2014.09.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-643/14-4/MR
z 17 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących zakup wydatków eksploatacyjnych ponoszonych przez Wnioskodawcę oraz paliwa do samochodów osobowych oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są wykorzystywane w działalności „mieszanej”, tj. działalności gospodarczej i do celów prywatnych pracowników – prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących zakup wydatków eksploatacyjnych ponoszonych przez Wnioskodawcę oraz paliwa do samochodów osobowych oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które są wykorzystywane w działalności „mieszanej”, tj. działalności gospodarczej i do celów prywatnych pracowników. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 września 2014 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Są to samochody osobowe oraz inne pojazdy, których konstrukcja nie wyklucza ich użycia do celów prywatnych. Samochody te nie posiadają zaświadczeń z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów wydanych przed 1 kwietnia 2014 r. o spełnieniu określonych warunków zgodnie z ustawą VAT, pozwalających w pełni odliczać podatek od towarów i usług.

W pojazdach – samochodach o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (tj. innych aniżeli osobowe) liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

2 – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 493 kg,
3 i więcej – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg.

W zawartych z niektórymi pracownikami umowach o używanie ww. samochodów (ww. osobowych i innych pojazdów samochodowych) określono, że zakres obowiązków wykonywanych przez pracowników wymaga stałego korzystania z tych pojazdów do celów służbowych.

Zgodnie z zawartą umową pracownik może oprócz wykorzystywania samochodu do celów służbowych, wykorzystywać go także odpłatnie do celów prywatnych w zakresie przyznanej na ten cel niewielkiej puli kilometrów. Zasadniczo, mając na myśli cel prywatny, chodzi o dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem. Ponadto, samochody te są również w dyspozycji pracowników w dni wolne od pracy, gdyż bywa tak, że gdy np. Spółka prowadzi budowę niedaleko miejsca zamieszkania pracownika, to szybciej może on dojechać do miejsca świadczenia pracy (na tą budowę) z domu, aniżeli z siedziby Spółki.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojazdy o jakich mowa we wniosku są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Samochody są udostępniane pracownikom przez Spółkę w oparciu o tzw. „umowę używania samochodu” (dalej „umowa”). Według umowy, samochód Spółki jest wykorzystywany przede wszystkim do celów służbowych. Natomiast w umowie określono, że Spółka oddaje pracownikowi samochód do odpłatnego używania także do celów prywatnych. Wysokość wynagrodzenia Spółki z tytułu używania przez pracownika samochodu do celów prywatnych stanowi iloczyn deklarowanych przez pracownika liczby kilometrów do przejechania w danym okresie rozliczeniowym pomnożonej przez stawkę za 1 (jeden) kilometr używania samochodu do celów prywatnych wyliczonej na podstawie aktualnego aktu prawnego określającego wysokość oraz warunki ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży na obszarze kraju. Wynagrodzenie Spółki jest rozliczane co miesiąc, na podstawie faktury VAT wystawionej na pracownika. W ocenie Spółki, tak skonstruowana cena wynajmu samochodu pracownikowi odpowiada cenie rynkowej stosowanej na rynku na jakim działa Spółka, zatem stanowi realne wynagrodzenie za świadczenie tego typu usług.
Pracownicy wykorzystują samochody służbowe odpłatnie na cele prywatne na podstawie tzw. umowy używania samochodu. Na czym polega odpłatność pracownika opisano w ww. pkt 3.
Co do zasady Spółka pokrywa wszystkie koszty związane z tymi samochodami za wyjątkiem (co określa umowa) następujących kosztów do których pokrywania zobowiązany jest pracownik, a mianowicie:
1. koszty napraw powypadkowych powyżej wysokości uznanej przez towarzystwo ubezpieczeniowe oraz niepokrytych przez towarzystwo ubezpieczeniowe,
2. wszelkich kar nałożonych przez właściwe organy w stosunku do kierowcy lub pasażera samochodu w związku z używaniem samochodu przez pracownika,
3. wszelkich napraw samochodu niezatwierdzonych przez Spółkę,
4. parkowania samochodu, poza terenem Spółki, w miejscach strzeżonych (parking strzeżony, miejsce postojowe w zamkniętej hali garażowej, zamknięty garaż lub zamknięty i ogrodzony teren w ramach posesji zamieszkiwanej przez pracownika). Wyjątkiem od tej zasady są w tym przypadku koszty parkingów strzeżonych w trakcie podróży służbowych pracowników, które ponosi Spółka.
Wniosek Spółki dotyczy samochodów, które stanowią jej środki trwałe. Zgodnie z dowodami rejestracyjnymi są to samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które nie są samochodami osobowymi (np. wpis w dowodzie rejestracyjnym to „samochód ciężarowy”). W związku z tym, Spółka ponosi wszelkie możliwe wydatki jakie są związane z eksploatacją tego tych samochodów (tj. koszty napraw, przeglądów gwarancyjnych i pogwarancyjnych, koszty doposażenia tych samochodów, koszty zakupu gazu, paliwa i oleju napędowego).

