Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-730/14-4/MR
z 18 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji oraz ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 lutego 2015 r., Nr IPTPB1/415-730/14-2/MR, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 lutego 2015 r. (data doręczenia 20 lutego 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 25 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 26 lutego 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

… … (dalej: Wnioskodawca) posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Był komandytariuszem w … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: Spółka) przed jej rozwiązaniem. Spółka osobowa z siedzibą w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej (dalej: Spółka zagraniczna) wniosła wkład niepieniężny (dalej: Aport) w postaci prawa ochronnego na znak towarowy do … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. Był to znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. W zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego Spółka zagraniczna uzyskała status wspólnika w … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, który uprawniony był do udziału w zysku i stracie Spółki na zasadach określonych w umowie.

Znak towarowy został wprowadzony przez Spółkę zagraniczną do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpoczęto jego amortyzację. Wartość początkowa tego znaku towarowego została ustalona w Spółce zagranicznej według wartości rynkowej, wynikającej z wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę. Wniesiony do Spółki komandytowej znak towarowy cechowała kompletność i zdatność do używania, zaś przewidywalny okres jego używania w Spółce komandytowej był dłuższy od roku. Spółka komandytowa wykorzystywała znak towarowy na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. W związku z tym nabyte prawo ochronne na znak towarowy zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a następnie rozpoczęto jego amortyzację od wartości początkowej wynikającej z wyceny, przeprowadzonej przez biegłego rzeczoznawcę.

… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa została rozwiązana mocą uchwały Zgromadzenia Wspólników bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, skutkiem czego majątek pozostały w Spółce po jej rozwiązaniu w całości został przeniesiony na Wnioskodawcę, bowiem na mocy postanowień umowy Spółki był wyłącznie uprawnionym do majątku Spółki, pozostałego po jej rozwiązaniu. W wyniku rozwiązania Spółki komandytowej na Wnioskodawcę zostało przeniesione, m.in. powyżej opisane prawo ochronne na znak towarowy, wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które Wnioskodawca zamierza wykorzystywać w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wprowadzić je we wskazanym przepisami prawa terminie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, a w efekcie rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości tego prawa ochronnego.

W piśmie z dnia 23 lutego 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że:

1. Przedmiot działalności … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, wynikający z umowy Spółki, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności był następujący:
   1. 64.99.Z – Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
   2. 66.19.Z – Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
   3. 74.90.Z – Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana;
   4. 77.11.Z – Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek;
   5. 77.12.Z – Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli;
   6. 77.33.Z – Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń biurowych, włączając komputery;
   7. 77.39.Z – Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowanych;
   8. 82.99.Z – Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana.
2. Siedziba … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa mieściła się w … (…) przy ul. …;
3. Spółka zagraniczna nabyła prawo ochronne na znak towarowy w wyniku aportu prawa ochronnego na znak towarowy przez „…” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i Wspólnicy Spółka komandytowa z siedzibą w … (nr KRS …);
4. Spółka zagraniczna wniosła aport w postaci prawa ochronnego na znak towarowy do … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa dnia … października 2014 r.;
5. Przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa dnia … października 2014 r.;
6. Zgodnie z decyzją Zarządu komplementariusza … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, prawo ochronne miało być amortyzowane metodą liniową przez okres 10 lat, przy czym odpisy amortyzacyjne zostały naliczone za listopad i grudzień 2014 r.;
7. Rozwiązanie … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa nastąpiło dnia … grudnia 2014 r.;
8. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie:
   1. 77.40.Z – Dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim;
   2. 64.92.Z – Pozostałe formy udzielania kredytów;
   3. 66.19.Z – Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
   4. 74.90.Z – Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana;
   5. 77.11.Z – Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek;
   6. 77.33.Z – Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń biurowych, włączając komputery;
   7. 77.39.Z – Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niesklasyfikowane;
   8. 82.99.Z – Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana;
9. Przychody z działalności gospodarczej Wnioskodawcy opodatkowane będą 19% podatkiem liniowym;
10. Wnioskodawca będzie w swojej działalności gospodarczej prowadzonej od … listopada 2014 r., pod firmą … … …, prowadzić dokumentację podatkową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, i będzie podlegać opodatkowaniu liniowemu.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabyte przez … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa prawo ochronne na znak towarowy, z uwagi na fakt, że Spółka ta zamierzała wykorzystywać je na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w przewidywanym okresie przekraczającym rok, mogło podlegać amortyzacji w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy odpisy amortyzacyjne od tego prawa ochronnego mogły stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia amortyzacji, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?
2. Czy prawidłowym było ustalenie wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy, nabytego przez Spółkę komandytową w formie wkładu niepieniężnego, w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w Spółce zagranicznej?
3. Czy w związku z rozwiązaniem Spółki komandytowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego i przeniesieniem powyżej opisanego prawa ochronnego na znak towarowy na Wnioskodawcę prawidłowym działaniem Wnioskodawcy będzie wprowadzenie tego prawa ochronnego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji podmiotu rozwiązanego oraz kontynuowanie metody amortyzacji, przyjętej przez ten podmiot, z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów amortyzacyjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Nabyte przez … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa prawo ochronne na znak towarowy, z uwagi na fakt, że Spółka zamierzała wykorzystywać je na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przewidywanym okresie przekraczającym rok, mogło podlegać amortyzacji w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji odpisy amortyzacyjne od znaku towarowego mogły stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia amortyzacji (proporcjonalnie do przypadającego Wnioskodawcy udziału w zysku Spółki komandytowej), tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
2. Prawidłowym było ustalenie wartości początkowej znaku towarowego nabytego w formie aportu w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w Spółce zagranicznej.
3. W związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę, w wyniku rozwiązania Spółki komandytowej, powyżej opisanego prawa ochronnego na znak towarowy, prawidłowym jest działanie Wnioskodawcy, w którym wprowadzi On przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki rozwiązanej oraz będzie kontynuował metodę amortyzacji, przyjętą przez Spółkę rozwiązaną, uwzględniając wysokość uprzednio dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
   
   

Uzasadnienie stanowiska:

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, dalej: u.p.d.o.f.), jeśli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, skreślone na podstawie art. 3 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak stanowi art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z art. 8 ust. 1a u.p.d.o.f., przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Oznacza to, że Spółka komandytowa jest transparentna na cele podatku dochodowego – podatnikiem nie jest Spółka komandytowa, ale jej wspólnicy, czyli m.in. Wnioskodawca. Wobec powyższego, kwestie związane z amortyzacją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycia dokonała Spółka – istotne w kontekście rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, będącego osobą fizyczną – powinny być rozpatrywane na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć ponadto na względzie, że dochód Wnioskodawcy z tytułu udziału w Spółce komandytowej opodatkowany jest zgodnie z treścią art. 30c u.p.d.o.f., bowiem Wnioskodawca rozlicza podatek z tytułu dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej według stawki liniowej.

Stosownie do art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f., podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1 jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2. 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b–3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) i pkt 2a oraz wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 30c ust. 2). Na podstawie art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f., dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f., kosztem uzyskania przychodu są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej: p.w.p.). P.w.p. normuje m.in.: stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 p.w.p., na warunkach określonych w przedmiotowej ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znak towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Zgodnie z art. 120 p.w.p., znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 153 p.w.p.). Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 p.w.p.).

Analiza przepisów p.w.p. prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że prawa do znaków towarowych w rozumieniu ustawy p.w.p., które spełnią przesłanki, wyrażone w art. 22b u.p.d.o.f., mogą jako wartości niematerialne i prawne, podlegać amortyzacji podatkowej.

W związku z powyższym, mając na uwadze, że prawo do znaku towarowego, na który zostało udzielone prawo ochronne, i które zostało przez Spółkę komandytową nabyte, nadawało się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres jego używania był dłuższy niż rok i było wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, to w ocenie Wnioskodawcy znak towarowy mógł podlegać amortyzacji w rozumieniu u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f., „podatnicy (...) dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...)”.

Powyższe prowadzi do wniosku, że w przypadku nabytego przez Spółkę komandytową znaku towarowego, który spełniał warunki wskazane w art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f., odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej mogły stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Znak towarowy nabyty przez … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa spełniał bowiem wymogi, o których mowa w art. 22b ust. 1 u.p.d.o.f.

W świetle art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f., składniki majątku, o których mowa w art. 22a - 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. W danej sprawie przepis ten mógł znaleźć zastosowanie, ponieważ zgodnie z wyceną dokonaną przez biegłego rzeczoznawcę, znak ten będzie miał wartość początkową wyższą, niż 3 500 zł.

Z kolei zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się „od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (...) począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji”. Uwzględniając wskazane przepisy u.p.d.o.f., za prawidłowe należy uznać jego wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki komandytowej najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania oraz prawidłowym było przyjęcie, że odpisy amortyzacyjne od przedmiotowego znaku towarowego były dokonywane od pierwszego miesiąca po miesiącu, w którym znak został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki komandytowej.

Przepisy u.p.d.o.f. pozwalają na uznanie, że dla określenia momentu rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego bez znaczenia była data przerejestrowania praw do zarejestrowanych znaków towarowych na Spółkę komandytową, czy inny podmiot, który po nabyciu prawa ochronnego zamierza je następnie amortyzować. Zgodnie z art. 67 ust. 2 w związku z art. 162 ust. 1 p.w.p. dla skutecznego przeniesienia prawa z rejestracji znaku towarowego wystarczy zachowanie formy pisemnej. Wniosek ten potwierdził Minister Finansów w piśmie „Skutki podatkowe otrzymania przez spółkę znaku towarowego, wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, wniesionego do niej tytułem wkładu niepieniężnego” zamieszczonym w Biuletynie Skarbowym Ministra Finansów nr 4/2007. Minister Finansów wskazał, że skoro amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania prawa, o których mowa w p.w.p., to w przypadku zachowania formy pisemnej przy ich przenoszeniu „spółka, do której został wniesiony wkład obejmujący prawo do znaku towarowego, może (…) dokonywać amortyzacji tego prawa. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, czy i kiedy dokonany zostanie wpis w rejestrze patentowym przeniesienia prawa do znaku towarowego”.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, nabyty przez … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa znak towarowy, z uwagi na fakt, że Spółka ta zamierzała wykorzystywać go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w przewidywanym okresie przekraczającym rok, mógł podlegać amortyzacji w rozumieniu u.p.d.o.f., a w konsekwencji prawidłowym było przyjęcie, że odpisy amortyzacyjne od znaku towarowego stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia amortyzacji, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 u.p.d.o.f., podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Jak Wnioskodawca wskazał już w uzasadnieniu do pytania nr 1, znak towarowy spełniał definicję wartości niematerialnej i prawnej, określonej w art. 22b u.p.d.o.f., a Spółka komandytowa miała obowiązek wprowadzić znak towarowy, nabyty od Spółki zagranicznej, do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zasady ustalania wartości początkowej powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych regulują przepisy art. 22g u.p.d.o.f. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia. Jednak wartość początkowa będzie ustalona inaczej w przypadku nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną. Wtedy zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.d.o.f.

Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie – jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość określoną zgodnie z art. 19 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, jak i wskazane przepisy u.p.d.o.f., w niniejszej sprawie, do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego prawa ochronnego po jego nabyciu przez Spółkę komandytową, należało stosować wspomniany przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.d.o.f.

Podsumowując, prawidłowym było ustalenie wartości początkowej znaku towarowego nabytego w formie wkładu niepieniężnego w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w Spółce zagranicznej.

Wnioskodawca wskazał, że stanowisko to zostało potwierdzone, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r. (Nr ILPB1/415-894/13-4/AA), w której wskazano, że „wartość początkową wniesionego do spółki komandytowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego, spełniającego definicję wartości niematerialnej i prawnej, który u Wnioskodawczyni prowadzącej indywidualną działalność gospodarczą podlegał amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna, należy ustalić zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowaną [...]”.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 22g ust. 12 u.p.d.o.f., „w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do przypadku otrzymania w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 14c.

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy Wnioskodawca jest obowiązany wprowadzić otrzymane w wyniku rozwiązania Spółki komandytowej prawo ochronne na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości początkowej, wynikającej z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu rozwiązywanego, a także kontynuować przyjętą przez ten podmiot metodę amortyzacji, z uwzględnieniem dokonanych uprzednio odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto, zgodnie z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2–7”. Na mocy ust. 3c cytowanego przepisu, „w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio”.

Wnioskodawca wskazał, że stanowisko takie zostało potwierdzone, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lipca 2013 r. (Nr ITPB1/415-394/13/WM), zgodnie z którą „W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdą przepisy art. 22g ust. 14c i 22h ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące kontynuowania amortyzacji z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że wartość początkową środków trwałych przekazanych Wnioskodawcy na mocy czynności, o których mowa we wniosku, należy ustalić w wysokości określonej w ewidencji (wykazie) spółki cywilnej, która została zlikwidowana, natomiast odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawca powinien dokonywać z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez spółkę cywilną, której był wspólnikiem. [...] Nie byłoby uzasadnione zatem umożliwienie Wnioskodawcy dokonywania niejako ,,od początku amortyzacji tych samych środków trwałych, od których już raz dokonywał odpisów amortyzacyjnych, działając w ramach spółki cywilnej. W ten sposób, poprzez nowe odpisy amortyzacyjne, sztucznie tworzone byłyby koszty uzyskania przychodu”. Powyżej opisane skutki podatkowe przeniesienia prawa ochronnego na znak towarowy na Wnioskodawcę znajdą również zastosowanie w przypadku rozwiązania Spółki komandytowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, dalej: ksh), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo – akcyjna. Zgodnie z art. 103 Kodeksu spółek handlowych w zw. z art. 58 tej ustawy, rozwiązanie spółki komandytowej powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Zgodnie z art. 103 ksh w zw. z art. 67 § 1 ksh, w przypadkach, określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki. Zatem, przepisy jednoznacznie wskazują, że skutek w postaci zakończenia działalności spółki może zostać osiągnięty również bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego. Co za tym idzie, uprawnionym jest twierdzenie, że rozwiązanie spółki komandytowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego rodzi te same skutki podatkowe na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, co rozwiązanie spółki po uprzednim przeprowadzeniu likwidacji, bowiem w obu przypadkach osiągnięty zostaje cel zakończenia działalności gospodarczej, prowadzonej przez podmiot.

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko takie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 maja 2014 r. (Nr ITPB1/415-235a/14/DP), zgodnie z którą w przedmiocie terminu „likwidacja spółki niebędącej osobą prawną” należy podkreślić, że służy ono wskazaniu tytułu prawnego (źródła pochodzenia, podstawy) uzyskania przez podatnika składników majątku objętych omawianymi zasadami opodatkowania. Na gruncie języka powszechnego „likwidacja” oznacza „zniesienie, usunięcie lub rozwiązanie czegoś; postępowanie zmierzające do uregulowania spraw organizacyjnych i majątkowych rozwiązywanego przedsiębiorstwa lub organizacji”. Ustawodawca nie wprowadził szczególnej definicji pojęcia „likwidacji spółki niebędącej osobą prawną”, ani nie zastosował w tym zakresie odesłania do przepisów prawa spółek handlowych”.

Podsumowując, pojęcie likwidacji na gruncie art. 22a ust. 14c oraz 22h ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć w kategoriach likwidacji gospodarczej podmiotu, tzn. faktycznego zakończenia działalności gospodarczej, będącego efektem rozwiązania spółki po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, bądź rozwiązania spółki bez uprzedniego przeprowadzenia likwidacji. Dlatego też, przedmiotowe prawo ochronne na znak towarowy, które zostało w wyniku rozwiązania Spółki komandytowej przeniesione na Wnioskodawcę, a następnie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, w przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, na gruncie u.p.d.o.f. będzie stanowić wartość niematerialną i prawną, a zatem może zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, i w przyszłości pomniejszać przychody Wnioskodawcy do opodatkowania poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości, ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 14c oraz 22h ust. 3c u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.