INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.) uzupełnionym w dniu 2 lutego 2012 r. (data wpływu 9 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości odliczenia od dochodu wydatków na nabycie nowych technologii - jest nieprawidłowe;
• możliwości amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków na nabycie nowych technologii oraz amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą zakupiła w 2011 r. nowoczesne oprogramowanie na które otrzymała dofinansowanie w ramach programu „Mój region w Europie” w wysokości 70% łącznej kwoty zakupu. Zakwalifikowanie produktu do grupy nowych technologii jest obecnie potwierdzane przez opinię niezależnej od Wnioskodawczyni jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615). Zdaniem Wnioskodawczyni opinia ta będzie pozytywna. Wnioskodawczyni planuje amortyzować wprowadzoną do ewidencji wartość niematerialną i prawną. Okres amortyzacji wyniesie 24 miesiące, amortyzacja będzie roczna ze stawką 50%. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczona zostanie kwota 30% wartości danego odpisu amortyzacyjnego, która nie podlega dofinansowaniu. Wnioskodawczyni zamierza również skorzystać z możliwości zastosowania ulgi z tytułu nowych technologii, polegającej na zmniejszeniu podstawy opodatkowania w rocznej deklaracji podatkowej PIT-36L. Wnioskodawczyni jest podatnikiem rozliczającym się według stawki liniowej i nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy na podstawie zezwolenia. W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nabyte oprogramowanie to licencja na program komputerowy, w związku z jego zakupem doszło do przeniesienia praw autorskich na Wnioskodawczynię.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy będąc podatnikiem rozliczającym się podatkiem liniowym, Wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi z tytułu nabycia nowoczesnego oprogramowania w rocznej deklaracji oraz jednocześnie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne... Oba odliczenia dotyczą 30% wartości nowej technologii, nie podlegającej dofinansowaniu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 26c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikowi który nabywa nowe technologie, a więc prawo do korzystania z wiedzy technologicznej, przysługuje odliczenie wydatków poniesionych przez podatnika na zakup tego typu wartości niematerialnej i prawnej. Wnioskodawczyni ma również prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w wysokości 30% wartości nowej technologii, która nie podlega dofinansowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), od podstawy obliczenia podatku (opodatkowania), ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615) (art. 26c ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26c ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń przysługuje podatnikowi uzyskującemu przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3. Kwota odliczeń nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z tego źródła (art. 26c ust. 3 ww. ustawy).

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 26c ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 26c ust. 5 ww. ustawy, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 5 i 6. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 26c ust. 7 ww. ustawy).

Przy czym zgodnie z art. 26c ust. 8 ww. ustawy, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 5 i 6.

Z powyższych przepisów wynika, iż odliczenie wydatków na nabycie nowych technologii przysługuje podatnikom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym nie prowadzili działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia oraz którzy ustalają podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym z tytułu prowadzonej działalności, na podstawie art. 26 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą mają prawo wyboru sposobu opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tej działalności. Mogą opodatkowywać je wg skali podatkowej, bądź też „podatkiem liniowym” albo podatkiem zryczałtowanym.

Zgodnie bowiem z art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl natomiast art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Stosownie natomiast do art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a. Wysokość składek ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 30c ust. 2 ww. ustawy).

Dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30b i 30e (art. 30c ust. 6 ww. ustawy).

Z cyt. przepisów wynika, iż podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, ustalają podstawę opodatkowania zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast podatnicy, którzy dochody z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowują „podatkiem liniowym”, ustalają podstawę opodatkowania zgodnie z art. 30c ust. 2 ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę analizowane uprzednio przepisy stwierdzić należy, iż odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie technologii przysługuje wyłącznie podatnikom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy dochody uzyskane z tej działalności opodatkowują według skali podatkowej. Wyłącznie bowiem oni ustalają podstawę obliczenia podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji podatnikom opodatkowującym dochody uzyskane z prowadzonej działalności gospodarczej w formie tzw. podatku liniowego, ww. odliczenie nie przysługuje.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Dochody uzyskane z tej działalności opodatkowuje podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2011 r. poniosła wydatki na nabycie nowoczesnego oprogramowania - nowej technologii, na które otrzymała dofinansowanie w ramach programu „Mój region w Europie” w wysokości 70% łącznej kwoty zakupu. Wraz z zakupem ww. oprogramowania, licencji na program komputerowy, nastąpiło przeniesienie praw autorskich na Wnioskodawczynię, w związku z powyższym, zamierza wprowadzić to oprogramowanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzować.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż z uwagi na wybraną formę opodatkowania dochodów uzyskanych z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (podatek liniowy), Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na nabycie wskazanej we wniosku nowej technologii.

Natomiast co do możliwości amortyzacji i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego oprogramowania komputerowego należy stwierdzić co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22m ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 22ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych - od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - nie może być krótszy niż 24 miesiące.

Programy komputerowe stanowią przedmiot prawa autorskiego. Stosownie do treści art. 65 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 ze zm.), w braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji. Umowa licencyjna jest to umowa, na podstawie której twórca uprawnia licencjobiorcę do korzystania z utworu w określony sposób. W odróżnieniu od umów o przeniesienie praw autorskich poprzez umowy licencyjne autor nie wyzbywa się autorskich praw majątkowych, a jedynie upoważnia do korzystania z utworu na określonym polu eksploatacji.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Mając powyższe na względzie, w związku z nabyciem licencji na program komputerowy - jeżeli przewidywany okres jej używania jest dłuższy niż rok oraz jest ona wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni będzie miała prawo ująć tę licencję w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ww. wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji (sublicencji) na programy komputerowe - nie może być krótszy niż 24 miesiące. Zatem Wnioskodawczyni może zastosować 50% stawkę amortyzacyjną.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Skoro Wnioskodawczyni uzyskała w 70% dofinansowanie na nabycie wartości niematerialnej i prawnej, to tej części wartości odpisów amortyzacyjnych nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zatem zgodnie z własnym stanowiskiem, Wnioskodawczyni może w ciężar kosztów zaliczyć jedynie 30% wartości odpisów amortyzacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.