Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-923/14/WM
z 28 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia kary z tytułu niezwróconych w terminie zużytych części zamiennych do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia kary z tytułu niezwróconych w terminie zużytych części zamiennych do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednym z dwóch wspólników spółki jawnej. Spółka jest autoryzowanym dealerem pojazdów, części zamiennych i usług serwisowych i prowadzi działalność głównie w zakresie sprzedaży pojazdów, części zamiennych oraz usług naprawy pojazdów. Spółka zgodnie z umową autoryzacyjną z Dostawcą części ma obowiązek stosować jego standardy i procedury, między innymi "procedurę obrotu częściami odnowionymi/zwrotu carcass". Zgodnie z ww. procedurą spółka dokonując sprzedaży części zamiennej oraz świadcząc usługę serwisową pojazdu proponuje swemu klientowi zakup lub dokonanie naprawy z zastosowaniem części zamiennej nowej lub odnowionej. Część odnowiona ma niższą cenę, niż część nowa. Decyzja należy do klienta. W przypadku decyzji klienta o zakupie/naprawie z zastosowaniem części odnowionej, spółka informuje klienta o konieczności przekazania do Dostawcy wymontowanej, zużytej części tzw. carcassy za pośrednictwem spółki. W przypadku pisemnej zgody klienta na przekazanie carcassy do Dostawcy, spółka sprzedaje/montuje części odnowione, a części zużyte przekazuje do Dostawcy, gdyż zgodnie z procedurą obowiązek zwrotu carcassy w określonym terminie i odpowiedzialność spoczywa na firmie, która dokonała bezpośredniego zakupu części odnowionej od Dostawcy. Zdarza się, że klient decydując się na zakup części odnowionej nie zwraca spółce zużytej części – carcassy celem przekazania Dostawcy. Głównie są to klienci hurtowi, zajmujący się dalszą odsprzedażą, którzy nie posiadają zużytych części. Wówczas spółka stosuje wyższą cenę sprzedaży części odnowionej, która pozwoli spółce w przyszłości pokryć koszt otrzymanej od Dostawcy kary. W konsekwencji takiej sytuacji spółka nie zwraca zużytej części - carcassy Dostawcy i jest okresowo (kwartalnie) obciążana przez Dostawcę "karą za niezwrócone lub niezwrócone w terminie carcassy zgodnie z obowiązującą procedurą obrotu częściami odnowionymi" na podstawie wystawionej noty obciążeniowej. Stawki kwotowe kar są określone w procedurze w podziale na rodzaje części zamiennych. Obecnie powyższe kary są wyłączane z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kary płacone Dostawcy na podstawie noty obciążeniowej za niezwrócone w terminie zużyte wymontowane części zamienne - tzw. carcassy stanowią koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, listę kar niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Przepis ten zawiera zamknięty katalog, a wyłączeń w prawie podatkowym nie należy interpretować rozszerzająco. Zatem kary z tytułu niezwróconych w terminie do Dostawcy zużytych części zamiennych do pojazdów - carcassy są poza zakresem tego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu. Ponadto, kary umowne mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym, niewątpliwie taki związek występuje, jako że spółka osiąga przychód ze sprzedaży części odnowionych, który wiąże się z obowiązkiem zapłaty kary za niezwrócone w terminie zużyte części do Dostawcy. Spółka nie ma wpływu na fakt, że klienci nie chcą lub nie mogą zwrócić zużytej części z różnych przyczyn. Ponadto spółka chcąc nadal dokonywać zakupu towaru u Dostawcy i zajmować się dalszą odsprzedażą musi zastosować się do obowiązującej procedury i zapłacić karę. W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy opłacone kary za niezwrócone Dostawcy w terminie zużyte części zamienne do pojazdów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i takie, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Przepis ten stanowi katalog zamknięty, dotyczący zdarzeń gospodarczych spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej. Wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych. Ustawodawca wyłączył zatem z kosztów uzyskania przychodów te wydatki, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Wskazane wyłączenie nie obejmuje jednak wydatków związanych z odpowiedzialnością kontraktową z tytułu innego rodzaju uchybień w wykonaniu zobowiązania umownego. Oznacza to, że kary umowne i odszkodowania inne niż wymienione w tym przepisie, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że spełniają ogólny warunek określony w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony uprzednio stan prawny, należy stwierdzić, że kary umowne o których mowa we wniosku mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ nie są wymienione w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera zamknięty katalog kar umownych wiążących się z nienależytym wykonaniem robót i usług nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże, warunkiem zaliczenia kar umownych do kosztów uzyskania jest istnienie związku z uzyskaniem przez podatnika przychodów (art. 22 ust. 1 ww. ustawy), a więc związku przyczynowego poniesionego wydatku z przychodem, czy też wydatek ten służyć będzie zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nałożona kara nie może wynikać z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania podatnika. Niezwykle istotne jest, aby obiektywna ocena działań Wnioskodawcy skutkowała możliwością uznania ich za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności, które to działania muszą cechować przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą.

Z treści złożonego wniosku wynika m.in., że uchybienie terminowi zwrotu zużytych części zamiennych, a więc realizacji umowy autoryzacyjnej z Dostawcą nastąpiło z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, albowiem jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca podjął niezbędne działania zmierzające do wykonania tej umowy, tj. spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem informuje klienta o konieczności przekazania do Dostawcy wymontowanej, zużytej części tzw. carcassy za pośrednictwem spółki. Sprzedaż/montaż części odnowionych następuje w przypadku pisemnej zgody klienta na przekazanie zużytej części - carcassy do Dostawcy.

Co więcej, Wnioskodawca dla klientów hurtowych, zajmujących się dalszą odsprzedażą, którzy nie posiadają zużytych części, stosuje wyższą cenę sprzedaży części odnowionej, która pozwoli spółce w przyszłości pokryć koszt otrzymanej od Dostawcy kary.

Naliczone przez Dostawcę kary wynikają z okoliczności, na które Wnioskodawca nie miał wpływu, a wydatek z tytułu zapłaty przedmiotowej kary związany jest z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem w ramach prowadzonej działalności. Zatem powyższe kary na rzecz Dostawcy uznać należy za wydatki spełniające kryterium celowości o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, wydatek na zapłacenie kary umownej, o której mowa we wniosku, może zostać przez Wnioskodawcę, jako wspólnika spółki jawnej zobowiązanej do jej zapłacenia, zaliczony do kosztów podatkowych proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku spółki jawnej. Zauważyć bowiem należy, że stosownie do treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Podkreślić jednocześnie należy, że ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik musi wykazać, że jego działania można uznać za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności. Inaczej mówiąc Wnioskodawca musi wykazać, że zapłata kary umownej nie wynika z zaniedbań i braku staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.