekaże swoim pracownikom do używania w celach prywatnych. W rezultacie pracownicy będą mieli możliwość korzystania z rabatów przyznanych Wnioskodawcy przez Koncern. Warunki i zasady używania kart przez pracowników Spółki zostaną określone w wewnętrznym regulaminie Wnioskodawcy. Przy czym, pracownicy będą mieć możliwość zakupu przy użyciu imiennej karty paliwowej jedynie olejów silnikowych, paliw silnikowych (tj. benzyny, oleju napędowego, gazu LPG), płynów do spryskiwaczy oraz usług myjni. Pracownicy nie będą mogli posługiwać się kartami poza granicami Polski, ani regulować przy ich użyciu opłat za autostrady (co wynikać będzie z wprowadzonego przez Spółkę regulaminu). Wnioskodawca ustali limit kwotowy dla transakcji dokonywanych kartami paliwowymi przez swoich pracowników, będzie miał również wpływ na warunki transakcji realizowanych przez nich przy użyciu ww. kart paliwowych (np. będzie mógł zablokować imienne karty pracowników w sytuacji nieprzestrzegania przez nich zapisów wewnętrznego regulaminu obowiązującego w Spółce). Ponadto w sytuacji zgubienia, zniszczenia lub kradzieży karty, pracownik zobowiązany będzie zgłosić ten fakt Spółce (a nie Koncernowi), która będzie uprawniona do przekazania nowej karty pracownikowi. Podkreślić przy tym należy, iż stroną Umowy z Koncernem w dalszym ciągu pozostanie Wnioskodawca - zgodnie bowiem z Regulaminem, karty będą wydawane wyłącznie na pisemny wniosek Spółki, w którym należy określić rodzaj karty (np. imienna), a także imię i nazwisko jej użytkownika. Tym samym, w celu prawidłowego rozliczenia zakupów dokonywanych przez pracowników Spółki na cele prywatne, Koncern będzie wystawiał na rzecz Wnioskodawcy dwie faktury, tj. fakturę dokumentującą koszty nabycia produktów do samochodów służbowych Wnioskodawcy oraz odrębnie fakturę dokumentującą prywatne zakupy pracowników Spółki (dokonywane przy użyciu imiennej karty paliwowej). Faktura dokumentująca zakupy dokonane przez pracownika przy użyciu imiennej karty paliwowej, wystawiana będzie zbiorczo za wszystkie zakupy dokonane w danym miesiącu, w pierwszym roboczym dniu miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do regulowania wobec Koncernu zobowiązań wynikających z obydwu wskazanych wyżej faktur, a co za tym idzie Koncern nie będzie mógł dochodzić zapłaty od pracowników Spółki.

Przedmiotowe faktury będą wystawiane w okresach miesięcznych i będą w całości opłacane przez Wnioskodawcę. Przy czym poniesione przez Wnioskodawcę koszty paliwa oraz innych towarów i usług (korzystanie z myjni) nabytych w celach prywatnych pracowników będą potrącane przez Wnioskodawcę z wynagrodzeń tych pracowników za miesiąc, w którym pracownik dokonał zakupów.

