Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-980/14-3/ES
z 19 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od m-ca grudnia 2007 r prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, z której opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Podatnikiem podatku VAT jest od m-ca września 2008 r.

Działalność gospodarczą prowadzi w zakresie sprzedaży art. spożywczo – mięsnych w budynku, pawilonie handlowym o lekkiej konstrukcji (działka 1468/337). Budynek ten o pow. 25 m² został wybudowany w 1992 r. (wspólnie z żoną) na podstawie pozwolenia na budowę, na gruncie o pow 25 m² przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, wynajmowanym wówczas na podstawie umowy dzierżawy zawartej na czas nieokreślony przez żonę Halinę od Gminy Miasta. Budynek Wnioskodawca wybudował wspólnie z żoną własnym kosztem i nakładem ze środków własnych. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi (od m-ca marca 2007 r.) żadnej działalności gospodarczej.

Na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 06 marca 2007 roku grunt ten o łącznej pow 120m² (działka 1468/337) na podstawie aktu notarialnego w trybie bezprzetargowym Wnioskodawca nabył wraz żoną od Gminy Miasta, na zasadzie wspólności ustawowej, na własne prywatne potrzeby. Sprzedaż nieruchomości dokonywana przez Gminę Miasta była zwolniona z VAT na podstawie art. 49 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT i została również potwierdzona fakturą wystawioną przez UM na żonę Halinę (faktura VAT z 2/2007 na kwotę 3.080 zł.)

Następnie na podstawie kolejnej umowy zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 29 stycznia 2010 r Wnioskodawca nabył wraz z żoną na potrzeby prywatne od Gminy Miasto. Kolejne 112m² gruntu niezabudowanego (działka 1468/355) w celu powiększenia i poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej oznaczonej nr ewidencyjnym 1468/347. Zakup podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT i został potwierdzony również fakturą wystawioną przez UM na oboje małżonków (faktura VAT nr 1/2010 za kwotę 8.590 zł + VAT 1.889,80 zł).

Zakupiony grunt stanowił faktycznie jedynie nieruchomość przyległe do uprzednio nabytego w roku 2007 gruntu, i nigdy nie był w żaden sposób wykorzystywany do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ani wybudowany budynek, ani nabyte w roku 2007 i 2010 grunty nie były składnikami przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ani nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Od budynku Wnioskodawca nie dokonywał również żadnych odpisów amortyzacyjnych. Jedynymi wydatkami, jakie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych były zaliczane do kosztów uzyskania przychodu były i są podatek od nieruchomości, opłaty za energię i koszty wywozu śmieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do sprzedaży budynku i gruntów (po likwidacji działalności) w roku 2014, których Wnioskodawca jest współwłaścicielem będą miały zastosowanie zasady określone dla przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też zasady określone dla przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a cyt. Ustawy?
   
2. Czy sprzedaż budynku i gruntów (w ramach jednej transakcji) po likwidacji działalności gospodarczej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?
   
   

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy do przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku i gruntów, których jest współwłaścicielem będą miały zastosowanie zasady określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PDOF. Sprzedaż budynku i gruntów (w ramach jednej transakcji) nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, bowiem nie stanowiły one składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy PDOF.

Samo to, że budynek i grunt nabyty w roku 2007 (na którym jest posadowiony budynek) były wykonywane do działalności gospodarczej, nie kwalifikuje ich do składników majątku przedsiębiorstwa. Wnioskodawca nie ujmował ich (jak również gruntu nabytego w roku 2010) nigdy w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Budynek został wybudowany, a grunty nabyte na zasadzie wspólności ustawowej na cele prywatne Wnioskodawcy i jego żony.

W ocenie Wnioskodawcy aby ich sprzedaż zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza musi być spełniona co najmniej jedna z przesłanek tj. sprzedaż następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (a takowa sytuacja w jego przypadku nie będzie miała miejsca) lub budynek i grunty (udziały) mieścić się muszą wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PDOF (tj. składników ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub zostać muszą wycofane z działalności gospodarczej, ale mieściły się wcześniej wśród składników majątku wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PDOF (ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) i między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem odpłatnego ich zbycia minęło 6 lat.

Żadna z tych przesłanek nie została spełniona, tym samym nie jest zatem spełniony warunek, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt ustawy, ani też nie będzie miał zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 3. Zbycie budynku i gruntów nie będzie zbyciem środków trwałych. Uzyskany przychód ze sprzedaży może tylko podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych dla przychodów ze sprzedaży nieruchomości niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponieważ budynek został wybudowany w roku 1992 a pierwszy grunt (na którym znajduje się ów budynek) nabyty został w roku 2007, to pięcioletni okres wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy pdof, warunkujący uznanie uzyskanego przychodu za przychód podlegający opodatkowaniu upłynął odpowiednio z końcem 1997 i 2012, wobec powyższego, w myśl wskazanych przepisów, przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie dotyczy to jednak sprzedaży gruntu nabytego w roku 2010, w przypadku którego sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu z uwagi na brak upływu 5-letniego okresu, zgodnie z cyt. przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PDOF. Stanowisko to potwierdza min. treść pisma Urzędu Skarbowego z dnia 10 kwietnia 2007 r..

W uzupełnieniu do złożonego wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca poinformował, że w zakresie, której wnosi o wydanie interpretacji wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny, podejmując w składzie poszerzonym uchwalę dotyczącej tej kwestii.

Dnia 17 lutego 2014 r. NSA w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę (sygn. akt II FPS 8/13, LEX nr 1424749), w której stwierdzono:

„W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (...), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowiły składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy”.

W uzasadnieniu tej uchwały NSA podkreślił przede wszystkim, że z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o PDOF wynika, iż ustawodawca w sposób jednoznaczny wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej:

1. sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego (przesłanka pierwsza),
   
2. ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga).
   
   

Zdaniem NSA, obowiązek ewidencjonowania środków trwałych wywodzony z art. 22d ust. 2 ustawy o PDOF, nie jest argumentem wystarczającym do obalenia wyników wykładni językowej. W przypadku niektórych kategorii wydatków, ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie reguł, które uniemożliwiają podatnikom rozpoznanie kosztów uzyskania przychodu już w momencie ich poniesienia.

Tak więc w obecnym stanie prawnym uznawać trzeba, że sprzedaż składników majątku (innych niż lokale mieszkalne), które wprawdzie były wykorzystywane w działalności, lecz nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, nie powoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej. Zatem organy podatkowe nie mają podstaw prawnych do tego, aby wymagać od podatników traktowania kwot ze sprzedaży takich składników majątku jako przychód z działalności.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji, stosownie do stanowiska wyrażonego we wniosku, z uwzględnieniem uchwały NSA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.