INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 04 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zaciągnął pożyczki od Spółki Y, która jest spółką kapitałową z siedzibą w Portugalii (dalej „Pierwotny Pożyczkodawca”). Zgodnie z treścią zawartych umów Wnioskodawca zobowiązał są do zwrotu kwot nominalnych (głównych) udzielonych pożyczek wraz z kwotami naliczonych odsetek. Do chwili obecnej spłacone zostały kwoty nominalne udzielonych pożyczek, natomiast nadal wymagalne są kwoty naliczonych odsetek (dalej: „Wierzytelność”).

W celu uproszczenia modelu finansowania w grupie kapitałowej, Pierwotny Pożyczkodawca rozważa dokonanie odpłatnego zbycia swojej Wierzytelności wobec Wnioskodawcy Spółce Z. Spółka Z podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o POOP). Cena sprzedaży przedmiotowej Wierzytelności będzie niższa od nominalnej wartości Wierzytelności, tj. ww. kwoty naliczonych odsetek od pożyczek. Wynagrodzeniem Spółki Z za nabycie Wierzytelności od Pierwotnego Pożyczkodawcy będzie zatem różnica między nominalną wartością Wierzytelności, a uiszczoną na rzecz Pierwotnego Pożyczkodawcy kwotą (tj. dyskonto kalkulowane jako suma ustalonej przez strony umowy marży z tytułu ryzyka oraz marży finansowej).

W efekcie powyższej transakcji sprzedaży Wierzytelności, Spółka Z wstąpi w prawa Pierwotnego Pożyczkodawcy wynikające z posiadania Wierzytelności w stosunku do Wnioskodawcy, uzyskując prawo żądania spłaty Wierzytelności. W efekcie sprzedaży Wierzytelności, dojdzie jedynie do zmiany wierzyciela (z Pierwotnego Pożyczkodawcy na Spółkę Z), natomiast sama Wierzytelność będzie istnieć nadal. Spółka Z, nabywając Wierzytelność od Pierwotnego Pożyczkodawcy, świadczyć będzie na jego rzecz odpłatną usługę zapewnienia finansowania jego Wierzytelności, a tym samym wyręczenia Pierwotnego Pożyczkodawcy z dochodzenia jego Wierzytelności wobec Wnioskodawcy. W konsekwencji, Pierwotny Pożyczkodawca rozpozna jako usługobiorca import usługi finansowej, podlegający opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w Portugalii, z zastosowaniem mechanizmu tzw. odwrotnego obciążenia, tj. tzw. reverse charge (za podstawę opodatkowania przyjmując wartość wynagrodzenia, tj. dyskonta). Pierwotny Pożyczkodawca został zidentyfikowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Portugalii i nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Kolejny etap planowanej restrukturyzacji modelu finansowania w ramach koncernu, będzie stanowić wykonanie przez Wnioskodawcę Wierzytelności wobec Spółki Z (tj. zaspokojenie jej jako wierzyciela z tytułu przejętej Wierzytelności) poprzez skorzystanie z cywilnoprawnej instytucji datio in solutum tj. świadczenia w miejsce wykonania, przewidzianej w artykule 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). W tym celu, w ramach datio in solutum, Wnioskodawca przeniesie na Spółkę Z wymagalne wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę innym spółkom z grupy kapitałowej (dalej: „Pożyczkobiorcy”). Przy tym niewykluczone, że wierzytelności w momencie ich przeniesienia na Spółkę Z stanowić będą wyłącznie naliczone odsetki, gdyż kwoty główne pożyczek zostaną spłacone do Wnioskodawcy przed dokonaniem datio in solutum.

W wyniku datio in solutum, wyłącznie Spółce Z jako nowemu wierzycielowi z tytułu pożyczek poprzednio zaciągniętych od Wnioskodawcy, będzie przysługiwać roszczenie wobec Pożyczkobiorców o zapłatę przejętych Wierzytelności z tytułu pożyczek, pierwotnie udzielonych przez Wnioskodawcę. Tym samym Wnioskodawca przestanie być dłużnikiem Spółki Z oraz wierzycielem w stosunku do Pożyczkobiorców. Zapłata należnych kwot Spółce Z przez Pożyczkobiorców będzie skutkować wygaśnięciem jej roszczeń z tytułu Pożyczek, gdyż stanowić będzie wywiązanie się przez Pożyczkobiorców z ich zobowiązań.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 czerwca 2012 r.) Spółka dodatkowo wyjaśniła, iż pożyczki, które Wnioskodawca zaciągnął od spółki kapitałowej z siedzibą w Portugalii związane były z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy spłata Wierzytelności (tj. naliczonych odsetek), którą Wnioskodawca zamierza dokonać na rzecz Spółki Z (w szczególności poprzez wykonanie datio in solutum), będzie podlegać regulacji art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, a w efekcie czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od tej płatności... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata odsetek z tytułu Wierzytelności dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Z jako beneficjenta po nabyciu przez nią Wierzytelności, nie będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. „podatkiem u źródła”), o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej „ustawa o PDOP”). W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania 20% zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP.

Art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP nakazuje opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych przychód z tytułu uzyskanych na terytorium Polski odsetek przez podatników, o których mowa w art. 3 ust 2 ustawy, tj. nie posiadających na terytorium Polski siedziby lub zarządu (tj. zagranicznych rezydentów podatkowych).

Analizując zdarzenie przyszłe, będące przedmiotem niniejszego wniosku, należy podkreślić, iż w efekcie transakcji sprzedaży Wierzytelności, Spółka Z jedynie wstąpi w prawa Pierwotnego Pożyczkodawcy, wynikające z posiadania Wierzytelności w stosunku do Wnioskodawcy, uzyskując wobec niego prawo żądania spłaty Wierzytelności. W efekcie sprzedaży Wierzytelności, dojdzie jedynie do zmiany wierzyciela (z Pierwotnego Pożyczkodawcy na Spółkę Z), natomiast sama Wierzytelność będzie istnieć nadal (nie ulegnie zmianie przedmiot zobowiązania po stronie Wnioskodawcy).

W opisanej sytuacji w dacie przeniesienia (sprzedaży) Wierzytelności nie dojdzie zatem do jej spłaty (ani do kapitalizacji naliczonych odsetek). Udzielona pożyczka wraz z należnymi (naliczonymi) odsetkami (za okres korzystania ze środków pieniężnych przez Wnioskodawcę) zostanie spłacona na rzecz Spółki Z (w szczególności poprzez wykonanie „datio in solutum”).

W związku z tym, że beneficjentem z tytułu spłaty Wierzytelności (tj. przedmiotowych odsetek) będzie Spółka Z jako polski rezydent podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP (zamiast Pierwotnego Pożyczkodawcy), zatem Wnioskodawcy nie można uznać za płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.