2014.11.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-728/14/LSz
z 4 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 17 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia, przy zastosowaniu „klucza powierzchniowego”, kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur za „media” dotyczących wynajmowanych części budynku oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące „mediów” w stosunku do części budynku, w którym wydziały wykonują działalność wyłącznie niepodlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego, przy zastosowaniu „klucza powierzchniowego”, z faktur dotyczących wydatków związanych z „mediami” dotyczących zakupów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku VAT i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem przy zastosowaniu wskaźnika proporcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących ponoszonych wydatków związanych z „mediami”.

Wskazany wniosek został uzupełniony pismem z 17 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-728/14/LSz z 8 października 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Prowadzi działalność mieszaną (opodatkowaną i zwolnioną z VAT), oraz wykonuje czynności niepodlegające ustawie o podatku od towarów i usług, czyli czynności nałożone na Powiat odrębnymi przepisami prawa, dla których został powołany.

Na chwilę obecną podatek VAT naliczony od faktur za media odliczany jest na podstawie proporcji obliczonej zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3. Jednakże wątpliwości Wnioskodawcy wystąpiły w związku z otrzymaniem interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości odliczenia podatku VAT od faktury wystawionej na Powiat w związku z realizacją projektu „P”, w której Organ jednoznacznie stwierdził, iż „odliczenie podatku VAT naliczonego z zastosowaniem proporcji wyliczonej na podstawie art. 90 ust. 2 i 3 przysługuje Wnioskodawcy wyłącznie w stosunku do zakupów towarów i usług, których rzeczywiście nie jest w stanie przyporządkować do poszczególnych rodzajów działalności. Natomiast prawo to nie przysługuje w stosunku do zakupów związanych wyłącznie z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu”.

W związku z powyższym Wnioskodawca uznał, że odliczanie wskaźnikiem proporcji podatku VAT od całej faktury jest niezgodne z ustawą o VAT, gdyż nie reguluje ona czynności, które jej nie podlegają.

W strukturze Powiatu występują Wydziały zajmujące się tylko działalnością niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług - na podstawie zajmowanej powierzchni można przypisać zużycie mediów (tak jak w przypadku refakturowania kosztów związanych z mediami na najemców) i nie odliczać podatku VAT.

Wydziały zajmujące się działalnością mieszaną oraz niepodlegającą - na podstawie zajmowanej powierzchni można przypisać zużycie mediów - i odliczać VAT na podstawie wskaźnika proporcji zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3.

Czynności opodatkowane to przede wszystkim usługi najmu oraz odsprzedaż mediów.

Powiat wynajmuje lokale użytkowe znajdujące się w budynku Powiatu, w którym głównie wykonywane są czynności nałożone na Powiat odrębnymi ustawami, tj. niepodlegające ustawie o VAT.

Powierzchnia budynku ogółem – 4.399,00 m²,

Powierzchnia wynajmowana - 1.383,25 m²,

Powierzchnia części wspólnych – 1.179,72 m²,

Powierzchnia zajmowana przez Wydziały wykonujące działalność mieszaną oraz niepodlegającą - 272,90 m²,

Powierzchnia zajmowana przez Wydziały wykonujące działalność niepodlegającą – 1.563,13 m².

W związku z brakiem podliczników koszty mediów ujmowane są w fakturze zbiorczej wystawianej na Powiat, na podstawie której wystawiane są refaktury dla najemców, zgodnie z umowami najmu.

W przypadku faktur kosztowych faktury będą dzielone na 3 części na podstawie zajmowanej powierzchni przez najemców oraz poszczególne Wydziały tzn.:

część stanowią refaktury wystawiane na najemców - podatek VAT odliczany 100%,
część stanowią pracownicy wykonujący działalność mieszaną oraz niepodlegającą - VAT odliczany wskaźnikiem proporcji,
część stanowią pracownicy wykonujący działalność niepodlegającą - podatek VAT nieodliczany. .

Jednocześnie Powiat pragnie zauważyć, iż w wydawanych interpretacjach indywidualnych uznaje się, iż taki sposób bezpośredniego przyporządkowania na podstawie metody powierzchniowej uznaje się za słuszny np:

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z 17 września z 2012 r., sygn. IPTPP1/443-515/812-4/AK.