Umożliwienie pracownikom korzystania z przyznanych Wnioskodawcy rabatów nie wiąże się z koniecznością ponoszenia przez Wnioskodawcę dodatkowych kosztów. Wnioskodawca nie zamierza również obciążać pracowników jakimkolwiek dodatkowym wynagrodzeniem w zamian za możliwość korzystania przez nich z imiennych kart paliwowych do celów prywatnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy umożliwienie pracownikom Spółki korzystania z imiennych kart paliwowych Koncernu dla celów prywatnych, skutkować będzie uznaniem, iż na gruncie przepisów ustawy o VAT Wnioskodawca będzie uczestniczyć w transakcji łańcuchowej, w ramach której dokona nabycia, a następnie odsprzedaży olejów silnikowych, paliwa (gazu LPG, benzyny, oleju napędowego) oraz płynów do spryskiwaczy? Czy w odniesieniu do usług myjni zakupionych z użyciem imiennej karty paliwowej, zastosowanie znajdą przepisy ustawy o VAT dotyczące refakturowania?
Czy odsprzedaż paliw silnikowych na rzecz pracowników, może być przez Spółkę ewidencjonowana przy użyciu kasy fiskalnej raz na miesiąc, tj. po otrzymaniu od Koncernu faktury dokumentującej zakupy dokonane przez pracownika przy użyciu imiennej karty paliwowej w poprzednim miesiącu?
Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia za pomocą przekazanych pracownikom imiennych kart paliwowych paliw silnikowych, które są przedmiotem odsprzedaży na rzecz pracowników?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o VAT, Spółka będzie uczestniczyć w transakcji łańcuchowej, w ramach której dokona nabycia, a następnie odsprzedaży na rzecz pracowników paliwa oraz innych towarów, przy użyciu przekazanych pracownikom imiennych kart paliwowych. W odniesieniu do usług myjni nabywanych przy użyciu przekazanych pracownikom imiennych kart paliwowych, zastosowanie znajdą natomiast przepisy dotyczące refakturowania. Tym samym, czynności dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego pracownikami (tj. odsprzedaż na ich rzecz paliwa, olejów silnikowych, płynów do spryskiwaczy, usług myjni) należałoby zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl natomiast art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że ustawodawca uregulował sposób opodatkowania podatkiem VAT specyficznych dostaw towarów, w których uczestniczą więcej niż dwa podmioty, przy czym towar wydawany jest przez pierwszego dostawcę bezpośrednio na rzecz ostatniego (finalnego) nabywcy. Są to tzw. transakcje łańcuchowe, w ramach których przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów). Jednocześnie, nie ma w tym wypadku znaczenia fakt, że drugi w łańcuchu podmiot nie otrzymuje fizycznie towaru - ustawodawca przyjął bowiem pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą uznaniem, że podmiot ten występuje w ramach omawianej transakcji zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw (pomimo tego, że do faktycznego wydania towaru dochodzi bezpośrednio pomiędzy pierwszym a ostatnim podmiotem w łańcuchu dostaw).

Analogiczne regulacje zostały przewidziane w przypadku świadczenia usług. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Odnosząc zatem powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego, w opinii Wnioskodawcy w sytuacji, w której Spółka umożliwi pracownikom korzystanie z imiennych kart paliwowych, przy czym ona sama najpierw poniesie koszty nabycia paliwa (oraz innych towarów), a następnie obciąży nimi pracownika, dojdzie do transakcji łańcuchowej w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Co za tym idzie, czynności dokonywane pomiędzy drugim (Wnioskodawca) i trzecim (pracownik) podmiotem w łańcuchu dostaw należało będzie kwalifikować jako odpłatne dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Podobny pogląd prezentują również organy podatkowe w wydawanych aktualnie interpretacjach (por. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 14 maja 2013 r., sygn. ILPP4/443-122/13-3/EWW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPP2/443-42/13-4/IR). W odniesieniu natomiast do usług myjni nabywanych przy użyciu przekazanych pracownikom imiennych kart paliwowych, zastosowanie znajdą przepisy dotyczące refakturowania. Tym samym Wnioskodawca nabywając od koncernu paliwowego ww. usługi we własnym imieniu, lecz na rzecz pracownika, sam będzie świadczył przedmiotowe usługi pracownikowi.

W ocenie Wnioskodawcy za wskazaną wyżej kwalifikacją przedmiotowych transakcji przemawia fakt, że Umowa między Spółką a Koncernem reguluje istotne warunki handlowe, takie jak np. zasady przyznawania rabatów, terminy płatności, katalog towarów i usług za które można płacić kartą, a dodatkowo Wnioskodawca zamierza określić limit kwotowy zakupów, przypadających na każdą imienną kartę. Ponadto Wnioskodawca ma możliwość blokowania przedmiotowych kart w przypadku niespełnienia przez pracowników warunków przewidzianych w wewnętrznym regulaminie użytkowania ww. kart obowiązującym w Spółce. Tym samym zasadnym jest uznanie, że Wnioskodawca ma wpływ na kształtowanie cen towarów i usług oraz warunków ich nabycia przez pracowników, a w konsekwencji można uznać, iż występuje w ramach omawianej transakcji zarówno jako nabywca, jak i dostawca, biorący udział w łańcuchu dostaw.

Mając na uwadze powyższe, transakcje zawierane pomiędzy Spółką a jej pracownikami (tj. odsprzedaż na ich rzecz paliw, olejów, płynów do spryskiwaczy oraz usług myjni) należy zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Zatem Wnioskodawca dokonując obciążenia pracownika za wydatki poniesione przy użyciu imiennej karty paliwowej, powinien opodatkować przedmiotowe czynności podatkiem VAT.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2.

W ocenie Wnioskodawcy, będzie on mógł dokumentować odsprzedaż paliw silnikowych na rzecz pracowników jednym paragonem zbiorczym obejmującym cały miesiąc, którego dotyczy rozliczenie.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Z kolei art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (dalej: rozporządzenie ws. kas), podatnik wydaje nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny. Paragon taki powinien zawierać m.in. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży (§ 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia ws. kas).

Co do zasady przyjmuje się, że podatnik dokonując sprzedaży podlegającej obowiązkowi zaewidencjonowania przy użyciu kasy fiskalnej, powinien wydrukować i wydać paragon niezwłocznie po dokonaniu takiej sprzedaży. Jednakże nie zawsze jest możliwe wydrukowanie paragonu dokładnie w momencie, w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu realizowanej dostawy towarów. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, faktura dokumentująca zakupy dokonane przez pracownika przy użyciu imiennej karty paliwowej, wystawiana będzie przez Koncern zbiorczo za wszystkie zakupy dokonane w danym miesiącu. Co więcej, będzie ona wystawiana w pierwszym roboczym dniu miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie (przykładowo za miesiąc czerwiec -1 lipca). Jednocześnie, Wnioskodawca nie będzie posiadał przed momentem wystawienia faktury wiedzy dotyczącej tego, jaką kwotą zostanie on obciążony przez Koncern, a co za tym idzie, nie będzie w stanie ustalić jaką kwotą obciążyć pracownika za dokonane przez niego w danym miesiącu tankowania. Wobec powyższego, nie będzie możliwe ewidencjonowanie na bieżąco przez Spółkę dokonywanej przez nią odsprzedaży paliw silnikowych - w momencie zatankowania przez pracownika. Zaewidencjonowanie takiej transakcji przy użyciu kasy fiskalnej będzie możliwe dopiero z chwilą, w której Spółka będzie w posiadaniu informacji o kwocie jaką sama jest obciążana i jaką ma w efekcie obciążyć pracownika.

Stąd też zdaniem Wnioskodawcy, skoro faktura za dany miesiąc rozliczeniowy jest wystawiana przez Koncern dopiero po zakończeniu tego miesiąca, to będzie on mógł dokumentować odsprzedaż paliw silnikowych na rzecz pracowników jednym paragonem zbiorczym obejmującym cały miesiąc, którego dotyczy rozliczenie - nawet jeżeli paragon ten zostanie wystawiony dopiero w miesiącu następnym.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3.

W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o VAT, Spółka będzie miała prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, wykorzystywanych do napędu pojazdów, które są przedmiotem odsprzedaży na rzecz pracowników.

Uzasadnienie

W analizowanym przypadku, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu oraz odsprzedaży paliw silnikowych, wykorzystywanych przez pracowników do napędu ich prywatnych pojazdów. Wymienione wyżej towary nie będą więc przez niego zużywane do napędu pojazdów własnych, lecz będą przedmiotem dalszej odsprzedaży. W związku z tym, w stosunku do dokonywanych zakupów nie znajdą zastosowania ograniczenia wynikające z przepisów art. 86a ustawy o VAT oraz art. 12 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Przepisy te regulują bowiem kwestię odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, które zużywane są przez podatnika w toku jego działalności, dla potrzeb napędu pojazdów używanych przez podatnika. W sytuacji natomiast, gdy paliwa silnikowe, olej napędowy oraz gaz LPG są przez podatnika nabywane w ramach opisanej wyżej transakcji łańcuchowej, prawo do odliczenia podatku naliczonego należy ustalać na podstawie zasad ogólnych, wynikających z przepisu art. 86 ustawy o VAT. Ponieważ zatem odsprzedaż paliw silnikowych, będzie podlegała opodatkowaniu VAT (zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w pkt 1 powyżej), Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu ww. paliw silnikowych, będących przedmiotem dalszej odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyższy przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy (schemat). Powyższy przepis bazuje zatem na fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, pomimo że fizyczne wydanie towaru ma miejsce tylko jeden raz. W odniesieniu do powyższego, każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji, na którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, musi posiadać praktyczną kontrolę nad tym towarem, możliwość korzystania z niego oraz ustalenia warunków takiego korzystania.

