2014.07.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-356/14-2/JSK
z 29 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodów na rzecz pracowników dla celów prywatnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodów na rzecz pracowników dla celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca, Zainteresowany) jest podmiotem działającym w branży doradczej.

Spółka rozważa umożliwienie pracownikom użytkowania samochodu służbowego w celach prywatnych. W umowie z pracownikiem o użytkowanie samochodu służbowego do celów prywatnych będzie wskazanie, że pracownik może wykorzystywać samochód służbowy okazjonalnie w celach prywatnych. Jedynie na potrzeby ustalenia przychodu pracownika w podatku dochodowym od osób fizycznych w umowie wskazana będzie wartość, na jaką wyceniane jest udostępnienie samochodu służbowego pracownikowi z możliwością wykorzystania w celach prywatnych. Od tej wartości obliczany będzie podatek dochodowy należny w związku z umożliwieniem pracownikowi użytkowania samochodu służbowego w celach prywatnych.

Możliwe, że przedmiotowe samochody będą pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, użytkowanymi na podstawie umów leasingu, w stosunku do których przed dniem 1 kwietnia 2014 r. przysługiwało pełne odliczenie VAT naliczonego na fakturach dokumentujących raty leasingowe. Możliwe również, że zostanie wykorzystana możliwość przewidziana w art. 13 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, i – poprzez zgłoszenie umów leasingu do dnia 2 maja 2014 r. do właściwego urzędu skarbowego – dokonywane będzie po dniu 1 kwietnia 2014 r. pełne odliczenie VAT od rat leasingowych wynikających z tych umów.

Przedmiotowe samochody będą wykorzystywane do tzw. działalności mieszanej czyli zarówno do działalności opodatkowanej VAT, jak i do użytku prywatnego. Dla samochodów nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedmiotowej sytuacji umożliwienie pracownikom użytkowania pojazdów samochodowych do celów prywatnych będzie traktowane jak nieodpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji umożliwienie pracownikom użytkowania pojazdów samochodowych do celów prywatnych nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia usług, w związku z którym zaistnieje konieczność rozliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 8 ust. 5 ustawy VAT, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (ust. 6).

Jak wynika z powyższego, w przypadku pojazdów samochodowych użytkowanych w celach innych niż działalność gospodarcza podatnika (czyli np. w celach prywatnych przez pracowników podatnika), nie stosuje się zasady nakazującej opodatkowanie podatkiem VAT użycia majątku podatnika do celów innych niż prowadzona działalność.

Innymi słowy, użytkowanie pojazdów samochodowych do celów prywatnych nie jest uznawane za nieodpłatne świadczenie usług rodzące obowiązek rozliczenia VAT. Zasada ta odnosi się do pojazdów samochodowych użytkowanych na podstawie umów leasingu. Warunkiem jest przy tym, aby podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 86a ustawy VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Powołany powyżej przepis wprowadza regułę ogólną, zgodnie z którą od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, odliczenie VAT wynosi 50% kwoty wykazanej m.in. na fakturze czy dokumencie celnym.

Od przepisu art. 86a ust. 1 ustawy VAT ustawodawca w ustawie nowelizującej przewidział przepis szczególny (art. 13), zgodnie z którym w przypadku umów leasingowych dotyczących samochodów, którym przed dniem 1 kwietnia 2014 r. przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT, można odliczyć pełen VAT z raty leasingowej, pod warunkiem, że:

pojazdy samochodowe będące przedmiotem umowy leasingowej zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie ustawy (przed dniem 1 kwietnia 2014 r.),
umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia wejścia w życie ustawy nowelizacyjnej, czyli do dnia 2 maja 2014 r.

W takim kontekście Spółka zauważa, że – w jej ocenie – fakt, że zamierza skorzystać z możliwości przewidzianej przez ustawodawcę, uprawniającej podatnika do pełnego odliczenia VAT od rat leasingowych pod warunkiem rejestracji umowy leasingowej w urzędzie skarbowym pozostaje bez znaczenia dla możliwości zastosowania zasady wynikającej z art. 8 ust. 5 ustawy VAT.

Przepis ust. 5 art. 8 ustawy VAT wyłącza konieczność rozliczania podatku VAT w przypadku wykorzystywania przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (np. na cele prywatne podatnika lub jego pracowników) pojazdów samochodowych, co do których stosuje się zasadę odliczenia VAT w wysokości 50%.

W myśl przywołanej regulacji w powyżej opisanej sytuacji podatnik nie będzie miał obowiązku rozliczania podatku VAT, jeżeli ww. pojazd będzie wykorzystywany przez niego na cele inne niż działalność gospodarcza.

W ocenie Spółki, zasada ustanowiona w art. 8 ust. 5 ustawy VAT odnosi się do wszystkich pojazdów samochodowych, które mają być rozliczane na zasadzie wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy VAT, czyli do wszystkich pojazdów samochodowych, które są uznawane za wykorzystywane do tzw. działalności mieszanej, czyli zarówno do działalności opodatkowanej VAT, jak i do celów prywatnych.

Zdaniem Spółki, odwołanie do art. 86a ust. 1 zawarte w treści art. 8 ust. 5 ustawy VAT należy interpretować w ten sposób, że zezwala ono na brak opodatkowania VAT w sytuacji, gdy pojazd samochodowy jest wykorzystywany w działalności mieszanej.

Przepis art. 8 ust. 5 w związku z art. 86a ust. 1 ustawy VAT, odnosi się zatem do wszystkich pojazdów samochodowych, dla których zakres odliczenia VAT jest ustalony na poziomie 50% z uwagi na ich wykorzystanie w działalności mieszanej.

Zdaniem Spółki, odnosi się to zatem również do pojazdów samochodowych, które na mocy przepisu szczególnego będą korzystać z pełnego odliczenia VAT od rat leasingowych. Są to bowiem pojazdy, które są wykorzystywane do działalności mieszanej, w stosunku do których przysługuje odliczenie w wymiarze 50% i tylko na mocy przepisu szczególnego podatnik będzie miał prawo do rozliczania całego VAT od raty leasingowej.

Przy czym należy zwrócić uwagę, że możliwość pełnego odliczenia VAT będzie dotyczyć jedynie rat leasingowych, w stosunku do pozostałych wydatków związanych z takim pojazdem samochodowym (m.in. wydatki na paliwo czy części samochodowe), będzie przysługiwać odliczenie w wymiarze 50%. Co do zasady zatem tego typu pojazdy samochodowe, jako wykorzystywane w działalności mieszanej, są rozliczane na zasadzie ogólnej, przewidującej ograniczone do 50% prawo do odliczenia VAT od wydatków z nimi związanych.

Tylko na mocy przepisu szczególnego (art. 13 ustawy nowelizującej), pełnemu odliczeniu może podlegać VAT jedynie od wydatku w postaci raty leasingowej, o ile umowa leasingowa zostanie w odpowiednim terminie zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym. Skorzystanie z możliwości przewidzianej w art. 13 ustawy nowelizującej nie wyłącza, w ocenie Spółki, zastosowania art. 8 ust. 5 i 6 przewidującego brak opodatkowania użycia pojazdów samochodowych przedsiębiorcy w celach prywatnych.

Abstrahując od powyższego Spółka zwraca uwagę, że zgodnie z treścią art. 8 ust. 5 ustawy VAT, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1.

Należy zauważyć, że omawiana regulacja wskazuje na brak opodatkowania prywatnego użycia pojazdu samochodowego w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1.

Posłużenie się przez ustawodawcę sformułowaniem „w całości lub w części” sugeruje, że wyłączone z opodatkowania powinno być także prywatne użycie pojazdów samochodowych w przedmiotowej sytuacji, tzn. gdy od wydatków na pojazdy samochodowe jest co do zasady odliczane 50% VAT i tylko na podstawie regulacji szczególnej podatnik ma prawo do odliczania całej kwoty VAT od raty leasingowej dotyczącej tych pojazdów samochodowych.

Podsumowując, w przedmiotowej sytuacji, w ocenie Spółki, zastosowanie znajdzie reguła przewidziana w art. 8 ust. 5 i 6 ustawy VAT, w związku z czym umożliwienie pracownikom użytkowania przedmiotowych pojazdów samochodowych do celów prywatnych nie będzie uznawane za nieodpłatne świadczenie usług, rodzące obowiązek rozliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, takie nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie ma zatem podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do treści art. 8 ust. 5 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.), przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 8 ust. 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.), w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r., w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r., do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Ponadto na mocy art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 312), w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy zmienianej w art. 1 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy zmienianej w art. 1;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy zmienianej w art. 1, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 tej ustawy

– nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ww. ustawy, na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w stosunku do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Jak wynika z treści art. 13 ust. 2 tej ustawy, przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umów, o których mowa w tym przepisie:

bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz
pod warunkiem że:
1. pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
2. umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Mając na uwadze treść przywołanych powyżej przepisów należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nieodpłatne wykorzystanie dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika samochodów nabytych przed dniem 1 kwietnia 2014 r., w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku.

Brak obowiązku opodatkowania nieodpłatnego wykorzystywania pojazdów samochodowych dla celów innych niż działalność gospodarcza nie dotyczy jednak pojazdów zakupionych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. z pełnym prawem do odliczenia podatku.

Zatem należy wskazać, że zasada wyłączenia opodatkowania użytku prywatnego nie jest stosowana w następujących sytuacjach:

podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku zarówno przy nabyciu pojazdu, jak i zakupionych do niego części składowych,
podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do tego pojazdu prawo to zostało ograniczone do 50%,
podatnik nie posiadał prawa do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do niego posiadał prawo do odliczenia pełnego.

Ponadto należy zaznaczyć, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. wyłączono również obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług użytku prywatnego pojazdów zakupionych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. objętych dotychczasowym ograniczonym (do 50% lub 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł) prawem do odliczenia podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany jest podmiotem działającym w branży doradczej. Spółka rozważa umożliwienie pracownikom użytkowania samochodu służbowego w celach prywatnych. W umowie z pracownikiem o użytkowanie samochodu służbowego do celów prywatnych będzie wskazanie, że pracownik może wykorzystywać samochód służbowy okazjonalnie w celach prywatnych. Jedynie na potrzeby ustalenia przychodu pracownika w podatku dochodowym od osób fizycznych w umowie wskazana będzie wartość, na jaką wyceniane jest udostępnienie samochodu służbowego pracownikowi z możliwością wykorzystania w celach prywatnych. Od tej wartości obliczany będzie podatek dochodowy należny w związku z umożliwieniem pracownikowi użytkowania samochodu służbowego w celach prywatnych. Możliwe, że przedmiotowe samochody będą pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, użytkowanymi na podstawie umów leasingu, w stosunku do których przed dniem 1 kwietnia 2014 r. przysługiwało pełne odliczenie VAT naliczonego na fakturach dokumentujących raty leasingowe. Możliwe również, że zostanie wykorzystana możliwość przewidziana w art. 13 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, i – poprzez zgłoszenie umów leasingu do dnia 2 maja 2014 r. do właściwego urzędu skarbowego – dokonywane będzie po dniu 1 kwietnia 2014 r. pełne odliczenie VAT od rat leasingowych wynikających z tych umów. Przedmiotowe samochody będą wykorzystywane do tzw. działalności mieszanej, czyli zarówno do działalności opodatkowanej VAT, jak i do użytku prywatnego. Dla samochodów nie będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodów na rzecz pracowników dla celów prywatnych.

W rozpatrywanej sprawie, w sytuacji gdy przedmiotowe samochody będą pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, użytkowanymi na podstawie umów leasingu, w stosunku do których przed dniem 1 kwietnia 2014 r. przysługiwało pełne odliczenie VAT naliczonego na fakturach dokumentujących raty leasingowe, natomiast po tej dacie zostanie wykorzystana możliwość przewidziana w art. 13 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw i – poprzez zgłoszenie umów leasingu do dnia 2 maja 2014 r. do właściwego urzędu skarbowego – Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne odliczenie VAT od rat leasingowych wynikających z tych umów, wówczas umożliwienie pracownikom użytkowania pojazdów samochodowych do celów prywatnych będzie stanowiło nieodpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji bowiem nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące wyłączenie z opodatkowania użytku pojazdów samochodowych na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Podsumowując, w analizowanej sytuacji umożliwienie pracownikom użytkowania pojazdów samochodowych do celów prywatnych będzie traktowane jak nieodpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ wskazuje jednak, że w przypadku, gdy po dniu 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących raty leasingowe, wówczas nieodpłatne umożliwienie pracownikom użytkowania pojazdów samochodowych do celów prywatnych nie będzie traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług zrównane z odpłatnym świadczeniem usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W przypadku bowiem, gdy podatnik wykorzystuje pojazdy samochodowe do celów innych niż działalność gospodarcza (np. na cele prywatne pracowników), które objęte są ograniczeniem (50%) w prawie do odliczenia podatku naliczonego, konieczność rozliczania podatku VAT zostaje wyłączona – na mocy art. 8 ust. 5 i ust. 6 ustawy. W konsekwencji, gdy Wnioskodawcy będzie przysługiwało częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od rat leasingowych, Zainteresowany nie będzie zobowiązany do rozliczania podatku VAT, jeżeli taki pojazd będzie wykorzystywany przez niego na cele inne niż działalność gospodarcza.

Ponadto informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone i zostały uznane za element przedstawionego zdarzenia przyszłego. Zatem informacje, że: „przedmiotowe samochody będą pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, użytkowanymi na podstawie umów leasingu, w stosunku do których przed 1 kwietnia 2014 r. przysługiwało pełne odliczenie VAT naliczonego na fakturach dokumentujących raty leasingowe”, „(…) dokonywane będzie po 1 kwietnia 2014 r. pełne odliczenie VAT od rat leasingowych wynikających z tych umów” oraz że „przedmiotowe samochody będą wykorzystywane do tzw. działalności mieszanej czyli zarówno do działalności opodatkowanej VAT, jak i do użytku prywatnego” zostały przyjęte jako element opisu sprawy.

Końcowo zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin