Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-629/14-5/KO
z 12 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych przeniesienia przez najemcę nakładów poczynionych na nieruchomość będącą własnością Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 stycznia 2015 r., Nr IPTPB1/415-629/14-2/KO, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 stycznia 2015 r. (data doręczenia 20 stycznia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 27 stycznia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Na początku 2014 r. Wnioskodawca (zwany dalej Wynajmującym) zakupił nieruchomość lokalową nr 90 o pow. 129,6 m² (zwaną w dalszej części Lokalem). Dla Lokalu prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy. Lokal składa się z dwóch części. Pierwsza część położona po stronie zachodniej budynku złożona jest z dwóch pomieszczeń, w tym jednego przewidzianego na biuro i jednego przeznaczonego na łazienkę. Druga część Lokalu położona po stronie wschodniej budynku składa się z pięciu pomieszczeń, w tym dwóch przewidzianych na urządzenie łazienek. W dniu 7 marca 2014 r. Wynajmujący i Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Najemcą) zawarli umowę najmu (zwaną dalej Umową), której przedmiot stanowił Lokal. W tym celu w dniu 21 lutego 2014 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Najemcy, na którym podjęto uchwałę nr 1 akceptującą wybór Lokalu oraz zezwalającą Najemcy na zaciągnięcie zobowiązań związanych z zawarciem Umowy w kwocie przekraczającej pięciokrotność wysokości kapitału zakładowego, a mającego pokryć koszty remontu i adaptacji Lokalu na warunkach wskazanych w Umowie. Następnie nadzwyczajne Walne Zgromadzenie podjęło uchwałę nr 2, na podstawie której powołano na pełnomocnika Najemcy Pana M, i upoważniono go do zawarcia w jej imieniu Umowy. Było to konieczne z uwagi na fakt, że Wynajmujący posiada w Spółce udziały oraz jest Prezesem Zarządu Najemcy.

Zgodnie z Preambułą Umowy, Najemca dla podniesienia prestiżu prowadzonego przedsięwzięcia potrzebuje nieruchomości lokalowej spełniającej funkcję biura obsługi klienta oraz wysokiej klasy apartamentu, w którym będą przyjmowani zakwaterowani inwestorzy z kraju oraz zagranicy, a Wynajmujący jest właścicielem Lokalu, który spełnia powyższe warunki z uwagi na jego lokalizację w centrum L (w pobliżu Urzędu Miasta, Sądów, Urzędów Skarbowych i innych instytucji administracyjnych oraz kulturalnych), a także jego usytuowanie na najwyższym piętrze w jednym z najnowszych i prestiżowych budynków w mieście.

Strony zawarły Umowę na czas określony wynoszący 5 lat (§ 2 Umowy). W § 3 ustęp 1 Umowy Strony ustaliły, że Wynajmujący wydaje Najemcy Lokal w stanie surowym zamkniętym bez wyposażenia, które Najemca zobowiązuje się zapewnić we własnym zakresie, przy jednoczesnym zastrzeżeniu w § 3 ustęp 2 Umowy, że wszelkie nakłady będą dokonywane przez Najemcę po uzyskaniu pisemnej zgody Wynajmującego oraz w § 3 ustęp 3, że Najemca rezygnuje ze zwrotu wszelkich dokonanych przez siebie nakładów (zarówno koniecznych, jak i ulepszeń) poczynionych na Lokal w czasie trwania Umowy, a po jej wygaśnięciu wszelkie nakłady przypadają Wynajmującemu.

Strony ustaliły również, że Najemca zobowiązuje się do zapłaty Wynajmującemu czynszu najmu w wysokości 3 000 zł miesięcznie, który będzie płatny z góry w terminie do 5 każdego miesiąca, przy czym obowiązek płatności czynszu za pierwszy miesiąc obowiązywania umowy powstał z dniem 5 kwietnia 2014 r. (§ 4 ust. 1).

