Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-882/14-2/JSz
z 12 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji zbycia Wydziału B. stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa,
  

• braku opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji zbycia Wydziału K. stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji zbycia Wydziału B. stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa,
  

• braku opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji zbycia Wydziału K. stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. k. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) - spółka z siedzibą w …, jest Spółką zajmującą się głównie działalnością w zakresie dystrybucji cementu (handel hurtowy), obrotu w zakresie popiołu lotnego i żużli pochodzących z przemysłu energetycznego, wydobycia kruszyw (własne kopalnie), produkcji betonu (własne betoniarnie), specjalistycznymi usługami przewozowymi w przewozach materiałów sypkich, popiołów, kruszyw i betonu zarówno usługowo na potrzeby podmiotów trzecich jak i na potrzeby własne.

W celu poprawienia efektywności działania Spółki oraz zmniejszenia ryzyka koncentracji działalności gospodarczej w jednym podmiocie podjęta została decyzja o przeprowadzeniu reorganizacji jej działalności. Wiąże się to z ryzykiem prowadzenia kontraktów na rynku budowlanym (mające miejsce przypadku niewypłacalności kontrahentów) oraz zawarciem dużego kontraktu w zakresie realizacji znaczącej inwestycji, w który to projekt inwestycyjny ma być zaangażowana Spółka (dalej: Inwestycja), czyli jej dział związany z betonem i kruszywami.

Obecnie działalność Spółki realizowana jest w czterech głównych obszarach, którym odpowiadają wyodrębnione w strukturze organizacyjnej Spółki wydziały tj.:

1. produkcja betonu (dalej: „Wydział B.”), odbywająca się w różnych lokalizacjach w Polsce (ponad 10 węzłów betoniarskich);
2. wydobycie kruszyw we własnych dwóch kopalniach (dalej: „Wydział K.”);
3. dystrybucja cementu i innych wyrobów (dalej: „Wydział H.”), przy czym na samą działalność handlową cementem przypada 24% przychodów Spółki;
4. usługi transportowe (dalej: „Wydział T.”) - składający się z ponad 90 specjalistycznych samochodów ciężarowych, w tym ciągników siodłowych wraz z naczepami do transportu specjalnego, betonomieszarek i pomp do betonu.
   
   

Spółka zatrudnia ponad 230 pracowników, z czego ok. 15% zatrudnionych jest w dziale kruszyw, a ok. 24% w dziale produkcji betonu.

W wyniku reorganizacji działalności Spółki Wydział B. oraz Wydział K. mają znaleźć się w dwóch odrębnych spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością: w jednej Wydział B., a w drugiej Wydział K.

Z uwagi na formę prawną prowadzonej działalności przez Spółkę, tj. prowadzenie działalności w formie spółki komandytowej, nie jest możliwe z punktu widzenia formalnego dokonanie podziału Spółki w trybie przewidzianym przepisami Kodeksu spółek handlowych, w szczególności dokonanie podziału Spółki przez wydzielenie zorganizowanych części przedsiębiorstwa Spółki w postaci Wydziału B. i Wydziału K. do dwóch spółek celowych.

Z tego względu planowane jest dokonanie wydzielenia wskazanych wyżej Wydziałów do spółek celowych poprzez zbycie w drodze transakcji aportów, czyli wkładów niepieniężnych na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale lub transakcji sprzedaży (dalej: „Zbycie”):

1. Wydziału B. do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - dalej zwana jako: X sp. z o.o. (Zdarzenie przyszłe nr 1);
2. Wydziału K. do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - dalej zwana jako: Y sp. z o.o. (Zdarzenie przyszłe nr 2).
   
   

Spółki celowe (X sp. z o.o. oraz Y sp. z o.o.), do których planowane jest Zbycie przez Spółkę odpowiednio Wydziału B. oraz Wydziału K., to spółki w których Spółka posiadać będzie na moment Zbycia udziały.