W związku z powyższym faktury związane ze zużyciem mediów w budynku Powiatu będą rozliczane zgodnie z art. 90 ust. 1 tj. na podstawie powierzchni Powiat określi kwoty podatku naliczonego, związanego z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz kwoty podatku, w stosunku do których takie prawo nie przysługuje. .

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1.Na tzw. „części wspólne” - składają się korytarze, toalety, kotłownia i służą one wszystkim rodzajom działalności tzn. opodatkowanym, zwolnionym i niepodlegającym opodatkowaniu.

2.Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca na podstawie zastosowanej przez siebie metody i przyjętego klucza podziału (wg zajmowanej powierzchni poszczególnych części budynku) jest w stanie określić odrębnie kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi, odrębnie kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami zwolnionymi od podatku i odrębnie kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu?”, Wnioskodawca odpowiedział, że Powiat jest w stanie określić odrębnie kwoty podatku podlegającego odliczeniu w przypadku działalności niepodlegającej opodatkowaniu, działalności podlegającej opodatkowaniu, oraz jedną kwotę podatku w przypadku wydziałów wykonujących działalność mieszaną (tzn. podlegającą opodatkowaniu, zwolnioną z opodatkowania oraz niepodlegającą opodatkowaniu).

3.W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca potrafi wydzielić (jeśli tak to w jaki sposób, jeśli nie to dlaczego) z kwoty podatku naliczonego, przypisanej zastosowanym przez Wnioskodawcę powierzchniowym kluczem podziału do części budynku wykorzystywanej przez wydziały zajmujące się czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu, kwotę podatku naliczonego służącego czynnościom opodatkowanym i zwolnionym oraz kwotę podatku naliczonego służącego czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu?” Wnioskodawca wskazał, że tak, na podstawie faktury wystawionej na Powiat refakturowana jest część usług przypadająca procentowo do zajmowanej powierzchni przez najemców na najemców, podatek VAT odliczany w 100%, pozostała część faktury liczona jest w następujący sposób:

Wyliczenie udziału procentowego w jakim budynek Powiatu wykorzystywany jest do poszczególnych rodzajów działalności z pominięciem najemców:

4.399,00 m² - pow. ogółem

1.383,25 m² - powierzchnia wynajmowana

= 3.015,75 m² - powierzchnia służąca działalności mieszanej, działalności niepodlegającej oraz części wspólne.

272,90 m²/3.015,75 m² - pow. mieszane - 9,05% - podatek VAT odliczony wskaźnikiem proporcji,

1.179,72 m²/3.015,75 m² - pow. wspólne - 39,12% - podatek VAT odliczany wskaźnikiem proporcji,

1.563,13 m²/3.015,75 m² - pow. niepodlegające - 51,83% - podatek VAT nieodliczany,

= 3.015,75 m² = 100%

na podstawie udziału procentowego wyliczana jest kwota podatku naliczonego podlegająca odliczeniu.

4.Powiat nie jest w stanie wydzielić z kwoty podatku naliczonego, przypisanego do „części wspólnych” budynku, kwoty podatku naliczonego, służącego odrębnie czynnościom opodatkowanym, czynnościom zwolnionym oraz czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu, ponieważ są to powierzchnie jednocześnie wykorzystywane przez pracowników wykonujących czynności mieszane, czynności niepodlegające opodatkowaniu oraz najemców.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że Powiat nie zna innego bardziej miarodajnego klucza podziału na odrębne określenie kwot podatku naliczonego od faktur za media. .

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania: .

Czy Powiat ma prawo do rozliczania podatku naliczonego od faktur za media zgodnie z art. 90 ust. 1 poprzez odrębne określenie podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje odliczenie VAT - z zastosowaniem zasady podziału kosztów wskaźnikiem zajmowanej powierzchni, na której prowadzona jest działalność opodatkowana, wskaźnikiem powierzchni zajmowanej przez Wydziały wykonujące działalność mieszaną oraz niepodlegającą - wskaźnikiem proporcji opisanym w art. 90 ust. 2, nie dokonywać odliczenia od faktur za media przypisanych do powierzchni zajmowanej przez Wydziały, na której prowadzona jest działalność niepodlegająca?
Czy Wnioskodawca powinien ujmować całą fakturę za media jako związaną ze sprzedażą mieszaną i rozliczać podatek od towarów i usług wskaźnikiem proporcji odliczenia VAT zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług? .