Ze względu na powyższe, Spółka uważa jak niżej:
1. Zakup usług i wydatków eksploatacyjnych (innych aniżeli paliwo, olej napędowy i gaz).
  Opierając się na uzasadnieniu prawnym przedstawionym we wniosku, Spółka jest zdania, że w przypadku ponoszenia na samochody osobowe i pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kosztów zakupu usług i wydatków eksploatacyjnych (innych aniżeli paliwo, gaz i olej napędowy), Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w wysokości 50% z faktur dokumentujących zakup usług i wydatków eksploatacyjnych do ww. samochodów.
2. Zakup paliwa, gazu i oleju napędowego do samochodów osobowych.
  W świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej (o jakiej mowa we wniosku), Zainteresowany jest zdania, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez niego do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych użytkowanych przez Spółkę.
3. Zakup paliwa, gazu i oleju napędowego do pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (innych aniżeli samochody osobowe).
  W przypadku innych pojazdów – samochodów (tj. innych aniżeli samochody osobowe), użytkowanych przez Spółkę liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
  - 2 – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 493 kg,
  - 3 i więcej – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg.
  Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. b i lit. c ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
  - 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
  - 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
  W związku z tym, że samochody, o jakich mowa wyżej w pkt „a” i „b”, mają większą dopuszczalną ładowność aniżeli wskazana w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. b i lit. c ustawy nowelizującej, to – zdaniem Wnioskodawcy – zakaz przewidziany w tym przepisie, dotyczący obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie dotyczy paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu nabywanych do ww. samochodów Spółki (tj. pojazdy samochodowe Zainteresowanego nie mieszczą się w zakresie tego przepisu). Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku od towarów i usług z tytułu zakupu ww. paliw w wysokości 50% podatku od towarów i usług zawartego na fakturach dokumentujących zakup ww. paliw, gazu i oleju napędowego.
Wydatki ponoszone na usługi napraw i przeglądów ww. samochodów są zarówno przez Spółkę, jak i pracowników (pkt 5 uzupełnienia).
a) Koszty zakupu paliwa są ponoszone przez Spółkę. Faktury będą wystawione na Zainteresowanego.
b) Pracownicy Wnioskodawcy nabywają paliwo do ww. samochodów na stacjach paliwowych.
c) Zarządzając własną flotą samochodów, Spółka korzysta z kart paliwowych określonych firm, stąd pracownicy nie mają wpływu na miejsce nabycia paliwa, gdyż zgodnie z zawartymi umowami muszą korzystać ze stacji paliwowych określonych firm.
d) Zgodnie z umową koszty zakupu paliwa ponosi Spółka. Wskazać jednak trzeba (jak to wyjaśniono we wniosku), że mając na myśli „cel prywatny”, w umowie chodzi o dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem. Ponadto, bywa tak, że samochody te są również w dyspozycji pracowników w dni wolne od pracy, gdyż zdarza się, że gdy np. Wnioskodawca prowadzi budowę niedaleko miejsca zamieszkania pracownika, to szybciej może on dojechać do miejsca świadczenia pracy (na tę budowę) z domu, aniżeli z siedziby Spółki. Dodać też należy, że comiesięczna weryfikacja użycia paliwa przez pracowników nie wskazuje na to by pracownicy wykorzystywali samochody (w tzw. „celach prywatnych”) w innych sytuacjach, aniżeli wyżej wskazane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w rozważanym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w wysokości 50% z faktur dokumentujących zakup m.in. wydatków eksploatacyjnych i paliwa do ww. samochodów osobowych i innych niż osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3.5 tony?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy VAT: „W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34”.