Podkreślenia wymaga, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Zgodnie z tą regulacją, jest on traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tą usługę.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawarł z Koncernem umowę o wydanie i używanie kart paliwowych. Integralną część Umowy stanowi Regulamin wydawania i używania kart. Na mocy Umowy oraz Regulaminu, Koncern wydał Spółce karty paliwowe, które upoważniają Spółkę do zakupu wszystkich produktów i usług na stacjach paliw honorujących ww. karty (np. paliwo, olej napędowy, płyny do spryskiwaczy, usługi myjni itp.). Przedmiotowa karta nie jest kartą płatniczą i nie uprawnia do zapłaty za towary i usługi oraz pobierania gotówki. Karta upoważnia jedynie Wnioskodawcę, do dokonywania transakcji bez obowiązku uiszczania zapłaty w chwili jej zawarcia.

Zgodnie z Regulaminem, Koncern może wydawać:

karty imienne - uprawniające do korzystania z karty wyłącznie przez osobę, której imię i nazwisko jest wytłoczone na karcie,
karty z numerem rejestracyjnym pojazdu - uprawniające użytkownika karty do korzystania z karty pod warunkiem, że przy zawarciu transakcji obecny jest pojazd o numerze rejestracyjnym wytłoczonym na karcie, oraz
karty na okaziciela - uprawniające do korzystania z karty przez każdą osobę posiadającą kartę.

Obecnie Spółka rozważa możliwość nabycia od Koncernu imiennych kart paliwowych, które przekaże swoim pracownikom do używania w celach prywatnych. W rezultacie pracownicy będą mieli możliwość korzystania z rabatów przyznanych Wnioskodawcy przez Koncern. Warunki i zasady używania kart przez pracowników Spółki zostaną określone w wewnętrznym regulaminie Wnioskodawcy. Przy czym, pracownicy będą mieć możliwość zakupu przy użyciu imiennej karty paliwowej jedynie olejów silnikowych, paliw silnikowych (tj. benzyny, oleju napędowego, gazu LPG), płynów do spryskiwaczy oraz usług myjni. Pracownicy nie będą mogli posługiwać się kartami poza granicami Polski, ani regulować przy ich użyciu opłat za autostrady (co wynikać będzie z wprowadzonego przez Spółkę regulaminu). Wnioskodawca ustali limit kwotowy dla transakcji dokonywanych kartami paliwowymi przez swoich pracowników, będzie miał również wpływ na warunki transakcji realizowanych przez nich przy użyciu ww. kart paliwowych (np. będzie mógł zablokować imienne karty pracowników w sytuacji nieprzestrzegania przez nich zapisów wewnętrznego regulaminu obowiązującego w Spółce). Ponadto w sytuacji zgubienia, zniszczenia lub kradzieży karty, pracownik zobowiązany będzie zgłosić ten fakt Spółce (a nie Koncernowi), która będzie uprawniona do przekazania nowej karty pracownikowi. Stroną Umowy z Koncernem w dalszym ciągu pozostanie Wnioskodawca - zgodnie bowiem z Regulaminem, karty będą wydawane wyłącznie na pisemny wniosek Spółki, w którym należy określić rodzaj karty (np. imienna), a także imię i nazwisko jej użytkownika. Tym samym, w celu prawidłowego rozliczenia zakupów dokonywanych przez pracowników Spółki na cele prywatne, Koncern będzie wystawiał na rzecz Wnioskodawcy dwie faktury, tj. fakturę dokumentującą koszty nabycia produktów do samochodów służbowych Wnioskodawcy oraz odrębnie fakturę dokumentującą prywatne zakupy pracowników Spółki (dokonywane przy użyciu imiennej karty paliwowej). Faktura dokumentująca zakupy dokonane przez pracownika przy użyciu imiennej karty paliwowej, wystawiana będzie zbiorczo za wszystkie zakupy dokonane w danym miesiącu, w pierwszym roboczym dniu miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do regulowania wobec Koncernu zobowiązań wynikających z obydwu wskazanych wyżej faktur, a co za tym idzie Koncern nie będzie mógł dochodzić zapłaty od pracowników Spółki.

Ad. 1

Mając na uwadze powyższe informacje, w ocenie tut. Organu, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z nabyciem towarów i usług, bowiem Wnioskodawca zamierza nabywać od Koncernu oleje silnikowe, paliwa (gaz LPG, benzynę, olej napędowy) i płyny do spryskiwaczy oraz usługi (usługi korzystania z myjni), które następnie odsprzedaje swoim pracownikom.

W celu ustalenia powyższego istotne znaczenia mają postanowienia umowne między dostawcą towaru i emitentem karty paliw. Jeżeli z treści umowy wynika, że drugi w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa (wg schematu), będzie dokonana przez niego.

