Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-54/14-2/MK
z 3 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe,

• określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych (samochodów osobowych o wartości początkowej przekraczającej 20.000 euro) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych,
  

• określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych (samochodów osobowych o wartości początkowej przekraczającej 20.000 euro).
  
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Spółka”) jest operatorem platformy płatnej telewizji satelitarnej. Podstawową działalnością Spółki jest udostępnianie programów telewizyjnych drogą satelitarną w ramach płatnych pakietów. Spółka dostarcza również swoim abonentom usługi zintegrowane, w ramach których świadczy swoim abonentom oprócz Usług DTH również usługi dostępu do szerokopasmowego Internetu, usługi telefonii komórkowej, a także usługi udostępniania programów (rozumianych jako zestaw audycji) radiowych i telewizyjnych, realizowane w sposób rozsiewczy naziemny w technologii DVB-T. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka posiada znacznie rozbudowaną sieć dystrybucji przyjmującą kształt stacjonarnych punktów sprzedaży, jak też handlowców mobilnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje szereg środków trwałych, wśród których znajdują się również samochody osobowe. W grupie samochodów osobowych występują zarówno pojazdy, których wartość początkowa nie przekracza wartości 20.000 EUR (przeliczonej na złote według kursu średniego EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania), jak i samochody, których wartość przekracza tę kwotę. Amortyzując posiadane samochody osobowe Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z metodą określoną w art. 16h ust. 1 ustawy o CIT, według stawki amortyzacyjnej w wysokości 20% rocznie. Spółka planuje obniżenie, względem maksymalnej, stawki amortyzacyjnej dla wybranych, dotychczas amortyzowanych samochodów osobowych, jak również zastosować taką stawkę dla wybranych nowo nabytych i przyjętych do ewidencji środków trwałych samochodów osobowych. Po upływie założonego okresu użytkowania Spółka przewiduje możliwość sprzedaży tych samochodów (tj. amortyzowanych zarówno wg maksymalnej, jak i obniżonej stawki amortyzacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dopuszczalne jest obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla niektórych samochodów osobowych do poziomu 1% ze skutkiem od początku roku podatkowego lub od miesiąca, w którym samochody zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych?
2. Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pomniejszających przychód uzyskany ze sprzedaży samochodów osobowych (amortyzowanych zarówno wg maksymalnej, jak i obniżonej stawki) tej części wartości początkowej, która nie została do dnia sprzedaży zamortyzowana, a w tym, także tą część odpisów amortyzacyjnych, które nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów z uwagi na przekroczenie limitu 20.000 EUR wartości samochodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad 1

Przepis art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej ustawa o CIT) w żaden sposób nie ogranicza możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej. Przepis ten nie wprowadza również dodatkowych warunków, od których spełnienia uzależniona byłaby taka możliwość. Jedynym wymogiem, który ten przepis wprowadza jest konieczność stosowania nowych stawek amortyzacji albo począwszy od miesiąca, w którym dany środek trwały został wprowadzony do ewidencji, albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zdaniem Spółki brak wskazania środków trwałych, dla których stawki amortyzacyjne mogą być obniżone, świadczy o tym, że przepis ten będzie miał zastosowanie do wszystkich środków trwałych, w tym również do samochodów osobowych. Spółka uważa, że zapis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, poprzez użycie słowa „poszczególnych”, wskazuje jednocześnie, że obniżona stawka amortyzacyjna może dotyczyć tylko niektórych, wybranych przez podatnika środków trwałych.