Czynsz najmu płatny jest przez Najemcę w formie przelewu bankowego na rachunek bankowy Wynajmującego (§ 4 ust. 3). Dodatkowo, w celu rozliczenia nakładów poczynionych przez Najemcę strony zdecydowały, że odbywać się to będzie poprzez pomniejszenie go o kwotę 1 500 zł przez tzw. okres amortyzacji.

Okres ten został określony w § 3 ust. 4 Umowy na pięć lat. Strony zawarły również zastrzeżenie, że w przypadku rozwiązania Umowy w trakcie okresu amortyzacji Wynajmujący zobowiązany jest, w ramach rozliczenia ww. nakładów, do zwrotu Najemcy kwoty równej iloczynowi pozostałych do końca okresu amortyzacji miesięcy oraz kwoty, o jaką w tym okresie pomniejszana byłaby wysokość miesięcznego czynszu.

Intencją stron jest więc dokonywanie przez Najemcę nakładów we własnym zakresie w celu adaptacji Lokalu na własne potrzeby określone w Preambule do Umowy, a dopiero po wygaśnięciu Umowy przeniesienie tych nakładów na rzecz Wynajmującego.

Wskazują na to również następujące okoliczności:

• faktury dotyczące nakładów inwestycyjnych są wystawiane na Najemcę i traktowane przez niego jako koszt;
  

• brak zainteresowania Wynajmującego konkretnymi nakładami, który jedynie je akceptuje w formie zgody.
  
  

Nadto, powyższe rozwiązanie jest zgodne z przepisami prawa, to jest art. 675 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może wybrać m.in. zatrzymanie ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu. Ulepszenie rzeczy najętej oznacza natomiast dokonane na nią przez najemcę nakłady, które w chwili wydania rzeczy wynajmującemu zwiększają jej wartość lub użyteczność. Nie chodzi tu przy tym ani o drobne nakłady na rzecz obciążające najemcę (art. 662 § 2 Kodeksu cywilnego), ani o nakłady konieczne i inne nakłady, które obciążają wynajmującego (art. 662 § 1 i art. 663; tak też wyrok SN z dnia 30 grudnia 1971 r., sygn. akt III CRN 375/71, Legalis oraz wyrok SN z 5 marca 2008 r., sygn. akt V CSK 418/07, Legalis).

Ponadto intencją stron jest zapłata Wynajmującemu przez Najemcę czynszu najmu w wysokości 3 000 złotych miesięcznie, który ma być płatny z góry w terminie do 5 każdego miesiąca, przy czym obowiązek płatności czynszu za pierwszy miesiąc obowiązywania Umowy powstał z dniem 5 kwietnia 2014 r.

W celu rozliczenia sumy odpowiadającej wartości nakładów w chwili zwrotu Lokalu, Strony ustaliły, że odbywać się to będzie na podstawie pomniejszania go o kwotę 1 500 zł odpowiadającej wysokości ½ miesięcznego czynszu przez okres pięciu lat. Odbywa się to w ten sposób, że Najemca ma obowiązek opłacenia czynszu w wysokości 3 000 zł do 5 dnia każdego miesiąca, a Wynajmujący wpłaca co miesiąc po otrzymaniu czynszu od Najemcy po 1 500 zł na jego rzecz tytułem zaliczek (zwanych dalej Przedpłatami) na poczet przyszłego zakupu nakładów - inwestycji/ulepszenia.

Poza Umową Strony ustaliły, że po pięciu latach (a więc po okresie amortyzacji oraz terminie na który zawarta została Umowa) Najemca wystawi fakturę końcową Wynajmującemu tytułem sprzedaży inwestycji/ulepszenia, rozliczając wpłacone wcześniej Przedpłaty przez Wynajmującego zgodnie z przepisami.

Po podpisaniu umowy, w dniu 11 marca 2014 r. Najemca dokonał pierwszych nakładów na Lokal, w postaci baterii wannowej i umywalkowej na kwotę 6 610,00 zł brutto. W dniu 20 maja 2014 r. Wynajmujący złożył pisemne zgłoszenie o wyborze ryczałtowej formy opodatkowania.

