Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-900/14/WM
z 24 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz żony towarów handlowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz żony towarów handlowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi od 1994 r. działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego odzieżą. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zamierza zlikwidować tę działalność gospodarczą, a towary handlowe, składniki majątku trwałego i wyposażenie sklepu przekazać bezpłatnie przed likwidacją firmy małżonce, z którą łączy Wnioskodawcę ustawowa wspólność majątkowa. Małżonka Wnioskodawcy również prowadzi działalność gospodarczą od 1993 r. w zakresie handlu detalicznego artykułami gospodarstwa domowego i upominkami, jest czynnym podatnikiem podatku VAT, ewidencja księgowa jej działalności również jest prowadzona w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Po przekazaniu przedsiębiorstwa, Wnioskodawca zamierza zlikwidować całkowicie działalność gospodarczą. Małżonka będzie w dalszym ciągu kontynuowała dotychczas prowadzoną działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami gospodarstwa domowego i rozszerzy ją o handel detaliczny odzieżą. Małżonka Wnioskodawcy handel detaliczny odzieżą będzie prowadziła w tym samym lokalu, w którym Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność, ale pod swoją nazwą. Z uwagi na fakt, iż pomiędzy małżonkami istnieje ustawowa małżeńska wspólność majątkowa i składniki majątku, które mają być przekazane przez Wnioskodawcę małżonce nabyte zostały w trakcie małżeństwa stanowią wspólność majątkową łączną obydwojga małżonków, zatem po przekazaniu stanowić będą z punktu widzenia prawnego własność obydwu małżonków, zmieni się jedynie oznaczenie przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą. Między małżonkami nie będzie zawarta żadna umowa przekazania przedsiębiorstwa (jego składników), lecz dokonana zostanie czynność techniczno-organizacyjna przekazania przedsiębiorstwa na podstawie protokołu przekazania przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę małżonce do dalszego prowadzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku gdy przekazanie składników majątkowych nastąpi przed likwidacją działalności Wnioskodawcy, powinien on skorygować koszty podatkowe o wartość przekazanych towarów, które przy zakupie zaliczone były to kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi obowiązek korekty kosztów prowadzonej działalności gospodarczej o wartość przekazanych składników majątkowych do działalności gospodarczej żony, którego Wnioskodawca dokona przed likwidacją swojej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na zakup tych towarów, w momencie ich zakupu spełniały przesłanki określone w definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dyspozycja art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miała tu zastosowania, z uwagi na to, że przekazanie towarów pomiędzy małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej nie stanowi darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu Cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena sposobu oraz dopuszczalności nieodpłatnego przekazania towarów handlowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa, prowadzonego przez Wnioskodawcę na rzecz jego żony, w przypadku gdy pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa). Są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy (przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), oraz ustawy z dnia 15 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 788).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej,
   
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,
   
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom,
   
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków,
   
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie,
   
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
   
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków,
   
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków,
   
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy,
   
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się więc przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, iż w przypadku gdy do przekazania składników majątkowych wchodzących w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa dochodzi pomiędzy małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, iż jeden z małżonków przekazuje z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a drugi małżonek przyjmuje do wykorzystywania we własnej działalności gospodarczej składniki majątkowe przedsiębiorstwa małżonka objęte wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania. W myśl bowiem art. 341 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Zgodnie natomiast z art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać, ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (…).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego odzieżą, zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej książki przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zamierza zlikwidować tę działalność gospodarczą, a towary handlowe, składniki majątku trwałego i wyposażenie sklepu przekazać bezpłatnie przed likwidacją firmy małżonce, z którą łączy Wnioskodawcę ustawowa wspólność majątkowa. Małżonka Wnioskodawcy również prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego artykułami gospodarstwa domowego i upominkami. Po przekazaniu przedsiębiorstwa, Wnioskodawca zamierza zlikwidować całkowicie działalność gospodarczą. Małżonka będzie w dalszym ciągu kontynuowała dotychczas prowadzoną działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami gospodarstwa domowego i rozszerzy ją o handel detaliczny odzieżą.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w niniejszej sprawie zastosowania, gdyż jak wynika z treści wniosku, przekazanie towarów nastąpi między małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej i nie stanowi darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego.

Jednakże wydatki poniesione z tytułu zakupu towarów handlowych, które uprzednio zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (a które podlegają faktycznemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu z ich sprzedaży) w momencie ich nieodpłatnego przekazania na rzecz jego małżonki, tracą u Wnioskodawcy cechę poniesienia ich w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym przekazanie towarów handlowych z działalności gospodarczej Wnioskodawcy na rzecz działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy spowoduje, iż wydatki poniesione na ich zakup, należy wyksięgować z tych kosztów. Korekty tej należy dokonać w dacie przekazania składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, na rzecz przedsiębiorstwa prowadzonego przez jego żonę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.