Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-545/14-2/JK
z 28 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu 29 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług projektowych oraz usług informatycznych.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników na stanowisku projektant-konstruktor. W ramach powierzonych obowiązków pracownicy zajmujący stanowiska projektant-konstruktor wykonują projekty techniczne urządzeń. Prace wykonywane przez pracowników wymienionych we wniosku zawierają elementy o charakterze twórczym i indywidualnym, charakteryzują się znacznym stopniem oryginalności i niepowtarzalności.

W opinii Wnioskodawcy rezultaty prac projektowych wykonywanych przez pracowników zatrudnionych na stanowisku projektant-konstruktor stanowią przedmiot ochrony przewidzianej przez ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90 z późn. zm.).

Efektem pracy tych pracowników są opisy oraz rysunki techniczne stanowiące projekty techniczne (konstrukcyjne).

Proces projektowania obejmuje wszystkie fazy powstawania dokumentacji projektowej, tj. od koncepcji do projektu konstrukcyjnego urządzeń. Wszystkie projekty i opracowania wykonane przez pracowników w ramach konkretnego zamówienia będą dokumentowane w formie elektronicznej jako zestaw plików nagranych na nośnik elektroniczny CD/DVD/Pendrive jako pliki PDF, pliki programu „S” lub w innym uzgodnionym formacie i jednocześnie w postaci papierowej podpisanej przez wykonawcę projektu.

Dokumentacja ta będzie zawierała zapisy pozwalające zidentyfikować jednoznacznie autora i datę powstania utworu.

Jednocześnie Wnioskodawca planuje zatrudnić pracowników na stanowiskach specjalista ds. informatyki i programowania oraz informatyk-programista. W ramach powierzonych obowiązków nowozatrudnieni pracownicy będą wykonywać pracę twórczą polegającą na tworzeniu programów, ale również prace, które nie mają takiego charakteru.

Zakres obowiązków będzie ujęty w umowie o prace i będzie z niego wynikało, że obowiązki w ramach stosunku pracy obejmują również prace programistyczne.

W opinii Wnioskodawcy rezultaty prac programistycznych wykonywanych przez tych pracowników będą stanowiły przedmiot ochrony przewidzianej przez ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Efekty tych prac będą dokumentowane w formie plików elektronicznych typu: (i) skompilowanych programów komputerowych, (ii) kodów źródłowych tych programów oraz (iii) niezbędnych opisów i instrukcji użytkownika. Wszystkie te pliki będą przechowywane w repozytorium kodu bazującym na systemie kontroli wersji „Sx”.

Dokumentacja ta będzie zawierała zapisy pozwalające zidentyfikować jednoznacznie autora i datę powstania utworu.

Wnioskodawca zamierza zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu od części wynagrodzenia należnego pracownikom zatrudnionym na stanowiskach: projektant-konstruktor oraz od części wynagrodzenia należnego pracownikom, którzy będą zatrudnieni na stanowiskach: specjalista ds. informatyki i programowania oraz informatyk-programista, za prace zawierające elementy o charakterze twórczym z tytułu tworzenia dokumentacji projektowej i odpowiednio z tytułu prac programistycznych.

Wnioskodawca zamierza podpisać z pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach projektant-konstruktor aneksy do umów o pracę, w których ujęte będą postanowienia informujące o nabywaniu przez pracodawcę autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w związku z wykonywaniem pracy twórczej w ramach stosunku pracy oraz zakres obowiązków, z którego będzie wynikało, że obowiązki w ramach stosunku pracy obejmują również prace o charakterze twórczym. Również w umowach o prace z nowozatrudnionymi pracownikami na stanowiskach: specjalista ds. informatyki i programowania oraz informatyk-programista będą zawarte postanowienia informujące o nabywaniu przez Wnioskodawcę (pracodawcę) autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w związku z wykonywaniem pracy twórczej w ramach stosunku pracy.

Wynagrodzenie za pracę ujęte w umowach o pracę z pracownikami nie przewiduje zróżnicowania wprost wynagrodzenia na część związaną z wykonywaniem pracy o charakterze twórczym i przeniesieniem praw autorskich oraz część obejmującą wykonywanie obowiązków niezwiązanych z pracami o charakterze twórczym, poprzez wprowadzenie sztywnego podziału wynagrodzenia na takie dwa składniki. Wynika to z faktu, że w każdym miesiącu czas pracy poświęcony na wykonywanie obowiązków o charakterze twórczym będzie różny i w związku z tym nie jest możliwe zastosowanie sztywnego podziału. Odpowiedni podział wynagrodzenia składającego się na wyżej wymienione części w ramach całkowitej kwoty wynagrodzenia będzie ustalany na piśmie po zakończeniu każdego miesiąca, na podstawie ewidencji, która będzie prowadzona w specjalistycznym systemie informatycznym i będzie tak skonstruowana, że pracownik będzie wpisywał wykonane przez niego prace wraz z podaniem ilości godzin pracy związanej z tworzeniem utworu oraz ilości godzin na prace związane z innymi obowiązkami (np. szkolenia, prace serwisowe).

Po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca w oparciu o ewidencję określi jaka cześć wynagrodzenia przysługuje pracownikowi z tytułu realizacji zadań o charakterze twórczym i za zbycie praw autorskich do wykonanego w wyniku pracy twórczej utworu, a jaka cześć wynagrodzenia dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jeśli na podstawie prowadzonej ewidencji Wnioskodawca rozgraniczy kwoty wynagrodzenia wypłacanego za wykonanie utworów, w tym również za przejście na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do tych utworów oraz wynagrodzenia za pracę o charakterze nietwórczym, to czy jako pracodawca będzie mógł przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zastosować do tej części wynagrodzenia, która odpowiada czasowi poświęconemu na pracę twórczą, której efektem jest stworzenie utworu w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.)?
2. Czy zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych w danym miesiącu uzależnione jest od tego, aby opracowanie istniało w postaci ukończonej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Spółka – jako pracodawca będzie mogła przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zastosować do tej części wynagrodzenia dla pracowników, która odpowiada czasowi pracy poświęconemu na pracę twórczą, której efektem jest stworzenie utworu w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie Wnioskodawca uwzględni limit wskazany w art. 22 ust.9a ograniczający łączną wysokość kosztów uzyskania przychodów do kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do pozostałej części wynagrodzenia pracowników, które nie ma charakteru twórczego Wnioskodawca zastosuje zryczałtowane koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z zastosowania tej regulacji nie zostali wyłączeni pracownicy. Warunkiem do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów jest spełnienie następujących wymagań: praca wykonywana przez pracownika musi być przedmiotem ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, pracownik musi być twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwać przychód z korzystania przez twórcę z praw autorskich lub rozporządzania nimi.

Ani z przepisów podatkowych ani z przepisów ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych nie wynika konieczność uregulowania kwestii wyróżnienia wynagrodzenia na pracę twórczą i nietwórczą w umowie o pracę. W ocenie Wnioskodawcy fakt prowadzenia ewidencji, która pozwoli określić czas poświęcony przez pracownika na wykonywanie pracy o twórczym charakterze, a tym samym określić wynagrodzenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykonania pracy twórczej jest wystarczającym dokumentem do zastosowania art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne, aby przychód był wypłacony w momencie, gdy utwór już istnieje w postaci ukończonej. Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. W świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 1974 r. sygn. I CR 91/73, do ustalenia dochodzi, gdy utwór przybrał jakąkolwiek postać, choćby nietrwałą, jednak o tyle stałą, żeby treść i cechy utworu wywierały efekt artystyczny. Tak więc dla zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne, aby Utwór był ukończony - ważne, aby możliwe było rozpoznanie w nim cech, jakie powinien posiadać utwór.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi, w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pracownikowi uzyskującemu przychody m.in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy. Inaczej jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – ustala się koszty w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 − art. 22 ust. 9a ww. ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Jak z powyższego wynika o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, natomiast ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Czy więc określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2. plastyczne,
3. fotograficzne,
4. lutnicze,
5. wzornictwa przemysłowego,
6. architektoniczne, architektoniczno – urbanistyczne i urbanistyczne,
7. muzyczne i słowno – muzyczne,
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ww. ustawy, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Z kolei zgodnie z art. 74 ust. 3 tej ustawy, prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Jak już wspomniano wcześniej, powyższe rozróżnienie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika – twórcy. Na podstawie szacunkowego (procentowego) określenia ilości wykonywanych przez pracownika prac objętych prawami autorskimi spośród ogółu jego obowiązków pracowniczych nie można ustalić, jaka konkretna część wynagrodzenia związana jest z korzystaniem z praw autorskich.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie, jak wyżej wspomniano, daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Należy podkreślić, że organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego. W razie wątpliwości, co do prawidłowości zakwalifikowania wykonanej pracy jako korzystającej z praw autorskich lub pokrewnych, należy zwrócić się w celu rozstrzygnięcia tej kwestii do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Departament Prawno - Legislacyjny.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zatrudnia i zamierza zatrudnić pracowników, którzy w ramach obowiązków służbowych wynikających ze stosunku pracy tworzą i będą tworzyć utwory w rozumieniu ustawy – ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z umów o pracę, bądź ich aneksów będą zawarte postanowienia o nabywaniu przez Wnioskodawcę (pracodawcę) autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w związku z wykonywaniem pracy twórczej w ramach stosunku pracy. Wynagrodzenie za pracę ujęte w umowach o pracę z pracownikami nie przewiduje zróżnicowania wprost wynagrodzenia na część związaną z wykonywaniem pracy o charakterze twórczym i przeniesieniem praw autorskich oraz część obejmującą wykonywanie obowiązków niezwiązanych z pracami o charakterze twórczym, poprzez wprowadzenie sztywnego podziału wynagrodzenia na takie dwa składniki. Wynika to z faktu, że w każdym miesiącu czas pracy poświęcony na wykonywanie obowiązków o charakterze twórczym będzie różny i w związku z tym nie jest możliwe zastosowanie sztywnego podziału. Odpowiedni podział wynagrodzenia składającego się na wyżej wymienione części w ramach całkowitej kwoty wynagrodzenia będzie ustalany na piśmie po zakończeniu każdego miesiąca, na podstawie ewidencji, która będzie prowadzona w specjalistycznym systemie informatycznym i będzie tak skonstruowana, że pracownik będzie wpisywał wykonane przez niego prace wraz z podaniem ilości godzin pracy związanej z tworzeniem utworu oraz ilości godzin na prace związane z innymi obowiązkami (np. szkolenia, prace serwisowe). Po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego Wnioskodawca w oparciu o ewidencję określi jaka cześć wynagrodzenia przysługuje pracownikowi z tytułu realizacji zadań o charakterze twórczym i za zbycie praw autorskich do wykonanego w wyniku pracy twórczej utworu, a jaka cześć wynagrodzenia dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że wykonywane - szczegółowo omówione w opisie zdarzenia przyszłego projekty – stanowią utwór w rozumieniu definicji zawartej w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a ponadto, że z zawartej umowy o pracę (lub jej aneksu) będzie wynikać, że z chwilą przyjęcia projektu przez pracodawcę, pracodawca nabywa autorskie prawa majątkowe do projektu, oraz w sytuacji gdy prowadzona będzie ewidencja czasu pracy poświęconej przez pracowników na wykonywanie pracy twórczej, stwierdzić należy, że do części wynagrodzenia stanowiącego honorarium za przeniesienie majątkowych praw autorskich na Wnioskodawcę możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Udzielając odpowiedzi na pytanie drugie przedstawione we wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu podziela stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, ponieważ dla zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczne, aby przychód był wypłacony w momencie, gdy utwór istnieje w postaci ukończonej, bowiem ważne jest, aby możliwe było rozpoznanie w nim cech, jakie powinien posiadać utwór.

Zgodnie bowiem z treścią art. 1 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Reasumując stwierdzić należy, że w przypadku rozporządzenia w danym miesiącu kalendarzowym przez Pracowników twórców majątkowymi prawami autorskimi do Utworów na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w stosunku do części wynagrodzenia wypłacanego (na podstawie prowadzonej ewidencji) Pracownikom z tytułu rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi będzie miał prawo do potrącenia kosztów uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości 50% przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT. Nie istotne jest przy tym, aby utwór istniał w postaci ukończonej. Warunkiem stosowania przez Wnioskodawcę jako płatnika 50% kosztów uzyskania przychodu jest przeniesienie na Spółkę praw autorskich do utworu. W odniesieniu do kwot wynagrodzenia za pracę o charakterze nietwórczym zastosowanie znajdzie natomiast art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.