Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-761/14-2/IR
z 11 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania przekazania w formie darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (wraz ze znakiem towarowym) za czynność podlegającą opodatkowaniu –jest prawidłowe,

• ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (wraz ze znakiem towarowym) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazania w formie darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (wraz ze znakiem towarowym) za czynność podlegającą opodatkowaniu oraz ustalenia podstawy opodatkowania ww. czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, jest wspólnikiem spółki cywilnej pod firmą: ….. s.c……. Spółka prowadzi działalność w zakresie specjalistycznej praktyki lekarskiej prowadzonej w przychodniach oraz działalność polegającą na prowadzeniu szpitali. Wykonywane świadczenia zdrowotne mają charakter odpłatny, zaś Spółka nie pobiera refundacji z Narodowego Funduszu Zdrowia. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka posiada zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP znak towarowy ….., który został wytworzony w trakcie istnienia spółki cywilnej. Znak ten objęty jest prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 111 ze zm.). Znak ten nie został wniesiony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie jest amortyzowany. Wspólnicy spółki cywilnej zamierzają przekazać w drodze darowizny po 50% udziałów w prawie ochronnym do znaku towarowego (oraz w znaku towarowym) na rzecz swoich dzieci do ich majątku prywatnego. Na tę okoliczność sporządzona zostanie uchwała wspólników wyrażająca zgodę na darowiznę składnika majątku Spółki oraz zostaną zawarte umowy darowizny, w formie aktu notarialnego, pomiędzy wspólnikami a każdym z dzieci osobno.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku dokonania przez wspólników spółki cywilnej darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego oraz przeniesienia znaku towarowego do majątku prywatnego dzieci na Spółce ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług?
2. Czy w przypadku darowizny na rzecz dzieci do ich majątku prawa ochronnego do znaku towarowego oraz znaku towarowego podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 5 u.p.t.u., stanowią wszystkie wydatki poniesione w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz wydatki poniesione w związku z darowizną prawa ochronnego do znaku towarowego i samego znaku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z art. 860 Kodeksu cywilnego, wspólnicy zawierając umowę spółki cywilnej zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. W wyniku powstania spółki cywilnej dochodzi do wyodrębnienia masy majątkowej stanowiącej majątek wspólny wspólników. Pod względem prawnym "majątek spółki cywilnej" stanowi współwłasność łączną wspólników. Opiera się ona na szczególnym stosunku osobistym, jaki kształtuje umowę spółki cywilnej. Majątek ten, będący odrębną całością bywa określany jako "majątek spółki". Obejmuje on wkłady majątkowe wspólników oraz uzyskane dochody, stanowiące majątek wspólny wspólników, przy czym każdy z nich jest współwłaścicielem tego majątku do niepodzielnej ręki. Takie stanowisko prezentuje również Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 31 marca 1993 r., (sygn. III CZP 176/92).

W ocenie Wnioskodawcy, podkreślić należy fakt, iż zgodnie z art. 863 Kodeksu cywilnego wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku, a także nie może domagać się podziału majątku wspólnego w czasie trwania spółki.

Powyższe przepisy nie wykluczają jednak przesunięć majątkowych pomiędzy masą majątkową powstałą w wyniku zawarcia umowy spółki (majątkiem spółki) a odrębnymi (prywatnymi) masami majątkowymi każdego ze wspólników, np. przekazanie składnika majątku na potrzeby osobiste. Zakazu takich przesunięć nie można też wyprowadzić z istoty spółki cywilnej, czy też szerzej z istoty stosunku zobowiązaniowego. Potwierdza to wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2007 r. (sygn. V CSK 132/07). Ponadto przepisy te nie wykluczają również możliwości zbycia, darowizny czy nieodpłatnego przekazania składników majątku spółki na rzecz osób trzecich.

Aby jednak przesunięcia takie były skuteczne i nastąpiło przekształcenie współwłasności łącznej we współwłasność ułamkową, muszą być spełnione wymagania przypisane do określonego rodzaju czynności prawnych prowadzących do przeniesienia prawa podmiotowego (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 maja 2004 r., sygn. II CK 267/03). Zatem dla przekazania prawa ochronnego do znaku towarowego (oraz przekazania znaku towarowego) stanowiącego współwłasność łączną konieczne jest złożenie oświadczenia woli przez wspólników o przeniesieniu własności.

W sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca oraz jego wspólnik zamierzają przekazać w drodze darowizny prawo ochronne do znaku towarowego (oraz znak towarowy) na rzecz swoich dzieci. Na tę okoliczność sporządzona zostanie uchwała wyrażająca zgodę wspólników na przekazanie składnika majątku spółki (objętego współwłasnością łączną) na rzecz dzieci w częściach równych, oraz w formie aktu notarialnego zawarte zostaną umowy darowizny pomiędzy wspólnikami, a każdym z dzieci (zgodnie z art. 888 i następnych Kodeksu cywilnego). W wyniku darowizny nastąpi przekształcenie współwłasności łącznej wynikającej z umowy spółki cywilnej we współwłasność ułamkową, zaś nowymi współwłaścicielami staną się dzieci wspólników.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, iż prawo ochronne do znaku towarowego na gruncie ustawy o VAT nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, darowizna prawa ochronnego do znaku towarowego (oraz znaku towarowego) nie może być na gruncie ustawy o VAT rozumiana jako dostawa towarów.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że jeżeli przeniesienia prawa ochronnego do znaku towarowego nie można zakwalifikować, jako dostawy towarów, to zgodnie z definicją negatywną zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przeniesienie prawa ochronnego powinno zostać uznane za świadczenie usług. Zgodnie z nią, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (prawo ochronne do znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1). Zasadą pozostanie jednak opodatkowanie jedynie takiego świadczenia usług, które ma charakter odpłatny - co jednak nie będzie miało miejsca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Tym niemniej w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT znalazły się regulacje szczególne w myśl, których opodatkowaniu może podlegać również w pewnych przypadkach świadczenie usług o charakterze nieodpłatnym.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości łub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu łub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

1. w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
2. w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Jak wyżej wskazano, prawo ochronne do znaku towarowego nie jest towarem, stąd w ocenie Wnioskodawcy, kwalifikacja powinna nastąpić w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jako świadczenie usług.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym nieodpłatne przekazanie w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (wraz ze znakiem towarowym) do majątków prywatnych dzieci stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza, i w konsekwencji zgodnie z art. 8 ust. 2 u.p.t.u., czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Zgodnie z cytowanym przepisem, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest koszt tych usług poniesiony przez podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzje, co należy rozumieć pod pojęciem „kosztu świadczenia usługi”. Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia omawianego przepisu powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia (por. Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda, VAT 2010. Komentarz, wyd. Ch Beck, Warszawa 2010).

Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 ustawy o VAT istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi.

W opinii Wnioskodawcy ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (oraz samego znaku towarowego), należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i przekazania znaku towarowego i prawa ochronnego. W konsekwencji podstawą opodatkowania będzie kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z ustanowieniem prawa ochronnego (np. koszty rejestracji znaku, wynagrodzenie grafika, wynagrodzenie kancelarii patentowej), kosztów utrzymywania praw ochronnych oraz kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny (np. koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania powyżej czynności stanowić będą zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, koszty świadczenia tej usługi poniesione przez podatnika, przedstawione powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania przekazania w formie darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (wraz ze znakiem towarowym) za czynność podlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe,

• ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (wraz ze znakiem towarowym) – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z wyżej powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
  

• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest wspólnikiem spółki cywilnej. Spółka prowadzi działalność w zakresie specjalistycznej praktyki lekarskiej prowadzonej w przychodniach oraz działalność polegającą na prowadzeniu szpitali. Wykonywane świadczenia zdrowotne mają charakter odpłatny, zaś Spółka nie pobiera refundacji z Narodowego Funduszu Zdrowia. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka posiada zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP znak towarowy, który został wytworzony w trakcie istnienia spółki cywilnej. Znak ten objęty jest prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej. Znak ten nie został wniesiony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i nie jest amortyzowany. Wspólnicy spółki cywilnej zamierzają przekazać w drodze darowizny po 50% udziałów w prawie ochronnym do znaku towarowego (oraz w znaku towarowym) na rzecz swoich dzieci do ich majątku prywatnego. Na tę okoliczność sporządzona zostanie uchwała wspólników wyrażająca zgodę na darowiznę składnika majątku Spółki oraz zostaną zawarte umowy darowizny, w formie aktu notarialnego, pomiędzy wspólnikami a każdym z dzieci osobno.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż prawo ochronne do znaku towarowego oraz znak towarowy będą nieodpłatnie przekazane (w formie darowizny) na rzecz dzieci wspólników spółki cywilnej do ich majątku prywatnego, na cele niezwiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej działalnością gospodarczą, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowa darowizna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku ORD-IN jako nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego (wraz ze znakiem towarowym) wskazać należy, iż zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, iż chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe.

Ww. przepis art. 29a ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74–77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a) Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji.

Zarówno w polskich przepisach, jak i przepisach wspólnotowych brak jest bezpośredniej podstawy prawnej, która wprost pozwalałaby na wyodrębnienie świadczeń złożonych i traktowanie ich jako takich na gruncie przepisów o podatku VAT. Kwestie te analizowane były przez polskie i wspólnotowe sądy, i choć orzecznictwo w tym zakresie nie jest jednolite, należy wziąć je pod uwagę, analizując okoliczności przedstawionej sprawy.

Zgodnie z dorobkiem orzeczniczym TSUE (C–572/07, C–349/96, C–111/05), w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Należy zaznaczyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. W orzecznictwie sądowym, także w sprawach dotyczących świadczeń złożonych, wielokrotnie akcentowany jest fakt, iż potraktowanie kilku usług za jedną złożoną stanowi odstępstwo od powszechności opodatkowania, zgodnie z którą każde świadczenie należy postrzegać odrębnie.

W ocenie tut. Organu, mając do czynienia ze świadczeniami złożonymi, należy każdorazowo spoglądać przez pryzmat powyższej zasady. Inne podejście w rzeczywistości prowadziłoby do pełnej dowolności i uznaniowości przy ocenie kompleksowości. Zatem o świadczeniu złożonym można mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Pojedyncze świadczenie traktowane jest jak element świadczenia zasadniczego wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410):

1. Patent jest zbywalny i podlega dziedziczeniu.
2. Umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.
3. Przeniesienie patentu staje się skuteczne wobec osób trzecich z chwilą wpisu tego przeniesienia do rejestru patentowego
4. Ustanowienie zastawu rejestrowego na patencie jest skuteczne z chwilą wpisu do rejestru zastawów i podlega ujawnieniu w rejestrze patentowym.
   
   

W myśl art. 162 ust. 1 ww. ustawy, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.

Ustawa – Prawo własności przemysłowej – dla ważności czynności zbycia prawa ochronnego znaku towarowego przewiduje jedynie zwykłą formę pisemną, natomiast nie wymaga formy aktu notarialnego.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy nie można przyjąć, iż przekazanie znaku towarowego w formie darowizny stanowić będzie czynność główną zaś czynności notarialne, doradcy oraz rzeczoznawcy związane z ww. przeniesieniem prawa własności będą tzw. świadczeniami pomocniczymi. W wypadku przeniesienia prawa ochronnego znaku towarowego w formie darowizny, ewentualne towarzyszące usługi notarialne, doradcze czy też rzeczoznawcy należy uznać za samodzielne świadczenia, ponieważ nie są one wymagane przez ustawę – Prawo własności przemysłowej. Dla uznania bowiem ww. czynności za skuteczną, wymagane jest jedynie zachowanie zwykłej formy pisemnej. Usługi notarialne, doradcze czy też rzeczoznawcy nie stanowią koniecznego elementu dla dokonania darowizny znaku towarowego.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, stwierdzić należy, iż w przypadku przedmiotowej darowizny ochronnego prawa do znaku towarowego wraz ze znakiem towarowym, która to czynność będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, podstawą opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy - będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny tj. kosztów notarialnych, usług doradczych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

W związku z powyższym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że podstawę opodatkowania stanowić będą koszty świadczenia usługi poniesione przez podatnika tj. kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych w związku z ustanowieniem prawa ochronnego (np. koszty rejestracji znaku, wynagrodzenie grafika, wynagrodzenie kancelarii patentowej), kosztów utrzymywania praw ochronnych oraz kosztów towarzyszących dokonaniu darowizny (np. koszty usług doradczych, koszty aktu notarialnego, koszty wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę), należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.