Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-921/10/14-5/S/RS
z 8 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1479/11 (data wpływu 14.07.2014 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2010 r. (data wpływu 30.12.2010 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych nagród (premii) pracownikom z zysku Przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych nagród (premii) pracownikom z zysku Przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 11 ustawy o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych z dnia 1 stycznia 1989 r. (Dz. U. 1992 Nr 6, poz. 27 z późn. zm.) zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym i po odliczeniu wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa może być przeznaczony na tworzenie funduszy własnych, funduszu nagród dla pracowników oraz na dofinansowanie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym Dyrektor Naczelny podejmuje decyzje o podziale zysku na fundusz przedsiębiorstwa i fundusz załogi. Zebranie Delegatów podejmuje następnie uchwałę o podziale funduszu załogi i przeznaczeniu jego stosownej części na fundusz nagród dla pracowników (wraz z należnymi od nich składkami na ubezpieczenie społeczne płaconymi przez pracodawcę).

Wypłata nagrody z zysku jest dodatkowym przychodem dla pracowników obciążonym składką ZUS i podatkiem dochodowym od osób fizycznych tak jak każdorazowo wypłacane im wynagrodzenie

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesione wydatki na wypłatę nagrody z zysku (bez składki na ZUS płaconej przez pracodawcę) dla pracowników mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Przedsiębiorstwa w miesiącu ich wypłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2000, Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z tym, iż art. 16 ust. 1 ustawy nie zawiera wyłączenia w stosunku do wydatków, o których mowa w stanie faktycznym, zasadne wydaje się być w opinii Wnioskodawcy uznanie ich za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i są ponoszone w celu zarówno osiągnięcia jak i zachowania czy zabezpieczenia przychodu, gdyż mają na celu motywacje pracowników do rzetelnej i wydajnej pracy, co w konsekwencji przekłada się na zysk, jaki generuje Przedsiębiorstwo.

Ponadto Wnioskodawca zgadza się z powszechnie uznaną zasadą, iż każdorazowe wynagrodzenie (w tym nagroda) wypłacone pracownikowi (pozostawione do jego dyspozycji) z tytułu wykonywanej przez niego pracy w ramach stosunku pracy stanowi koszt uzyskania przychodu pracodawcy. W myśl art. 15 ust 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust.1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, iż przedmiotowe nagrody otrzymywane przez pracowników niewątpliwie stanowią część wynagrodzenia pracownika a tym samym stanowią koszt uzyskania przychodu pracodawcy.

Wnioskodawca podnosi, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r. (sygn. akt I SA/Wr 498/10) zajął stanowisko, zgodnie z którym „Nie ulega wątpliwości, że wydatek z tytułu nagrody pracowniczej jest kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 updop. Potwierdzeniem tego stanowiska jest zapis art. 15 ust. 4g updop, który przez odesłanie do treści art. 12 ust. 1 i 6 updof wskazuje, że nagroda pracownika jest kosztem uzyskania przychodów. Żaden przepis art. 16 ust. 1 updop nie wyłącza wydatku z tytułu nagrody wypłaconej pracownikom z zysku spółki z kosztów uzyskania przychodów. Co więcej żaden przepis nie określa z jakiego źródła spółka ma finansować swoje wydatki aby mogły być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nagród nie ma jednak możliwości określenia miesiąca, za który kwota ta jest należna. Nagrody takie są przyznawane za całokształt wykonywanych obowiązków przez pracownika w pewnym okresie czasu (kwartał, półrocze, a w tym przypadku akurat rok), dlatego Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż koszty związane z wypłatą nagrody z zysku dla pracowników powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w dniu ich wypłaty (postawienia do dyspozycji) pracownikowi.

W dniu 04.02.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-921/10-2/RS stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2010 r. (data wpływu 30.12.2010 r.) w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych nagród (premii) pracownikom z zysku Przedsiębiorstwa – jest nieprawidłowe.

