INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2011 r. (data wpływu 10 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług szkoleniowych dotyczących pierwszej pomocy przedmedycznej oraz czynności przeciwpożarowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług szkoleniowych dotyczących pierwszej pomocy przedmedycznej oraz czynności przeciwpożarowych. Dnia 30 stycznia 2012 r. Zainteresowany doprecyzował opis stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest między innymi działalność sklasyfikowana zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności pod numerem 85.59.B – pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Wnioskodawca sprzedaje szkolenia stacjonarne oraz szkolenia e-learning (przy wykorzystaniu platformy internetowej) w zakresie udzielania pierwszej pomocy i ochrony przeciwpożarowej.

Szkolenia kierowane są do różnych grup odbiorców: pracodawców, pracowników firm, uczniów, studentów oraz innych odbiorców indywidualnych.

Szkolenie kończy się egzaminem końcowym. Każdy uczestnik szkolenia otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu udzielania pierwszej pomocy oraz ukończenia szkolenia przeciwpożarowego. Efektem prowadzonych szkoleń jest uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy w zakresie pierwszej pomocy i ochrony przeciwpożarowej zwłaszcza zapobiegania i zwalczania pożarów jak również ewakuacji.

Przy wystawianiu faktur sprzedaży na szkolenie z pierwszej pomocy przedmedycznej oraz czynności przeciwpożarowych (stacjonarne i e-learning) Wnioskodawca stosuje stawkę podatku VAT 23%.

Zainteresowany ponadto oświadczył, że nie jest szkołą ani placówką oświatową. Nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz świadczone przez Zainteresowanego usługi nie są finansowane w całości ze środków publicznych.

Dnia 30 stycznia 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, iż:

1. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (przy czym jest to stanowisko podatnika co do oceny prawnej stanu faktycznego),
3. usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie mogą być zakwalifikowane do usług w zakresie kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit a ustawy o VAT, gdyż nie jest jednostką objętą ustawą o systemie oświaty (przy czym jest to stanowisko podatnika co do oceny prawnej stanu faktycznego),
4. opisane szkolenia można uznać za usługi kształcenia zawodowego sensu largo, ale tylko o tyle o ile szkolonymi są pracownicy lub pracodawcy, wiedza uzyskana w trakcie szkoleń utrwala wiadomości uzyskane w trakcie obowiązkowych szkoleń okresowych BHP w odniesieniu do zasad pierwszej pomocy i ochrony ppoż., przy czym przedmiotowe szkolenia nie zastępują obowiązkowych szkoleń okresowych, gdyż zakres tych ostatnich jest znacznie szerszy. Poza tym szkolenia oferowane przez Wnioskodawcę nie są skierowane wyłącznie do pracowników i pracodawców. Odbiorcami szkoleń są również uczniowie, studenci oraz inni indywidualni odbiorcy,
5. przedmiotowe szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej oraz czynności przeciwpożarowych nie są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, nie dotyczą ich zwłaszcza przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1860). Przeprowadzanie tych szkoleń nie jest wymagane przez przepisy prawa, przy czym jest to stanowisko podatnika co do oceny prawnej stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej oraz czynności przeciwpożarowych (szkolenie stacjonarne, szkolenie e-learning) świadczone przez Wnioskodawcę są opodatkowane stawką VAT 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia z zakresu udzielania pierwszej pomocy oraz ochrony przeciwpożarowej są opodatkowane stawką 23%, gdyż przeprowadzanie szkoleń to usługa, która co do zasady jest opodatkowana stawką 23% (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), natomiast wszelkie zwolnienia od opodatkowania są wyjątkiem od reguły opodatkowania, zatem należy je interpretować ściśle.

Jedynym wyjątkiem od zasady opodatkowania, który Wnioskodawca bierze pod uwagę jest art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, jednak nie ma on w tym przypadku zastosowania, gdyż:

1. szkolenia prowadzone przez Wnioskodawcę nie spełniają definicji szkolenia zawodowego, ponieważ ani nie prowadzą do uzyskania konkretnych kompetencji zawodowych, ani nie należą do grupy szkoleń, które co prawda nie zwiększają konkretnych kompetencji, lecz ich przeprowadzenie jest obligatoryjne w myśl przepisów prawa (np. szkolenie BHP sensu stricte regulowane niżej powołanym rozporządzeniem MGiP),
2. szkolenia te nie są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, zwłaszcza nie odnoszą się do nich regulacje rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860).

Przeprowadzane szkolenia obejmują jedynie niewielką część obligatoryjnego zakresu przedmiotowego obowiązkowych szkoleń BHP przewidzianych w rozporządzeniu, dotyczą mianowicie udzielania pierwszej pomocy oraz ochrony przeciwpożarowej. Udział w sprzedawanych przez Wnioskodawcę szkoleniach nie zwalnia uczestników w całości ani w części z obowiązku uczestnictwa w szkoleniach przeprowadzanych w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, tj. – wskazanym rozporządzeniu. Realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia mają za zadanie – gdy chodzi o pracowników i pracodawców jedynie ugruntowanie wiedzy nabytej uprzednio w ramach szkoleń obowiązkowych.

