Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1294/14-2/AM
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 19 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 2 stycznia 2013 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w formie Kancelarii adwokackiej, opodatkowanej na zasadach podatku liniowego w lokalu użytkowym na podstawie umowy najmu. W najbliższych miesiącach Wnioskodawca planuje zmienić siedzibę Kancelarii adwokackiej. Wnioskodawca zamierza wyprowadzić się z dotychczas zajmowanego lokalu mieszkalnego (będącego własnością Wnioskodawcy) i przenieść tam siedzibę prowadzonej Kancelarii adwokackiej.

Lokal mieszkalny, do którego Wnioskodawca chce przenieść siedzibę kancelarii nie został nabyty w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jest to własność osoby fizycznej. Nabyty on został w części ze środków własnych, a w części ze środków hipotecznego kredytu bankowego udzielonego w 2009 r., czyli przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej. Przed przeniesieniem siedziby Kancelarii Wnioskodawca planuje dokonać w urzędzie gminy przekwalifikowania lokalu z mieszkalnego na użytkowy, albowiem po przeniesieniu siedziby Kancelarii w przedmiotowym mieszkaniu Wnioskodawca nie będzie zamieszkiwać, zostanie ono w całości przeznaczone tylko na prowadzenie działalności gospodarczej w postaci Kancelarii adwokackiej. Wraz z przeniesieniem działalności gospodarczej do własnego lokalu, Wnioskodawca zamierza wprowadzić go do ewidencji środków trwałych i zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, koszty eksploatacji (czynsz, wszystkie media, podatek od nieruchomości, opłatę za użytkowanie wieczyste części gruntu) oraz odsetki bankowe z tytułu zaciągniętego kredytu hipotecznego za zakup przedmiotowego lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu do dnia przekazania lokalu pod prowadzenie działalności gospodarczej będą powiększać wartość początkową lokalu?
2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia odsetek od zaciągniętego kredytu hipotecznego na zakup lokalu zapłaconych po dniu przekazania lokalu pod prowadzenie działalności gospodarczej w całości do kosztów uzyskania przychodu?
3. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia w całości koszty eksploatacji lokalu (czynsz, wszystkie media, podatek od nieruchomości, opłatę za użytkowanie wieczyste części gruntu) do kosztów uzyskania przychodu po dniu przekazania lokalu pod prowadzenie działalności gospodarczej?
4. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od lokalu po dniu przekazania lokalu pod prowadzenie działalności gospodarczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli lokal mieszkalny będzie w całości wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na jego nabycie oraz koszty eksploatacji lokalu (czynsz, wszystkie media, podatek od nieruchomości, opłatę za użytkowanie wieczyste części gruntu) w całości będą stanowić koszt uzyskania przychodów z tej działalności, niezależnie od sposobu i formy nabycia przedmiotowego lokalu. Natomiast odsetki od kredytu zapłacone przed wprowadzeniem przedmiotowego lokalu do ewidencji środków trwałych powiększają wartość początkową tegoż środka trwałego i podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności poprzez odpisy amortyzacyjne. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PDOF.

Na podstawie ww. przepisu, aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF, być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są zaś wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty związane z odsetkami od kredytu, jak i koszty eksploatacji lokalu stanowią koszt pośredni, bowiem koszty te nie mają bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między zapłaceniem odsetek i kosztów eksploatacji lokalu, a uzyskaniem skonkretyzowanego przychodu. Na tej podstawie odsetki nie mogą stanowić bezpośredniego kosztu uzyskania przychodów i powinny być rozpatrywane w kontekście kosztów pośrednich.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniaja kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy składniki majątku nabyto do majątku przedsiębiorstwa .Kwestię możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodu reguluje art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PDOF, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluiy obcej, jeżeli:

1. pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału z kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
2. pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
   
   

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zaś naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o PDOF.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o PDOF nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższego wynika, iż aby odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez wnioskodawcę z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie zwiększać kosztów inwestycji. Przy czym w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, z uwagi na fakt, iż zakupiony lokal mieszkalny zostanie przekształcony w lokał użytkowy oraz w całości zostanie przeznaczony na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zostanie zaliczony do środków trwałych, bez znaczenia pozostaje fakt, iż uzyskany kredyt jest kredytem hipotecznym otrzymanym przez osoby fizyczne, a nie podmiot gospodarczy.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o PDOF, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art, 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o PDOF, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Z wyżej cytowanych przepisów wynika, iż budynek (lokal) może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
2. został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
3. jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
4. przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
5. jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
   
   

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ustawy o PDOF podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 -3 oraz w art. 22b. Przy czym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia (art. 2g ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o PDOF za cenę nabycia uważa sie kwotę należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o pooatek naliczony albo zwrot różnicy pooatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarow i usług.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o PDOF.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym koszty eksploatacji lokalu oraz odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu lokalu mieszkalnego do ewidencji środków trwałych będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w całości. Natomiast odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem przedmiotowego lokalu do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej powiększą wartość początkową tegoż środka trwałego i podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.