Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-321/14-6/KC
z 5 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 listopada 2014 r., nr IPTPP4/443-700/14-2/BM IPTPB3/423-321/14-2/KC na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 28 listopada 2014 r., następnie w dniu 8 grudnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku (data nadania 5 grudnia 2014 r.).

Następnie pismem z dnia 12 grudnia 2014 r., nr IPTPP4/443-700/14-4/BM IPTPB3/423-321/14-4/KC na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, ponownie wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 16 grudnia 2014 r., następnie w dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku (data nadania 19 grudnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu):

Stan faktyczny

Spółka posiada kilkanaście samochodów, z których część stanowi Jej własność, a część jest w leasingu. Są to pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, ze względu na ich konstrukcję, która wyklucza możliwość ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W celu uzyskania możliwości odliczania 100% podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa i innych wydatków związanych z wymienionymi pojazdami, a także zgodnie z obowiązującymi przepisami, pojazdy te w wyznaczonym terminie (od 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2014 r.) przeszły dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów i uzyskały zaświadczenia z adnotacją VAT-1a, VAT-1b oraz VAT-2. Jednocześnie nie został spełniony w terminie warunek uzyskania właściwej adnotacji o spełnieniu wymagań w dowodach rejestracyjnych wymienionych pojazdów. W związku z tym, Spółka nie uzyskała prawa do odliczania 100% podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa i innych wydatków do wspomnianych pojazdów.

Kierując się ostrożnością, postanowiła do czasu uzyskania właściwych wpisów księgować poszczególne faktury w następujący sposób:

• VAT z faktur za paliwo nie odliczać w ogóle i ujmować go w księgach jako niestanowiący kosztów uzyskania przychodów;
  

• VAT z faktur dotyczących innych wydatków odliczać w 50% (jak w samochodach osobowych), a pozostałe 50% ujmować w księgach jako niestanowiący koszty uzyskania przychodów;
  
  

Jednocześnie w odniesieniu do jednego z pojazdów, Spółka nie dopełniła obowiązku przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego oraz uzyskania wpisu w dowodzie rejestracyjnym w wyznaczonym terminie i w związku z tym, do czasu spełnienia obowiązku księguje VAT z faktur jego dotyczących w taki sam sposób, jak napisano powyżej.

Spółka posiada na stanie także samochód specjalny o przeznaczeniu „podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych” (wpis w dowodzie rejestracyjnym). Jako potwierdzenie spełnienia wymagań technicznych spółka dysponuje dokumentem opisu zmian dokonanych w pojeździe wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz opinią techniczną wydaną przez rzeczoznawcę samochodowego. W związku z tym, zarówno od zakupionego paliwa, jak i innych wydatków, Spółka odlicza 100% podatku VAT naliczonego.

Zdarzenie przyszłe

W przypadku pojazdów, które przeszły dodatkowe badanie techniczne, lecz nie posiadają właściwej adnotacji o spełnieniu wymagań w dowodach rejestracyjnych, Spółka zamierza od dnia uzyskania wymaganego wpisu odliczać 100% podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zarówno zakupionego paliwa, jak i innych wydatków dotyczących wymienionych pojazdów.

W przypadku pojazdu, który nie został poddany dodatkowemu badaniu technicznemu w terminie przewidzianym przepisami, Spółka zamierza od dnia spełnienia obu wymagań (tj. posiadanie zaświadczenia o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym oraz właściwej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym) odliczać 100% podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zarówno zakupionego paliwa, jak i innych wydatków dotyczących wymienionego pojazdu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wszystkie wymienione we wniosku pojazdy samochodowe (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L,Ł), w związku z którymi ponoszone są wydatki objęte zakresem pytania wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Faktury zakupu paliwa i innych wydatków do wszystkich wymienionych we wniosku pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L,Ł) są wystawiane na Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że w określeniu „inne wydatki do wymienionych pojazdów” mieszczą się wydatki zawarte w katalogu wydatków z art. 86a ust. 2, tj:

• wydatki dotyczące nabycia, importu lub wytworzenia pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
  

• wydatki z tytułu używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową np. czynsz raty;
  

• wydatki z tytułu naprawy lub konserwacji tych pojazdów;
  

• wydatki z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów np. opłaty za parking, przejazd autostradą itp.
  
  

Wydatki objęte zakresem pytań są ponoszone w związku z następującymi pojazdami:

• A: wg dowodu rejestracyjnego: KIA…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: KIA…, rodzaj – samochód ciężarowy;
  

• B: wg dowodu rejestracyjnego: KIA…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: KIA…., rodzaj − samochód ciężarowy samowyładowczy;
  

• C: wg dowodu rejestracyjnego: DAEWOO-MOTOR…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: karty nie wydano (wg wpisu do dowodu rejestracyjnego);
  

• D: wg dowód u rejestracyjnego: MERCEDES-BENZ SPRINTER…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: MERCEDES BENZ SPRINTER…, rodzaj − samochód ciężarowy;
  

• E: wg dowodu rejestracyjnego: MERCEDES-BENZ SPRINTER…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: MERCEDES BENZ SPRINTER…, rodzaj − samochód ciężarowy;
  

• F: wg dowodu rejestracyjnego: KIA/PRYZMAT…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: KIA…, rodzaj − podwozie samochodu ciężarowego;
  

• G: wg dowodu rejestracyjnego: FORD TRANSIT, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• H: wg dowodu rejestracyjnego: CITROEN…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• I: wg dowodu rejestracyjnego: FORD TRANSIT, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• J: wg dowodu rejestracyjnego: FORD TRANSIT…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• K: wg dowodu rejestracyjnego: FORD TRANSIT…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• L: wg dowodu rejestracyjnego: VOLKSWAGEN…, rodzaj − samochód specjalny podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych; wg karty pojazdu: VOLKSWAGEN…, rodzaj − samochód specjalny podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych;
  

• Ł: wg dowodu rejestracyjnego: PEUGEOT…, rodzaj − samochód ciężarowy; wg karty pojazdu: PEUGEOT PARTNER…, rodzaj − samochód ciężarowy.
  
  

Niżej wymienione spośród przedmiotowych pojazdów wymienionych są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uszczegółowienie:

• A− art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• B– art. 86a 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• C− art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• D− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• E − art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• F− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• G− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustaw o podatku od towarów i usług;
  

• H− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• I− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• J− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• K− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług;
  

• Ł− art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

Poniżej wskazano przedmiotowe pojazdy i zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, które posiadają:

• A− VAT-2;
  

• B− VAT-2;
  

• C− VAT-2;
  

• D− VAT-1a;
  

• E − VAT-1a;
  

• F− VAT-1b;
  

• G− VAT-1a;
  

• H− VAT-1a;
  

• I− VAT-1a;
  

• J− VAT-la;
  

• K− VAT-1a;
  

• Ł− VAT-1a.
  
  

Wnioskodawca wskazał ponadto, że żaden z pojazdów samochodowych wymienionych w związku, z którymi Spółka ponosi wydatki objęte zakresem pytania nie jest pojazdem konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Dopuszczalna ładowność, liczba miejsc oraz dopuszczalna masa całkowita wymienionych samochodów:

• A: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność – 1 120 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 2 880 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność – 1 120 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 2 880 kg;
  

• B: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność – 1 040 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 2 850 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność – 1 040 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 2 850 kg;
  

• C: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność – 1 000 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 2 900 kg; wg karty pojazdu: karty nie wydano (wg wpisu w dowodzie rejestracyjnym);
  

• D: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność − 1 545 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 500 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność − 1 545 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 500 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność − 1 545, liczba miejsc – 3, dopuszczalna masa całkowita − 3500 kg;
  

• E: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność – 1 545 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 500 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność – 1 545 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 500 kg;
  

• F: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność – 1 585 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 200 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność − brak wpisu, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 200 kg;
  

• G: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność – 1 172 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 000 kg; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• H: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność − 624 kg, liczba miejsc − 2, dopuszczalna masa całkowita – 1 960 kg; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• I: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność − 1 268 kg, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 500 kg; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• J: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność − 830 kg, liczba miejsc − 2, dopuszczalna masa całkowita – 2 240 kg; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• K: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność − 830 kg, liczba miejsc − 2, dopuszczalna masa całkowita – 2 240 kg; wg karty pojazdu: brak karty w Spółce, dysponentem karty jest leasingodawca;
  

• L: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność − brak wpisu, liczba miejsc − 3, dopuszczalna masa całkowita – 3 500 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność – 1 311 kg, liczba miejsc − 7, dopuszczalna masa całkowita – 3 500 kg;
  

• Ł: wg dowodu rejestracyjnego: dopuszczalna ładowność − 800 kg, liczba miejsc − 2, dopuszczalna masa całkowita – 1 930 kg; wg karty pojazdu: dopuszczalna ładowność − 800 kg, liczba miejsc − 2, dopuszczalna masa całkowita – 1 930 kg.
  
  

Wnioskodawca wskazał również, że z dowodu rejestracyjnego dla podnośnika do prac konserwacyjno-montażowych wynika, że jest on pojazdem specjalnym. Posiada wpis w rubryce: rodzaj pojazdu − samochód specjalny, przeznaczenie − podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych. Pojazd, który w wyniku zmian stał się pojazdem specjalnym, przeszedł badanie techniczne po dokonanych zmianach. Spółka dysponuje kserokopią zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu o nr….wraz z załącznikiem „opis zmian dokonanych w pojeździe”, a także opinią techniczną nr….

W odniesieniu do pojazdów, które przeszły dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów i uzyskały zaświadczenia z adnotacją VAT-1a, VAT-1b oraz VAT-2, ale nie był spełniony warunek uzyskania właściwej adnotacji w dowodach rejestracyjnych, w okresie ich użytkowania przed uzyskaniem adnotacji w dowodach rejestracyjnych – Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wszystkie wymienione (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L,Ł) pojazdy były/są wykorzystywane włącznie do działalności gospodarczej Spółki ze względu na konstrukcję tych pojazdów, która wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
2. Z dokumentacji, którą posiada Spółka w odniesieniu do wymienionych we wniosku pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K,Ł) wnika, że pojazdy są wykorzystywane włącznie do celów działalności gospodarczej i wykluczone jest wykorzystanie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2).
3. Fakt, że wymienione we wniosku pojazdy (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K,Ł) są wykorzystywane włącznie do celów działalności gospodarczej wynikało/wynika z adnotacji bezpośredniego użytkownika, która znajduje się na karcie drogowej − zestawieniu pracy pojazdu. Za pomocą takich kart − zestawień pracy pojazdu ewidencjonuje się w Spółce użytkowanie pojazdów. Jest to adnotacja o treści „pojazd wykorzystywany włącznie do celów działalności gospodarczej”.
4. W Spółce funkcjonuje instrukcja transportu wewnętrznego, do której został załączony aneks, z treści którego wynika, że w odniesieniu do wymienionych we wniosku pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K,L,Ł) jest zakaz użytkowania tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością.
5. W odniesieniu do wymienionych pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł) Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu w postaci kart drogowych − zestawień pracy pojazdu.
6. Wspomniana w pkt 5 ewidencja przebiegu pojazdu nie spełnia wymogów art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie zawiera wszystkich wymienionych w tym ustępie elementów.
7. Bezpośredni nadzór nad wykorzystaniem wymienionych pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł) mieli/mają każdorazowo kierownicy wydziałów korzystający z konkretnego pojazdu. Dodatkowo, eksploatacja tych pojazdów jest weryfikowana przez dyspozytora floty (np. poprzez analizowanie kart drogowych − zestawień pracy pojazdu i ich weryfikację).
8. Wymienione pojazdy (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł) były/są wykorzystywane wyłącznie przez pracowników Spółki do celów służbowych. Fakt ten wynika z przyjętej w Spółce instrukcji transportu wewnętrznego oraz załączonego do niej aneksu.
9. Spółka dokładała/dokłada należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia wymienionych pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł) do celów prywatnych przez pracowników. Przede wszystkim w Spółce jest oficjalny zakaz zawarty w aneksie do instrukcji transportu wewnętrznego. Poza tym, każdorazowo, po zakończonej pracy (w obrębie miejscowości siedziby Spółki) pojazdy znajdują się na terenie zamkniętym i zabezpieczonym przez służby ochrony 24h/dobę. W przypadku zleceń poza miejscowością siedziby, pojazdy po zakończonej pracy pozostają na terenie zlecenia, który z reguły także jest chroniony. Jednocześnie użytkowanie pojazdów bez zgody kierownika wydziału/oddziału po godzinach pracy jest niemożliwe
10. Wszystkie wymienione pojazdy (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł) były/są garażowane:
    • w godzinach pracy − w miejscu gdzie aktualnie jest wykonywana praca/zlecenie,
      
    • po godzinach pracy w obrębie miejscowości siedziby Spółki − na terenie wydziału/oddziału bądź parkingu Spółki podlegającemu 24-godzinnej ochronie,
      
    • po godzinach pracy poza miejscowością siedziby Spółki − w miejscu wykonywanej pracy/zlecenia.
11. Nie było i nie ma w Spółce obowiązku zostawiania wymienionych pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł) po godzinach pracy na parkingu Spółki, gdyż byłoby to nieuzasadnione ekonomicznie. Miejsce garażowania jest związane z miejscem wykonywania pracy. Jeśli praca wykonywana jest poza miejscowością siedziby firmy − wówczas pojazd pozostaje w miejscu pracy, które z reguły jest zabezpieczone. Jeśli praca wykonywana jest na terenie miejscowości siedziby Spółki − wówczas pojazdy powracają na parking Spółki lub pozostają na terenie wydziału/oddziału. Nie ma możliwości pobrania pojazdu poza godzinami pracy, gdyż pracownik na koniec dniówki musi zdać kluczyki i dokumenty do przełożonego.
12. W odniesieniu do A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł istniał i istnieje nadzór w trakcie wykonywania obowiązków służbowych w postaci kierowników wydziałów, którym te pojazdy podlegają. Natomiast w pojazdach: A, D, E, F, G, H, I, J, K dodatkowo zamontowany jest GPS. Był on także zamontowany w B, jednak w maju został zdemontowany, gdyż pojazd był przygotowywany do sprzedaży, która ostatecznie nie nastąpiła.
13. W wymienionych pojazdach (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł) ilość zużytego paliwa Spółka monitorowała/monitoruje na podstawie kart drogowych − zestawienia pracy pojazdu. Dodatkowo z pomocą dostawcy paliwa. Spółka korzysta z kart paliwowych. Tankowanie nie odbędzie się bez podania aktualnego przebiegu pojazdu oraz PINu karty, co w efekcie końcowym umożliwia weryfikację zużycia paliwa.
14. Pierwsze wydatki po 1 kwietnia 2014 r. w odniesieniu do przedmiotowych pojazdów:
    • A– 15 kwietnia 2014 r. − zakup paliwa;
      
    • B– 30 kwietnia 2014 r. − usługa monitoring;
      
    • C– 30 maja 2014 r. − zakup paliwa;
    • D– 29 kwietnia 2014 r. − zakup paliwa;
      
    • E – 30 kwietnia 2014 r. − zakup paliwa;
      
    • F – 24 kwietnia 2014 r. − zakup paliwa;
      
    • G– 1 kwietnia 2014 r. − usługa monitoringu;
      
    • H– 1 kwietnia 2014 r. − usługa monitoringu;
      
    • I– 1 kwietnia 2014 r. − usługa monitoringu;
    • J– 1 kwietnia 2014 r. − usługa monitoringu;
    • K– 3 kwietnia 2014 r. − zakup paliwa;
    • Ł– 9 kwietnia 2014 r.− zakup płynu do spryskiwaczy.
15. W odniesieniu do wymienionych pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, Ł), Spółka nie złożyła właściwemu dla niej naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-26, gdyż zgodnie z przepisami, nie miała takiego obowiązku (w odniesieniu do tych pojazdów).
16. Daty zawarcia umów leasingu na pojazdy samochodowe, w związku z którymi Spółka ponosi wydatki objęte zakresem pytania:
    • G– 23 stycznia 2014 r.;
      
    • H– 7 lutego 2014 r.;
      
    • I– 17 marca 2014 r.;
    • J– 20 marca 2014 r.;
    • K– 26 marca 2014 r.
17. Spółka zarejestrowała umowy leasingu na pojazdy samochodowe, w związku z którymi ponosi wydatki objęte zakresem pytania w urzędzie skarbowym w terminie:
    • G– 30 kwietnia 2014 r.;
      
    • H – 30 kwietnia 2014 r.;
      
    • I– 30 kwietnia 2014 r.;
      
    • J– 30 kwietnia 2014 r.;
      
    • K– 30 kwietnia 2014 r.
18. Pojazdy samochodowe użytkowane na podstawie umowy leasingu, w związku z którymi Spółka ponosi wydatki objęte zakresem pytań zostały wydane w następujących terminach:
    • G– 3 lutego 20 14 r.;
      
    • H– 17 lutego 2014 r.;
    
    
    • I– 27 marca 2014 r.;
      
    • J– 27 marca 2014 r.;
      
    • K– 2 kwietnia 2014 r.
19. Po dniu 31 marca 2014 r. nie były dokonywane żadne zmiany w umowach leasingu na pojazdy samochodowe (G, H, I, J, K), w związku z którymi Spółka ponosi wydatki objęte zakresem pytań.
    
20. Przed 1 kwietnia 2014 r. Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących raty leasingowe od pojazdów samochodowych, w związku z którymi Spółka ponosi wydatki objęte zakresem pytań w wysokości:
• G− 100% − Spółka skorzystała z prawa odliczenia w tej wysokości;
• H− 100% − Spółka skorzystała z prawa odliczenia w tej wysokości;
• I− 100% − Spółka skorzystała z prawa odliczenia w tej wysokości;
• J− 100% − Spółka skorzystała z prawa odliczenia w tej wysokości;
• K− brak faktur za ratę leasingową przed 1 kwietnia 2014 r.
  
  

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest zgodnie z PKD 2007-4221Z Roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych.

Poza tym, wszystkie wymienione we wniosku samochody (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, Ł) zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki.

Poza tym, wszystkie wymienione we wniosku samochody (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, Ł) są wykorzystywane przez pracowników Spółki wyłącznie do realizacji zdań związanych z działalnością gospodarczą.

Następnie, w odniesieniu do użytkowania wszystkich wskazanych we wniosku pojazdów (A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, Ł ) – w Spółce nie funkcjonuje ewidencja przebiegu pojazdów w rozumieniu art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Spółka ewidencjonuje użytkowanie ww. pojazdów za pomocą karty drogowej – zastawienia pracy pojazdu. Zestawienie jest prowadzone miesięcznie, dla każdego pojazdu oddzielnie (wpisany numer rejestracyjny) i zawiera następujące dane: dzień miesiąca, nazwisko kierowcy, początkowy stan licznika, końcowy stan licznika, ilość kilometrów, stan licznika przy tankowaniu, trasa, kod kosztów, podpis kierownika, budowy. Dane te są uzupełniane codziennie, całościowo, tzn. nie ma wyszczególnionych poszczególnych tras i przejechanych kilometrów obrębie 1 dnia. Poza tym, zawarte są jeszcze informacje o ostatnim tankowaniu i stanie licznika z poprzedniego miesiąca, podsumowanie ilości przejechanych kilometrów, ilości zatankowanego palia, średnie zużycie paliwa oraz adnotacja o treści: ,,Pojazd wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej”.

Poza tym, Spółka wskazała, że posiada ,,Instrukcję transportu wewnętrznego” z aneksem, która zawiera następujące informacje: cel, opis, definicje, dokumenty związane, postępowanie (określenie potrzeb i sposobów w zakresie transportowania, nadzorowanie uprawnień do obsługi środków transportowych, przekazywanie samochodów i sprzętu, eksploatacja, przeglądy i naprawy, kradzieże, szkody i naprawy powypadkowe, paliwo, ewidencja przebiegu i rozliczanie paliw, nadzorowanie eksploatacji i efektywności wykorzystania środków transportu, nadzorowanie i eksploatacja urządzeń dźwigowych). Poza tym, wspomniana ewidencja przebiegu nie zawiera wszystkich niezbędnych danych zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, natomiast aneks dotyczy zakazu użytkowania wymienionych we wniosku pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy Spółka posiada prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa i innych wydatków w odniesieniu do pojazdów, które uzyskały zaświadczenie z okręgowych stacji kontroli o przeprowadzonych dodatkowych badaniach technicznych (w terminie od 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2014 r.) z adnotacją VAT-1a, VAT-1b oraz VAT-2?
2. Czy Spółka we właściwy sposób traktuje nieodliczony podatek VAT i księguje go w koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów?
3. Czy właściwym jest odliczanie 50% podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących innych wydatków związanych z wymienionymi pojazdami (traktowanie ich jako samochodowy osobowe)?
4. Czy dokumenty, które Spółka posiada na potwierdzenie spełnienia wymagań technicznych w przypadku pojazdów specjalnych są wystarczające do stosowania 100% odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupu paliwa i innych wydatków do wymienionego pojazdu specjalnego?
5. Czy właściwe jest stanowisko Spółki, iż będzie odliczać 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa i innych wydatków dotyczących wymienionych pojazdów od dnia, w którym spełnione zostaną oba obowiązki?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (stan faktyczny), natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy (stan faktyczny po uzupełnieniu), w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 we wniosku, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek VAT naliczony, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Jeśli Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, a nie mogła tego zrobić, ponieważ nie dopełniła wymaganego obowiązku, wówczas nieodliczony VAT nie stanowi według Spółki kosztów uzyskania przychodu. Dlatego, zdaniem Spółki postępuje Ona prawidłowo zaliczając nieodliczony podatek VAT do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawą prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi treść art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczenia funkcjonowaniu źródła przychodów.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej lub
2. poniesiony wydatek musi mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu wyłączeń określonych w art. 16 ustawy.
   
   

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo -skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania przedmiotowych wydatków Spółki do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków.

I tak, na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług − jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przy czym, zauważyć należy, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.

We własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, że miał On prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego, jednak z tego prawa nie skorzystał, ponieważ nie dopełnił On wymaganego obowiązku.

W związku z powyższym, wskazany powyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania. Oznacza to, że Spółka nie może uznać za koszt uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług.

Końcowo należy dodać, że postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej Organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.