W skład każdego Wydziału wchodzą odpowiednio:

1. Do Wydziału B. przypisane są m.in. następujące składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji betonu:
   • węzły betoniarskie (ponad dziesięć lokalizacji na terenie Polski województwa …) - w formie ogrodzonego i chronionego terenu, na którym posadowione są urządzenia do produkcji betonu, waz z budowlami i budynkami zaplecza technicznego;
   • mobilna wytwórnia betonu;
   • ruchomości, w tym urządzenia, materiały, towary i wyroby oraz inne prawa rzeczowe do ruchomości, związane z funkcjonowaniem Wydziału B.;
   • nieruchomości oraz prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości, na których posadowione są węzły betoniarskie;
   • należności z tytułu dostaw i usług;
   • wydzielone środki pieniężne;
   • surowce do produkcji (cement) na składach przeznaczone do produkcji betonu;
   • zapasy produkcji w toku,
   • odpady
     
   • prawa i obowiązki, zobowiązania, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów związanych funkcjonalnie z Wydziałem B.;
   • inne zobowiązania;
   • decyzje i zezwolenia konieczne do prowadzenia działalności w zakresie produkcji betonu (decyzje te nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Wydziału B. uzyska niezależnie we własnym zakresie);
   • tajemnice przedsiębiorstwa związane z działalnością realizowaną w ramach Wydziału B.;
   • pracownicy przypisani do pracy w Wydziale B. (ok. 24% ogółu zatrudnionych);
   • klientela (udział w rynku), czyli kontakty ze stałymi odbiorcami na rynku, przy czym z niektórymi łączyły lub łączą umowy.

2. Do Wydziału K. przypisane są m.in. następujące składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji kruszyw:
   • dwie odkrywkowe kopalnie surowców mineralnych wydobywające kruszywo;
   • system zarządzania jakością, przy udziale którego odbywa się produkcja;
   • ruchomości, w tym urządzenia, wyroby oraz inne prawa rzeczowe do ruchomości, związane z funkcjonowaniem Wydziału K.;
   • nieruchomości oraz prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości, ruchomości - na terenie tych gruntów położone są kopalnie odkrywkowe;
   • prawa i obowiązki, wierzytelności, zobowiązania, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów związanych funkcjonalnie z Wydziałem K.;
   • wydzielone środki pieniężne;
   • koncesje, licencje, zezwolenia;
   • decyzje i zezwolenia oraz koncesje konieczne do prowadzenia działalności kopalń (decyzje te nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Wydziału K. uzyska niezależnie we własnym zakresie);
   • tajemnice przedsiębiorstwa związane z działalnością realizowaną w ramach Wydziału K.;
   • pracownicy przypisani do pracy w Wydziale K. (ok. 15% ogółu zatrudnionych w Spółce);
   • klientela (udział w rynku), czyli kontakty ze stałymi odbiorcami na rynku, przy czym z niektórymi łączyły lub łączą umowy;
   • towar (kruszywa) na składowisku przeznaczone na sprzedaż;
   • zapasy produkcji w toku,
   • odpady
   • inne zobowiązania.
   
   
   

Reorganizacja zostanie przeprowadzona w następujący sposób.

W pierwszym etapie reorganizacji, Spółka na podstawie uchwały wspólników dokona formalnego wyodrębnienia w swojej strukturze organizacyjnej już obecnie istniejących w niej struktur (jednostek) wewnętrznych, w tym Wydziału B. i Wydziału K.

Uchwała będzie uwzględniała między innymi następujące aspekty wyodrębnienia każdego z Wydziałów, w tym Wydziału B. i Wydziału K.:

• wyodrębnienie organizacyjne,
  

• wyodrębnienie finansowe,
  

• wyodrębnienie funkcjonalne.
  
  

Wyodrębnienie organizacyjne

Uchwała będzie zawierała oświadczenie o wyodrębnieniu w strukturze organizacyjnej Spółki czterech Wydziałów, w tym Wydziału B. i Wydziału K. oraz wskazanie osoby kierującej każdym z Wydziałów. Do uchwały zostaną załączone:

• lista pracowników przypisanych do poszczególnych Wydziałów, w tym Wydziału B. i Wydziału K. (ze wskazaniem kierownika każdego Wydziału),
  

• struktura organizacyjna Spółki, uwzględniająca odrębność poszczególnych Wydziałów (w tym Wydziału B. i Wydziału K.),
  

• spis dokumentów przypisanych do każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.), niezbędnych do ich funkcjonowania,
  

• zestawienie materialnych i niematerialnych składników każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.), w tym zobowiązań - do Wydziałów alokowane zostaną składniki majątkowe związane z danym Wydziałem, niezbędne do prowadzenia działalności, m.in.
  • środki trwałe,
    
  • umowy dzierżawy nieruchomości, na których posadowione są ww. środki trwałe, urządzenia, materiały, towary;
    
  • nieruchomości oraz prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości, ruchomości - związanych z funkcjonowaniem każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.);
    
  • wartości niematerialne i prawne, w tym oprogramowanie wykorzystywane przez pracowników przypisanych do każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.),
    
  • zobowiązania powstałe w związku z funkcjonowaniem każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.),
    
  • wierzytelności, zobowiązania, prawa z papierów wartościowych - wynikające z zawartych umów, powstałych oraz zawartych w związku z funkcjonowaniem każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.),
    
  • zezwolenia/decyzje i koncesje.
  
  
  

W konsekwencji, każdy Wydział (w tym Wydziału B. i Wydziału K.) zostanie formalnie wyodrębniony organizacyjnie w strukturze Spółki.

Wyodrębnienie finansowe

Każdy Wydział (w tym Wydziału B. i Wydziału K.) będzie posiadać własny budżet w zakresie działalności wykonywanej dotychczas przez poszczególne Wydziały.

Dodatkowo, do każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.) przyporządkowane będą zobowiązania związane z prowadzoną przez nie działalnością, w szczególności z tytułu nieuregulowanych wobec kontrahentów na dzień wydzielenia płatności za nabyte towary/usługi. Odpowiednio przyporządkowane będą również wszelkie wierzytelności związane z prowadzoną działalnością.

Ponadto, ewidencja księgowa Spółki będzie prowadzona w sposób umożliwiający ewidencję przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań składających się na każdy Wydział (w tym Wydział B. i Wydział K.).

Ponadto, ewidencja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzona przez Spółkę, zawiera oznaczenia pozwalające na identyfikację środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostaną przypisane do każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.).

Wyodrębnienie funkcjonalne

Należy podkreślić, że po wyodrębnieniu, dysponując własnym personelem, składnikami majątkowymi, umowami, prawami, odrębnym od Spółki zakresem działalności etc., każdy Wydział będzie mógł stanowić odrębne od Spółki przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swe zadania. Poszczególne Wydziały (w tym Wydział B. i Wydział K.) nie będą bowiem sumą składników, przy pomocy których prowadzona będzie działalność, lecz zorganizowanym zespołem tych składników przeznaczonym do realizacji określonych zadań.

Każdemu z wyodrębnionych Wydziałów (w tym Wydziałowi B. i Wydziału K.) przydzielone zostaną wszystkie aktywa niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie wszystkich rodzajów działalności wykonywanej dotychczas przez poszczególne Wydziały.

Do każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.) przypisany zostanie także zespół pracowników merytorycznych, odznaczających się wiedzą i doświadczeniem w prowadzeniu działalności, która wykonywana będzie w ramach danego Wydziału. Każdy Wydział (w tym Wydział B. i Wydział K.) będzie także dysponował własną kadrą zarządzającą, która będzie podejmowała strategiczne decyzje dotyczące działań i kierunków jego rozwoju.

W ramach każdego Wydziału ze Spółki wydzielona zostanie także dokumentacja - w takim zakresie, w jakim jest ona niezbędna do funkcjonowania danego Wydziału. W tym wyodrębnione zostaną umowy związane z działalnością każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.).

W konsekwencji, aktywa każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.) są wzajemnie powiązane, zaś każdy z Wydziałów stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W związku z tym, zarówno Wydział B., jak i Wydział K. spełniać będą definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w przepisach Ustawy o VAT (art. 2 pkt 27e).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W związku z wyżej opisanymi zdarzeniami przyszłymi, Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, poprzez potwierdzenie, iż w świetle przedstawionych zdarzeń przyszłych:

W zakresie zdarzenia przyszłego nr 1:

1. planowane Zbycie (w formie aportu lub sprzedaży) do X Sp. z o.o. wyodrębnionego organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w obrębie struktury Spółki Wydziału B. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, bowiem zdaniem Wnioskodawcy Wydział B. spełnia kryteria zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT;

W zakresie zdarzenia przyszłego nr 2:

2. planowane Zbycie (w formie aportu lub sprzedaży) do Y Sp. z o.o. wyodrębnionego organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w obrębie struktury Spółki Wydziału K. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, bowiem zdaniem Wnioskodawcy Wydział K. spełnia kryteria zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1)

Planowana transakcja Zbycia Wydziału B. nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, bowiem zdaniem Wnioskodawcy Wydział B. spełnia kryteria zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

Z powyższej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (w tym zobowiązać) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych;
  

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
  

• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
  

• zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
  
  

W związku z powyższym, dla uznania Wydziału B. za zorganizowaną część przedsiębiorstwa konieczne jest wyodrębnienie składników majątkowych Spółki zarówno na płaszczyznach organizacyjnej, finansowej, jak i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne

Ustawa o VAT nie wskazuje, co należy rozumieć przez wyodrębnienie organizacyjne. Jednakże zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze struktur przedsiębiorstwa powinny świadczyć odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 października 2008 r., sygn. ILPB3/423-496/08-2/HS). Dodatkowo „wyodrębnienie organizacyjne oznacza, iż zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itd.” tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2011 r., ILPB3/423-840/10-4/EK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 listopada 2008 r., IPPB5/423-6/08-3/M (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2014 r., sygn. ILPP2/443-526/14-2/JK).

Jak wskazano w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wyodrębnienie Wydziału B. nastąpi w formie uchwały wspólników Spółki. Uchwała ta będzie zawierać w szczególności zestawienie materialnych i niematerialnych składników (w tym zobowiązań), a także wykaz pracowników oraz spis dokumentów przypisanych do każdego wydziału, w tym Wydziału B.. Wydział B. będzie posiadać własną strukturę organizacyjną, na której czele będzie stał kierownik odpowiedzialny za jego zarządzanie.

W konsekwencji, Wydział B. zostanie formalnie wyodrębniony w strukturze Spółki.

Ponadto, o organizacyjnym wyodrębnieniu w strukturze Spółki zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Wydział B.), mającej być przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (X sp. z o.o.), świadczy fakt, że Wydział B. prowadzić będzie w ramach Spółki ściśle określony rodzaj działalności, który nie jest realizowany przez jakąkolwiek inną część (wydział, dział) Spółki.

Działalność Wydziału B. będzie prowadzona w sposób samodzielny oraz przy zaangażowaniu jej własnego potencjału, choć w ramach struktury prawnej Spółki. Wydział B. posiadać będzie majątek (tj. aktywa i pasywa) niezbędny do samodzielnego prowadzenia ww. działalności.

Do Wydziału B. przypisane także zostaną umowy związane z prowadzoną przez nią działalnością, a także wynikające z tych umów zobowiązania. W związku z tym, Wydział B. będzie mógł realizować swoją działalność, jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Spółka wskazuje, iż stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych (np. indywidualna interpretacja prawa podatkowego z dnia 26 października 2009 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: sygn. ITPB3/423-396a/09/DK).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, należy uznać, iż Wydział B. będzie spełniać wszelkie wymogi związane z wyodrębnieniem organizacyjnym w ramach Spółki dla uznania jej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie Ustawy o VAT.

Wyodrębnienie finansowe

Zdaniem Spółki, Wydział B. stanowić będzie także zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) wyodrębniony finansowo, o czym świadczyć będzie m.in. przypisanie do Wydziału B. bezpośrednio związanych z prowadzoną przez niego działalnością oraz - w przypadku wspólnych kosztów i przychodów (zobowiązań i należności), wykazywanych w ewidencji Spółki - wartościowe przyporządkowanie do Wydziału B. ich odpowiedniej części. Taki sposób ewidencji zapewni możliwość identyfikacji i przypisania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Wydziału B. A zatem możliwe będzie przyporządkowanie tych składników majątkowych pod względem zarówno organizacyjnym, jak i finansowym do wyodrębnionego majątku.

Do Wydziału B. przyporządkowane będą wszelkie zobowiązania związane z prowadzoną przez niego działalnością, w szczególności z tytułu nieuregulowanych wobec kontrahentów na dzień wydzielenia płatności za nabyte towary/usługi. Odpowiednio przyporządkowane będą również wszelkie wierzytelności związane z prowadzoną działalnością.

Dodatkowo, ze względu na wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych odpowiednich oznaczeń możliwe będzie zidentyfikowanie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przyporządkowanych do Wydziału B.

Należy jednak podkreślić, iż Ustawa o VAT nie wskazuje, co należy rozumieć przez wyodrębnienie finansowe w rozumieniu definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w szczególności czy koniecznie jest prowadzenie odrębnych ksiąg rachunkowych czy sporządzanie bilansów. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, iż „wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa” (J. Marciniuk „Podatek dochodowy od osób prawnych. Rok 2008” Komentarz; Wydawnictwo C.H. Beck; Warszawa 2008; por. także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2014 r., sygn. ILPP2/443-526/14-2/JK, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 grudnia 2012 r. sygn. IPTPP4/443-676/12-2/ALN). Ponadto, jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji z dnia 9 czerwca 2009 r., sygn. IPPP2/443-312/09-2/AS, „wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak, aby można było przejąć funkcje gospodarcze)”. Tak również w ww. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2014 r. sygn. ILPP2/443-526/14-2/JK.

Mając na uwadze opisane powyżej okoliczności, zdaniem Spółki, Wydział B. będzie spełniać warunek wyodrębnienia finansowego, o którym mowa w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Zgodnie z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa w Ustawie o VAT, wyodrębnienie funkcjonalne zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) oznacza przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych (tak też np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 1 grudnia 2008 r., sygn. ITPB3/423-519b/08/AW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 sierpnia 2010 r. sygn. ILPB1/415-538/10-4/AGr, jak również w ww. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 sierpnia 2014 r. sygn. ILPP2/443-526/14-2/JK).

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wydział B. będzie pełnić wszelkie zadania realizowane dotychczas przez ten Wydział (przed prawnym wyodrębnieniem). W tym celu do Wydziału B. zostaną alokowane składniki majątkowe konieczne do kontynuacji ww. działalności w zakresie prowadzonym wcześniej przez Spółkę, w szczególności wartości niematerialne i prawne, prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów z kontrahentami, zobowiązania oraz pracownicy dedykowani wcześniej w Spółce do realizacji działań tego Wydziału.

A zatem, zdaniem Spółki, należy uznać, że Wydział B. zostanie wyodrębniony ze struktury Spółki także pod względem funkcjonalnym.

Potwierdzeniem należytego funkcjonalnego wyodrębnienia Wydziału B. ze struktury Spółki jest również fakt, iż kontynuowanie przez Wydział B. działalności w dotychczasowym zakresie nie będzie wymagało od niej przeprowadzenia restrukturyzacji organizacyjnej przejętych składników i ponoszenia żadnych dodatkowych nakładów finansowych w tym zakresie.

Ponadto, w opinii Spółki, Wydział B. może obecnie i będzie w przyszłości funkcjonować, jako niezależne przedsiębiorstwo, gdyż taki jest właśnie plan Spółki. Składniki przypisane do Wydziału B. będą bowiem stanowiły odpowiednio powiązaną całość i będą przyczyniały się do osiągania przychodu przez ten Wydział. Dodatkowo, Wydział B. - poprzez swoich pracowników wykorzystujących przyporządkowane składniki majątkowe - będzie w stanie sam organizować swoją działalność.

