Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-755/14/ICz
z 2 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 lipca 2014r. (data wpływu 1 sierpnia 2014r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odpłatnego udostępnienia samochodu służbowego na cele prywatne pracownika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2014r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odpłatnego udostępnienia samochodu służbowego na cele prywatne pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka posiada samochód osobowy od 2010r., przy nabyciu którego odliczyła 50% VAT. Spółka zawarła umowę użytkowania samochodu służbowego dla celów prywatnych z pracownikiem. Pracownik może wykorzystywać samochód do dojazdów do i z pracy. W godzinach pracy samochód wykorzystywany jest do celów służbowych również przez innych pracowników. Pracownik zobowiązany jest do zapłaty ryczałtowej kwoty za prywatne użytkowanie samochodu oraz dwóch tankowań samochodu w miesiącu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zobowiązana jest do rozliczania podatku VAT z tytułu udostępnienia samochodu pracownikowi od kwoty ryczałtu płaconego przez pracownika?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT oraz art. 7 i 16 ustawy nowelizującej oraz wytycznych zawartych w Broszurze Informacyjnej Ministerstwa Finansów, udostępnienie samochodu służbowego dla celów prywatnych pracownika nie będzie rodziło obowiązku rozliczania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przytoczonych wyżej przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii L Nr 347 str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane.

W konsekwencji, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada samochód osobowy od 2010r., przy nabyciu którego odliczył 50% VAT. Wnioskodawca zawarł umowę użytkowania samochodu służbowego dla celów prywatnych z pracownikiem. Pracownik może wykorzystywać samochód do dojazdów do i z pracy. W godzinach pracy samochód wykorzystywany jest do celów służbowych również przez innych pracowników. Pracownik zobowiązany jest do zapłaty ryczałtowej kwoty za prywatne użytkowanie samochodu oraz dwóch tankowań samochodu w miesiącu.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

W przedmiotowej sprawie, oceniając charakter działań Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy pracodawca udostępnia pracownikom samochody służbowe, z przeznaczeniem na dojazdy do pracy i z pracy, świadczy na ich rzecz usługę. Usługa ta służy celom prywatnym pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to w jaki sposób „dostanie się” na ustaloną z pracodawcą godzinę do pracy. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu do pracy. Jeżeli jednak Wnioskodawca dobrowolnie ułatwia pracownikowi dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie świadczy usługę na rzecz pracownika. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy pozostaje poza sferą zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z zawartą umową użytkowania samochodu służbowego pracownik zobowiązany jest do zapłaty Wnioskodawcy ryczałtowej kwoty za prywatne użytkowanie samochodu. Z powyższego wynika, że strony łączy stosunek zobowiązaniowy, w którym Wnioskodawca świadczy dla pracownika usługę udostępnienia samochodu, zaś pracownik będący bezpośrednim beneficjentem świadczenia zobowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia stanowiącego kwotę ryczałtową określoną przez strony.

Wobec powyższego należy wskazać, że czynność udostępnienia samochodu służbowego pracownikowi wykonana przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy, z uwagi na występującą odpłatność (pracownik jest zobowiązany do zapłaty kwoty ryczałtowej), stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie pracownikowi samochodu osobowego stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca z tytułu świadczenia ww. usługi zobowiązany jest do rozliczenia podatku należnego.

Ponadto należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 7 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014r., poz. 312), zwanej ustawą nowelizującą, bowiem zgodnie z tymi przepisami, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych, od których przy nabyciu przysługiwało częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego (%50 lub 60%) nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 pod warunkiem, że użycie tego samochodu przyjmie formę nieodpłatnego (bez wynagrodzenia) przekazania towaru.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca udostępnił na rzecz pracownika samochód na podstawie zawartej umowy za odpłatnością tzn. pracownik jest zobowiązany do zapłaty ryczałtowej kwoty za prywatne użytkowanie samochodu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.