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez jednostkę do wykonywania czynności zarówno opodatkowanych i zwolnionych jednostka jest zobowiązana do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jednocześnie jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego, jednostka może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą wyznacza się na podstawie wskaźnika proporcji sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży ogółem (art. 90 ust. 2 i 3 omawianej ustawy).

Zgodnie ze stanem faktycznym, jednostka może przypisywać podatek VAT naliczony z faktur za zużyte media proporcją zajmowanej powierzchni budynku dla poszczególnych rodzajów działalności. Powiat może stosować wskaźnik zajmowanej powierzchni do określenia podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną, zwolnioną oraz niepodlegającą. .

Zdaniem Wnioskodawcy faktury kosztowe powinny być dzielone na 3 części ze względu na 3 rodzaje użytkowników, na podstawie zajmowanej powierzchni tj.:

Najemcy - odliczenie w 100%,
Wydziały zajmujące się działalnością opodatkowaną, zwolnioną oraz niepodlegającą - odliczenie proporcją zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3,
Wydziały zajmujące się działalnością niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług - odliczenie nie przysługuje. .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za: .

prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia przy zastosowaniu „klucza powierzchniowego” kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur za „media” dotyczących wynajmowanych część budynku oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące „mediów” w stosunku do części budynku, w którym wydziały wykonują działalność wyłącznie niepodlegającą opodatkowaniu,
nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, przy zastosowaniu „klucza powierzchniowego”, z faktur dotyczących wydatków związanych z „mediami” dotyczących zakupów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku VAT i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem przy zastosowaniu wskaźnika proporcji. .

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o VAT”.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. .

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. .

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. .

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. .

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. .

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej. .

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. .

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte. .

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). .

Z opisu sprawy wynika, że Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Powiat prowadzi działalność mieszaną (opodatkowaną i zwolnioną z VAT), oraz wykonuje czynności niepodlegające ustawie o VAT, czyli czynności nałożone na Powiat odrębnymi przepisami prawa, dla których został powołany.

W strukturze Powiatu występują Wydziały zajmujące się tylko działalnością niepodlegającą ustawie o VAT - na podstawie zajmowanej powierzchni można przypisać zużycie mediów (tak jak w przypadku refakturowania kosztów związanych z mediami na najemców) i nie odliczać podatku VAT.

Czynności opodatkowane to przede wszystkim usługi najmu oraz odsprzedaż mediów.

Powiat wynajmuje lokale użytkowe znajdujące się w budynku Powiatu, w którym głównie wykonywane są czynności nałożone na Powiat odrębnymi ustawami, tj. niepodlegające ustawie o VAT.

W związku z brakiem podliczników koszty mediów ujmowane są w fakturze zbiorczej wystawianej na Powiat, na podstawie której wystawiane są refaktury dla najemców, zgodnie z umowami najmu. .

W przypadku faktur kosztowych faktury będą dzielone na 3 części na podstawie zajmowanej powierzchni przez najemców oraz poszczególne Wydziały tzn.:

część stanowią refaktury wystawiane na najemców - podatek VAT odliczany 100%,
część stanowią pracownicy wykonujący działalność mieszaną oraz niepodlegającą - VAT odliczany wskaźnikiem proporcji,
część stanowią pracownicy wykonujący działalność niepodlegającą - podatek VAT nieodliczany. .

Wnioskodawca wskazał, że powierzchnia budynku ogółem – 4.399,00 m²,

Powierzchnia wynajmowana - 1.383,25 m²,

Powierzchnia części wspólnych – 1.179,72 m²,

Powierzchnia zajmowana przez Wydziały wykonujące działalność mieszaną oraz niepodlegającą - 272,90 m²,

Powierzchnia zajmowana przez Wydziały wykonujące działalność niepodlegającą – 1.563,13 m².