Podsumowując, zdaniem Spółki, ma ona prawo do stosowania obniżonej do 1% rocznej stawki amortyzacyjnej do samochodów osobowych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stanowisko takie jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo Spółka wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 maja 2009 r. (sygn. ILPB3/423-181/09-2/MC), w której wskazał, że „Cytowany przepis nie limituje obniżenia stawki amortyzacyjnej, jak również nie wymienia kategorii środków trwałych, w stosunku do których może mieć zastosowanie i warunków, od których spełnienia zależy zastosowanie obniżonej stawki amortyzacyjnej. Zdaniem organów, podatnik może na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy, obniżyć dla samochodów osobowych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych nawet do 1%. Ponadto, to podatnik sam decyduje, czy oraz o jaką wartość obniżyć stawkę amortyzacyjną danego środka trwałego.” Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 września 2008 r. (sygn. ILPB3/423- 334/08-4/ŁM), jak również interpretacji indywidualnej z 25 lutego 2011 r. (sygn. ILPB4/423-325/10-2/DS): „stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, możliwe jest dokonanie przez Spółkę obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i będących już przedmiotem amortyzacji, począwszy od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego.”

Ad 2

Udzielając odpowiedzi na pytanie nr 2 Spółka zauważa, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) stwierdza, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a (nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W dalszej części przepisu ustawodawca stwierdza jednak, że wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EUR przeliczonej na złote według kursu średniego EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Jednocześnie, ustawa o CIT nie zawiera żadnego przepisu, z którego wynikałby zakaz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej części odpisów amortyzacyjnych, które nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów (poprzez odpisy amortyzacyjne) z uwagi na powołany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 4. W szczególności, art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o CIT nie zawiera postanowienia o niedopuszczalności takiego rozwiązania.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy, Spółka jest zdania, że w przypadku odpłatnego zbycia samochodów osobowych, kosztem uzyskania przychodów będą poniesione przez Spółkę wydatki na nabycie pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych obejmującą, zarówno, odpisy stanowiące koszt uzyskania przychodu (dokonane od wartości samochodu nie przewyższającej wartości 20.000 EUR), jak i odpisy nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu (dokonane od wartości samochodu przewyższającej wartość 20.000 EUR).

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Dla przykładu Spółka wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 listopada 2007 r. (IBPB3/423-250/07/BG), w której organ uznał, że „Przy ustalaniu kosztów podatkowych w związku z określeniem podstawy opodatkowania uwzględnia się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów podatkowych jak i te nie stanowiące kosztów podatkowych. Wynika to z treści art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.”. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 23 lutego 2009 r. (sygn. IPPB5/423-234/08-2/MŚ) również uznał stanowisko zbieżne z zajmowanym przez Spółkę za prawidłowe. Ten sam organ w interpretacji indywidualnej z 7 grudnia 2010 r. (IPPB5/423-630/10-7/AS) uznał, że „(...) wartość odpisów amortyzacyjnych, także tych niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, trzeba uwzględnić podczas ustalania dochodu ze sprzedaży środka trwałego. Przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest bowiem różnica między wartością początkową środka trwałego a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jak i te niestanowiące kosztów podatkowych (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zatem, w momencie sprzedaży samochodu osobowego o wartości początkowej wyższej niż równowartość 20.000 Euro, jego część niezamortyzowana stanowi koszt podatkowy. W oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodu dla Spółki w przypadku zbycia samochodów będzie wartość początkowa samochodu pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne (stanowiące koszt uzyskania przychodu i niestanowiące kosztu uzyskania przychodu).”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c updop, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Stosownie do art. 16h ust. 2 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego (art. 16h ust. 4 updop).

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 updop. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca precyzyjnie określił, kiedy może nastąpić obniżenie stawki z Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

• środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji - dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;
  

• środków pozostających już w ewidencji - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
  
  
  

Ponadto, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że art. 16i ust. 5 updop nie ogranicza możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej, oraz że przepis ten ma zastosowanie do wszystkich środków trwałych, w tym również do samochodów osobowych.

Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że będzie uprawniony do stosowania obniżonej do 1% rocznej stawki amortyzacyjnej do samochodów osobowych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ad 2

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznaje się w zakresie określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych (samochodów osobowych o wartości początkowej przekraczającej 20.000 euro) za prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.