Według ust. 2 tego przepisu:

„Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych,
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej: „Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.
Dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1”.

W rozważanej sytuacji, Wnioskodawca jest właścicielem i użytkuje pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Są to samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, których konstrukcja nie wyklucza ich użycia do celów prywatnych. Samochody te nie posiadają zaświadczeń z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów wydanych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. o spełnieniu określonych warunków zgodnie z ustawą VAT, pozwalających w pełni odliczać podatek od towarów i usług. Zgodnie z zawartymi z pracownikami umowami o używanie tych pojazdów, są one przez nich użytkowane do celów służbowych i odpłatnie do celów prywatnych w zakresie przyznanej niewielkiej puli kilometrów.

Zakup wydatków eksploatacyjnych (innych aniżeli paliwo, olej napędowy i gaz).

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej przepisy Zainteresowany jest zdania, że w przypadku ponoszenia na te samochody osobowe i pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wydatków eksploatacyjnych (innych aniżeli paliwo, gaz i olej napędowy), Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w wysokości 50% z faktur dokumentujących zakup tych wydatków eksploatacyjnych.

Zakup paliwa, gazu i oleju napędowego do samochodów osobowych.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej, Spółka jest zdania, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez Zainteresowanego do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych użytkowanych przez Wnioskodawcę.

Zakup paliwa, gazu i oleju napędowego do pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (innych aniżeli samochody osobowe).

W innych pojazdach samochodach (tj. innych aniżeli osobowe), użytkowanych przez Wnioskodawcę liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

2 – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 493 kg,
3 i więcej – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. b i lit. c ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

W związku z tym, że samochody Wnioskodawcy, o jakich mowa wyżej w pkt „a i „b”, mają większą dopuszczalną ładowność aniżeli wskazana w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. b i lit. c ustawy nowelizującej, to zdaniem Zainteresowanego, zakaz przewidziany w tym przepisie, dotyczący obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie dotyczy paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu nabywanych do ww. samochodów Spółki (tj. pojazdy samochodowe nie mieszczą się w zakresie tego przepisu). Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku od towarów i usług z tytułu zakupu ww. paliw w wysokości 50% podatku od towarów i usług zawartego na fakturach dokumentujących zakup ww. paliw, gazu i oleju napędowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepis art. 86a uległ zmianie.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.) – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.) – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.) – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.) – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.) – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.).

Ponadto należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. obowiązuje art. 2 pkt 34 ustawy, który stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. – stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

samochody osobowe,
inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Na mocy art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku VAT, jest właścicielem pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Są to samochody osobowe oraz inne pojazdy, których konstrukcja nie wyklucza ich użycia do celów prywatnych. Samochody te nie posiadają zaświadczeń z Okręgowych Stacji Kontroli Pojazdów wydanych przed 1 kwietnia 2014 r. o spełnieniu określonych warunków zgodnie z ustawą VAT, pozwalających w pełni odliczać podatek od towarów i usług.

W pojazdach – samochodach o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (tj. innych aniżeli osobowe) liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

2 – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 493 kg,
3 i więcej – a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg.

W zawartych z niektórymi pracownikami „umowach o używanie ww. samochodów” (ww. osobowych i innych pojazdów samochodowych) określono, że zakres obowiązków wykonywanych przez pracowników wymaga stałego korzystania z tych pojazdów do celów służbowych. Zgodnie z zawartą umową pracownik może oprócz wykorzystywania samochodu do celów służbowych, wykorzystywać go także odpłatnie do celów prywatnych w zakresie przyznanej na ten cel niewielkiej puli kilometrów. Zasadniczo, mając na myśli cel prywatny, chodzi o dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem. Ponadto, samochody te są również w dyspozycji pracowników w dni wolne od pracy.