Na tzw. „części wspólne” - składają się korytarze, toalety, kotłownia i służą one wszystkim rodzajom działalności tzn. opodatkowanym, zwolnionym i niepodlegającym opodatkowaniu.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że na podstawie zastosowanej przez siebie metody i przyjętego klucza podziału (wg zajmowanej powierzchni poszczególnych części budynku) jest w stanie określić odrębnie kwoty podatku podlegającego odliczeniu w przypadku działalności niepodlegającej opodatkowaniu, działalności podlegającej opodatkowaniu, oraz jedną kwotę podatku w przypadku wydziałów wykonujących działalność mieszaną (tzn. podlegającą opodatkowaniu, zwolnioną z opodatkowania oraz niepodlegającą opodatkowaniu). .

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość rozliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione koszty zużycia „mediów” na podstawie wskaźnika powierzchni zajmowanej przez poszczególne wydziały w stosunku do całej powierzchni budynku i dokonanie odliczenia podatku naliczonego w następujący sposób:

powierzchnia zajmowana przez Najemców – odliczenie w 100%,
powierzchnia zajmowana przez wydziały zajmujące się działalnością opodatkowaną, zwolnioną i niepodlegającą opodatkowaniu – odliczenie proporcją zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT,
powierzchnia zajmowana przez wydziały zajmujące się działalnością niepodlegającą ustawie o VAT – odliczenie nie przysługuje. .

Odnośnie wątpliwości Wnioskodawcy co do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie rzeczywistego stanu faktycznego. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Warto nadmienić że metody, czy też sposoby, na podstawie których Wnioskodawca dokona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa. Zatem zastosowanie w tym przypadku klucza powierzchniowego należy uznać za zasadne o ile umożliwia odpowiednią alokację podatku. Wnioskodawca winien dokonać wyboru wskaźnika, który jest najbardziej miarodajny i obiektywny. Wnioskodawca może oczywiście dokonać wyboru innego sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia. Wybór tej metody należy bowiem do obowiązków Wnioskodawcy (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 - pkt 23 i 24 ). .

Tak samo jeśli chodzi o wątpliwości Wnioskodawcy dotyczące odliczenia podatku naliczonego w poszczególnych, wydzielonych przez niego ze względu na rodzaj użytkowników, 3 częściach budynku. Jeżeli zastosowanie metody klucza powierzchniowego pozwoli przyporządkować kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione koszty zużycia „mediów” do czynności, z związku z którymi prawo do odliczenia przysługuje, jak też przyporządkować kwotę podatku naliczonego do czynności, w związku z którymi prawo do odliczenia nie przysługuje, to należy uznać tę metodę za zasadną.

Wnioskodawca wskazał, że część budynku (wydział zajmujący się czynnościami niepodlegającemu opodatkowaniu) służy do wykonywania wyłącznie czynności niepodlegających opodatkowaniu, natomiast części wynajmowana budynku służy do wykonywania czynności opodatkowanych. .

Wobec tego, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki dotyczące „mediów”, dotyczących części budynku związanej z wykonaniem działalności niepodlegającej opodatkowaniu, bowiem nie zostanie w stosunku do tej części budynku spełniona podstawowa przesłanka pozytywna wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jaką jest związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.

Natomiast Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur za „media” dotyczących wynajmowanej część budynku, ponieważ wydatki te są związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. .

Przechodząc natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od „mediów” związanych z powierzchnią budynku zajmowaną przez części wspólne budynku, które służą wszystkim rodzajom działalności, tzn. opodatkowanym, zwolnionym i niepodlegającym opodatkowaniu oraz wydziały zajmujące się działalnością mieszaną (tzn. podlegającą opodatkowaniu, zwolnioną z opodatkowania oraz niepodlegającą opodatkowaniu), wskazać należy, że wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ustawy o VAT, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy o VAT stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności. .

Ponadto stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy. .

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy o VAT, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku. .

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy o VAT, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%..

