Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1165/14-5/EC
z 24 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2014 r. (data wpływu 13 października 2014 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-1165/14-2/EC IPPB4/415-824/14-2/JK3 z dnia 5 grudnia 2014 r. (data nadania 5 grudnia 2014 r., data doręczenia 9 grudnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika w stosunku do lekarzy prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Spółki jako płatnika w stosunku do lekarzy prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (zwana dalej spółką) prowadzi działalność, której przedmiotem jest promocja, marketing i reklama produktów firm farmaceutycznych. W tym celu spółka zatrudnia przedstawicieli medycznych i farmaceutycznych, którzy świadczą usługi na rzecz w/w firm. Dotychczas spółka zajmowała się promocją i reklamą produktów leczniczych. Wszystkimi kosztami pracowniczymi (wynagrodzenia, ZUS), wydatkami promocyjnymi, drobnymi upominkami spółka obciąża kontrahenta, a z tytułu wykonywanych usług otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne zgodnie z zawartą umową.

W przyszłości spółka w ramach prowadzonej działalności na zlecenie firmy farmaceutycznej (kontrahent niemiecki), będzie sponsorowała uczestnictwo lekarzy w szkoleniach i kongresach naukowych oraz ich koszty dojazdu i zakwaterowania. Spółki nie łączy z lekarzami żaden stosunek zobowiązaniowy.

Na podstawie udokumentowanych wydatków za sponsorowanie lekarzy zostanie wystawiona faktura obciążająca kontrahenta.

Wnioskodawca pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie doprecyzował opis zdarzenia przyszłego, pytanie nr 2 oraz własne stanowisko.

Wnioskodawca wskazał, że:

• X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa występuje w charakterze płatnika.
• w związku z tym, iż jest to zdarzenie przyszłe mogą wystąpić przypadki zawierania umów zarówno z lekarzami prowadzącymi działalność gospodarczą jak i lekarzami zatrudnionymi na umowę o pracę w innych placówkach. Z firmą X nie zawierają żadnych umów.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sponsorowanie przez spółkę udziału lekarzy w konferencjach i kongresach naukowych (bez świadczenia ekwiwalentnego na rzecz spółki) będzie dla niej kosztem uzyskania przychodu?
2. Czy sponsorowanie uczestnictwa lekarzy w konferencjach i kongresach naukowych (np. poprzez ponoszenie kosztów opłaty zjazdowej, zakwaterowania, dojazdu) powinno zostać zaklasyfikowane przez płatnika jako nieodpłatne świadczenie na rzecz lekarza? Czy tego rodzaju sytuacja może zostać uznana za spełnienie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o pdof? Czy w związku z w/w sponsorowaniem spółka na mocy art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zobowiązana sporządzić informację PIT-8C.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 w zakresie obowiązków płatnika dotyczących lekarzy prowadzących działalność gospodarczą. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 oraz pytania nr 2 w zakresie obowiązków płatnika dotyczących lekarzy nieprowadzących działalności gospodarczej zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uważa również, że są to świadczenia nieodpłatne, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Omawiane świadczenia podlegają regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka w ramach prowadzonej działalności opłacając udział lekarzy w konferencjach, szkoleniach, ponosząc koszty dojazdu oraz ewentualnych noclegów uczestników jest zobowiązana do sporządzenia i przekazania podatnikowi i odpowiednim władzom skarbowym stosownej informacji o przychodach uzyskiwanych przez tych podatników zgodnie z art. 42a.

Wnioskodawca pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie doprecyzował własne stanowisko poprzez wskazanie, że:

• Spółka uważa, że przychód lekarzy, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, z tytułu sponsorowanego przez spółkę uczestnictwa w konferencjach i kongresach, będzie podlegał opodatkowaniu (zg. z art. 20 ust. l) jako przychód z innych źródeł. Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.
• Lekarze prowadzący działalność gospodarczą osiągnięty przychód z nieodpłatnych świadczeń mają obowiązek opodatkować go razem z innymi przychodami z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu. Z powyższego wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, iż korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podmiotu gospodarczego. Korzyścią taką może być także zwolnienie podatnika z obowiązku wydatkowania określonych środków, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego nieodpłatnego świadczenia nie doszło, a podatnik musiałby taką kwotę wydatkować.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W myśl powołanych przepisów wszystkie nieodpłatne przysporzenia osób prowadzących działalność gospodarczą należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność, której przedmiotem jest promocja, marketing i reklama produktów firm farmaceutycznych. W przyszłości spółka w ramach prowadzonej działalności na zlecenie firmy farmaceutycznej (kontrahent niemiecki), będzie sponsorowała uczestnictwo lekarzy w szkoleniach i kongresach naukowych oraz ich koszty dojazdu i zakwaterowania. Spółki nie łączy z lekarzami żaden stosunek zobowiązaniowy. Mogą wystąpić przypadki zawierania umów zarówno z lekarzami prowadzącymi działalność gospodarczą jak i lekarzami zatrudnionymi na umowę o pracę w innych placówkach. Z firmą R. nie zawierają żadnych umów.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za osoby biorące udział w konferencjach i kongresach o charakterze naukowym odbywających się zarówno na terytorium Polski, jak i poza granicami kraju, na podstawie zawartej ze Sponsorowanymi umowy sponsoringu, niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie osoby te otrzymują od Spółki.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Spółkę w oparciu o zawartą ze Sponsorowanym umową sponsoringu, kosztów opłaty zjazdowej, zakwaterowania, dojazdu stanowić będą dla Sponsorowanego nieodpłatne świadczenie.

Umowa sponsoringu nie jest uregulowana bezpośrednio w przepisach o prawie cywilnym. Jest ona umową nienazwaną. Przedmiotem każdego stosunku cywilnoprawnego, a więc również umowy sponsoringu, powinno być oznaczone zachowanie się wszystkich stron tego stosunku polegające na określonym świadczeniu. Sponsoring zawierany jest na podstawie umowy, która ma charakter odpłatny, wzajemny i obustronnie przysparzający.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli osoby prowadzące działalność gospodarczą uzyskują przychód z nieodpłatnych świadczeń to przychód ten należy zakwalifikować u nich do przychodów z działalności gospodarczej.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku, tj. do obowiązków Spółki jako płatnika w stosunku do osób prowadzących działalność gospodarczą, wskazać należy, że obowiązki płatnika regulują przepisy art. 41 oraz 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z powyższych przepisów nie wynika, aby Spółka była zobowiązana jako płatnik do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych lub wystawienia Informacji PIT-8C dla osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Skoro jak stwierdzono powyżej osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu udziału w konferencjach uzyskają przychód z działalności gospodarczej to na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.