INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2011 r. (data wpływu 25.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ulgi na nowe technologie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu 21.12.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ulgi na nowe technologie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą odzieży. Spółka dba, by wykorzystywane przez Nią technologie zapewniały uzyskanie i utrzymanie najwyższej jakości produktów. W celu optymalizacji zarządzania przedsiębiorstwem, Spółka wdrożyła system X wraz z systemem Y (dalej łącznie: Oprogramowanie). Funkcje Oprogramowania, z których zamierza korzystać Spółka obejmują: zarządzanie magazynem, logistykę, sprzedaż hurtową, sprzedaż i zarządzanie sklepami (firmowymi, outletami, franszyzowymi), procesy reklamacji, kadry, płace, planowanie i ewidencję czasu pracy, obsługę MS, finanse / księgowość, planowanie i obsługę produkcji (design, wzorcowania) oraz helpdesk. Wdrożenie przez Spółkę Oprogramowania obejmie zatem działy księgowości, sprzedaży, produkcji, zakupów oraz zarządzanie magazynem wysokiego składowania, jak również integrację centrali Spółki z systemem POS używanym w Jej sklepach oraz wdrożenie w sklepach oprogramowania Y wspomagającego zarządzanie sklepami, wymianę danych z centralą, a także obsługę terminali POS.

X jest polskojęzyczną wersją oprogramowania służącego do zintegrowanego wspomagania zarządzania firm średniej wielkości. Jego podstawowe funkcje obejmują:

• zarządzanie w zakresie procesów związanych z: finansami, łańcuchem dostaw, produkcją, analizą biznesową, projektami, zasobami ludzkimi oraz usługami,
• udostępnianie wbudowanych raportów i kreatorów oraz zaawansowanych narzędzi zapewniających dostęp do danych niezbędnych do analizy i optymalizacji wydajności firmy.
  
  

Y jest zintegrowanym z X oprogramowaniem przeznaczonym dla jedno – i wielooddziałowych sklepów. Jego podstawowe funkcje obejmują:

• bieżące monitorowanie i kontrole sprzedaży i zapasów,
• indywidualne definiowanie terminów płatności,
• indywidualne definiowanie poziomu udzielanych rabatów,
• sporządzanie ofert specjalnych z automatycznym harmonogramem produkcji.
  
  

Dzięki pełnej integracji obu wspomnianych powyżej systemów oraz dzięki współużytkowaniu informacji, a także szybszemu dostępowi do aktualnych danych, przedmiotowe Oprogramowanie po jego wdrożeniu:

• usprawni działalność firmy,
• zmniejszy koszty produkcji i dystrybucji towarów,
• zwiększy produktywność firmy,
• umożliwi zarządzanie strategią firmy.
  
  

W konsekwencji, wdrożenie Oprogramowania pozwoli Wnioskodawcy zastosować w ramach Jego działalności gospodarczej innowacje o charakterze procesowym, organizacyjnym, marketingowym oraz zwiększy efekty finansowe Spółki.

Wnioskodawca uzyskał opinię niezależnej od Spółki jednostki naukowej, w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615 ze zm.), zgodnie z którą Oprogramowanie spełnia warunki do uznania go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Opinia ta została wydana przez Wydział Informatyki Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie i podpisana przez (…).

Na chwilę złożenia niniejszego wniosku, oprogramowanie nie zostało wprowadzone przez Spółkę do rejestru środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki na nabycie nowej technologii w postaci Oprogramowania ponoszone były przez Spółkę w 2010 oraz 2011 r. Łączna kwota wydatków w związku z zakupem i wdrożeniem Oprogramowania, będzie stanowić wartość początkową Oprogramowania w rejestrze środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Wydatki poniesione na nabycie nowej technologii nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w żadnej formie. Spółka nie prowadzi działalności w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W piśmie z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu 21.12.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, Spółka poinformowała, iż oprogramowanie X zostało wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w dniu 02.11.2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W świetle powyższego stanu faktycznego Spółka pragnie potwierdzić:

1. Czy Oprogramowanie będzie stanowiło nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie i wdrożenie Oprogramowania będą kwalifikowały się jako wydatki na nabycie nowej technologii w świetle art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym, Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć do 50% ich wartości od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w roku, w którym wprowadzi Oprogramowanie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i w roku następującym po tym roku...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie On miał prawo odliczyć do 50% wydatków poniesionych na nabycie i wdrożenie Oprogramowania składających się na jego wartość początkową od podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w roku podatkowym, w którym wprowadzi Oprogramowanie do rejestru środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych.