W wydanej interpretacji tutejszy Organ wskazał, że wypłacone pracownikom wypłaty (nagrody) z zysku netto choć niewątpliwie związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą Przedsiębiorstwa, to jednak nie spełniają wszystkich przesłanek niezbędnych do zakwalifikowania ich, w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów. Wypłaty te stanowią bowiem element podziału wypracowanego przez Przedsiębiorstwo zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym). Nie mają one więc charakteru kosztowego. Wydatki te nie będą zatem stanowić kosztów uzyskania przychodów, gdyż ich źródłem jest zysk.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 23.02.2011 r. (data stempla pocztowego 24.02.2011r., data wpływu 28.02.2011 r.), w którym zarzuciła tut. Organowi wadliwą interpretację art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez nieuznanie za koszt uzyskania przychodu wypłat z tytułu nagród z zysku wypłaconych przez Wnioskodawcę pracownikom, a także naruszenie art. 16 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy poprzez błędną wykładnię w zakresie dotyczącym konsekwencji nieuznawania za koszty uzyskania przychodów wypłat z tytułu nagród z zysku analogicznie do nieuznawania za koszty uzyskania przychodu związanych z tymi wypłatami składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy czy Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Odpowiedzi na powyższe wezwanie udzielono pismem z dnia 22.03.2011 r., Nr IPPB5/423-921/10-4/RS (skutecznie doręczonym w dniu 28.03.2011 r.).

W dniu 27.04.2011 r. (data wpływu 29.04.2011 r.) Spółka wniosła do tut. Organu podatkowego skargę na ww. interpretację, w której wnioskowała - na podstawie przepisu art. 146 § 1 PPSA – o uchylenie zaskarżonej interpretacji. Ponadto zarzuciła:

• art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: UPDOP) w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.; dalej: UPDOF) poprzez błędne uznanie, że wypłacane pracownikom Spółki nagrody z zysku nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, mimo przyjęcia, że wypłaty nagród są związane z działalnością gospodarczą Przedsiębiorstwa;
  

• art. 15 ust. 1 UPDOP poprzez zastosowanie niedopuszczalnej wykładni wskazanego przepisu o charakterze prawotwórczym, tj. uznanie, że o kwalifikacji wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów, decyduje źródło (zysk netto) jego wypłaty (przesłanka niewymieniona w art. 15 ust. 1 UPDOP);
  

• art. 16 ust. 1 pkt 40 UPDOP poprzez niedopuszczalną wykładnię rozszerzającą wskazanego przepisu, tj. uznanie, że skoro ustawodawca wyłączył z katalogu kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe od nagród to wyłączone z katalogu kosztów są także te nagrody (mimo braku takiej regulacji).
  
  

Wyrokiem z dnia 27 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1479/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

WSA w Warszawie w przedmiotowym wyroku podniósł, że:

„1. Przedmiotem spotu w rozpatrywanej sprawie jest kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłacanych pracownikom, przez Skarżące przedsiębiorstwo, nagród i premii z zysku netto, a konkretnie z funduszu nagród dla pracowników, o którym mowa w art. 11 ustawy z 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych. (...)

3. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.p. Dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie następujących warunków:
   • poniesienie (ewentualnie zarachowanie) wydatku
   • poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów
   • brak danego wydatku w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.
     
     
     

W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, iż do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć wydatki, które mają związek z prowadzoną przez podatnika działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Wykładnia językowa zwrotu „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” prowadzi do wniosku, iż istotne jest w tym wypadku ukierunkowanie przez podatnika działania polegającego na poniesieniu wydatku na osiągnięcie celu w postaci przychodu. W myśl słownikowej definicji słowo „cel” oznacza to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć. Zwrot użyty przez ustawodawcę zakłada zatem potencjalny charakter przychodu, kładąc wyraźnie nacisk na zamiar podatnika i celowość jego postępowania. Działanie, z którym wiąże się poniesienie wydatku nie musi przy tym, jak wskazuje się w literaturze i orzecznictwie, wpływać zawsze w sposób bezpośredni na fakt uzyskania przychodu. Może być tylko jednym z ogniw pośrednich prowadzących jako całość w efekcie do uzyskania przysporzenia (przychodu).

O kosztowym charakterze danego wydatku decydować może ponadto także fakt ukierunkowania przez podatnika wydatku na „zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów”. Użyty przez ustawodawcę zwrot jeszcze wyraźniej wskazuje na możliwość zaliczania do kosztów także wydatków wiążących się z przychodami w sposób tylko pośredni, w tym wydatków o charakterze ogólnym. Wydatki te, choć nie da się z reguły wykazać ich wymiernego wpływu na konkretne przychody, jako związane z utrzymywaniem lub rozszerzaniem funkcjonowania i działalności podatnika (spółki), powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca w żaden sposób nie dał podstaw do zawężania pojęcia kosztów uzyskania przychodów i zaliczania do nich jedynie wydatków bezpośrednio związanych z konkretnymi przychodami. Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wiążących się z tymi przychodami (źródłem przychodów) jedynie w sposób pośredni jest natomiast powszechnie akceptowana w doktrynie i orzecznictwie sądów oraz organów podatkowych. W doktrynie podkreśla się, iż w przypadku, gdy podatnik w momencie podejmowania decyzji o poniesieniu konkretnego wydatku racjonalnie ocenia, że obiektywnie przyczyni się on do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej, organ podatkowy nie może kwestionować zasadności poniesienia tego wydatku i wykluczać go z kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Sądu wydatki na wypłatę nagród i premii z zysku dla pracowników winny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 15 ust. 1 updop, ponieważ - stanowiąc dla pracowników dodatkowy czynnik motywacyjny - wiążą się z prowadzoną przez Spółkę działalnością i osiąganymi przychodami, a jednocześnie nie są wymienione w negatywnym katalogu wyspecyfikowanym w art. 16 ust. 1 updop. Nagroda przyznana pracownikowi działa na niego motywująco, co wpływa niewątpliwie na jego zaangażowanie w pracy i w konsekwencji ma wpływ na przychody. Pracownik, mając świadomość, że taka nagroda będzie wypłacana, dąży bowiem do tego, aby przyczynić się do osiągnięcia jak największego zysku przez Przedsiębiorstwo. Nagrody mają zatem wpływ na wydajność załogi, zaangażowanie pracowników. Co nie pozostaje bez wpływu na osiągane przychody.

4. W ocenie Sądu przedmiotowe świadczenia na rzecz pracowników, chociaż nazywane są nagrodami lub premiami, to jednak w istocie są to wynagrodzenia pracowników. Uprawnionymi do otrzymania omawianego świadczenia są bowiem pracownicy Skarżącego przedsiębiorstwa po spełnieniu warunków określonych w zakładowym regulaminie nagród (premiowania), czy umowach o pracę. Regulaminy i umowy o pracę - to przepisy prawa pracy, dlatego tę część wynagrodzeń pracowników należy uznać za świadczenia wynikające z przepisów prawa pracy. Należności otrzymane przez pracowników, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oczywiście sam fakt zakwalifikowania nagród u pracownika po stronie przychodów ze stosunku pracy nie ma decydującego znaczenia dla uznania wydatku za koszt po stronie pracodawcy. Należy uwzględnić także związek wydatku z przychodami podatnika; jak zostało wykazane powyżej, taki związek istnieje. Bez znaczenia natomiast jest to, że nagroda taka jest wypłacana po ustaleniu zysku netto, gdyż ustawa nie uzależnia możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych od źródła finansowania.



5. Zdaniem Sądu wypłaty nagród z zysku dla pracowników nie można przyrównywać do wypłaty dywidendy. Należne udziałowcom dywidendy z tytułu udziału w spółce kapitałowej, są środkami przenoszonymi z majątku tejże spółki do majątku jej wspólnika, które to świadczenie stanowi realizację szczególnego zobowiązania wynikającego z relacji spółka kapitałowa - wspólnik. Z tych też względów dywidendy nie można traktować jako świadczenia poniesionego w celu uzyskania przychodu przez osobę prawną. Analogia z dywidendą dotyczyć może jedynie wpłaty z zysku. W obu przypadkach mamy bowiem do czynienia z dystrybucją zysku na rzecz „właścicieli" danej jednostki gospodarczej.

W przypadku wpłat z zysku ustawa nie zakłada jednak, że ze względu na źródło finansowania - zysk po opodatkowaniu - wpłaty takie z założenia nie stanowią kosztu podatkowego; wpłaty zostały wprost wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.p.

6. Inny charakter, niż wypłata dywidendy wspólnikowi, mają natomiast wypłaty przewidzianych przepisami prawa pracy świadczeń zatrudnionym w Przedsiębiorstwie pracownikom, nawet jeżeli źródłem środków na realizację tejże wypłaty będzie osiągnięty przez Skarżące Przedsiębiorstwo w poprzednim roku zysk netto. Postawienie znaku równości między wypłatami z zysku na rzecz wspólników (dywidendami), a wypłatami na rzecz pracowników dokonywanymi również z zysku po opodatkowaniu, nie znajduje oparcia chociażby w treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną [...]. Wskazane unormowanie w sposób jednoznaczny eliminuje zatem możliwość kwalifikowania wypłaconych pracownikom świadczeń do przychodów z kapitałów pieniężnych.

Organ ponadto nie kwestionuje, iż tego typu wypłaty zalicza się do przychodów kwalifikowanych do źródła, o którym mowa w art. 12 u.p.d.o.f. i że mają one związek z przychodami Przedsiębiorstwa.

Zasadne zatem będzie wiązanie przedmiotowych świadczeń ze źródłem przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 updof, tj. z przychodami ze stosunku pracy. Za przychody ze stosunku pracy ustawodawca uznał bowiem w art. 12 ust. 1 updof wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zdaniem Sądu dla zakwalifikowania wypłat na rzecz pracowników do przychodów ze stosunku pracy bez znaczenia pozostaje, czy są one dokonywane z zysku spółki po opodatkowaniu, czy też z innego źródła.

Przyznając rację Ministrowi Finansów, należałoby stwierdzić, że wszystkie wydatki sfinansowane z zysku netto pozostawionego w przedsiębiorstwie (zakup środków trwałych, bieżące wydatki, koszty zarządu itp.) nie są kosztem uzyskania przychodów co do zasady. Z takim stwierdzeniem trudno się jednak zgodzić, bowiem nie wynika ono z przepisów prawa. Rację ma strona Skarżąca, że zabieg interpretacyjny polegający na przyjęciu domniemania generalnego wyłączenia nagród (premii) z zysku netto z kosztów uzyskania przychodów byłby niedopuszczalny. Przeczyłoby to bowiem domniemaniu racjonalności ustawodawcy. Gdyby nagroda dla pracownika, ze swej istoty nie stanowiła kosztów uzyskania przychodu, pozbawione sensu byłoby wyłączenie expressis verbis z kategorii kosztów podatkowych samych składek od tych nagród. W świetle dyrektyw interpretacyjnych, zabieg polegający na wyłączeniu składek od nagród i na jednoczesnym pozostawieniu samych nagród w katalogu kosztów uzyskania przychodu, nie może być postrzegany jako przypadkowy. Skoro zatem ustawodawca wyłącza z kosztów jedynie składniki pochodne od nagrody (wynagrodzenia), to sama nagroda (wynagrodzenie) stanowić musi koszt podatkowy.

Na poprawność stanowiska Strony wskazuje także brzmienie art. 15 ust 4g u.p.d.o.p,, w którym ustawodawca generalnie stwierdza, że „Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów...”

Reasumując, wypłata nagrody z zysku netto będzie kosztem uzyskania przychodów, ponieważ ma związek z przychodami i nie jest zawarta w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 u.p.d.o.p. Z kolei nie będą kosztem uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.p, składki na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw - od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem to wynika wprost z przepisu.”

Z tych też względów Sąd uchylił zaskarżoną interpretację na podstawie art. 146 § 1 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Od powyższego wyroku WSA, w dniu 24.04.2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 29.04.2014 r., sygn. akt II FSK 1220/12 oddalił skargę kasacyjną złożoną przez tut. Organ podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 17.12.2010 r., po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27.02.2012 r. (data wpływu 14.07.2014 r.) sygn. akt III SA/Wa 1479/11, w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim zdarzenia przyszłego, uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych nagród (premii) pracownikom z zysku Przedsiębiorstwa – za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z póxn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.