Wnioskodawca wskazał, że pojazdy o jakich mowa we wniosku są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Co do zasady Wnioskodawca pokrywa wszystkie koszty związane z tymi samochodami za wyjątkiem (co określa umowa) następujących kosztów do których pokrywania zobowiązany jest pracownik, a mianowicie:

koszty napraw powypadkowych powyżej wysokości uznanej przez towarzystwo ubezpieczeniowe oraz niepokrytych przez towarzystwo ubezpieczeniowe,
wszelkich kar nałożonych przez właściwe organy w stosunku do kierowcy lub pasażera samochodu w związku z używaniem samochodu przez pracownika,
wszelkich napraw samochodu niezatwierdzonych przez Spółkę,
parkowania samochodu, poza terenem Spółki, w miejscach strzeżonych (parking strzeżony, miejsce postojowe w zamkniętej hali garażowej, zamknięty garaż lub zamknięty i ogrodzony teren w ramach posesji zamieszkiwanej przez pracownika). Wyjątkiem od tej zasady są w tym przypadku koszty parkingów strzeżonych w trakcie podróży służbowych pracowników, które ponosi Wnioskodawca.

Wniosek dotyczy samochodów, które stanowią środki trwałe Spółki. Zgodnie z dowodami rejestracyjnymi są to samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które nie są samochodami osobowymi (np. wpis w dowodzie rejestracyjnym to „samochód ciężarowy”). W związku z tym, Wnioskodawca ponosi wszelkie możliwe wydatki jakie są związane z eksploatacją tego paliwa (tj. koszty napraw, przeglądów gwarancyjnych i pogwarancyjnych, koszty doposażenia tych samochodów, koszty zakupu gazu, paliwa i oleju napędowego).

Wnioskodawca wskazał, że koszty zakupu paliwa są ponoszone przez Zainteresowanego i na niego będą wystawiane faktury. Jednakże paliwo do ww. samochodów nabywają pracownicy na stacjach paliwowych, z którymi Wnioskodawca ma podpisane umowy. Wnioskodawca z niektórymi pracownikami zawarł „umowy o używanie ww. samochodów”. Według umowy, samochód jest wykorzystywany przede wszystkim do celów służbowych. Natomiast w umowie określono, że Spółka oddaje pracownikowi samochód do odpłatnego używania także do celów prywatnych. Wysokość wynagrodzenia Zainteresowanego z tytułu używania przez pracownika samochodu do celów prywatnych stanowi iloczyn deklarowanych przez pracownika liczby kilometrów do przejechania w danym okresie rozliczeniowym pomnożonej przez stawkę za 1 (jeden) kilometr używania samochodu do celów prywatnych wyliczonej na podstawie aktualnego aktu prawnego określającego wysokość oraz warunki ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży na obszarze kraju. Wnioskodawca co miesiąc przeprowadza analizę przejechanych przez danego pracownika kilometrów, sprawdzając, czy ilość zadeklarowanych przez pracownika kilometrów, dotyczących jazd prywatnych, odpowiada ilości faktycznie przejechanej w ciągu miesiąca. W tym zakresie rozbieżności nie stwierdzono. Wynagrodzenie Spółki jest rozliczane co miesiąc, na podstawie faktury VAT wystawionej na pracownika. W ocenie Zainteresowanego, tak skonstruowana cena wynajmu samochodu pracownikowi odpowiada cenie rynkowej stosowanej na rynku na jakim działa Spółka.