W rozpatrywanej sprawie fizyczna dostawa towarów i usług będzie następować poprzez ich zakup na stacjach benzynowych bezpośrednio pomiędzy Koncernem a pracownikami Spółki. Wnioskodawca będzie występować zatem w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział Wnioskodawcy w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tj. jako podmiotu „środkowego”), lecz również sam charakter wykonywanych przez niego czynności. Będzie on bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji, gdyż to on będzie ustalać z Koncernem parametry (asortyment, który pracownicy nabywają przy użyciu kart paliwowych) i limity kwotowe tych transakcji. Wnioskodawca będzie mieć również wpływ na warunki transakcji realizowanych przez pracowników przy użyciu kart paliwowych (np. poprzez zablokowanie imiennych kart pracowników w określonych sytuacjach w wewnętrznym regulaminie Spółki). Ponadto karty paliwowe jak wskazał Wnioskodawca będą wydawane wyłącznie na jego wniosek. Natomiast Koncern będzie wystawiał na Wnioskodawcę m.in. fakturę dokumentującą prywatne zakupy pracowników Spółki.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że Wnioskodawca będzie posiadać prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż będzie mieć wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami.

Z opisu sprawy wynika także, że Spółka będzie dokonywać zakupu, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedawać swoim pracownikom usługi korzystania z myjni. W tej sytuacji Spółka nabywając usługi korzystania z myjni, a następnie odsprzedając te usługi pracownikom najpierw staje się usługobiorcą a następnie wchodzi w rolę usługodawcy. Zgodnie zatem z brzmieniem art. 8 ust. 2a ustawy, przyjmuje się, że to Spółka sama nabywa usługi, które następnie odsprzedaje.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie czynności dokonywane pomiędzy Spółką a jej pracownikami będą stanowiły odpłatną dostawę towarów (tj. olejów silnikowych, paliwa oraz płynów do spryskiwaczy) i odpłatne świadczenie usług (usługi korzystania z myjni), w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r. poz. 363), zwane dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 2 pkt 12 rozporządzenia przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny (§ 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia).

W § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wskazano, że paragon fiskalny zawiera m.in. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia, że faktura dokumentująca zakupy dokonane przez pracownika przy użyciu imiennej karty paliwowej, wystawiana będzie przez Koncern zbiorczo za wszystkie zakupy dokonane w danym miesiącu, w pierwszym roboczym dniu miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy rozliczenie. Oznacza to, że Wnioskodawca nie ma możliwości ewidencjonowania na bieżąco na kasie rejestrującej dokonywanej przez niego odsprzedaży towarów np. paliwa w momencie jego zatankowania przez pracownika. Zaewidencjonowanie sprzedaży na rzecz pracownika przy użyciu kasy fiskalnej będzie możliwe dopiero z chwilą, w której Wnioskodawca będzie w posiadaniu informacji w tym przypadku faktury, z której będzie wynikać jaką kwotą należy obciążyć pracownika z tytułu dokonanej sprzedaży. Zatem w opisanej sytuacji właściwe będzie postępowanie Wnioskodawcy polegające na wystawieniu jednego paragonu zbiorczego dla pracownika z tytułu dokonanej dla niego sprzedaży, obejmującym cały miesiąc, którego dotyczy rozliczenie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ad. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 312) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.samochodów osobowych;

2.innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Spółka będzie nabywać paliwa silnikowe, olej napędowy oraz gaz, który następnie odsprzeda pracownikom. Pracownicy będą wykorzystywali nabyte od Wnioskodawcy paliwo do celów prywatnych. W związku z tym podatek naliczony związany z nabyciem ww. towarów przy wykorzystaniu kart paliwowych nie będzie objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 86a ustawy o VAT i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, gdyż paliwo silnikowe, olej napędowy oraz gaz, jako towar handlowy, stanowić będzie przedmiot dalszego obrotu – odsprzedaży. Należy więc przyjąć, że wymienione towary będą towarami wykorzystywanymi do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa silnikowego, oleju napędowego oraz gazu zatankowanego przez pracowników korzystających z kart paliwowych, który następnie będzie przedmiotem odsprzedaży na rzecz tych pracowników.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionych pytań oraz stanowiska Wnioskodawcy tj. w przypadku, gdy nabywane za pośrednictwem imiennych kart paliwowych paliwo, odsprzedawane przez Wnioskodawcę, będzie wykorzystywane przez pracowników do celów prywatnych i nie będzie związane z użytkowaniem pojazdów Wnioskodawcy w działalności gospodarczej.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zdarzenia lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz osób prawnych zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin