Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1361/14/BG
z 4 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 28 października 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki bezpodstawnie pobranego przez kontrahenta Spółki podatku u źródła – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki bezpodstawnie pobranego przez kontrahenta Spółki podatku u źródła.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (Wnioskodawca) jest jednym z największych w Europie producentów kotłów i urządzeń ochrony środowiska dla energetyki. Spółka jest również wiodącym wykonawcą bloków energetycznych. W związku z kontraktem realizowanym na terytorium Turcji, Wnioskodawca w lipcu i sierpniu 2013 r. wystawił dwie faktury za nadzór nad montażem i uruchomieniem elektrofiltru bloku nr 3 w Firmie X, z których pełne kwoty zostały w polskich księgach Spółki wykazane jako przychód podatkowy. Z faktur tych 9 kwietnia 2014 r. zostało przez kontrahenta (Firma Y) dokonane potrącenie łącznie kwoty 16.000 EUR.

Kwota powyższa stanowi 20% wartości faktur i ma charakter obciążenia publiczno-prawnego, pobranego na podstawie przepisów zawartych w tureckiej ustawie o podatku dochodowym nr 193, art. 94 oraz w kodeksie podatków dochodowych dla korporacji nr 5520, art. 30. Jest to obciążenie publiczno-prawne, które nie podlega w Turcji zwrotowi/odzyskaniu w jakiejkolwiek formie. Obciążenie to zostało pobrane niesłusznie w tym sensie, że bez podstawy prawnej opartej o regulacje międzynarodowe, jedynie w wykonaniu przepisów lokalnych, które są podrzędne w stosunku do umów międzynarodowych. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Turcją nie przewiduje bowiem podstaw do pobierania przez Turcję 20% „podatku u źródła”. Jak zostało wskazane również w notatce Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Ankarze (…), takie obciążenie nie jest zgodne z zasadami międzynarodowymi oraz bilateralnymi umowami pomiędzy krajami UE i Turcją. Spółka nie posiada na terytorium Turcji zakładu podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość obciążenia publiczno-prawnego pobranego w opisanych okolicznościach, bez podstawy prawnej opartej o regulacje międzynarodowe, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów, mając na względzie art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 15 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r., Nr 74 poz. 397 z późn. zm., winno być Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej „updop”)?

Zdaniem Spółki, wartość obciążenia publiczno-prawnego pobranego w opisanych okolicznościach, bez podstawy prawnej opartej o regulacje międzynarodowe, stanowi dla niej koszt uzyskania przychodów. Punktem wyjścia dla uzasadnienia powyższego jest art. 20 ust. 1 updop, zgodnie z którym, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Wymienione wyżej okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, uniemożliwiające zastosowanie art. 20 ust. 1 updop (czyli wykluczające dokonanie odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie), to zwolnienie dochodów od podatku, w oparciu o umowy międzynarodowe. Stosownie bowiem do tego przepisu, wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi. W zaistniałym stanie faktycznym takie zwolnienie ma miejsce. Osiągane przez Spółkę dochody są bowiem dochodami stanowiącymi zyski przedsiębiorstwa, podlegającymi opodatkowaniu na podstawie art. 7 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - jedynie w Polsce. Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca nie posiada na terytorium Turcji zakładu podatkowego - pełne kwoty wynikające z przedmiotowych faktur zostały wykazane przez Spółkę jako przychody w Polsce; tureckie obciążenie publiczno-prawne zostało pobrane wbrew regulacjom międzynarodowym. Nie zmienia to jednak faktu, że formalnie zwolnienie od podatku istnieje, zachodzą więc okoliczności wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, a w konsekwencji, literalnie odczytując, nie znajduje zastosowania art. 20 ust. 1 updop i nie jest możliwe dokonanie odliczenia obciążenia nałożonego w obcym państwie.

Wnioski te znajdują potwierdzenie w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 czerwca 2011 r. (sygn. IPPB5/423-417/11-3AO) Wnioskodawca ma prawo zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odliczenia podatku u źródła pobranego przez podmiot marokański tylko w sytuacji, gdy podatek u źródła został pobrany zgodnie z postanowieniami konwencji z dnia 24 października 1994 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Maroka w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz wewnętrznymi przepisami obowiązującymi w tym kraju. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Natomiast w sytuacji gdy podatek zostanie pobrany w państwie źródła przez podmiot marokański mimo, że ww. konwencja stanowi, że uzyskany dochód z danego źródła podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia podatku u źródła.

Skoro kwota zapłacona przez Wnioskodawcę w Turcji, nie jest podatkiem podlegającym odliczeniu, uznać ją należy za dodatkowe obciążenie biznesowe, które powinno być kosztem podatkowym na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 updop.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Mając na względzie literalne brzmienie przepisów, jak i ukształtowane stanowisko doktryny należy stwierdzić, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy spełnione muszą być następujące warunki:

• poniesienie kosztu w celu uzyskania przychodu lub zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów (koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami),
• brak wyłączenia danego kosztu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 updop,
• odpowiednie udokumentowanie wydatków,
• wydatek jest poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi być on pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• wydatek jest definitywny (rzeczywisty), co oznacza, że wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

W zaistniałym stanie faktycznym, tureckie obciążenie publiczno-prawne powstało bezpośrednio w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej - nadzoru nad montażem i uruchomieniem elektrofiltru bloku nr 3 w Firmie X. Wydatek ten został odpowiednio udokumentowany, został pokryty z zasobów majątkowych Spółki i nie podlega zwrotowi/odzyskaniu w jakiejkolwiek formie. Spełnione są więc wszystkie pozytywne przesłanki uznania go za koszt podatkowy.

Ponadto, nie znajdzie tu zastosowania art. 16 ust. 1 updop (przesłanki negatywne uznania za koszt podatkowy), a w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 15 updop, zakazujący uwzględnienia w kosztach podatkowych podatku dochodowego. Przyjęcie odmienne prowadziłoby bowiem do wewnętrznej sprzeczności systemowej poprzez uznanie z jednej strony, że dane potrącenie nie jest „podatkiem u źródła” podlegającym odliczeniu (ponieważ dokonane wbrew regulacjom międzynarodowym), a z drugiej, że jest to podatek, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 15 updop, niestanowiący kosztu uzyskania przychodów. Co więcej, ekonomicznym efektem wyłączenia przedmiotowego wydatku z kosztów uzyskania przychodów byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przedmiotu, co stałoby w sprzeczności z celem regulacji polskiego ustawodawstwa. Zdaniem Spółki, wartość obciążenia publiczno-prawnego pobranego w opisanych okolicznościach, bez podstawy prawnej opartej o regulacje międzynarodowe, stanowi dla niej koszt uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena poprawności potrącenia przez kontrahenta Spółki podatku u źródła. Okoliczność powyższa została uznana jako element stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Natomiast na podstawie art. 7 ust. 2 updop dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W myśl art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Zatem aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• ma charakter definitywny (bezzwrotny),
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 15 updop, stanowi że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach.

Stosownie do art. 20 ust. 1 updop, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3 updop, w rozliczeniu za rok podatkowy, dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Wskazać przy tym należy, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 3 updop stanowi, o tym że wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

W myśl art. 22a updop, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 3 listopada 1993 r. (Dz.U. z 1997 r., Nr 11 poz. 58), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Z kolei w myśl art. 7 ust. 5 tej umowy, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Podatnik ma prawo zgodnie z art. 20 ust. 1 updop do odliczenia podatku u źródła zapłaconego w obcym państwie tylko w sytuacji, gdy podatek u źródła został pobrany zgodnie z przepisami obowiązującymi w tym państwie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz dochód osiągnięty za granicą nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 3 updop. Natomiast w sytuacji gdy podatek zostanie pobrany w państwie źródła mimo, że ww. umowa stanowi, że dochód uzyskany z danego źródła podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, nie przysługuje prawo odliczenia zapłaconego podatku u źródła. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka jest wiodącym wykonawcą bloków energetycznych. W związku z kontraktem realizowanym na terytorium Turcji, Wnioskodawca w lipcu i sierpniu 2013 r. wystawił dwie faktury za nadzór nad montażem i uruchomieniem elektrofiltru bloku nr 3 w Firmie X, z których pełne kwoty zostały w polskich księgach Spółki wykazane jako przychód podatkowy. Z faktur tych 9 kwietnia 2014 r. zostało przez kontrahenta (Firma Y) dokonane potrącenie w wysokości 20% wartości faktur; i ma ono charakter obciążenia publiczno-prawnego, pobranego na podstawie przepisów zawartych w tureckiej ustawie o podatku dochodowym oraz w kodeksie podatków dochodowych dla korporacji. Jest to obciążenie publiczno-prawne, które nie podlega w Turcji zwrotowi/ odzyskaniu w jakiejkolwiek formie. Obciążenie to zostało pobrane bez podstawy prawnej opartej o regulacje międzynarodowe, jedynie w wykonaniu przepisów lokalnych, które są podrzędne w stosunku do umów międzynarodowych. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Turcją nie przewiduje bowiem podstaw do pobierania przez Turcję 20% „podatku u źródła”, a takie obciążenie nie jest zgodne z zasadami międzynarodowymi oraz bilateralnymi umowami pomiędzy krajami UE i Turcją. Spółka nie posiada na terytorium Turcji zakładu podatkowego.

Odnosząc powołane wyżej przepisy do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że w ocenie tut. Organu Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów potrąconego przez podmiot turecki podatku u źródła, gdyż, jak sam Wnioskodawca wskazał podatek został pobrany bezprawnie a zatem nie można stwierdzić, że wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wskazać zatem należy, że bezpodstawnie pobrany przez podmiot turecki podatek od należności przysługującej Wnioskodawcy nie spełnia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 updop. Tym samym skoro jak wskazano powyżej pobrany podatek nie spełnia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 updop to bezprzedmiotowa jest ocena, czy w sprawie będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 15 updop.

Biorąc pod uwagę obowiązujący stan prawny i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.