Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1020/14-4/AW
z 12 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.), uzupełnione pismem z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 3 grudnia 2014 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 listopada 2014 r. (doręczone w dniu 25 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi oddanymi w podnajem oraz najem w części dotyczącej:

• wszystkich samochodów osobowych oddanych w podnajem oraz najem z wyłączeniem samochodu osobowego oddanego w podnajem na podstawie umowy od 16 maja 2014 r. - jest prawidłowe;
• samochodu osobowego użytkowanego na podstawie umowy leasingu oddanego w podnajem na podstawie umowy od 16 maja 2014 r. - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi oddanymi w podnajem oraz najem.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 3 grudnia 2014 r.) nadesłanym jako odpowiedź na wezwanie z dnia 20istopada 2014 r. - doręczone Wnioskodawcy w dniu 25 listopada 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

1. (Podnajem zaistniały stan faktyczny)

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) leasinguje od kilku lat samochody od firmy leasingowej. Samochody spełniają kryteria do zakwalifikowania ich do grona pojazdów samochodowych w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy VAT i jednocześnie nie zaliczają się do pojazdów określonych w art. 86a ust. 9 ustawy VAT. Spółka wykorzystywała przez pewien okres samochody dla własnych potrzeb. Ze względu jednak na zachodzące w Spółce zmiany, Spółka zaprzestała wykorzystywać samochody na własne potrzeby i podjęła decyzję o ich podnajmie. Z tą chwilą przeznaczyła je wyłącznie na podnajem. W okresie przed oddaniem samochodów w podnajem, Spółka nie odliczała w ogóle podatku naliczonego zawartego w płaconych ratach leasingowych (samochody wykorzystywane były do działalności zwolnionej z VAT). Natomiast w okresie od oddania leasingowanych samochodów w podnajem do 31 marca 2014 r. Spółka odliczała podatek naliczony z faktur dokumentujących raty leasingowe częściowo, tj. 60%, nie więcej niż 6.000 zł.

Spółka w 2013 oraz 2014 roku podnajęła samochody Podnajemcy w zamian za uzgodniony czynsz. Spółka nie zamierza (w dającej się przewidzieć przyszłości) wykorzystywać samochody w inny sposób niż obecnie stosowany. Umowy podnajmu leasingowanych przez Spółkę samochodów zostały zawarte na następujące okresy: od 15 stycznia 2014 r. do 16 sierpnia 2015 r.; od 15 stycznia 2014 r. do 2 sierpnia 2015 r.; od 15 stycznia 2014 r. do 31 stycznia 2016 r.; od 1 sierpnia 2013 r. do 2 sierpnia 2015 r.; od 16 maja 2014 r. do 20 marca 2018 r.; tj. powyżej 6 miesięcy. Obecnie Spółka ponosi stałe miesięczne koszty, związane z koniecznością regulowania na rzecz firmy leasingowej opłat leasingowych oraz opłat z tytułu obsługi serwisowej. Płatności z tego tytułu są udokumentowane fakturami VAT i zawierają w sobie podatek VAT. Jednocześnie Spółka podnajmuje te samochody Podnajemcy, który uiszcza na rzecz Spółki opłaty z tego tytułu. Spółka opodatkowuje w całości czynsz podnajmu podatkiem VAT. Leasingowane samochody są więc obecnie i będą przez cały okres obowiązywania umów podnajmu wykorzystywane przez Spółkę tylko do działalności opodatkowanej VAT.

W związku z tym, że Spółka nie planuje wykorzystywania samochodów dla własnych potrzeb, nie dysponuje obecnie żadnym regulaminem, który wykluczałby użycie pojazdów samochodowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Uzasadnieniem do sporządzenia regulaminu byłoby dopiero podjęcie decyzji przez Spółkę o rozpoczęciu używania samochodów bezpośrednio przez Spółkę. Taka decyzja nie została jednak podjęta.

Spółka nie posiada też informacji na temat sposobu użytkowania podnajmowanych samochodów przez Podnajemcę, przez co nie dysponuje danymi, o jakich jest mowa w art. 86a ust. 7 i ust. 8 ustawy VAT, wykorzystywanymi do wypełniania ewidencji przebiegu pojazdu. Tym samym Spółka nie prowadzi tej ewidencji.

Spółka - o czym świadczy skała prowadzonej w tym zakresie działalności - ma za swój przedmiot działalności m. in. oddawanie w odpłatne używanie samochodów. Dodatkowo Spółka wskazała przy rejestracji w KRS jako przedmiot prowadzonej przez nią działalności m. in. wynajem i dzierżawę (symbol PKD 77, który obejmuje zbiorczo także wynajem i dzierżawę samochodów).

2. Wynajem - zdarzenie przyszłe)

Spółka jest właścicielem samochodów, które spełniają kryteria pojazdów samochodowych w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy VAT i jednocześnie nie zaliczają się do pojazdów określonych w art. 86a ust. 9 ustawy VAT. Z tych samych względów, którymi Spółka kierowała się podejmując decyzję o podnajmie leasingowanych samochodów, Spółka postanowiła wynająć w 2013 r. Najemcy samochody będące jej własnością. Spółka podjęła decyzję o wynajmie samochodów i z tą chwilą przeznaczyła je wyłącznie na wynajem. Spółka nie zamierza (w dającej się przewidzieć przyszłości) wykorzystywać samochody w inny sposób niż obecnie stosowany. Umowy wynajmu samochodów własnych Spółki zostały zawarte na okres 25 miesięcy.

Obecnie Spółka nie ponosi żadnych kosztów związanych z wynajmowanymi samochodami, natomiast występuje u niej sprzedaż opodatkowana VAT w postaci czynszu najmu, który otrzymuje w związku z wynajmem samochodów. Spółka nie wyklucza, że mogą pojawić się w przyszłości koszty dotyczące wynajmowanych pojazdów, które będą udokumentowane fakturami VAT.

W związku z tym, że Spółka nie planuje wykorzystywania samochodów dla własnych potrzeb, nie dysponuje obecnie żadnym regulaminem, który wykluczałby użycie pojazdów samochodowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Uzasadnieniem do sporządzenia regulaminu byłoby dopiero podjęcie decyzji przez Spółkę o rozpoczęciu używania samochodów bezpośrednio przez Spółkę. Taka decyzja nie została jednak podjęta.

Spółka nie posiada też informacji na temat sposobu użytkowania wynajmowanych samochodów przez Najemcę, przez co nie dysponuje danymi, o jakich jest mowa w art. 86a ust. 7 i ust. 8 ustawy VAT, wykorzystywanymi do wypełniania ewidencji przebiegu pojazdu. Tym samym Spółka nie prowadzi tej ewidencji.

Spółka - o czym świadczy skala prowadzonej w tym zakresie działalności - ma za swój przedmiot działalności m. in. oddawanie w odpłatne używanie samochodów. Dodatkowo Spółka wskazała przy rejestracji w KRS jako przedmiot prowadzonej przez nią działalności m. in. wynajem i dzierżawę (symbol PKD 77, który obejmuje zbiorczo także wynajem i dzierżawę samochodów).

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał:

„Samochód użytkowany na podstawie umowy leasingu w stosunku do którego Spółka zawarła umowę podnajmu od 16 maja 2014 r. w okresie od 1 kwietnia 2014 r. do dnia oddania do w podnajem był wykorzystywany na potrzeby własne.

Na dzień 31 marca 2014 r. Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur związanych z samochodem osobowym będącym w leasingu, który Spółka oddała w podnajem od 16 maja 2014 r. ponieważ Spółka wykorzystywała go do działalności zwolnionej z VAT.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Pytanie ws. zaistniałego stanu faktycznego: Czy od 1 kwietnia 2014 r. Spółka jest uprawniona do odliczania 100 % podatku VAT naliczonego, który jest zawarty w fakturach VAT otrzymywanych przez nią od firmy leasingowej z tytułu leasingu samochodów (opłaty leasingowe i opłaty serwisowe) oddanych przez Spółkę w podnajem ?
2. Pytanie ws. zdarzenia przyszłego: Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących koszty dotyczące samochodów, które są wynajmowane przez Spółkę ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W opinii Spółki, od 1 kwietnia 2014 r. jest ona uprawniona do odliczania w 100% podatku VAT naliczonego, jaki jest zawarty w fakturach VAT otrzymywanych przez nią od firmy leasingowej w związku z zawartymi w przeszłości umowami leasingowymi. Obowiązujące od 1 kwietnia 2014 r. przepisy dopuszczają pełne odliczenie VAT w przypadku pojazdów samochodowych, które są „wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika” - art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy VAT. Przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 precyzuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli „sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.” Uzupełnieniem cytowanego wyżej przepisu jest regulacja zawarta w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy VAT, która przesądza o tym, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle cytowanych wyżej przepisów należy uznać, że po pierwsze, oddanie w odpłatny podnajem samochodu będzie oznaczało, że jest on wykorzystywany przez Spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej, a po drugie, że Spółka będzie zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, gdyż wraz z oddaniem przez nią samochodów w podnajem zostały one przeznaczone wyłącznie do tego celu i jednocześnie takie wykorzystanie samochodów (tzn. ich oddanie w odpłatne używanie) stanowi przedmiot działalności Spółki.

Ustawodawca przewidział, że jeżeli samochody będą przeznaczone wyłącznie do m. in. podnajmu, to na podatniku nie będzie spoczywał obowiązek prowadzenia ewidencji. Jest to w pełni zrozumiałe, gdyż prowadzenie ewidencji w takim przypadku można uznać za zbędne. Z samego faktu oddania samochodu w podnajem już bowiem wynika, że jest on wykorzystany tylko na potrzeby działalności gospodarczej i jednocześnie wykluczone jest użycie samochodu dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dodatkowo pamiętać należy, że dane jakie zawiera ewidencja przebiegu pojazdu maja na celu potwierdzenie rzeczywistego sposobu wykorzystania samochodu (tzn. kto, gdzie, kiedy pojechał, długość trasy, spisywanie stanu licznika, etc.). Spółka - tak jak i każdy inny podmiot zajmujący się m.in. wynajmem/ podnajmem samochodów nie będzie dysponowała ww. danymi, stąd też w praktyce nie byłoby możliwe prowadzenie przez nią ewidencji pojazdu.

Stąd też, uwzględniając powyższe, należało przyjąć, że Spółka nie powinna być zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i jednocześnie uprawniona jest do pełnego odliczenia VAT zawartego w fakturach otrzymywanych od firmy leasingowej, dotyczących podnajmowany samochodów.

Ad 2.

W opinii Spółki, od 1 kwietnia 2014 r. jest ona uprawniona do odliczania 100% podatku VAT naliczonego, jaki będzie zawarły w fakturach VAT dokumentujących ponoszone przez nią koszty związane z wynajmowanymi samochodami.

Obowiązujące od 1 kwietnia 2014 r. przepisy dopuszczają pełne odliczenie VAT w przypadku pojazdów samochodowych, które są „wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika” - art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy VAT. Przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 precyzuje, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli „sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów nie z wiązanych z działalnością gospodarczą.”

Uzupełnieniem cytowanego wyżej przepisu jest regulacja zawarta w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c) ustawy VAT, która przesądza o tym, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle cytowanych wyżej przepisów należy uznać, że po pierwsze, oddanie w odpłatny najem samochodu będzie oznaczało, że jest on wykorzystywany przez Spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej, a po drugie, że Spółka będzie zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, gdyż wraz z oddaniem przez nią samochodów w najem zostały one przeznaczone wyłącznie do tego celu i jednocześnie takie wykorzystanie samochodów (tzn. ich oddanie w odpłatne używanie) stanowi przedmiot działalności Spółki.

Ustawodawca przewidział, że jeżeli samochody będą przeznaczone wyłącznie do m. in. najmu, to na podatniku nie będzie spoczywał obowiązek prowadzenia ewidencji. Jest to w pełni zrozumiałe, gdyż prowadzenie ewidencji w takim przypadku można uznać za zbędne. Z samego faktu oddania samochodu w najem już bowiem wynika, że jest on wykorzystany tylko na potrzeby działalności gospodarczej i jednocześnie wykluczone jest użycie samochodu dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dodatkowo pamiętać należy, że dane jakie zawiera ewidencja przebiegu pojazdu mają na celu potwierdzenie rzeczywistego sposobu wykorzystania samochodu (tzn. kto, gdzie, kiedy pojechał, długość trasy, spisywanie stanu licznika, etc.). Spółka - tak jak i każdy inny podmiot zajmujący się m. in. wynajmem/podnajmem samochodów - nie będzie dysponowała ww. danymi, stąd też w praktyce nie byłoby możliwe prowadzenie przez nią ewidencji pojazdu.

