Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-570/14-4/AP
z 9 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 29 września 2014 r.; data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 8 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczącej pytania Nr 1 (etapy b, c, d) oraz pytania Nr 2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 grudnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-570/14-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 16 grudnia 2014 r. (data doręczenia 23 grudnia 2014 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 30 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia 1 stycznia 2004 r. w zakresie głównym PKD 4520.Z - konserwacja i naprawa pojazdów mechanicznych, z wyłączeniem motocykli. Rachunkowość prowadzi zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (podatkowa księga przychodów i rozchodów).

W sierpniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał zmian we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, polegających na rozszerzeniu przedmiotu działalności o następujące pozycje:

• 01.43.Z - chów i hodowla koni i pozostałych zwierząt koniowatych,
  

• 46.11.Z - działalność agentów zajmujących się sprzedażą płodów rolnych, żywych zwierząt, surowców dla przemysłu tekstylnego i półproduktów,
  

• 46.23.Z - sprzedaż hurtowa żywych zwierząt,
  

• 01.62.Z - działalność usługowa wspomagająca chów i hodowlę zwierząt gospodarskich,
  

• 93.11.Z - działalność obiektów sportowych,
  

• 93.19.Z - pozostała działalność związana ze sportem.
  
  

Rozszerzenie zakresu działalności wynika z faktu, że Wnioskodawca rozpoczął działalność polegającą na tym, że wprowadził do działalności gospodarczej konia rasowego X i konia-kuca Y. Utrzymuje je, zapewnia im stajnię, wybieg, wyżywienie, szkolenie, opiekę weterynaryjną, umożliwia im starty w zawodach, odpowiednią tresurę i jeźdźca do udziału w zawodach. Wnioskodawca podnosi ich wartość, celem dalszej odsprzedaży. Wytrenowanego, zadbanego konia będzie mógł finalnie sprzedać za kwotę znacznie wyższą, adekwatną do osiągnięć w zawodach oraz poziomu jego wytrenowania.

Wyżej wymieniona działalność przebiega w następujących etapach:

1. wprowadzenie do działalności konia X i konia-kuca Y. Koń X został zakupiony przez Wnioskodawcę indywidualnie na podstawie umowy cywilno-prawnej (w umowie wskazana kwota zakupu), konia Y Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny i pismem wprowadzającym wprowadził go do działalności gospodarczej w wartości faktycznej ceny rynkowej,
2. utrzymanie konia X i Y - wydatki związane z zakupem wyżywienia, odżywek, zapewnienie opieki weterynaryjnej i leków oraz ewentualnej opieki rehabilitacyjnej,
3. wytrenowanie konia X i Y - wydatki na opiekę trenerską, zapewnienie jeźdźca, zapewnienie udziału w zawodach, zakup wyposażenia do udziału w zawodach, zakup dodatkowego sprzętu oraz odzieży dla jeźdźca i elementów stroju dla konia np. derka, siodło, ochraniacze,
4. reklama koni - wydatki na wypromowanie koni w Polsce i za granicą,
5. sprzedaż koni.
   
   

Wynagrodzenie osób, które będą odpowiedzialne za utrzymanie koni X i Y, dbanie o ich kondycję oraz wynagrodzenie jeźdźca jest wypłacane przez firmę Wnioskodawcy w oparciu o umowy o pracę lub cywilno-prawne.

Na chwilę złożenia uzupełnienia wniosku Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę cywilno-prawną z jeźdźcem, posiadającym odpowiednie kwalifikacje. Jeździec nie jest osobą pełnoletnią, w związku z czym zostanie z nim zawarta umowa cywilno-prawna. Konieczne jest, aby osoba jeźdźca nie ulegała zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy koszty wymienione w etapach (lit. a - e) stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia - zarówno w przypadku dalszej odsprzedaży, jak i w przypadku niedokonania sprzedaży tego konia?
2. Czy koszty wynagrodzeń osób takich jak trenerzy, weterynarze, jeździec stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 dotyczące etapów b), c), d) oraz pytanie Nr 2. W odniesieniu do pytania Nr 1 dotyczącego etapów a) oraz e) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z wyrokiem WSA w Łodzi z dnia 7 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 3/13, organ podatkowy ma obowiązek uznać konkretny wydatek za koszt uzyskania przychodu, jeżeli łącznie spełnione są cztery przesłanki:

• koszt służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• koszt został faktycznie poniesiony przez podatnika,
  

• koszt nie został wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli nie został wyłączony z katalogu kosztów uzyskania przychodu,
  

• koszt został rzetelnie udokumentowany przez podatnika.
  
