Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-304/14-5/IR
z 16 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), uzupełnionego pismem z dnia 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 25 listopada 2014 r., (doręczonym w dniu 28 listopada 2014 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 8 grudnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 4 grudnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka z o.o. jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług deweloperskich. W ramach Spółki działa trzech wspólników posiadających jednakowe udziały, przy czym dwóch wspólników wchodzi w skład Zarządu Spółki, a trzeci jest pełnomocnikiem uprawnionym do pełnego reprezentowania Spółki, w tym zawierania umów z kontrahentami, na podstawie pełnomocnictwa notarialnego.

Wszyscy wspólnicy są narodowości holenderskiej i nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Polski, dlatego w czasie pełnienia swoich obowiązków służbowych w Polsce, muszą korzystać z usług noclegowych, tj. hoteli, hosteli itp., zarówno w przypadku odwiedzania siedziby firmy, jak i podczas podróży służących zdobywaniu nowych kontrahentów.

Ponadto, poza kosztami noclegów, Spółka pokrywa również koszty podróży (tj. wydatki na bilety lotnicze) i częściowo koszt wyżywienia wspólników w Polsce.

Cykliczne podróże wspólników zarówno Zarządu jak i pełnomocnika do Polski, są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania Spółki i pozostają w ścisłym związku z Jej prognozowanymi przychodami, ponieważ w trakcie pobytu wspólników w Polsce dochodzi do podejmowania strategicznych decyzji, negocjowania kontraktów, pozyskiwania kontrahentów i, ogólnie mówiąc, nadzorowania sprawnego funkcjonowania firmy.

W uzupełnieniu wniosku dodano następujące wyjaśnienia.

Wspólników wchodzących w skład Zarządu Spółki i pełnomocnika nie łączy ze Spółką stosunek pracy ani równorzędny, nie są pracownikami Spółki ani nie otrzymują wynagrodzenia z tytułu pełnionych funkcji. Wszyscy wykonują zadania związane z pozyskiwaniem nowych kontrahentów oraz nadzorowaniem trwających aktualnie prac budowlanych.

Obowiązek pokrycia przez Spółkę wydatków z tytułu podróży, kosztów zakwaterowania i wyżywienia wynika z podjętej przez Zarząd Spółki uchwały. Spółka zwraca przy tym uwagę, że za koszty wyżywienia podlegające refundacji uznaje wyłącznie te, które związane są z posiłkami w towarzystwie kontrahentów, natomiast pozostałe wyżywienie refundacji nie podlega.

W związku z tym Spółka doprecyzowuje pytanie, wyjaśniając, że nie dotyczy ono wyżywienia ww. osób niezwiązanego ze spotkaniami z kontrahentami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane z podróżą Jej wspólników do kraju miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, podróży powrotnej do kraju miejsca zamieszkania oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia w kraju prowadzenia działalności gospodarczej będą stanowić dla Spółki podatkowe koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On zaliczyć część wydatków związanych z pobytem wspólników Spółki w Polsce, a w szczególności koszty noclegów, podróży (biletów lotniczych) i usług gastronomicznych nabywanych w trakcie spotkań z kontrahentami, do kosztów podatkowych. Nie będzie stanowić kosztów podatkowych wyżywienie wspólników pozostające bez związku z prowadzoną działalnością, tj. wartość usług gastronomicznych niezwiązanych ze spotkaniami z kontrahentami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych musi być wydatkiem związanym, choćby pośrednio, z uzyskaniem przychodu i nie może znajdować się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe. Pełnione przez wspólników Spółki funkcje i realizowane przez nich zadania, wskazane w opisie stanu faktycznego, niezaprzeczalnie związane są z uzyskaniem czy zabezpieczeniem uzyskiwania przychodu i temu właśnie służą – brak podejmowania decyzji skutkowałby zmniejszeniem przyszłych przychodów Spółki. Podejmowane decyzję mają charakter strategiczny.

Należy również według Spółki stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania, gdyż nie mamy do czynienia z jednostronnym świadczeniem na rzecz udziałowców, ale z umożliwieniem im pełnienia swoich obowiązków na rzecz Spółki.

W ocenie Spółki wydatki Spółki na pokrycie kosztów przelotu członków Zarządu oraz pełnomocnika do i z Polski, koszty ich zakwaterowania, poczęstunku dla kontrahentów, czy koszty przemieszczania się w Polsce, jako wydatki związane z uzyskaniem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, spełniają przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym pokrycie przez Spółkę kosztów podróży i pobytu w kraju mieści się w kategorii wydatków stanowiących koszty podatkowe.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje według Niej potwierdzenie w bieżących stanowiskach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 października 2013 r. (sygn. ITPB3/423-317b/13/PST), według którego „rozważając kwestię kwalifikacji podatkowej przedmiotowych wydatków należy zauważyć, iż pomimo tego, że wykonywane przez prezesa (członka zarządu) zadania nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę, przejawiają jednakże związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Stąd też wydatki wynikające z realizacji obowiązków członka zarządu spółki wypada zakwalifikować jako wypełniające dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, pozwala je zaliczyć do kosztów podatkowych”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że ponoszone przez Spółkę wydatki związane z noclegami i podróżą wspólników Spółki (w tym członków zarządu oraz pełnomocnika), a także wydatki na usługi gastronomiczne, tj. poczęstunek dla kontrahentów, Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Odrębną kwestią będzie wyżywienie wspólników niepozostające w ścisłym związku z przyszłym przychodem, a zatem te konkretne wydatki nie będą stanowiły podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku Spółka doprecyzowała swoje stanowisko w następujący sposób.

Spółka podtrzymuje swoje stanowisko i uważa, że może zaliczyć część wydatków związanych z pobytem wspólników Spółki w Polsce, a w szczególności koszty noclegów, podróży (biletów lotniczych) i usług gastronomicznych nabywanych w trakcie spotkań z kontrahentami, do kosztów podatkowych. Nie będzie stanowić kosztów podatkowych wyżywienie wspólników pozostające bez związku z prowadzoną działalnością, tj. wartość usług gastronomicznych niezwiązanych ze spotkaniami z kontrahentami, gdyby takie wystąpiły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ww. ustawy.

Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.