Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-600/14-2/SM
z 18 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania delegowania pracownika do innej spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania delegowania pracownika do innej spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

PK (dalej: Spółka) ma zamiar zawrzeć z innymi Spółkami GK (również tymi, które mają siedzibę poza terytorium Polski) porozumienie w zakresie wzajemnego delegowania pracowników. Podstawowym celem takiej umowy byłoby efektywne wykorzystanie kompetencji pracowniczych dostępnych w ramach GK, ale również:

1. reagowanie na pojawiające się potrzeby biznesowe w GK poprzez zapewnienie zasobów ludzkich oraz wykorzystanie potencjału pracowników,
2. zwiększanie efektywności zarządzania zasobami ludzkimi w GK poprzez umożliwienie wymiany personelu oraz rozwoju pracowników,
3. budowanie pozytywnego wizerunku pracodawcy wśród pracowników Spółek GK i opinii publicznej.

Porozumienie przewiduje m.in., iż PK będzie delegował swoich pracowników do innych podmiotów w ramach art. 1741 § 1 ustawy Kodeks Pracy (dalej: Kp) z dnia 26 czerwca 1974 roku (j.t. z 2013 r. poz. 1028, ze zm.). Zgodnie z tym przepisem za zgodą pracownika, wyrażoną na piśmie, pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w zawartym w tej sprawie porozumieniu między pracodawcami.

W związku z powyższym pracownikowi udzielany jest urlop bezpłatny u obecnego pracodawcy (PK), a jednocześnie następuje nawiązanie stosunku pracy z nowym pracodawcą (inna Spółka z GK).

Należy zaznaczyć, że pracodawcy (nowy i przyszły) zawierając porozumienie, o którym mowa w art. 1741 § 1 Kp nie przewidują wynagrodzenia pomiędzy pracodawcami z tytułu delegowania pracownika, gdyż ów przepis nie formułuje takiego wymogu. Oczywiście oddelegowany pracownik będzie otrzymywał wynagrodzenie ze stosunku pracy u nowego pracodawcy (ale ta kwestia pozostaje poza zakresem niniejszego zapytania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy delegowanie przez PK pracownika do innej Spółki z GK na podstawie art. 1741 § 1 Kp będzie nosiło znamiona świadczenia usługi, a tym samym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. z 2011 poz. 1608, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Za odpłatne świadczenie usług natomiast - stosownie do zapisu art. 8 ust. 2 ustawy - uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

I tak, w wyroku z 15 lipca 1982 r. w oprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy a także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w opisanym stanie faktycznym brak jest zachowania po stronie PK, które mogłoby zostać zidentyfikowane jako świadczenie usługi. Działanie PK sprowadza się tylko do udzielenia pracownikowi urlopu bezpłatnego oraz zawarcia porozumienia wymaganego cyt. wyżej przepisem Kp. Brak jest również stosunku zobowiązaniowego, takiego jaki istnieje w przypadku świadczenie usług pomiędzy podmiotami, gdzie jeden zobowiązuje się do wykonania określonych czynności wobec drugiego. I co najważniejsze delegowanie pracownika w ramach art. 1741 § 1 Kp odbywa bez wynagrodzenia dla PK (nieodpłatnie).

Jednocześnie Spółka uważa, że dla oceny podatkowej przedstawionego stanu faktycznego nie można stosować art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż w przedmiotowej sytuacji brak jest podstaw do uznania działań PK za usługę, a w przypadku, gdyby nawet doszło do zidentyfikowania usługi, to nie są spełnione przesłanki uznania usługi nieodpłatnej za odpłatną - o czym stanowią treści punktów 1 i 2 tego przepisu.

W związku z tym, zdaniem Spółki, delegowanie pracownika do innego podmiotu na podstawie art. 1741 § 1 Kp nie jest świadczeniem usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów (…) rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) (art. 7 ust. 1 ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przytoczone przepisy realizują postulat powszechności opodatkowania wyrażony w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, co pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Powołany przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, że brak jest takiego stosunku zobowiązaniowego w opisanej sytuacji. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że zawarte porozumienie między Spółką a podmiotem z GK nie przewiduje wynagrodzenia z tytułu delegowania pracownika (brak elementu odpłatności). Działanie Spółki polega jedynie na udzieleniu pracownikowi urlopu bezpłatnego oraz zawarciu porozumienia wymaganego przepisem art. 1741 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 2013 r., poz. 1028, z późn. zm.), zgodnie z którym za zgodą pracownika, wyrażoną na piśmie, pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy przez okres ustalony w zawartym w tej sprawie porozumieniu między pracodawcami. Nie występuje bezpośrednia korzyść dla Spółki, która jest wynikiem podjętego przez nią działania na rzecz tego podmiotu.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Ww. przepis nie będzie również mieć zastosowania w opisanym sytuacji (nie zachodzi żadna z czynności wymienionych w tym przepisie).

Zatem delegowanie przez Spółkę (bez wynagrodzenia) pracownika do innego podmiotu na podstawie art. 1741 § 1 ustawy Kodeks Pracy nie jest świadczeniem usługi w myśl art. 8 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.