Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-875/14/AK
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez właściciela nieruchomości w związku z zaciągniętym przez niego w aneksie do umowy zobowiązaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez właściciela nieruchomości w związku z zaciągniętym przez niego w aneksie do umowy zobowiązaniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem jej działalności jest m.in. działalność w zakresie inżynierii i związane z tym doradztwo techniczne, przesyłanie energii elektrycznej, dystrybucja energii elektrycznej, roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych.

W dniu 18 września 2013 r. została zawarta pomiędzy Inwestorem (inną spółką) planującym budowę Parku wiatrowego, a osobą trzecią (właścicielem nieruchomości) umowa ustanowienia prawa osobistego na nieruchomościach osoby trzeciej. Umowa dotyczy gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego osoby trzeciej. Właściciel nieruchomości (osoba trzecia) jest rolnikiem i prowadzi działalność rolniczą. Ponadto ma zarejestrowaną działalność gospodarczą. Właściciel nieruchomości jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach przedmiotowej umowy właściciel nieruchomości ustanowił na rzecz drugiej strony umowy (Inwestora) prawo osobiste, o jakim mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Według umowy, prawo to miało polegać na powstrzymywaniu się każdoczesnego właściciela nieruchomości od dokonywania wszelkich czynności mogących mieć wpływ na prawidłowe funkcjonowanie elektrowni wiatrowych wchodzących w skład Parku wiatrowego, co miało w szczególności polegać na zakazie budowy elektrowni wiatrowych na nieruchomościach objętych umową oraz wszelkich innych budynków i budowli o wysokości ponad 20 m i zlokalizowanych w odległości mniejszej niż 200 m od turbiny wiatrowej. Prawo to zostało ustanowione na czas budowy oraz eksploatacji Parku wiatrowego. Ponadto właściciel nieruchomości zobowiązał się do wspierania Inwestora poprzez m.in. powstrzymanie się od wnoszenia środków zaskarżenia od decyzji administracyjnych niezbędnych do wybudowania i użytkowania Parku. W zamian za ustanowienie powyższego prawa osobistego ustalono wynagrodzenie, płatne w terminie 14 dni od rozpoczęcia budowy Parku. Umowę zawarto na czas określony, tj. do zakończenia eksploatacji całego Parku.

Aneksem z dnia 25 czerwca 2014 r. zaplanowano zmiany powyższej umowy m.in. w zakresie jej przedmiotu (inaczej niż pierwotnie określono zobowiązanie ustanawiającego prawo osobiste) oraz wynagrodzenia. Dokonano także zmian podmiotowych stosunku prawnego wskazując, że w miejsce Inwestora wstąpi Spółka (zwana w aneksie Deweloperem). Na mocy dokonanych zmian ustalono, że przedmiot umowy obejmuje zobowiązanie właściciela nieruchomości (prawo osobiste) polegające na powstrzymaniu się od wnoszenia zwyczajnych i nadzwyczajnych środków zaskarżenia decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych niezbędnych dla wybudowania i użytkowania Parku wiatrowego, jak również wszelkich pism, które mogłyby wywrzeć negatywny wpływ na możliwość budowy i użytkowania wszystkich elektrowni wiatrowych wchodzących w skład Parku oraz wspieraniu Dewelopera w rozmowach z właścicielami nieruchomości sąsiadujących z planowanym Parkiem w celu budowania pozytywnego nastawienia do inwestycji i przeciwdziałaniu zaskarżania decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. Jednocześnie wykreślono zapis o tym, że powyższe zobowiązanie stanowi prawo osobiste w rozumieniu art. 16 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Za powyższe zobowiązanie właścicielowi nieruchomości należne jest wynagrodzenie, którego zapłata jest warunkiem wejścia w życie tegoż aneksu. Oznacza to, że zmodyfikowany zakres świadczenia wejdzie w życie w momencie zapłaty wynagrodzenia. Zmiana umowy, która nastąpi w momencie wejścia w życie aneksu (jeśli spełni się warunek w nim wskazany) spowoduje więc odmienny niż to pierwotnie ustalono zakres świadczeń właściciela nieruchomości, które będą ograniczone w stosunku do pierwotnie ustalonej treści prawa osobistego.

Spółka podpisując aneks do umowy uczyniła to, ponieważ posiada prawa projektowe obejmujące budowę Parku wiatrowego. Prawa te zamierza zbyć w ramach czynności odpłatnej, opodatkowanej VAT, jednak musi zapewnić nabywcy także możliwość realnego prowadzenia inwestycji, bez przeszkód ze strony właścicieli nieruchomości. Tylko w takiej sytuacji będzie w stanie dokonać zbycia posiadanych przez siebie praw i osiągnąć z tego tytułu obrót (a także przychód). Zawierając aneks do umowy strony wskazały, że wynagrodzenie należne właścicielowi nieruchomości za zaciągnięte w ramach aneksu zobowiązanie jest opodatkowane VAT w wysokości 23%. Zmiana umowy, która może nastąpić w przyszłości, w momencie wejścia w życie aneksu, powoduje wątpliwości, co do jej oceny z punktu widzenia prawa podatkowego, wyrażone poniżej w pytaniach.

Na tle przedstawionego stanu przyszłego zrodziły się wątpliwości, które w ocenie Spółki mają ścisły związek z obowiązkiem rozliczenia przez nią podatku od towarów i usług. Spółka ma interes prawny znajdujący oparcie w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (jako przyszła strona umowy w przypadku wejścia w życie aneksu z 25 czerwca 2014 r), w uzyskaniu odpowiedzi na poniże pytania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zobowiązanie właściciela nieruchomości zaciągnięte w aneksie do umowy (zwane prawem osobistym) podlega opodatkowaniu 23% podatkiem od towarów i usług?

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez właściciela nieruchomości w związku z wykonaniem zobowiązania zaciągniętego w aneksie do umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie przyszłym zobowiązanie zwane prawem osobistym, ustanowione za wynagrodzeniem przez strony umowy cywilnoprawnej, stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy bowiem uznać, że opisane świadczenie polega zarówno na zaniechaniu określonych działań, jak i na podejmowaniu pewnych czynności. W opisanym stanie przyszłym występuje beneficjent tego prawa (Spółka), a świadczenie jest odpłatne.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, takie jak odpłatna dostawa towarów czy odpłatne świadczenie usług. Powyższe wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowiącego, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Co do zasady, przez dostawę towarów rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei przez odpłatne świadczenie usług ustawodawca rozumie (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT) każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem wśród czynności zrównanych z odpłatnym świadczeniem usług ustawodawca wymienił również świadczenia polegające na zaniechaniu działania lub tolerowaniu pewnych sytuacji.

Wprowadzone rozwiązania prawne, oparte są na regulacjach Dyrektywy 2006/112/WE, mają zapewniać skuteczniejszą realizację zasady powszechności opodatkowania, stąd definicja świadczenia usług obejmuje praktycznie każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Do odpłatnego świadczenie usług, stosownie do wskazanej powyżej regulacji, niewątpliwie zaliczymy ustanawianie pewnych ograniczonych praw rzeczowych, takich jak służebność bądź użytkowanie. Powstają jednak wątpliwości, czy każde zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania jakiś działań czy do tolerowania pewnych czynności lub sytuacji będzie uznawane za świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy. Jak się wydaje, artykułem 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT będą objęte są tylko te zaniechania, które dotyczą stosunku zobowiązaniowego wynikającego z zawartej umowy. Jeden z podmiotów transakcji powinien być nadto bezpośrednim beneficjentem wskazanego zobowiązania. Usługa taka musi mieć oczywiście charakter odpłatny. Przy wystąpieniu wszystkich wskazanych przesłanek, wynagrodzenie otrzymane z tytułu świadczenia usługi na rzecz drugiej strony stosunku prawnego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym stanie przyszłym (konkretnie w aneksie do umowy, którego spełnienie zależy od wypełnienia zastrzeżonego w nim warunku) mamy do czynienia z umową odpłatną, w której jedna ze stron jest beneficjentem tego, że właściciel nieruchomości nie będzie podejmował określonych czynności, ale także podejmie działania, które mają przynieść korzyść drugiej stronie umowy, zwanej Deweloperem. Nie mamy jednak do czynienia z żadnym ograniczonym prawem rzeczowym, lecz z zobowiązaniem, zwanym dalej prawem osobistym, którego treść została ukształtowana przez strony umowy przede wszystkim w odniesieniu do zaniechania pewnych działań, czy też niepodejmowania określonych czynności, które nigdy być może by nie nastąpiły i nie zostały podjęte. Kwestia opodatkowania tego rodzaju usług wzbudzała w poszczególnych krajach Wspólnoty wiele wątpliwości interpretacyjnych, co skutkowało tym, że kilkakrotnie była przedmiotem wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. I tak np. w sprawie C-215/94 (sprawa pomiędzy Jurgen Mohr a Finanzamt Bad Segeberg - Niemcy) przedmiotem sporu było opodatkowanie rządowego odszkodowania, otrzymanego w związku z zaniechaniem produkcji mleka. Otrzymane odszkodowanie stanowiło wynagrodzenie za świadczenie usługi, polegającej na zaprzestaniu produkcji mleka. ETS orzekł w tej sprawie, że takie świadczenie nie podlega VAT, ponieważ państwo nie uzyskało bezpośredniej korzyści, gdyż nie ma konsumenta świadczenia realizowanego przez rolnika, a VAT, z założenia, jest podatkiem nakładanym właśnie na konsumpcję. Podobne stanowisko Europejski Trybunał Sprawiedliwości zajął w sprawie C-384/95 (sprawa pomiędzy Landboden-Agrardienste GmbH Co. KG a Finanzamt Calau - Niemcy).

Zdaniem Spółki, ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w fakturze przez właściciela nieruchomości, dokumentującej usługę polegają na wykonaniu zobowiązania zaciągniętego w aneksie do umowy.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Dalej w ust. 2 pkt 1a tego przepisu ustawodawca wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Skoro zatem Spółka otrzyma od właściciela nieruchomości fakturę VAT dokumentującą odpłatną usługę, z wykazanym na niej podatkiem VAT, to ma prawo obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazaną na fakturze. Prawo takie przysługuje Spółce, ponieważ nabyta usługa pozostaje w związku z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi, a konkretnie z czynnością odpłatnego zbycia praw do dokumentacji projektowej na budowę Parku wiatrowego. Jednocześnie - w ocenie Spółki (pytanie pierwsze i stanowisko do tego pytania) - nie zachodzi przypadek opisany w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, tj. sytuacja, w której brak jest podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazanego w fakturze, ponieważ transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) omawianego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ustawodawca stworzył więc podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi, wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było uznać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji pozwala stwierdzić, że zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim nabyta usługa - a za taką należy uznać zobowiązanie właściciela nieruchomości (prawo osobiste) polegające na powstrzymaniu się od wnoszenia zwyczajnych i nadzwyczajnych środków zaskarżenia decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych niezbędnych dla wybudowania i użytkowania Parku wiatrowego, jak również wszelkich pism, które mogłyby wywrzeć negatywny wpływ na możliwość budowy i użytkowania wszystkich elektrowni wiatrowych wchodzących w skład Parku oraz wspieraniu Spółki w rozmowach z właścicielami nieruchomości sąsiadujących z planowanym Parkiem w celu budowania pozytywnego nastawienia do inwestycji i przeciwdziałaniu zaskarżania decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych – służyć będzie czynnościom opodatkowanym, Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej jej nabycie. Z treści wniosku nie wynika bowiem, aby czynność, z tytułu której Spółka wypłaca właścicielowi nieruchomości wynagrodzenie nie podlegała opodatkowaniu albo korzystała ze zwolnienia od podatku. Prawo to przysługiwać będzie pod warunkiem, że nie wystąpią inne wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Końcowo zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego, nie zaś grupy osób. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Spółki, nie zaś właściciela nieruchomości, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie. W konsekwencji, regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.