Ponadto, świadczone przez Zainteresowanego usługi szkoleniowe nie są w założeniu adresowane wyłącznie do pracodawców i pracowników. Odbiorcami szkoleń są również uczniowie, studenci oraz inni indywidualni odbiorcy. Stąd wniosek, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe obejmują stosunkowo niewielką część zakresu tematycznego przewidzianego prawem dla szkoleń BHP, nie są przeprowadzane na zasadach i w formach przewidzianych w przepisach prawa, nie są skierowane wyłącznie do pracodawców i pracowników, nie mogą być zatem kwalifikowane jako szkolenia prowadzone na zasadach i formach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Z kolei przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Jak wynika z art. 2 pkt 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

W myśl art. 82 ww. ustawy, osoby fizyczne i prawne mogą zakładać placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu placówek publicznych.

Placówki niepubliczne mogą zatem być zakładane i prowadzone przez osoby fizyczne lub osoby prawne niebędące jednostkami samorządu terytorialnego.

Dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy nie jest konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ponadto, zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, ma zastosowanie wyłącznie do usług kształcenia wymienionych w zaświadczeniu właściwego organu o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Wyjaśnić również należy, iż w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło ww. rozporządzenie Rady nr 1777/2005.

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod symbolem PKD 85.59.B „pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane”. Zainteresowany dokonuje sprzedaży szkoleń stacjonarnych oraz e-learning w zakresie udzielania pierwszej pomocy i ochrony przeciwpożarowej. Szkolenia te są kierowane do różnych grup odbiorców, tj. pracodawców, pracowników firm, uczniów, studentów oraz odbiorców indywidualnych. Szkolenie kończy się egzaminem końcowym, a każdy uczestnik otrzymuje zaświadczenie o ukończeniu kursu udzielania pierwszej pomocy oraz ukończenia szkolenia przeciwpożarowego. Celem szkolenia jest uaktualnienie wiedzy w zakresie pierwszej pomocy i ochrony przeciwpożarowej. Zainteresowany nie jest szkołą ani placówką oświatową, w związku z czym nie jest jednostką objętą systemem oświaty. Świadczone usługi z kolei nie mogą być zakwalifikowane do usług kształcenia i wychowania.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z niniejszego zwolnienia ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, nie wystarcza, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania.

Wnioskodawca wskazał, iż nie jest szkołą ani placówką oświatową objętą systemem oświaty. Ponadto, usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami w zakresie kształcenia i wychowania.

Zatem w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie mieści się w katalogu jednostek objętych systemem oświaty i nie świadczy usług w zakresie kształcenia, nie zostaje spełniona podmiotowo-przedmiotowa dyspozycja art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, co oznacza, że przedmiotowe usługi od dnia 1 stycznia 2011 r. nie mogą być zwolnione od podatku VAT na powołanej wyżej podstawie.

Na mocy art. 237³ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do treści art. 209¹ § 1 ustawy Kodeks Pracy, pracodawca jest obowiązany:

1. zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
2. wyznaczyć pracowników do:
   1. udzielania pierwszej pomocy,
   2. wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,
3. zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.

Na podstawie art. 209¹ § 2 ww. ustawy, działania, o których mowa w § 1, powinny być dostosowane do rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaju i poziomu występujących zagrożeń.

Liczba pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, ich szkolenie oraz wyposażenie powinny uwzględniać rodzaj i poziom występujących zagrożeń (art. 209¹ § 3 cyt. ustawy).

Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej formie. Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu zostały określone w § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860), które określa:

1. szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
2. zakres szkolenia,
3. wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,
4. sposób dokumentowania szkolenia oraz
5. przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

W tym miejscu należy ponownie odwołać się do przedstawionego stanu faktycznego. Wnioskodawca wskazał, iż opisane we wniosku szkolenia można uznać za usługi kształcenia zawodowego sensu largo, ale tylko o ile szkolonymi są pracownicy lub pracodawcy. Niemniej odbiorcami szkoleń są także uczniowie, studenci oraz klienci indywidualni. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca szkolenie w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej oraz czynności przeciwpożarowych nie są prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a zwłaszcza do tych szkoleń nie mają zastosowania przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. Ponadto, Zainteresowany nie posiada w związku z prowadzoną działalnością akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są finansowane w całości ze środków publicznych. Z opisu sprawy nie wynika również by przedmiotowe szkolenia były w jakiejkolwiek części finansowane ze środków publicznych.

Uwzględniając powołane przepisy oraz przytoczone elementy stanu faktycznego wskazać należy, iż Wnioskodawca do świadczonych szkoleń nie może zastosować zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż świadczone szkolenia nie są usługami w zakresie kształcenia zawodowego oraz – zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy – nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Ponadto, Zainteresowany nie posiada w związku z prowadzoną działalnością akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, a świadczone usługi nie są finansowane w całości ze środków publicznych. W takim kształcie sprawy brak możliwości do zastosowania względem szkoleń Wnioskodawcy zwolnienia od podatku na powołanej podstawie prawnej.

W takim kształcie sprawy brak również podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku VAT do świadczonych usług na podstawie § 13 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Reasumując, szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej oraz czynności przeciwpożarowych świadczone przez Wnioskodawcę winny być opodatkowane podatkiem VAT w stawce 23%, ze względu na brak podstaw prawnych do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i pkt 29 ustawy oraz § 13 rozporządzenia.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.