Zgodnie z wprowadzoną w życie od 1 stycznia 2006 r. zmianą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik ma prawo odliczyć od podstawy opodatkowania część wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii. Odpowiednie przepisy regulujące zasady dokonywania tych odliczeń zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w oparciu o art. 22 pkt 4 ustawy z 29 lipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 179, poz. 1484 ze zm.) i na mocy art. 32 tejże ustawy weszły w życie od stycznia 2006 r.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 tejże ustawy, podatnik ma prawo odliczyć wydatki poniesione na nabycie nowych technologii. Jednakże zgodnie z art. 18b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odliczenie to nie może przekroczyć 50% kwoty wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii uwzględnionych w jej wartości początkowej. Art. 18b ust. 2 ww. ustawy określa, iż za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co powinno być potwierdzone opinią niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615).

Zgodnie z art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez nabycie praw do wiedzy technologicznej, należy rozumieć nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw. Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził na podstawie zezwolenia działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (zgodnie z art. 18b ust. 3 tejże ustawy).

Podstawa ustalenia wielkości odliczenia została zdefiniowana w art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Ustęp 5 omawianego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza zasadę, że w przypadku, gdy podatnik dokonał przedpłat na poczet wydatków określonych w ust. 4 tego przepisu w roku poprzedzającym wprowadzenie nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przedpłaty te uznaje się za poniesione w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji.

Odliczenie, na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno zostać dokonane w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki. Jeżeli podatnik w roku odliczenia wykaże stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej niższą od kwoty przysługujących mu odliczeń, wówczas dokonuje odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub niewykorzystanej części w zeznaniach za kolejne trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (zgodnie z art. 18b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zgodnie z art. 18b ust. 7 ww. ustawy, wartość odliczenia nie może przekroczyć 50% kwoty wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii (ustalonych zgodnie z art. 18b ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ustawodawca wyraźnie sprecyzował, że za nowe technologie uważa się wyłącznie wartości niematerialne i prawne, w szczególności wyniki prac rozwojowych. Definicja wartości niematerialnych i prawnych zawarta jest w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, za wartości niematerialne i prawne uważa się w szczególności nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania:

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
• spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 roku prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.),
• wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know - how),

#8722; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Nabycie przez Spółkę Oprogramowania stanowi nabycie licencji na korzystanie z systemu X oraz systemu Y, która to licencja:

• będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę przez okres dłuższy niż rok oraz
• będzie wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej Spółki.
  
  

W konsekwencji, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, licencja na korzystanie z Oprogramowania zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym, system Oprogramowania spełnia podstawowy warunek uznania go za nową technologię.

Ponadto, by uznać daną wartość niematerialną lub prawną za nową technologię musi ona spełniać dwa dodatkowe warunki, mianowicie musi:

• być wykorzystywaną na świecie przez okres krótszy niż 5 lat oraz
• umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalenie wyrobów lub usług.
  
  

Na potwierdzenie powyższego podatnik powinien dysponować odpowiednią opinią niezależnej od niego jednostki naukowej.

W kwestii definicji niezależnej od podatnika jednostki naukowej ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła do wspomnianej już ustawy o zasadach finansowania nauki. Zgodnie z art. 2 pkt 9 tejże ustawy, za jednostki naukowe uważane są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
2. jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619),
3. instytuty badawcze,
4. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5. Polską Akademię Umiejętności,
6. inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a – e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo - rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 116, poz. 730 oraz z 2010 r. Nr 75, poz. 473).
   
