INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11.01.2012 r. (data wpływu 13.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką są osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej oraz właścicielami na zasadach współwłasności ustawowej dwóch nieruchomości niezabudowanych w postaci gruntów rolnych. Grunty te zostały nabyte w drodze darowizny w roku 2003. Wnioskodawca planował ustanowienie siedliska gospodarczego na własne potrzeby na jednej z działek, jednak ze względu na negatywną decyzję gminy o warunkach zabudowy (planowana trasa drogi oraz bliskość terenów wojskowych) nie mógł wykonać tej inwestycji.

Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika. Jedna z działek ma powierzchnię 4.300 m2, druga zaś 10.600 m2. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, grunty te stanowią użytki rolne z przeznaczeniem pod produkcję rolną. Dla przedmiotowych nieruchomości brak jest planu zagospodarowania przestrzennego. Istnieje jedynie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które określa, że grunty te mogą być wykorzystane pod zabudowę jednorodzinną lub nieuciążliwą produkcję lub usługi.

Pod koniec roku 2010 Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży obydwu nieruchomości. W międzyczasie bowiem (po negatywnej decyzji gminy) Wnioskodawca zakupił inną nieruchomość i wybudował na niej dom dla swojej rodziny. Wnioskodawca próbował jeszcze dokonać zamiany nieruchomości z potencjalnym inwestorem planowanej drogi (Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad) - zakończona niepowodzeniem.

W związku z tym od stycznia 2011 r. Wnioskodawca próbuje sprzedać przedmiotowe nieruchomości. W tym celu na obydwu działkach umieścił tablice informujące o możliwości sprzedaży nieruchomości wraz z numerem telefonu kontaktowego. W związku z małym zainteresowaniem ze strony potencjalnych nabywców, dodatkowo trzykrotnie zamieścił ogłoszenie w gazetach lokalnych oraz w portalu internetowym informujące o planowanej sprzedaży. Niestety ze względu na wielkość działek i ich mało atrakcyjną lokalizację, do chwili obecnej sprzedaż nie doszła do skutku. W trakcie nielicznych rozmów telefonicznych odbytych z potencjalnymi nabywcami pojawiło się zapytanie o możliwość zakupu tylko części działek. Wnioskodawca rozpoczął więc negocjacje z gminą, na terenie której położone są nieruchomości w celu ustalenia możliwości dokonania podziału działek na mniejsze. W trakcie rozmów zostało ustalone, że w związku z brakiem planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości możliwy jest jedynie podział na działki o powierzchni minimum 3.000 m2 z przeznaczeniem do utworzenia siedliska gospodarczego. Takie rozwiązanie nie jest atrakcyjne dla Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, ze jedna z działek ma powierzchnię około 5.000 m2, więc jej podział nawet na dwie działki jest niestety niemożliwy. Gmina dopuściła więc jedyne możliwe rozwiązanie, na mocy którego, działki będą mogły być podzielone na mniejsze o powierzchni minimum 1.100 m2 każda, warunkiem koniecznym jest, że właściciel bezpośrednio położonej nieruchomości również podejmie decyzję o jej podziale. Wnioskodawca wraz z właścicielem sąsiedniej nieruchomości złożyli więc wspólny wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i podziale działek, jedna z działek zostanie podzielona na 6 działek + droga dojazdowa, druga zaś na dwie mniejsze działki + droga dojazdowa. Dla tych podzielonych nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza zakładać oddzielnych ksiąg wieczystych. Po dokonaniu podziału status działek nie ulegnie zmianie, w szczególności nie zmienią one charakteru na budowlany.

Wnioskodawca zaznacza, że planowany podział działek ma na celu jedynie doprowadzenie do ich sprzedaży, z uwagi na fakt, że przez okres jednego roku transakcji nie udało się sfinalizować. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie zamierza również prowadzić działalności gospodarczej, polegającej na sprzedaży nieruchomości bądź też na usługach budowlanych. Wnioskodawca planuje jedynie dokonać sprzedaży przedmiotowych działek, a ich podział ma być tylko środkiem umożliwiającym dokonanie tej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. J. Dz. U. 22010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit, a) — c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, sprzedaż ta nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycia”, a tym bardziej nie określa szczególnych sposobów nabycia, należy więc - mając przy tym na uwadze jego znaczenie językowe - odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Na podstawie aktu notarialnego Repertorium Nr x/2003 z dnia 13.05.2003r. Wnioskodawca nabył prawo własności przedmiotowych nieruchomości w formie darowizny. W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej uprzednio w drodze darowizny datą, od której należy liczyć okres pięcioletni, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 jest rok, w którym dokonano darowizny nieruchomości.

Data, w której dokonano darowizny nieruchomości jest datą nabycia nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży i z tą datą należy wiązać skutki podatkowe w zakresie powstania obowiązku podatkowego.

W opinii Wnioskodawcy, analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, iż nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości nastąpiło odpowiednio w dniu 13.05.2003 r. Biorąc zatem powyższe pod uwagę, planowane zbycie nieruchomości nabytej w dniu 13.05.2003 r. w drodze darowizny nie będzie stanowiło źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, z uwagi na upływ 5-letniego terminu. Zbycie nie będzie następowało również w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy wskazać, iż przedmiotowa interpretacja została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem żona Wnioskodawcy chcąc uzyskać również interpretację przepisów prawa podatkowego w tym zakresie winna wystąpić jako wnioskodawczyni z odrębnym wnioskiem oraz uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.