Zarządzając własną flotą samochodów, Spółka korzysta z kart paliwowych określonych firm, stąd pracownicy nie mają wpływu na miejsce nabycia paliwa, gdyż zgodnie z zawartymi umowami muszą korzystać ze stacji paliwowych określonych firm. Zgodnie z umową koszty zakupu paliwa ponosi Wnioskodawca. Mając na myśli cel prywatny – Wnioskodawca wyjaśnił, że – w umowie chodzi o dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem oraz z domu do miejsca świadczenia pracy (czyli na budowę). Ponadto, bywa tak, że samochody te są również w dyspozycji pracowników w dni wolne od pracy. Dodać też należy, że comiesięczna weryfikacja użycia paliwa przez pracowników nie wskazuje na to by pracownicy wykorzystywali samochody (w tzw. „celach prywatnych”) w innych sytuacjach, aniżeli wyżej wskazane.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% określonego w fakturach dokumentujących zakup wydatków eksploatacyjnych do samochodów osobowych oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W sytuacji opisanej we wniosku wskazany przez Wnioskodawcę sposób wykorzystywania samochodów służbowych, tj. samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony przez jego pracowników wyklucza uznanie go za wykorzystywanie tych samochodów wyłącznie dla celów działalności gospodarczej. W konsekwencji należy uznać, że w tej sytuacji samochody te są wykorzystywane dla celów „mieszanych”, tzn. zarówno do celów służbowych, jak i do celów prywatnych.

Jednocześnie należy podkreślić, że udostepnienie samochodów na cele prywatne ma miejsce na podstawie odpłatnej umowy używania samochodu. Przez wskazane cele prywatne – jak wyjaśnił Wnioskodawca – należy rozumieć dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem oraz dojazdy do miejsca świadczenia pracy (na budowę) z domu.

Zaznacza się, że w przypadku wykorzystywania ww. samochodów do działalności i na cele prywatne przysługuje – co do zasady – prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu oraz innych wydatków ponoszonych w związku z jego eksploatacją.

W związku z powyższym odnośnie wydatków eksploatacyjnych, tj. kosztów napraw, przeglądów gwarancyjnych i pogwarancyjnych, kosztów doposażenia samochodów, które to wydatki są pokrywane przez Zainteresowanego, należy stwierdzić, że w tym przypadku Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ww. wydatki, zgodnie z art. 86a ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca ma również wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu na podstawie karty paliowej gazu, paliwa i oleju napędowego do napędu przedmiotowych pojazdów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”, lecz jako własność ekonomiczną.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że zarządzając własną flotą samochodów korzysta z kart paliwowych określonych firm, stąd pracownicy nie mają wpływu na miejsce nabycia paliwa, gdyż zgodnie z zawartymi umowami muszą korzystać ze stacji paliwowych określonych firm. Koszty zakupu paliwa są ponoszone przez Zainteresowanego i na niego będą wystawiane faktury. Paliwo do ww. samochodów nabywają pracownicy na stacjach paliwowych firm, z którymi Wnioskodawca ma podpisane umowy.

Z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie nabywanymi towarami są paliwa, które są kupowane przez pracowników Spółki na podstawie kart paliwowych, a transakcje te są dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę, to w tej sytuacji Zainteresowany posiada prawo do rozporządzania ww. paliwem jak właściciel. W tym przypadku bowiem paliwo będzie nabyte i wykorzystywane do prowadzenia działalności przez jeden podmiot, tj. Spółkę, a Wnioskodawca nie występuje jako pośrednik przy sprzedaży paliwa.

Zatem odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa, gazu oraz oleju napędowego przeznaczonych do napędu samochodów wykorzystywanych do prowadzenia działalności „mieszanej”, tj. do celów działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych pracowników, o których mowa we wniosku, należy stwierdzić, że Zainteresowanemu w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r.:

nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie ww. paliwa do napędu samochodów osobowych, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej,
przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ww. paliwo nabyte do napędu pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Powyższe wynika z faktu, że samochody te posiadają 2 miejsca (siedzenia), a ich dopuszczalna ładowność jest większa niż 493 kg oraz 3 i więcej miejsc (siedzeń), a ich ładowność jest większa niż 500 kg – nie ma zastosowania wyłączenie wynikające z brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej.

Zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków eksploatacyjnych ponoszonych przez pracowników.

Tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o przedstawiony stan faktyczny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących zakup wydatków eksploatacyjnych i paliwa do samochodów. Natomiast, w kwestii dotyczącej stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych zostało wydane w dniu 17 września 2014 r. odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB4/423-267/14-4/DS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin