Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-909/14-3/JK
z 3 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla czynności sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla czynności sprzedaży nieruchomości. W dniu 18 września 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Powiat G. zamierza sprzedać w drodze przetargu ustnego nieograniczonego niezabudowaną nieruchomość gruntową, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr:

1. 2461/19 o pow. 0,7311 ha, użytki: grunty orne RIIIa - 0,3922 ha i RIIIb – 0,3389 ha,
   
2. 2461/20 o pow. 0,6373 ha, użytki: grunty orne RIIIa - 0,2093 ha i RIIIb – 0,3942 ha, grunty orne IVa – 0,0283 ha i łąki trwałe ŁIV – 0,0055 ha.
   
   

Dla powyższej nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, w której jako właściciel wpisany jest Powiat G..

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta G.:

1. działka nr 2461/20 położona jest w terenie przeznaczonym pod zieleń i zabudowę związaną z obsługą komunikacji,
   
2. działka nr 2461/19 położona jest częściowo w terenie usług zdrowia, częściowo w terenie strefy rolno-osadniczej oraz częściowo w terenie gdzie plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta G. utracił moc obowiązującą z dniem 1 stycznia 2003 r. Dla terenów nie objętych aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego, w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta G., działka nr 2461/19 znajduje się w obszarze jednostki strukturalnej strefy A11:
   • teren strategiczny do zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniowo – usługową,
     
   • przy nowoprojektowanej ulicy zbiorczej przebiegającej w pobliżu granicy jednostki A 12, należy ukształtować przestrzeń publiczną z osiedlowym ośrodkiem usług,
     
   • zachowanie występujących w jednostce oczek wodnych i zadrzewień oraz wykorzystanie ich przy kształtowaniu ogólnodostępnej zieleni osiedlowej,
     
   • wskazane zagospodarowanie terenu poprzez zorganizowany proces inwestycyjny, po sporządzeniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zagospodarowanie poszczególnych części terenu może odbywać się etapowo po ustaleniu zasad funkcjonowania komunikacji na całości jednostki.
     
   • pozostawienie terenów leżących pod liniami energetycznymi jako terenów otwartych, niezabudowanych.
     
     

Wnioskodawca nadmienił, że zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 2 sierpnia 1992 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518, z późn. zm.), Zarząd Powiatu G. jest organem właściwym w sprawach gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Powiatu G.. Potwierdzeniem powyższego jest również przepis art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1989 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595, z późn. zm.). Zarząd Powiatu G.ego wykonuje zadania przy pomocy starostwa powiatowego – art. 33 ustawy o samorządzie powiatowym.

Podatnikiem podatku VAT jest Starostwo Powiatowe w G., którego kierownikiem jest Starosta G.. Starosta jest jednocześnie przewodniczącym zarządu powiatu – art. 26 ust. 2. Starosta organizuje prace zarządu powiatu – art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym. Starostwo Powiatowe stanowi powiatową administrację zespoloną – art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym.

Strona nadmieniła, że w stosunku do części działki nr 2461/19 nie objętej planem, nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W ewidencji gruntów i budynków przedmiotowe działki figurują jako grunty orne i pastwiska trwałe.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że niezabudowana nieruchomość gruntowa, oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr: 2461/19 i 2461/20 nie są wykorzystywane przez Powiat G. do prowadzenia działalności gospodarczej.

Powiat G. nabył działki nr: 2461/19 i 2461/20 z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 w związku z art. 48 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133 poz. 872 ze zm.). Fakt ten został potwierdzony decyzją Wojewody z dnia 10 lutego 2000 r..

Nabycie przez Powiat G. przedmiotowych działek nastąpiło w związku z przejęciem przez powiat zadań oświatowych, związanych z zadaniami publicznymi o charakterze ponadgminnym w zakresie edukacji publicznej. Działki te wykorzystywane były na cele rolne przez Zespół Szkół Rolniczych. Z dniem 1 stycznia 1999 r. Zespół Szkół Rolniczych stał się szkołą, której prowadzenie przejął Powiat G..

Wnioskodawca nadmienił, że w wyniku zamiany numeracji działek, obecnie działki nr 2461/19 i 2461/20 stanowią cześć działki nr 3000/11, objętej decyzją Wojewody z dnia 10 lutego 2000 r.

Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy ani nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.

Powiat G. z tytułu nabycia przedmiotowych działek nie obniżał kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlega 23% podatkowi VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlega 23% podatkowi VAT w stosunku do:

1. działki nr 2461/20, położonej w terenie przeznaczonym pod zieleń i zabudowę związaną z obsługą komunikacji,
   
2. części działki nr 2461/19, położonej częściowo w terenie usług zdrowia oraz częściowo w terenie strefy rolno-osadniczej.
   
   

Sprzedaż nieruchomości jest natomiast zwolniona z podatku VAT w stosunku do części działki nr 2461/19, położonej w terenie gdzie plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta G. utracił moc obowiązującą z dniem 1 stycznia 2003 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika, że zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy;
   
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   1. czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
      
   2. ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   

Należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca zamierzając sprzedać w drodze przetargu ustnego nieograniczonego niezabudowaną nieruchomość gruntową tj. dokonać czynności cywilnoprawnych, nie będzie realizował ani zadań własnych, ani zleconych. Zatem, w tym przypadku Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy i będzie występował w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stawki dla czynności sprzedaży nieruchomości.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy ponadto zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
   
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Zaznacza się, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy uznać, że transakcja dostawy wskazanych działek nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Na powyższe stwierdzenie wskazuje fakt, że ww. działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej Gminy wyłącznie na cele zwolnione od podatku. Jak wskazał Wnioskodawca, nieruchomość gruntowa, oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr: 2461/19 i 2461/20 nie jest wykorzystywana przez Powiat G. do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość również nie jest i nigdy nie była przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy podkreślić, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Powiat G. zamierza sprzedać w drodze przetargu ustnego nieograniczonego niezabudowaną nieruchomość gruntową, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jako działki nr: 2461/19 o pow. 0,7311 ha, użytki: grunty orne RIIIa - 0,3922 ha i RIIIb – 0,3389 ha oraz nr 2461/20 o pow. 0,6373 ha, użytki: grunty orne RIIIa - 0,2093 ha i RIIIb – 0,3942 ha, grunty orne IVa – 0,0283 ha i łąki trwałe ŁIV – 0,0055 ha. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta G. działka nr 2461/20 położona jest w terenie przeznaczonym pod zieleń i zabudowę związaną z obsługą komunikacji natomiast działka nr 2461/19 położona jest częściowo w terenie usług zdrowia, częściowo w terenie strefy rolno-osadniczej oraz częściowo w terenie gdzie plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta G. utracił moc obowiązującą z dniem 1 stycznia 2003 r. Przy czym w stosunku do części działki nr 2461/19 nie objętej planem, nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy. W ewidencji gruntów i budynków przedmiotowe działki figurują jako grunty orne i pastwiska trwałe.

Z uwagi na opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że niezabudowane nieruchomości gruntowe tj. działka nr 2461/20 położona w terenie przeznaczonym pod zieleń i zabudowę związaną z obsługą komunikacji oraz część działki nr 2461/19 położona częściowo w terenie usług zdrowia oraz częściowo w terenie strefy rolno-osadniczej przeznaczone są pod zabudowę i tym samym planowana przez Powiat G. dostawa będzie opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23%.

Natomiast dostawa pozostałej części nieruchomości tj. części działki nr 2461/19, dla której plan zagospodarowania utracił moc, a także w stosunku do tej działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z poźn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.