Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-701/14-2/AA
z 23 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca spotyka się z kontrahentami w celach biznesowych. W zależności od zaistniałych okoliczności, spotkania takie mogą się odbywać w miejscu prowadzenia działalności (tj. siedzibie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy) lub poza siedzibą przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W czasie spotkań omawiane są wszelkie zagadnienia dotyczące prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, np. możliwości bądź zasady współpracy, trwające lub możliwe do zrealizowania projekty, czy propozycje nowych przedsięwzięć.

W związku z organizowaniem ww. spotkań w siedzibie Wnioskodawcy, w zależności od pory czasu trwania spotkania, zgodnie z przyjętymi zwyczajami biznesowymi, Wnioskodawca ponosi wydatki na napoje (woda, kawa, herbata, soki, etc.), drobne przekąski (ciastka, paluszki, słodycze, bakalie, etc.), a w niektórych przypadkach korzysta także z usług cateringowych świadczonych przez profesjonalne podmioty.

Jeśli spotkania odbywają się poza siedzibą przedsiębiorstwa (np. w restauracji), Wnioskodawca ponosi wydatki związane z zakupem oferowanych kontrahentom posiłków (np. lunchu, obiadu, kolacji).

Wybór miejsca spotkania podyktowany jest czynnikami biznesowymi (lokalizacja, czas, plan dnia i innych spotkań uczestników, warunki umożliwiające zachowanie poufności, etc.).

Spotkania nie są organizowane w celu budowania wizerunku przedsiębiorstwa, ale mają na celu omówienie spraw związanych z przedmiotem działalności Wnioskodawcy i świadczonymi usługami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia wydatków ponoszonych na spotkania z klientami do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do uwzględnienia wydatków ponoszonych na spotkania z kontrahentami w kosztach uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych, posiłków i napojów przeznaczonych na spotkania biznesowe z kontrahentami, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy PIT. W związku z tym, że spotkania te mają charakter służbowy oraz polegają wyłącznie na zapewnieniu zwyczajowego poczęstunku, wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę nie można zakwalifikować do kosztów o charakterze reprezentacyjnym. W niniejszym przypadku nie znajduje zatem zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT.

Bez wpływu na powyższą kwalifikację podatkową przedmiotowych wydatków pozostaje przy tym w ocenie Wnioskodawcy miejsce spotkania biznesowego (w/poza siedzibą przedsiębiorstwa).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych wprost w tym przepisie, wśród których ustawodawca nie wskazał jednak dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, dochodem ze źródła przychodów jest co do zasady nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z powyższym należy wskazać, że w celu stwierdzenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na spotkania z kontrahentami stanowią koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej konieczne jest:

• ustalenie, czy wydatki zostały poniesione w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia przychodu z tej działalności zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 1 Ustawy PIT.
• wykluczenie reprezentacyjnego charakteru wydatków, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 Ustawy PIT.
  
  

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedstawione wydatki są ponoszone w celu osiągnięcia (zachowania albo zabezpieczenia) przychodu z prowadzonej prze niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w czasie spotkań omawiane są wszelkie zagadnienia dotyczące prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, np. możliwości bądź zasady współpracy, trwające lub możliwe do zrealizowania projekty, czy propozycje nowych przedsięwzięć. Należy więc uznać, że są to spotkania o charakterze biznesowym, kluczowe w kontekście uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (ewentualnie dla zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

W celu wykluczenia reprezentacyjnego charakteru wydatków na spotkania z kontrahentami, konieczne jest ustalenie znaczenia pojęcia „reprezentacja”. Wymaga podkreślenia, iż pojęcie to nie zostało zdefiniowane w przepisach ustaw podatkowych. W najnowszym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) prezentowane jest stanowisko, że „reprezentacja” to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Takie stanowisko przedstawiono m.in. w wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, wyroku NSA z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2019/13 oraz w wyroku NSA z dnia 18 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2055/13.

Podejście takie zaprezentowano również w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD120521, w której organ stwierdził, że:

„analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki,), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche,), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.”

Z interpretacji ogólnej Ministra Finansów można ponadto wywieść wniosek, że oceniając, czy koszty wydatki na spotkania z kontrahentami mają charakter reprezentacyjny, należy dokonać analizy tych wydatków przez pryzmat ich celu. Jeżeli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. W przeciwnym razie, wydatki te nie mieszczą się w zakresie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT i tym samym, mogą być ujmowane w kosztach uzyskania przychodów podatnika.

Mając na uwadze, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup usług gastronomicznych, posiłków i napojów przeznaczonych na spotkania biznesowe z kontrahentami nie mają na celu kształtowania wizerunku Wnioskodawcy, ale ich głównym celem jest omawianie spraw biznesowych, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy PIT, które jednocześnie nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 tej ustawy.

Bez wpływu na taką kwalifikację podatkową przedmiotowych wydatków pozostaje w ocenie Wnioskodawcy miejsce spotkania biznesowego (w/poza siedzibą przedsiębiorstwa).

Jednocześnie, koszty te powinny zostać przypisane do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, ponieważ dotyczą spotkań odbywanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko i rozumienie treści przepisów podatkowych jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądów Administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.