Należy zauważyć, że przepisy art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT stanowią implementację art. 173 i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) (poprzednio art. 17 ust. 5 i art. 19 Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) - (Dz. Urz. UE z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr L 145 s. 1 ze zm.). .

W swoim najnowszym orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności. .

Skoro zatem przepis art. 90 ust. 1–3 ustawy o VAT, stanowi implementacje art. 17 ust. 5 VI dyrektywy (obecnie art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) to faktycznie nie może mieć on zastosowania do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zarówno w części, która jest związana ze sprzedażą zwolnioną, jak również w odniesieniu do tej części, która związana jest z czynnościami będącymi poza systemem VAT. .

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. .

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu. .

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi. .

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy o VAT, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy. .

Fakt ten nie stanowi jednakże przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw. W odniesieniu bowiem do zakupów towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi od podatku i niepodlegającymi opodatkowaniu, proporcję tę należy stosować wyłącznie do tej części podatku naliczonego, która będzie związana z działalnością gospodarczą, tj. z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT oraz zwolnionymi od podatku. Należy bowiem mieć na uwadze, że prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje wyłącznie – zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – w części związanej z czynnościami opodatkowanymi. .

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24). Dostawa towarów, jak i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu, o ile są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług, działającego w tym charakterze. .

Wnioskodawcy w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych przez niego zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku VAT i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jednakże tylko w takim zakresie, w jakim zakupy te można przyporządkować działalności podlegającej VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz dyrektywy 2006/112/WE i związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. .

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C- 515/07 z dnia 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, iż „Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności „opodatkowanej podatkiem [VAT]” w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C 354/03, C 355/03 i C 484/03 Optigen i in., Zb.Orz. s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną „w innych celach” w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C 437/06 Securenta, w której wyrok, zapadły w dniu 13 marca 2008 r., Zb.Orz. s. I 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, iż „Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane „w celach innych” niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy”.

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że „W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a) i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu”. .

Należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C- 437/06, w którym Trybunał stwierdził, że „Podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. (…) w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy (pkt 30 i 31). .

Zatem wykorzystywanie przez Wnioskodawcę zakupów dotyczących części wspólnych budynku oraz części budynku wykorzystanej przez wydziały zajmujące się czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu, w których cenie zawarty jest podatek naliczony zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku VAT jak i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim zakupy te dotyczą działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem odliczenie podatku naliczonego jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika i jego czynnościom opodatkowanym. .

Wnioskodawca wskazał wprawdzie we wniosku, że nie jest w stanie wydzielić z kwoty podatku naliczonego przypisanego do „części wspólnych” budynku kwoty podatku naliczonego służącego odrębnie czynnościom opodatkowanym, odrębnie czynnościom zwolnionym oraz czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu, jednak zgodnie z dokonanym w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięciem, Wnioskodawca jest zobowiązany wydzielić część podatku naliczonego związanego z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu (a więc niezwiązanego z działalnością gospodarczą) oraz część podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą (opodatkowaną i zwolnioną) i przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, dokonać wyliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu jedynie od czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (opodatkowaną i zwolnioną).

W związku z powyższym, w odniesieniu do podatku naliczonego przypisanego przez Wnioskodawcę za pomocą klucza powierzchniowego, do części budynku związanej z wykonywaniem czynności zwolnionych od podatku VAT, opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, jak wskazał we własnym stanowisku za pomocą proporcji, tylko powinien przy zastosowaniu odpowiedniego klucza wydzielić podatek naliczony związany z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu i podatek naliczony związany z działalnością gospodarczą, i w odniesieniu do podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą (opodatkowaną i zwolnioną) zastosować proporcję w celu wydzielenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. .

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w 100% z tytułu wydatków związanych z powierzchnią zajmowaną przez najemców oraz że nie przysługuje mu odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z powierzchnią zajmowaną przez wydziały zajmujące się działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, należało uznać za prawidłowe. .

Jednocześnie nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w stosunku do zakupów związanych z częściami wspólnymi budynku i wydziałami zajmującymi się czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku VAT jak i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wydzielonych przy zastosowaniu klucza powierzchniowego, Wnioskodawca, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT. .

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. .

Interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego. .

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin