Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-637/14-4/KBr
z 9 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 26 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 września 2014 r. nr IPPP2/443-637/14-2/KBr (skutecznie doręczone w dniu 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 26 września 2014 r. (data wpływu 29 września 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 19 września 2014 r. nr IPPP2/443-637/14-2/KBr (skutecznie doręczone w dniu 22 września 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w ewidencji działalności gospodarczej.

Od początku działalności Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Dnia 30 listopada 2004 r. na podstawie aktu notarialnego Podatnik dokonał zakupu nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi Księgę Wieczystą . Przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawca oświadczył, że:

1. kupuje działkę, jako właściciel firmy ,
2. dokonuje nabycia „do majątku odrębnego, za fundusze z majątku odrębnego”,
3. z żoną nie zawierał małżeńskich umów majątkowych, co przy Akcie zostało potwierdzone przez żonę Wnioskodawcy Bożenę .
   
   

W tym miejscu Wnioskodawca wyjaśnia, że oświadczenie wskazane w punkcie b) nie było zgodne ze stanem faktycznym, ponieważ działkę nabył w rzeczywistości z majątku wspólnego (dorobkowego). Oświadczenie to wynikało z niewiedzy Wnioskodawcy, ponieważ myślał, że majątek nabyty do działalności gospodarczej i w rzeczywistości sfinansowany z dochodów z tejże działalności stanowi jego majątek odrębny. Wnioskodawca nie został też w tej kwestii pouczony przez Notariusza. Reasumując, mimo powyższego oświadczenia, żona Wnioskodawcy z mocy prawa stała się współwłaścicielką wzmiankowanej nieruchomości w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Jednakże Sąd Rejonowy na podstawie wniosku złożonego przez Notariusza ujawnił tylko Wnioskodawcę, jako właściciela w księdze wieczystej w roku 2004. Zakup działki zgodnie z ówczesnymi przepisami nie był przedmiotem podatku VAT.

Zakupiona nieruchomość nigdy nie była ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na nabytej działce Wnioskodawca zaczął od 2007 r. wznosić budynek handlowo - mieszkaniowy, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy z dnia 18 lutego 2005 r. oraz pozwoleniem budowlanym. Według decyzji, 80% powierzchni użytkowej budynku stanowi część handlowa, a 20% powierzchni użytkowej część mieszkalna. A zatem zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, budynek taki mieścił się w kategorii: 1230 - Budynki handlowo-usługowe. Ponieważ budynek miał jednocześnie służyć działalności gospodarczej (działalność handlowa - prowadzenie sklepu z materiałami budowlanymi) oraz celom osobistym (część mieszkalna) w proporcji 80/20, Wnioskodawca dokonywał odliczeń VAT naliczonego związanego ze wznoszeniem tego budynku w wysokości 80% VAT wynikającego z faktur zakupowych. Inwestycja do dnia dzisiejszego nie została zakończona a więc budynek nie został zasiedlony ani w części mieszkalnej, ani w części handlowej.

Dnia 20 grudnia 2012 r., działając w obliczu zagrożenia życia po wypadku, Wnioskodawca zawarł z żoną, Bożeną umowę darowizny wzmiankowanej nieruchomości. Zawarcie tej umowy było związane z kwestią „przeniesienia” na żonę przedsiębiorstwa, które Wnioskodawca prowadził w ramach działalności gospodarczej. Kwestia ta zapewne nie ma znaczenia dla zagadnienia prawnego, w sprawie jakiej dotyczy wniosek, ale tłumaczy przyczyny działania Wnioskodawcy.

Na podstawie tegoż Aktu notarialnego z dnia 20 grudnia 2012 r. w księdze wieczystej ujawniono jako współwłaścicieli w częściach równych Wnioskodawcę oraz Jego żonę, Bożenę .

Po analizie złożonej sytuacji własności wzmiankowanej nieruchomości Wnioskodawca uważa, że:

1. od dnia zakupu nieruchomości (30 listopada 2004 r.) Wnioskodawca i Jego żona byli współwłaścicielami nieruchomości, ponieważ nieruchomość została zakupiona z majątku wspólnego do majątku wspólnego,
2. umowa darowizny nieruchomości w tym kontekście nie mogła wywrzeć skutku, ponieważ Wnioskodawca nie mógł dokonać rozporządzenia majątkiem, który nie należał wyłącznie do Niego zgodnie z zasadą, że nikt nie może przenieść na drugiego więcej prawa, niż sam posiada (nemo plus iuris in alium transfere potest quam ipse habet).
3. ujawnienie 50% części ułamkowej żony, Bożeny , w nieruchomości odzwierciedliło tylko stan zgodny z prawem istniejący od dnia 30 listopada 2004 r.
   
   

Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną planuje sprzedaż wzmiankowanej nieruchomości. Przychód ze sprzedaży przypadnie po połowie na każdego z małżonków. Wnioskodawca wystawi fakturę na 80% wartości swojego udziału w przychodzie z tytułu sprzedaży ułamkowej części nieruchomości.

W dniu 26 września 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego i wskazał, że przedmiotem darowizny nie było przedsiębiorstwo a nieruchomość, na której posadowiony był i nadal jest budynek w trakcie budowy (budynek nieukończony - tzw. stan surowy otwarty). Ponadto ze złożonego uzupełnienia wynika, że obiekt budowlany o którym mowa we wniosku spełnia definicję budynku, ponieważ:

1. jest wzniesiony na fundamentach,
2. jest trwale związany z gruntem poprzez te fundamenty,
3. jest wydzielony z przestrzeni ścianami zewnętrznymi (obwodowymi),
4. jest przykryty dachem.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedając nieruchomość (część ułamkową nieruchomości) Wnioskodawca powinien działać jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT?
2. Czy skoro 80% powierzchni użytkowej budynku było przeznaczone na działalność gospodarczą, a 20% powierzchni użytkowej budynku na prywatne cele mieszkaniowe, to 80% ceny za udział Wnioskodawcy w nieruchomości będzie opodatkowane VAT, a 20% będzie poza regulacją ustawy o VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając nieruchomość będzie działał przy tej transakcji jako podatnik VAT w zakresie w jakim wnoszony na nieruchomości budynek miał być przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej (działalności handlowej). Należy zauważyć, że nieruchomość została nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, więc należy przyjąć że sprzedając nieruchomość (ułamkową część nieruchomości) Wnioskodawca zachowa się jak przedsiębiorca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Ponadto nieruchomość, w istocie, nadal jest nieruchomością niezabudowaną, ponieważ wznoszony budynek jest nieukończony i niezasiedlony. Nieruchomość stanowi jednak teren budowlany, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, który zasadniczo podlega opodatkowaniu VAT przy dostawie.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości (ułamkowej części nieruchomości) będzie opodatkowana w takiej proporcji, w jakiej budynek był przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Jak Wnioskodawca wspomniał, zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy 80% powierzchni użytkowej budynku ma przeznaczenie handlowe, natomiast 20% powierzchni użytkowej budynku przeznaczone jest na prywatne cele mieszkaniowe. W takiej też proporcji Wnioskodawca odliczał VAT naliczony wychodząc z założenia, że nie jest uprawniony do odliczania 20% VAT, skoro niezwiązany on będzie z działalnością opodatkowaną.

Wnioskodawca uważa więc, że dokonując planowanej sprzedaży dla 20% ceny będzie działał jak podmiot prywatny poza działalnością gospodarczą. Brak odliczenia VAT naliczonego w 20% jest tu dodatkowym argumentem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Należy wskazać, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, ponieważ w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.UE L Nr 347.1 ze zm.) - zwanej dalej Dyrektywą - państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195–221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (art. 196 § 2 tego Kodeksu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego).

Zatem współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów zabudowanych, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie zabudowanym (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości. Jak już wskazano, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. Zatem, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu zabudowanego należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Ponadto należy zauważyć, że małżeństwo nie należy do żadnej z kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem na podstawie przytoczonych przepisów ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, każdy z małżonków jest uprawiony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym i może we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Jak już wyżej wskazano, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe okoliczności stwarzają dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie nakłada na małżonków zakazu prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W dniu 30 listopada 2004 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości. Przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawca oświadczył, że kupuje działkę, jako właściciel firmy, dokonuje nabycia „do majątku odrębnego, za fundusze z majątku odrębnego” a z żoną nie zawierał małżeńskich umów majątkowych, co przy Akcie zostało potwierdzone przez żonę. Na zakupionej działce Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku handlowo - mieszkaniowego. Według decyzji, 80% powierzchni użytkowej budynku stanowi część handlowa, a 20% powierzchni użytkowej część mieszkalna. Ponieważ budynek miał jednocześnie służyć działalności gospodarczej (działalność handlowa - prowadzenie sklepu z materiałami budowlanymi) oraz celom osobistym (część mieszkalna) w proporcji 80/20, Wnioskodawca dokonywał odliczeń VAT naliczonego związanego wznoszeniem tego budynku w wysokości 80% VAT wynikającego z faktur zakupowych. Inwestycja do dnia dzisiejszego nie została zakończona a więc budynek nie został zasiedlony ani w części mieszkalnej, ani w części handlowej. W 20 grudnia 2012 r., Wnioskodawca zawarł z żoną, umowę darowizny, w efekcie której dokonał zbycia na rzecz małżonki udziału w nieruchomości wraz z rozpoczętą inwestycją w postaci budynku w stanie surowym otwartym.

Obecnie Wnioskodawca wraz z żoną planuje sprzedaż tej nieruchomości. Przychód ze sprzedaży przypadnie po połowie na każdego z małżonków. Wnioskodawca wystawi fakturę na 80% wartości swojego udziału w przychodzie z tytułu sprzedaży ułamkowej części nieruchomości.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca wyraził wątpliwość w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia udziału w nieruchomości.

Należy zauważyć, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie ww. przepisów art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze.

Jak wskazano powyżej, sprzedaż udziału w nieruchomości stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w wyniku czego należy uznać za spełnioną przesłankę przedmiotową. W analizowanym przypadku za spełnioną należy uznać także przesłankę o charakterze podmiotowym, ponieważ celem zakupu gruntu niezabudowanego było jego późniejsze wykorzystanie w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika ze złożonego wniosku, po zakupie gruntu, Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku, który zgodnie z PKOB mieści się w kategorii 1230 - Budynki handlowo - usługowe. W związku z tą inwestycją Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku VAT w wysokości 80% kwoty podatku VAT wynikającej z faktur zakupowych dotyczących budowy.

Wszystkie te okoliczności łącznie potwierdzają, że Wnioskodawca planując obecnie zbycie posiadanego przez siebie udziału w Nieruchomości, będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Przymiot ten można przypisać Wnioskodawcy jedynie w odniesieniu do części Nieruchomości w stosunku do której dokonywał odliczenia podatku VAT, tj. w wysokości 80% wartości posiadanego udziału. Należy podkreślić, że Wnioskodawca prowadząc opodatkowaną działalność gospodarczą, wszelkie czynności z nią związane wykonuje jako podatnik VAT. Skoro Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku VAT w związku z prowadzoną inwestycją, to należy przyjąć, że jest to majątek w tej części związany z wykonywaną działalnością gospodarczą, pomimo że inwestycja nie została finalnie wykorzystana w prowadzonej działalności gospodarczej (zaniechanie inwestycji), ani też nie wprowadzono jej do ewidencji środków trwałych. Na zamiar wykorzystania powstałego majątku wskazuje także sam Wnioskodawca podkreślając, że jego intencją był zakup nieruchomości z przeznaczeniem do prowadzonej działalności gospodarczej, czego przejawem było nabycie jej do majątku odrębnego oraz dokonywanie przez Niego jako podatnika podatku VAT, odliczenia podatku w związku z tą inwestycją.

Należy zatem stwierdzić, że dokonując sprzedaży posiadanego przez siebie udziału w Nieruchomości, Wnioskodawca działać będzie w charakterze podatnika podatku VAT a co za tym idzie, udział w Nieruchomości w części związanej z prowadzoną działalnością, w stosunku do której dokonywał odliczenia podatku VAT, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast wyłączeniu z opodatkowania będzie podlegać część udziału w Nieruchomości, która miała zostać wykorzystana na cele mieszkaniowe Podatnika i jego małżonki, stanowiąca 20% Nieruchomości, gdyż Nieruchomość w tej części stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, niezwiązany w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W analizowanej sytuacji przedmiotem dostawy jest udział w Nieruchomości wraz z rozpoczętą budową budynku (spełniającego definicję budynku w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane) sklasyfikowanego w PKOB w kategorii 1230 - Budynki handlowo - usługowe. Budynek ten zgodnie z wydaną decyzją o warunkach zabudowy w 80% jest przeznaczony na działalność handlową, w 20% powierzchni użytkowej stanowi część mieszkalną.

Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży posiadanego udziału w ww. zabudowanej Nieruchomości, transakcję tę będzie zobowiązany opodatkować podatkiem VAT w odniesieniu do 80% wartości udziału, jaka jest jego własnością oraz udokumentować poprzez wystawienie faktury VAT zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast w części stanowiącej majątek osobisty Wnioskodawcy (20% powierzchni Nieruchomości), sprzedaż udziału pozostawać będzie poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać w całości za prawidłowe.

W myśl w art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, została wydana odrębna interpretacja znak IPPB1/415-783/14-2/MS1.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W niniejszej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy. Jednocześnie należy podkreślić, że wydana interpretacja indywidualna rozstrzyga jedynie w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości. W tym zakresie został przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, przedmiot oraz stanowisko Wnioskodawcy. Natomiast w odniesieniu do opodatkowania podatkiem VAT dokonanej na rzecz żony darowizny udziału w nieruchomości, Wnioskodawca nie przedstawił zapytania, które obligowałoby Organ podatkowy do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego w tym zakresie. Stąd też tut. Organ ograniczył się do rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskdoawcy w zakresie odpowiadającym sformułowanemu przedmiotowi wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.