Stąd też, uwzględniając powyższe, należało przyjąć, że Spółka nie powinna być zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i jednocześnie uprawniona jest do pełnego odliczenia VAT zawartego w fakturach dotyczących wynajmowanych samochodów, zakładając, że takie faktury otrzyma kiedyś w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej wszystkich samochodów osobowych oddanych w podnajem oraz najem z wyłączeniem samochodu osobowego oddanego w podnajem na podstawie umowy od 16 maja 2014 r. oraz nieprawidłowe w zakresie samochodu osobowego użytkowanego na podstawie umowy leasingu oddanego w podnajem na podstawie umowy od 16 maja 2014 r.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą” wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   
   

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy).
   
   

Natomiast w myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:

1. odprzedaży,
   
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl ust. 13 tegoż artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Zgodnie z art. 8 ww. ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, w przypadku pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika, lub używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1. ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, prowadzi się począwszy od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami;
2. informację, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, składa się w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesiono pierwszy, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wydatek związany z tymi pojazdami.
   
   

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w stosunku do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umów, o których mowa w tym przepisie:

1. bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz
   
2. pod warunkiem że:
   1. pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
   2. umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
      
      

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada na podstawie umowy leasingu samochody, które nie spełniają kryteriów do uznania ich za pojazdy opisane w art. 86a ust. 9 ustawy. Zainteresowany przez pewien czas wykorzystywał te samochody dla własnych potrzeb, jednak z uwagi na zmiany zachodzące w Spółce Wnioskodawca podjął decyzję o ich podnajmie i z tą chwilą przeznaczył je wyłącznie na podnajem. W okresie przed oddaniem samochodów w podnajem Spółka nie odliczała w ogóle podatku VAT związanego z tymi samochodami. Natomiast w okresie oddania tych pojazdów w podnajem do 31 marca 2014 r. Zainteresowany odliczał podatek naliczonych VAT z faktur związanych z tymi samochodami w wysokości 60% nie więcej niż 6.000 zł. Spółka w 2013 roku i w 2014 roku podnajęła samochody w zamian za uzgodniony czynsz, który opodatkowuje podatkiem VAT, zatem Wnioskodawca w okresie obowiązywania umów podnajmu wykorzystuje wskazane pojazdy wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Umowy podnajmu leasingowanych przez Spółkę samochodów zostały zawarte na następujące okresy: od 15 stycznia 2014 r. do 16 sierpnia 2015 r.; od 15 stycznia 2014 r. do 2 sierpnia 2015 r.; od 15 stycznia 2014 r. do 31 stycznia 2016 r.; od 1 sierpnia 2013 r. do 2 sierpnia 2015 r.; od 16 maja 2014 r. do 20 marca 2018 r.; tj. powyżej 6 miesięcy. Zainteresowany wskazał, że nie dysponuje żadnym regulaminem, który wykluczałby użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz nie prowadzi ewidencji dla tych samochodów. Wnioskodawca jako jeden z rodzajów działalności wpisanej do KRS wskazał wynajem i dzierżawę samochodów PKD 77.

Z nadesłanego uzupełnienia do wniosku wynika, że samochód osobowy oddany w podnajem na podstawie umowy zawartej od 16 maja 2014 r. do 20 marca 2018 r. w okresie od 1 kwietnia 2014 r. do dnia oddania w podnajem był wykorzystywany przez Zainteresowanego na własne potrzeby oraz, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur związanych z tym samochodem z uwagi, że był wykorzystywany do działalności zwolnionej od podatku VAT.

Ze wskazanego we wniosku opisu sprawy wynika również, że Spółka jest właścicielem samochodów, które nie zaliczają się do pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 9 ustawy. W 2013 r. Wnioskodawca postanowił wynająć posiadane samochody na okres 25 miesięcy. Wskazane pojazdy są zatem przeznaczone wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z samochodami, które posiadana na podstawie umowy leasingu i które oddała w podnajem, oraz mogących się pojawić w przyszłości wydatków związanego z samochodami oddanymi w najem.

Jak wynika z powołanych uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług zasadą jest, że w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ww. ustawy stanowi 50% kwoty podatku. Zgodnie z regulacjami obowiązującymi od 1 kwietnia 2014 r. podatnikowi przysługiwać będzie ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego” tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. W ramach wyjątku od tej zasady odliczenie pełne, tj. w wysokości 100%, będzie przysługiwało m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Powołane przepisy wskazują, że odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości przysługuje (przy założeniu związku z czynnościami opodatkowanymi) w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 3 ustawy (w tym nabycia pojazdów)

We wskazanych w sprawie okolicznościach Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu samochodów osobowych. Posiadane na podstawie umowy leasingu samochody osobowe (z wyłączeniem samochodu oddanego w podnajem od 16 maja 2014 r.) oraz posiadane samochody osobowe będące własnością Spółki są wykorzystywane przez Spółkę tylko i wyłącznie do celów oddania w odpłatne używanie przez podmioty trzecie na podstawie umowy najmu lub podnajmu. Ponadto, jak wskazał Zainteresowany ww. samochody nie będą użytkowane przez Wnioskodawcę do własnych potrzeb lecz wyłącznie na cele podnajmu lub najmu przez podmioty trzecie. W świetle dokonanej analizy przedstawionego stanu prawnego oraz wskazanych okoliczności sprawy należy uznać, że posiadane na podstawie umowy leasingu samochody osobowe (z wyłączeniem pojazdu oddanego w podnajem od 16 maja 2014 r.) oraz posiadane samochody będące własnością Spółki przeznaczone do wynajmu na okres 25 miesięcy, są oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu lub podnajmu, zatem Wnioskodawcy, od 1 kwietnia 2014 r., przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych ze wskazanymi pojazdami tj. od opłat leasingowych oraz opłat serwisowych, jak również od przyszłych wydatków związanych z posiadanymi samochodami oddanymi w najem, bez konieczności prowadzenia ewidencji dla opisanych we wniosku pojazdów co wynika z art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy.

Natomiast odnosząc się do samochodu osobowego oddanego w podnajem na podstawie umowy zawartej od 16 maja 2014 r. do 20 marca 2018 r. należy wskazać, że opisany pojazd na dzień 1 kwietnia 2014 r. nie był przeznaczony wyłącznie na cele najmu lub dzierżawy, a Zainteresowany - co wynika z opisu sprawy - nie prowadzi ewidencji dla posiadanych pojazdów. Wskazany pojazd był od 1 kwietnia 2014 r. wykorzystywany na potrzeby własne Spółki w prowadzonej działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT. Ponadto na dzień 31 marca 2014 r. w stosunku do opisanego samochodu Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z uwagi na związek z działalnością zwolnioną. Zatem wskazane okoliczności sprawy nakazują uznanie, że w odniesieniu do wydatków związanych ze wskazanym pojazdem oddanym w najem na podstawie umowy podnajmu od 16 maja 2014 r. Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych opłatami leasingowymi i opłatami serwisowymi od 1 kwietnia 2014 r. jak wskazuje Zainteresowany. W okresie od 1 kwietnia 2014 r. do chwili oddania wskazanego samochodu w podnajem Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków związanych z tym pojazdem z uwagi na brak związku ze sprzedażą opodatkowaną. Natomiast prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z opłatami leasingowymi i opłatami serwisowymi będzie przysługiwało Wnioskodawcy od 16 maja 2014 r. tj. od chwili przeznaczenia samochodu wyłącznie do działalności gospodarczej

Tym samym należy uznać, że Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie w odniesieniu do samochodów osobowych oddanych w podnajem oraz najem z wyłączeniem samochodu osobowego oddanego w podnajem na podstawie umowy od 16 maja 2014 r. Natomiast w stosunku do samochodu oddanego w podnajem na podstawie umowy zawartej od 16 maja 2014 r. Spółka zaprezentowała nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.