Z uwagi na fakt, że czynsz za marzec oraz kwiecień miał być płatny do 5 kwietnia 2014 r. Wynajmujący rozpoczął osiąganie przychodów z najmu w trakcie roku. W związku z powyższym zgłoszenie dokonane zostało nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik osiągnął pierwszy przychód, a więc do 20 maja 2014 r.

Pierwsze wpłaty Najemcy z tytułu czynszu za Lokal zostały otrzymane przez Wynajmującego w dniu 4 lipca 2014 r.

Na jego rachunek wpłynęły bowiem następujące kwoty:

• 6 000 zł za marzec i kwiecień 2014 r.;
  

• 3 000 zł za maj 2014 r.;
  

• 3 000 za czerwiec 2014 r.;
  

• 3 000 zł za lipiec 2014 r.
  
  

Opóźnienie w zapłacie czynszu Najemca tłumaczył ponoszeniem wysokich kosztów oraz ogólną kondycją rynku nieruchomości.

W ślad za ww. przelewami oraz na podstawie faktury zaliczkowej (wystawionej przez Najemcę w dniu 4 lipca 2014 r. z terminem płatności do 11 lipca 2014 r.) Wynajmujący w dniu 3 lipca 2014 r. dokonał Przedpłat na rzecz Najemcy za okres marzec - lipiec 2014 r. w wysokości 7 500 zł. Kwota ta odpowiada bowiem połowie otrzymanej sumy od Najemcy. W tym samym dniu Wynajmujący wpłacił na konto Urzędu Skarbowego kwotę 1 275 zł tytułem zapłaty podatku. Suma ta odpowiada iloczynowi 5 miesięcy (marzec - lipiec 2014 r.) oraz kwoty 255 zł stanowiącej 8,5% z kwoty 3 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy osiągnięcie przychodu z art. 9 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w świetle przedstawionego stanu faktycznego oznacza rzeczywiste otrzymanie pierwszego czynszu, czy wymagalność pierwszego czynszu? (dot. stanu faktycznego)
2. Czy na gruncie przepisu art. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przeniesienie własności nakładów przez Najemcę na Wynajmującego stanowić będzie po zakończeniu Umowy dla Wynajmującego w przyszłości przychód do opodatkowania? (dot. zdarzenia przyszłego)
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2. Pytanie Nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, przeniesienie własności nakładów będzie przychodem w chwili rozwiązania Umowy najmu. Przeniesienie własności nastąpi zgodnie z treścią samej Umowy, a także zgodnie z treścią przepisów Kodeksu cywilnego, w dniu jej rozwiązania, czego potwierdzeniem będzie faktura końcowa wystawiona Wynajmującemu przez Najemcę tytułem sprzedaży nakładów (inwestycji/ulepszenia). To w tym momencie nastąpi więc faktyczne przysporzenie majątkowe Wynajmującego, stanowiące Jego rzeczywisty przychód. Przychodem Wynajmującego nie są natomiast nakłady w chwili ponoszenia ich przez Najemcę, gdyż są związane jedynie z przystosowaniem i użytkowaniem przez niego przedmiotu najmu.

Bez znaczenia podatkowego na gruncie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z dnia 20 listopada 1998 r. jest natomiast uiszczanie przez Wynajmującego przedpłat, gdyż ostateczne rozliczenie nastąpi na podstawie ww. faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1a ryczałtu, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ryczałtu, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Art. 11 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, że w dniu 7 marca 2014 r. Wnioskodawca zawarł z Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością umowę lokalu stanowiącego własność Wnioskodawcy. Umowę zawarto na czas określony wynoszący 5 lat. W umowie ustalono, że Wynajmujący wydaje Najemcy Lokal w stanie surowym zamkniętym bez wyposażenia, które Najemca zobowiązuje się zapewnić we własnym zakresie przy jednoczesnym zastrzeżeniu, że wszelkie nakłady będą dokonywane przez Najemcę po uzyskaniu pisemnej zgody Wynajmującego oraz, że Najemca rezygnuje ze zwrotu wszelkich dokonanych przez siebie nakładów (zarówno koniecznych, jak i ulepszeń) poczynionych na Lokal w czasie trwania Umowy, a po jej wygaśnięciu wszelkie nakłady przypadają Wynajmującemu. Strony ustaliły również, że Najemca zobowiązuje się do zapłaty Wynajmującemu czynszu najmu w wysokości 3 000 zł miesięcznie, który będzie płatny z góry w terminie do 5 każdego miesiąca, przy czym obowiązek płatności czynszu za pierwszy miesiąc obowiązywania umowy powstał z dniem 5 kwietnia 2014 r. Dodatkowo, w celu rozliczenia nakładów poczynionych przez Najemcę strony zdecydowały, że odbywać się to będzie poprzez pomniejszenie go o kwotę 1 500 zł przez tzw. okres amortyzacji. Okres ten został określony w Umowie na pięć lat. Strony zawarły również zastrzeżenie, że w przypadku rozwiązania Umowy w trakcie okresu amortyzacji Wynajmujący zobowiązany jest, w ramach rozliczenia ww. nakładów, do zwrotu Najemcy kwoty równej iloczynowi pozostałych do końca okresu amortyzacji miesięcy oraz kwoty, o jaką w tym okresie pomniejszana byłaby wysokość miesięcznego czynszu. Intencją stron było więc dokonywanie przez Najemcę nakładów we własnym zakresie w celu adaptacji Lokalu na własne potrzeby określone w Preambule do Umowy, a dopiero po wygaśnięciu Umowy przeniesienie tych nakładów na rzecz Wynajmującego. W celu rozliczenia sumy odpowiadającej wartości nakładów w chwili zwrotu Lokalu, Strony ustaliły, że odbywać się to będzie na podstawie pomniejszania go o kwotę 1 500 zł odpowiadającej wysokości ½ miesięcznego czynszu przez okres pięciu lat. Poza Umową Strony ustaliły, że po pięciu latach (a więc po okresie amortyzacji oraz terminie, na który zawarta została Umowa) Najemca wystawi fakturę końcową Wynajmującemu tytułem sprzedaży inwestycji/ulepszenia, rozliczając wpłacone wcześniej Przedpłaty przez Wynajmującego zgodnie z przepisami.

Zgodnie z treścią art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl art. 675 § 1 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie nie pogorszonym; jednakże nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.

Jednocześnie, na podstawie przepisu art. 676 ww. ustawy, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Zatem w sensie cywilistycznym, właścicielem rzeczy pozostaje wynajmujący, z zastrzeżeniem jednakże, że w przypadku, gdy wynajmujący zamierza dokonane przez najemcę ulepszenia zachować, obowiązany jest zapłacić najemcy sumę odpowiadającą ich wartości.

Sposób rozliczenia się przez strony umowy najmu z nakładów na rzecz najętą, które obciążają wynajmującego, lecz poczynione zostały przez najemcę, pozostawiony jest woli stron, w ramach swobody zawierania umów. Zatem wyżej cytowane przepisy będą miały odpowiednie zastosowanie w przypadku, gdy rozliczenie poniesionych nakładów jest dokonywane pomiędzy najemcą i wynajmującym w czasie obowiązywania umowy najmu i na podstawie zawartej pomiędzy nimi umowy. Tym samym wartość nakładów poczynionych za wynajmującego przez najemcę co do zasady może zostać zwrócona przez wynajmującego najemcy poprzez potrącenie z kwoty czynszu najmu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że przeniesienie własności nakładów przez Najemcę na Wnioskodawcę, nie będzie skutkować, po stronie Wnioskodawcy, powstaniem przychodu na gruncie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wnioskodawca w wyniku przeniesienia przez Najemcę własności nakładów nie uzyska przysporzenia majątkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.