   

Zgodnie z § 4 ust. 1 Statutu Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, podstawową jednostką organizacyjną tejże uczelni jest wydział. W konsekwencji, Wydział Informatyki Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie niewątpliwie spełnia przesłanki uznania go za jednostkę naukową w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki.

Jak wskazano powyżej, by uzyskać prawo do odliczenia części wydatków na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskana przez podatnika opinia wydana przez niezależną od niego jednostkę naukową musi potwierdzać, że nabyta technologia nie jest wykorzystywana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat oraz iż umożliwia ona wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług.

Opinia wydana przez Wydział Informatyki Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie będący jednostką naukową w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, którą dysponuje Spółka, potwierdza spełnianie przez Oprogramowanie obu tych warunków. Podmiot wydający opinię jednoznacznie stwierdził w wydanej opinii, iż:

• „Oprogramowanie będące przedmiotem opinii obejmuje wiedzę technologiczną, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie procesów, wyrobów i usług” oraz
• „Inwestycja polega na zakupie lub wdrożeniu rozwiązania technologicznego i wiedzy technologicznej, które są stosowane w świecie przez okres nie dłuższy niż 5 lat (system X) oraz nie dłuższy niż 3 lata (system Y)”.
  
  

Reasumując, Oprogramowanie spełnia wszystkie warunki uznania go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przywołanym przepisem art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą obliczenia wartości przysługującego odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej. W świetle art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Art. 16g ust. 3 ww. ustawy definiuje cenę nabycia jako kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż w roku podatkowym, w którym wprowadzi Oprogramowanie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, będzie Jej przysługiwało prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do odliczenia 50% kwoty wydatków na nabycie i wdrożenie Oprogramowania uwzględnionych w jego wartości początkowej wprowadzonej do wspomnianej ewidencji.

Należy także podkreślić, że zgodnie z art. 18b ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nabycia przez podatnika nowych technologii ma miejsce odstąpienie od zasady wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 48 tejże ustawy. Oznacza to, że w przypadku wydatków na nabycie nowej technologii podatnik może korzystać zarówno z prawa do odliczenia na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tej technologii w pełnej wysokości.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw (art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 18b ust. 5 tejże ustawy, jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 18b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Co istotne, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ustawy).

Odliczenie wskazane w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę zachęty podatkowej i ma na celu zwiększenie ilości przedsiębiorstw wykorzystujących nowoczesne rozwiązania technologiczne, a co za tym idzie – zwiększenie innowacyjności całej gospodarki – przy jednoczesnym wzroście nakładów ponoszonych przez przedsiębiorstwa na badania, których efektem są nowe technologie.

I tak, odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Za nowe technologie, o których mowa w komentowanym przepisie uważa się natomiast wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych – szczególnie wyniki badań i prac rozwojowych – nabyte przez podatnika (w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw). Ponadto nabyta wiedza technologiczna powinna umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalonych produktów lub usług, a jej stosowanie na świecie musi być krótsze niż pięć lat, co musi potwierdzić opinia sporządzona przez niezależną jednostkę naukową. Jednocześnie podstawę wielkości odliczenia stanowią wydatki poniesione na nabycie nowej technologii, uwzględnione w wartości początkowej, w części w jakiej zostały zapłacone w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do tej ewidencji, to przedpłaty te uznaje się za zapłacone w roku wprowadzenia jej do tejże ewidencji. Natomiast samo odliczenie z tytułu ulgi na nowe technologie nie może przekroczyć 50% wyżej określonej kwoty. Ponadto odliczenia tego dokonać należy w zeznaniu podatkowym za rok, w którym poniesiono wydatki. Ważne jest również to, aby wydatki na nabycie nowej technologii nie zostały podatnikowi zwrócone oraz podatnik nie może prowadzić działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

Zaznaczyć należy również, że przepis art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki określa, iż jednostkami naukowymi są jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

• podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
• jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619),
• instytuty badawcze,
• międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• Polską Akademię Umiejętności,
• inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a - e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 116, poz. 730 oraz z 2010 r. Nr 75, poz. 473).
  
  

Stosownie natomiast do brzmienia art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Licencje na korzystanie z systemu informatycznego, stanowią jeden ze szczególnych rodzajów utworów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 1 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie (…). W sytuacji nabycia licencji do programów komputerowych przez podatnika w celu wykorzystywania ich w działalności gospodarczej, a przewidywany okres ich ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż rok, ujmowane powinny być więc w ewidencji jako wartości niematerialne i prawne na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość początkową przedmiotowego składnika majątku podatnik zobowiązany jest ustalić stosownie do treści art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 – 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast za cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 3 tejże ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z kolei, zgodnie z art. 16g ust. 14 niniejszej ustawy, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Wobec przytoczonych przepisów wskazać należy, iż wdrożenie oprogramowania stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Będą to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb podatnika, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego u podatnika, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek przez firmę udzielającą licencji na użytkowanie systemu. Dopiero jego zakończenie spowoduje, iż podmiot uzyskuje możliwość użytkowania oprogramowania w bieżącej działalności. W konsekwencji, do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej jaką jest licencja na program komputerowy zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania.

Zatem, kwota należna sprzedającemu licencję, jak również wydatki związane z wdrożeniem oprogramowania są elementem wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej. Tak ustalona wartość początkowa będzie stanowić podstawę do określenia wielkości przysługującego odliczenia od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym jednostka wprowadzi wartość niematerialną i prawną do ewidencji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w celu optymalizacji zarządzania przedsiębiorstwem wdrożyła system X wraz z systemem Y (dalej: Oprogramowanie). Dzięki pełnej integracji obu systemów oraz dzięki współużytkowaniu informacji, a także szybszemu dostępowi do aktualnych danych, przedmiotowe Oprogramowanie po jego wdrożeniu: usprawni działalność firmy, zmniejszy koszty produkcji i dystrybucji towarów, zwiększy produktywność firmy oraz umożliwi zarządzanie strategią firmy. Spółka jest w posiadaniu opinii niezależnej jednostki naukowej w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki, w której jednoznacznie stwierdzono, że:

• „Oprogramowanie będące przedmiotem opinii obejmuje wiedzę technologiczną, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie procesów, wyrobów i usług” oraz
• „Inwestycja polega na zakupie lub wdrożeniu rozwiązania technologicznego i wiedzy technologicznej, które są stosowane w świecie przez okres nie dłuższy niż 5 lat (system X) oraz nie dłuższy niż 3 lata (system Y)”.
  
  

Spółka wskazała również, iż wydatki na nabycie nowej technologii w postaci Oprogramowania ponosiła w 2010 oraz 2011 r. Oprogramowanie stanowi wartość niematerialną i prawną i zostało wprowadzone do stosownej ewidencji w dniu 02.11.2011 r. Na wartość początkową Oprogramowania składały się wydatki związane z Jego zakupem i wdrożeniem. Ponadto wydatki na nabycie Oprogramowania nie zostały Spółce zwrócone w żadnej formie, jak również Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazać należy, iż wszystkie przesłanki do zastosowania ulgi na nowe technologie zostały przez Spółkę spełnione.

Reasumując, Oprogramowanie stanowi nową technologię. Tym samym, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na jego nabycie kwalifikują się jako wydatki na nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, Spółka będzie miała prawo odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, do 50% poniesionych wydatków uwzględnionych w wartości początkowej Oprogramowania i zapłaconych przez Spółkę w latach 2010 – 2011. Odliczenia należy jednak dokonać w zeznaniu za rok podatkowy, w którym Spółka wprowadziła Oprogramowanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tj. w zeznaniu za rok 2011).

Jednakże należy wskazać, że w sytuacji, gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Należy również zwrócić uwagę na art. 18b ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który pozwala, w przypadku nabycia nowej technologii, na odstąpienie od zasady wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy. Oznacza to, że z tytułu tych samych wydatków na nabycie nowej technologii podatnik może korzystać zarówno z prawa do odliczenia, jak i zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej technologii obliczane od pełnej kwoty poniesionych na ten cel wydatków.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.