Podsumowując, zdaniem Spółki, organizacyjne, finansowe i funkcjonalne wyodrębnienie Wydziału B. pozwala na uznanie go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT wniesienie opisanego Wydziału B. tytułem wkładu niepieniężnego do X sp. z o. o. na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym X sp. z o.o. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem Wydział B. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zasady opodatkowania Zbycia

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Zdaniem Spółki, definicja „zbycie” użyta w Ustawie o VAT jest pojęciem szerszym niż sprzedaż i obejmuje każde rozporządzenie przedmiotem skutkujące przeniesieniem własności, tj. prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W szczególności pod pojęciem „zbycie” rozumie się także zamianę, darowiznę czy każdą inną czynność skutkującą przeniesieniem własności przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, co prawda wniesienie aportem Wydziału B. do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie stanowiło transakcję zbycia na gruncie Ustawy o VAT, jednakże z uwagi na fakt, iż przedmiotem aportu będzie Wydział B. będący zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT (zgodnie z argumentacją przedstawioną powyżej w niniejszym wniosku o interpretację) przedmiotowa transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, transakcja wniesienia przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zamian za udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2)

Planowana transakcja Zbycia K. nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, bowiem Wydział K. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa spełnia kryteria zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie uzasadnienie analogiczne jak w odpowiedzi na pytanie 1 niniejszego wniosku. Wszystkie argumenty przedstawione w odpowiedzi na pytanie 1 można stosować odpowiednio w stosunku do Wydziału K., co oznacza, że ze względów analogicznych jak w przypadku Wydziału B., Wydział K. będzie spełniać wszelkie wymogi związane z wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym w ramach Spółki dla uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie Ustawy o VAT.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wniesienie opisanego Wydziału K. tytułem wkładu niepieniężnego do X sp. z o.o. na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym X sp. z o.o. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem Wydział K. stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, iż powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy – przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest Spółką zajmującą się głównie działalnością w zakresie dystrybucji cementu (handel hurtowy), obrotu w zakresie popiołu lotnego i żużli pochodzących z przemysłu energetycznego, wydobycia kruszyw (własne kopalnie), produkcji betonu (własne betoniarnie), specjalistycznymi usługami przewozowymi w przewozach materiałów sypkich, popiołów, kruszyw i betonu zarówno usługowo na potrzeby podmiotów trzecich jak i na potrzeby własne. W celu poprawienia efektywności działania Spółki oraz zmniejszenia ryzyka koncentracji działalności gospodarczej w jednym podmiocie podjęta została decyzja o przeprowadzeniu reorganizacji jej działalności. Wiąże się to z ryzykiem prowadzenia kontraktów na rynku budowlanym (mające miejsce przypadku niewypłacalności kontrahentów) oraz zawarciem dużego kontraktu w zakresie realizacji znaczącej inwestycji, w który to projekt inwestycyjny ma być zaangażowana Spółka (dalej: Inwestycja), czyli jej dział związany z betonem i kruszywami. W wyniku reorganizacji działalności Spółki Wydział B. oraz Wydział K. mają znaleźć się w dwóch odrębnych spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością: w jednej Wydział B., a w drugiej Wydział K..

Z uwagi na formę prawną prowadzonej działalności przez Spółkę, tj. prowadzenie działalności w formie spółki komandytowej, nie jest możliwe z punktu widzenia formalnego dokonanie podziału Spółki w trybie przewidzianym przepisami Kodeksu spółek handlowych, w szczególności dokonanie podziału Spółki przez wydzielenie zorganizowanych części przedsiębiorstwa Spółki w postaci Wydziału B. i Wydziału K. do dwóch spółek celowych.

W skład każdego Wydziału wchodzą odpowiednio:

1. Do Wydziału B. przypisane są m.in. następujące składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji betonu:
   • węzły betoniarskie (ponad dziesięć lokalizacji na terenie Polski województwa (…) - w formie ogrodzonego i chronionego terenu, na którym posadowione są urządzenia do produkcji betonu, waz z budowlami i budynkami zaplecza technicznego;
   • mobilna wytwórnia betonu;
   • ruchomości, w tym urządzenia, materiały, towary i wyroby oraz inne prawa rzeczowe do ruchomości, związane z funkcjonowaniem Wydziału B.;
   • nieruchomości oraz prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości, na których posadowione są węzły betoniarskie;
   • należności z tytułu dostaw i usług;
   • wydzielone środki pieniężne;
   • surowce do produkcji (cement) na składach przeznaczone do produkcji betonu;
   • zapasy produkcji w toku,
     
   • odpady
   • prawa i obowiązki, zobowiązania, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów związanych funkcjonalnie z Wydziałem B.;
   • inne zobowiązania;
   • decyzje i zezwolenia konieczne do prowadzenia działalności w zakresie produkcji betonu (decyzje te nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Wydziału B. uzyska niezależnie we własnym zakresie);
   • tajemnice przedsiębiorstwa związane z działalnością realizowaną w ramach Wydziału B.;
   • pracownicy przypisani do pracy w Wydziale B. (ok. 24% ogółu zatrudnionych);
   • klientela (udział w rynku), czyli kontakty ze stałymi odbiorcami na rynku, przy czym z niektórymi łączyły lub łączą umowy.

2. Do Wydziału K. przypisane są m.in. następujące składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji kruszyw:
   • dwie odkrywkowe kopalnie surowców mineralnych wydobywające kruszywo;
   • system zarządzania jakością, przy udziale którego odbywa się produkcja;
   • ruchomości, w tym urządzenia, wyroby oraz inne prawa rzeczowe do ruchomości, związane z funkcjonowaniem Wydziału K.;
   • nieruchomości oraz prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości, ruchomości - na terenie tych gruntów położone są kopalnie odkrywkowe;
   • prawa i obowiązki, wierzytelności, zobowiązania, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów związanych funkcjonalnie z Wydziałem K.;
   • wydzielone środki pieniężne;
   • koncesje, licencje, zezwolenia;
   • decyzje i zezwolenia oraz koncesje konieczne do prowadzenia działalności kopalń (decyzje te nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Wydziału K. uzyska niezależnie we własnym zakresie);
   • tajemnice przedsiębiorstwa związane z działalnością realizowaną w ramach Wydziału K.;
   • pracownicy przypisani do pracy w Wydziale K. (ok. 15% ogółu zatrudnionych w Spółce);
   • klientela (udział w rynku), czyli kontakty ze stałymi odbiorcami na rynku, przy czym z niektórymi łączyły lub łączą umowy;
   • towar (kruszywa) na składowisku przeznaczone na sprzedaż;
   • zapasy produkcji w toku,
   • odpady
   • inne zobowiązania.
   
   
   

W pierwszym etapie reorganizacji, Spółka na podstawie uchwały wspólników dokona formalnego wyodrębnienia w swojej strukturze organizacyjnej już obecnie istniejących w niej struktur (jednostek) wewnętrznych, w tym Wydziału B. i Wydziału K. Uchwała będzie uwzględniała między innymi następujące aspekty wyodrębnienia każdego z Wydziałów, w tym Wydziału B. i Wydziału K.:

• wyodrębnienie organizacyjne,
  

• wyodrębnienie finansowe,
  

• wyodrębnienie funkcjonalne.
  
  

W konsekwencji, aktywa każdego Wydziału (w tym Wydziału B. i Wydziału K.) są wzajemnie powiązane, zaś każdy z Wydziałów stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W związku z tym, zarówno Wydział B., jak i Wydział K. spełniać będą definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w przepisach Ustawy o VAT (art. 2 pkt 27e).

Odnosząc się do powyższego podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro jak wskazał Wnioskodawca – każdy z Wydziałów stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, a w związku z tym, zarówno Wydział B., jak i Wydział K. spełniać będą definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w przepisach ustawy (art. 2 pkt 27e), to czynność planowanego zbycia ww. Wydziału B., jak i Wydziału K. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.