Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-998/14/MW
z 4 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą należności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą należności .

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w zakresie prowadzonych postępowań karnych, powołuje tłumaczy językowych oraz biegłych do wykonania opinii, ekspertyz na podstawie art. 193 § 1 i 2 oraz art. 195 k.p.k.

Wśród powoływanej grupy biegłych występują m.in. osoby fizyczne, które równocześnie prowadzą działalność gospodarczą.

Mając na uwadze art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwaną dalej „ustawą” zgodnie, z którym za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się między innymi przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym), Wnioskodawca jako płatnik, pobiera od niniejszych wynagrodzeń (kwoty netto) zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 18 % należności, pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów.

Zdarzają się sytuacje, gdy przywołani biegli (podatnicy) do wystawianych faktur dla Wnioskodawcy, dołączają podpisane imienne oświadczenia, że wykonane w ramach zleconych czynności usługi, wchodzą w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej i sami odprowadzają z tego tytułu podatek dochodowy dla Urzędu Skarbowego. Pomimo tych oświadczeń, zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy, Wnioskodawca dokonuje potrącenia podatku i odprowadza go do właściwego Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą przychody uzyskiwane z działalności w wyniku wykonywania czynności biegłych, tłumaczy przysięgłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym zleconych na podstawie właściwych przepisów przez Wnioskodawcę, udokumentowanych fakturą VAT wystawioną przez biegłego, traktować należy jako przychody z działalności, wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym czy Wnioskodawca na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy jako płatnik powinien potrącać podatek dochodowy od osób fizycznych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychody z tytułu sporządzonych opinii przez biegłych albo z tytułu wykonania czynności tłumacza przysięgłego wykonywanych na zlecenie Wnioskodawcy są przychodami z działalności wykonywanej osobiście na podstawie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od których zobowiązanym na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy do naliczania, pobierania oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy jest płatnik - Wnioskodawca.

W opinii Wnioskodawcy działalność biegłego podlega szczególnym przepisom ustawy i są powoływani na podstawie art. 193 oraz i 95 k.p.k. Założenie działalności gospodarczej nie warunkuje możliwości świadczenia usługi jako biegły i na odwrót. Aby wystawiać opinie i ekspertyzy jako biegły, nie trzeba prowadzić działalności gospodarczej. Są to niezależne od siebie czynności, warunkowane odrębnymi przepisami. Ponadto charakter powoływania biegłych wyklucza możliwość zaliczenia tego typu funkcji jako działalności o charakterze ciągłym i zorganizowanym.

Wnioskodawca podkreśla, że definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5 a pkt 6 ustawy, zgodnie z którym pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Wyłączenie to obejmuje m.in. działalność wykonywaną osobiście, zdefiniowaną jako odrębne źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2, której poszczególne kategorie wymieniono w art. 13 ustawy. Tym samym ustawodawca w art. 13 pkt 6 ustawy określa, że przychody biegłych są wskazane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Wynika to z wykładni literalnej powyższego przepisu, tym samym nie powinien podlegać odmiennej interpretacji. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, przychodów tych nie należy łączyć z przychodami z działalności gospodarczej. W ocenie płatnika art. 13 pkt 6 ustawy jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Podobne stanowisko jest reprezentowane w orzecznictwie, ponieważ w wyroku z dnia 5 września 2007 r. WSA w Warszawie stwierdził, że ,,każdy biegły sądowy rozliczany jest odrębnie z tytułu uzyskanych wynagrodzeń od sądów, a odrębnie z tytułu zatrudnienia u osoby trzeciej, bądź z własnej działalności jako rzeczoznawca czy jako doradca podatkowy. Przepis art. 13 pkt 6 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przepisem szczególnym w stosunku do definicji zawartej w Ordynacji i w pełni skorelowanym z art. 41 u.p.d.o.f. i innymi jak art. 26 i 27 u.p.d.o.f. Natomiast przepisy ustawy o VAT, traktując o opodatkowanej, samodzielnie wykonywanej działalności, w tym osób których nie łączy ze zlecającym stosunek prawny przewidujący odpowiedzialność zlecającego za czynności tych osób – mógł na gruncie tego podatku wprowadzić taką normę prawną i nie zmienia to ani nie podważa zasad przyjętych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych” (sygn. akt 111 SA/Wa 282/07). W uzasadnieniu wyroku Sąd dokonał szczegółowej wykładni powyższych przepisów, twierdząc, że „w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że ustawodawca dokonał wyraźnego rozgraniczenia pomiędzy źródłami przychodów z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazując je odpowiednio w art. 10 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 u.p.d.o.f. Jak już zaznaczono rodzaje przychodów z działalności wykonywanej osobiście zostały wskazane w przepisie art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f. Konsekwencją takiej klasyfikacji przychodu, jest obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 u.p.d.o.f., w myśl którego płatnik obowiązany jest pobierać z zastrzeżeniem ust. 4-tego przepisu zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19 % należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 u.p.d.o.f. pomniejszonej o składki potrącane na ubezpieczenie społeczne. Nie jest możliwe, aby zaliczki odprowadzał sam podatnik w trybie art. 44 ust. 3a u.p.d.o.f. Stosownie, bowiem do zapisu art. 41 ust. 2 u.p.d.o.f, jedynie tylko ci płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek, którzy wypłacają należności z tytułu umów o dzieło lub umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8 i tylko wówczas jeżeli podatnik złożył oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa. w art. 10 ust. 1 pkt 3. Tak więc zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 2 u.p.d.o.f. nie zostały objęte taką możliwością należności, zakwalifikowane do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f. Dlatego też, każdy biegły sądowy rozliczany jest odrębnie z tytułu uzyskanych wynagrodzeń od sądów, a odrębnie z tytułu zatrudnienia u osoby trzeciej, bądź z własnej działalności jako rzeczoznawca czy tak jak w tym przypadku doradca podatkowy. Odrębność ta nie powoduje kolizji faktycznych ani też prawnych gdyż przepisy kolejnych rozporządzeń Ministra Finansów dotyczących wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przewidują taką sytuację. Dopiero na dzień 31 grudnia danego roku podatkowego, dochody ulegają zsumowaniu i łącznie, ostatecznemu określeniu.” Podobne stanowisko jest reprezentowane w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. akt i SA/Po 230/10. wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 853/13.

