Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-552/14/DK
z 10 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży ciągnika i obowiązku udokumentowania tej transakcji fakturą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży ciągnika i obowiązku udokumentowania tej transakcji fakturą.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-552/14/DK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od roku 1986 do chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne. W roku 1994 kupił ciągnik rolniczy marki ..., który był eksploatowany tylko w gospodarstwie do lutego 2014 r.

Jednocześnie, 4 marca 2013 r., będąc rolnikiem ryczałtowym, korzystając ze środków unijnych na zróżnicowanie działalności w kierunku działalności nierolniczej, Wnioskodawca założył małą firmę usługową, w której wybrał rozliczenie VAT z ryczałtowym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%. Od tego momentu Wnioskodawca został płatnikiem VAT. Warunkiem prowadzenia firmy w ww. sposób była konieczność zmiany sposobu rozliczania podatku w prowadzonym gospodarstwie rolnym z ryczałtu na VAT. Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotowy ciągnik nigdy nie był eksploatowany w firmie, ani też wpisany do rejestru środków trwałych w firmie.

W lutym 2014 roku, Wnioskodawca sprzedał ciągnik na umowę kupna-sprzedaży. Wnioskodawca uważał, że postępuje słusznie, gdyż ciągnik został zakupiony przez niego w okresie, kiedy nie był płatnikiem VAT, lecz rolnikiem ryczałtowym. Równolegle jednak Wnioskodawca szukał potwierdzenia słuszności swoich działań u osób zawodowo zajmujących się księgowością i rozliczaniem podatników. Ich odpowiedzi nie były jednoznaczne, więc Wnioskodawca wystawił fakturę VAT do ww. sprzedaży na kwotę rzeczywistą, znajdującą się na umowie kupna-sprzedaży. Wynikającą z niej kwotę podatku VAT w wysokości 4300,80 zł Wnioskodawca odprowadził do US.

Pytanie: Czy wystawienie faktury VAT w tym przypadku było konieczne i czy jest możliwy zwrot zapłaconego podatku VAT, jeśli był odprowadzony niesłusznie?

Wnioskodawca dodaje, że firma usługowa, którą prowadzi działa w oparciu o inny ciągnik i maszyny zakupione przy współudziale środków unijnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podaje, że:Gospodarstwo rolne prowadzi od 1986 roku. Jako rolnik ryczałtowy korzystał ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT od początku obowiązywania ustawy o VAT do 4 marca 2013 r., kiedy w związku z założeniem firmy usługowej zmienił sposób rozliczania podatku w gospodarstwie z ryczałtowego na VAT.

1. Przedmiotowy ciągnik od chwili nabycia w 1994 r., był użytkowany w gospodarstwie, a więc do 4 marca 2013 r., na cele działalności zwolnionej z podatku VAT, a w okresie od 4 marca 2013 r. do 25 lutego 2014 r., na cele działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (tylko w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy).
2. Płatnikiem podatku VAT z tytułu działalności rolniczej Wnioskodawca jest od 4 marca 2013 r., pierwszy podatek z tytułu tej działalności zapłacił w lipcu 2014 roku na podstawie faktury z dnia 7 maja 2014 r. Przedmiotowy ciągnik służył tej działalności opodatkowanej w okresie od marca 2013 r. do lutego 2014 r.
3. Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z 25 sierpnia 2014 r. „Czy Wnioskodawca nabył przedmiotowy ciągnik od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT - należy wskazać który to podmiot?”, Wnioskodawca odpowiedział, że ciągnik został zakupiony jako nowy w 1994 r. w firmie sprzedającej maszyny rolnicze (art. 120 ust. 10 ustawy o VAT – nie dotyczy).
4. Ciągnik został zakupiony w 1994 r. i był wykorzystywany w gospodarstwie rolnym do lutego 2014 roku. Nie został zakupiony w celu odsprzedaży lecz jedynie do wykorzystania w gospodarstwie, co miało miejsce przez 20 lat.
   
   

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wystawienie faktury VAT w tym przypadku było konieczne?
2. Czy jest możliwość odzyskania zapłaconej kwoty podatku VAT jeśli Wnioskodawca odprowadził go niesłusznie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacony przez niego podatek był niezasadny, gdyż ciągnik kupił i eksploatował jako osoba prywatna i przy jego zakupie nie odliczał podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że ciągnik zakupił jako osoba fizyczna i jego sprzedaż powinna opierać się o umowę kupna-sprzedaży, bez konieczności wystawiania faktury VAT i odprowadzania wynikającego z niej podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza, zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy), uznać należy, iż działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 5, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Przez rolnika ryczałtowego rozumie się, rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych (art. 2 pkt 19 ustawy o VAT).

Przez produkty rolne, zgodnie z art. 2 pkt 20 rozumie się, towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Natomiast przez usługi rolnicze, zgodnie z art. 2 pkt 21, rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 3 ustawy o VAT, rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy (obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z kolei, w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1-17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1-8 i 15-17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki” (art. 106e ust. 3 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od roku 1986 prowadzi gospodarstwo rolne. Jako rolnik ryczałtowy korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT od początku obowiązywania ustawy o VAT do 4 marca 2013 r., kiedy w związku z założeniem firmy usługowej zmienił sposób rozliczania podatku w gospodarstwie z ryczałtowego na VAT.

Wnioskodawca w roku 1994 kupił ciągnik rolniczy, który od chwili nabycia do 4 marca 2013 r., był użytkowany na cele działalności zwolnionej z podatku VAT (był użytkowany w gospodarstwie). Natomiast w okresie od 4 marca 2013 r. do 25 lutego 2014 r., przedmiotowy ciągnik był wykorzystywany na cele działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (tylko w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy).

Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT z tytułu działalności rolniczej od 4 marca 2013 r. Przedmiotowy ciągnik służył tej działalności opodatkowanej w okresie od marca 2013 r. do lutego 2014 r.

Firma usługowa, którą Wnioskodawca prowadzi działa w oparciu o inny ciągnik i maszyny zakupione przy współudziale środków unijnych.

Przedmiotowy ciągnik nigdy nie był eksploatowany w firmie, ani też wpisany do rejestru środków trwałych w firmie.

W lutym 2014 roku, Wnioskodawca sprzedał ciągnik na umowę kupna-sprzedaży. Ww. sprzedaż została przez Wnioskodawcę udokumentowana fakturą VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie nabył przedmiotowego ciągnika od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT. Ciągnik nie został zakupiony w celu odsprzedaży lecz jedynie do wykorzystania w gospodarstwie.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że dostawa ciągnika rolniczego w lutym 2014 r., była dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, jako podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto, przedmiotowy ciągnik był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży ciągnika rolniczego działał zatem w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy ciągnik zarówno do działalności zwolnionej z podatku VAT jak i opodatkowanej tym podatkiem (po dokonaniu rezygnacji ze zwolnienia od podatku).

Tym samym nie zostaną spełnione warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji planowana sprzedaż ciągnika będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawową tj. 23% stawką podatku.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na możliwość zastosowania procedury opodatkowania marżą na podstawie art. 120 pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w tym przepisie.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem do sprzedaży ciągnika może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że przedmiotowy ciągnik który był wykorzystywany w gospodarstwie rolnym, nie został zakupiony w celu odsprzedaży lecz jedynie do wykorzystania w gospodarstwie.

Ponadto, z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie nabył przedmiotowego ciągnika od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym nie zostały spełnione warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT a zatem nie może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że sprzedaż ciągnika dokonana przez Wnioskodawcę w lutym 2014 r., podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i transakcja ta powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Wnioskodawca postąpił zatem prawidłowo, wystawiając fakturę VAT dokumentującą transakcję sprzedaży przedmiotowego ciągnika rolniczego.

Biorą powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy, że zapłacony przez niego podatek był niezasadny, gdyż ciągnik kupił i eksploatował jako osoba prywatna i przy jego zakupie nie odliczał podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.