  

Wszystkie koszty, które są i zostaną poniesione w ramach poszczególnych etapów określonych w lit. a) – e) opisanego stanu faktycznego są kosztami niezbędnymi, które Wnioskodawca zmuszony jest ponieść w celu utrzymania konia X i Y na odpowiednim poziomie. Koszty te zostały i zostaną faktycznie poniesione oraz nie stanowią kosztów wyłączonych z katalogu kosztów uzyskania przychodu. Koszty te zostały i zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodu polegającego, m.in. na pobieraniu opłat za udostępnienie konia do korzystania przez inne podmioty lub finalnie sprzedaży zadbanego, wytrenowanego konia. Ponadto koszty te zostały i zostaną należycie udokumentowane.

Art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu z zastrzeżeniem art. 22 ust. 5e, 6ba, 6bb, 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku).

W związku z powyższym należy następująco ocenić poszczególne wydatki:

1. w zakresie utrzymania konia X i Y - koszty związane z wyżywieniem, opieką weterynaryjną, zakupem odżywek, leków i ewentualnie opieką weterynaryjną - koszty te powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami,
2. w zakresie wytrenowania konia X i Luna - koszty poniesione na opiekę trenerską, zapewnienie jeźdźca, udziałem w zawodach, zakupem wyposażenia do udziału w zawodach, sprzętu, ubrania dla konia (np. derka, siodło, ochraniacze) oraz zakupem ubrania dla jeźdźca - koszty te powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami,
3. w zakresie wydatków na wypromowanie i reklamę koni - koszty te powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.
   
   

Wszystkie wyżej wymienione wydatki powinny być zdaniem Wnioskodawcy uznane za koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

W konsekwencji koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia. W przypadku, gdy nie dojdzie finalnie do sprzedaży koni, powyższe wydatki pozostaną w kosztach i nie zmieni się ich kwalifikacja.

Podobnie koszty wynagrodzeń z tytułu umów zlecenia, umów o dzieło, umów o pracę zawartych z takimi osobami jak trenerzy, weterynarze, jeździec są kosztami niezbędnymi w celu utrzymania koni i osiągnięcia przychodu związanego z tymi koniami. Koszty te zostały i zostaną faktycznie poniesione oraz należycie udokumentowane i nie stanowią kosztów wyłączonych z katalogu kosztów uzyskania przychodu. W związku z powyższym koszty wynagrodzeń stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6ba cyt. ustawy, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. m.in. należności ze stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Z treści art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że składki z tytułu należności, o których mowa w art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostanowionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 13 pkt 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych stanów faktycznych wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W sierpniu 2014 r. dokonał zmian we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej polegających na rozszerzeniu przedmiotu działalności. Wnioskodawca chce bowiem również prowadzić działalność polegająca na tym, że wprowadzi do działalności konia rasowego X (zakupionego na podstawie umowy cywilno-prawnej) i konia - kuca Y (nabytego w drodze darowizny). Wnioskodawca konie te będzie utrzymywać zapewniając im stajnię, wybieg, szkolenie, opiekę weterynaryjną. Umożliwi im starty w zawodach, odpowiednią tresurę i jeźdźca do udziału w zawodach. Wszystko to po to, aby zwiększyć ich wartość, celem dalszej odprzedaży. Wytrenowane, zadbane konie Wnioskodawca będzie mógł finalnie sprzedać za wysoką kwotę. Wynagrodzenie osób, które będą odpowiedzialne za utrzymanie koni, dbanie o ich kondycję oraz wynagrodzenie jeźdźca będzie wypłacane przez firmę Wnioskodawcy w oparciu o umowy o pracę lub inne umowy cywilno-prawne.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że koszty związane z utrzymaniem, wytrenowaniem oraz wypromowaniem i reklamą koni, stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, gdy nie dojdzie finalnie do sprzedaży koni ani nie dojdzie do uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia koni innym podmiotom, ani też nie dojdzie do uzyskania przychodu związanego z innym wykorzystaniem koni, powyższe wydatki poniesione wcześniej przez Wnioskodawcę pozostaną w kosztach i nie zmieni się ich kwalifikacja. Natomiast wypłata wynagrodzenia dla trenera, weterynarza oraz jeźdźca świadczących pracę dla Wnioskodawcy w ramach umowy o pracę lub umowy cywilno-prawnej, jest kosztem w momencie dokonania faktycznej wypłaty takiego wynagrodzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.