Mając na uwadze powyższe w ocenie płatnika wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator zlecił wykonanie określonych czynności – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej — nic pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Płatnikowi znane są odmienne interpretacje, w których stwierdzono, że jeżeli biegły sądowy swoją działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej w ramach, której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a czynności podejmowane przez niego w charakterze biegłego są wykonywane w ramach tej działalności, wówczas wynagrodzenie z tego tytułu należy zaliczyć do przychodów z tego źródła, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej ( interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Bydgoszczy, ITPB1/415-597/14/KW). Jednak płatnik nie podziela tej interpretacji.

Potwierdzeniem powyższego jest stanowisko podjęte w uchwale Izby Finansowej NSA z dnia 21 października 2013 r. sygn. akt II FPS 1/13, w uzasadnieniu której podkreślono, że pełnomocnik świadczący w ramach działalności gospodarczej pomoc prawną z wyboru, jak i z urzędu, wykonuje zawód polegający na świadczeniu takiej pomocy, co odróżnia go choćby od wskazanych wprost w art. 13 pkt 6 ustawy biegłych, którzy nie trudnią się – co do zasady – przedstawianiem fachowych opinii na potrzeby postępowania sądowego, a więc ich działalność nie wymaga ani formalnego zorganizowania, ani nie nosi cechy ciągłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Z kolei w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej co do zasady należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

W świetle powyższego, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkiego rodzaju przysporzenia lub korzyści majątkowe, jakie podatnik uzyskuje w związku z tą działalnością, o ile na podstawie przepisów ustawy nie są one wyłączone z kategorii tych przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Należy zauważyć, że ustawodawca wyraźnie rozróżnia działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa różne typu przychodu. Jednakże, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej na zlecenie organów władzy lub administracji, sądu lub prokuratora zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one w warunkach spełniających przesłanki „działalności gospodarczej”.

Wnioskodawca w zakresie prowadzonych postępowań karnych, powołuje tłumaczy językowych oraz biegłych do wykonania opinii, ekspertyz na podstawie art. 193 § 1 i 2 oraz art. 195 k.p.k. Wśród powoływanej grupy biegłych występują m.in. osoby fizyczne, które równocześnie prowadzą działalność gospodarczą. Zdarzają się sytuacje, gdy przywołani biegli (podatnicy) do wystawianych faktur dla Wnioskodawcy, dołączają podpisane imienne oświadczenia, że wykonane w ramach zleconych czynności usługi, wchodzą w zakres prowadzonej przez nich działalności gospodarczej i sami odprowadzają z tego tyt. podatek dochodowy dla Urzędu Skarbowego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przedstawione uprzednio przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że w sytuacji wypłaty wynagrodzenia z tytułu zadań wykonywanych przez biegłych czy tłumaczy przysięgłych na zlecenie Wnioskodawcy, którzy prowadzą działalność gospodarczą, obejmującą swym przedmiotem czynności odpowiadające przedmiotowo czynnościom wykonywanym na zlecenie Wnioskodawcy, w ramach której osiągają dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5a pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ten należy kwalifikować do przychodów z tego źródła. Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłaconego na rzecz biegłych czy tłumaczy przysięgłych.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.