Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-35/15/ICz
z 20 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2015r. (data wpływu 15 stycznia 2015r.), uzupełnionym pismem z 25 marca 2015r. (data wpływu 31 marca 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatów faktur - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2015r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu odliczenia podatku naliczonego wynikającego z duplikatów faktur.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2015r. (data wpływu 31 marca 2015r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 marca 2015r. znak: IBPP2/4512-35/15/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się świadczeniem usług telewizji kablowej. W związku z reemisją w sieci kablowej programów telewizyjnych i radiowych zgodnie z ustawą o prawach autorskich, jest ona zobowiązana do wnoszenia opłaty za korzystanie z majątkowych praw autorskich i pokrewnych, związanych z eksploatacją utworów audiowizualnych.

Wynagrodzenie z tego tytułu Wnioskodawca wnosi do organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi - Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W okresie od 1 października 2007 r. do 30 kwietnia 2009 r. Spółka była stroną zawartego ze Stowarzyszeniem Filmowców Polskich Kontraktu Generalnego. Wysokość opłat wynikająca z w/w Kontraktu wynosiła 2,8% wszystkich miesięcznych rzeczywistych wpływów netto z tytułu świadczenia usług reemisji programów telewizyjnych. Następnie dnia 8 maja 2009 r., w związku z wypowiedzeniem Kontraktu, na czas prowadzenia negocjacji, jednakże na maksymalnie 3 miesiące, podpisane zostało porozumienie tymczasowe. Stawka ustalona na podstawie tego porozumienia wynosiła 1,4%. W wymaganym terminie nie doszło do ustalenia należnego dla SFP wynagrodzenia. Spółka nie kwestionowała jednak prawa Stowarzyszenia Filmowców Polskich (dalej jako: SFP) do wynagrodzenia z tytułu praw autorskich i pokrewnych, wobec czego wnosiła je w wysokości 1,6% zaliczając te opłaty w ciężar kosztów podatkowych z datą poniesienia. Opłaty te były niższe niż oczekiwane przez SFP, a w związku z brakiem umowy Stowarzyszenie Filmowców Polskich za okres od 30 maja 2011 r. do 22 września 2014 r. wystawiało faktury z opisem "zaliczka na poczet należności z tytułu bezumownego reemitowania za miesiąc..." Z uwagi na ten właśnie zapis Spółka E. nie akceptowała tych faktur i po otrzymaniu odsyłała je z prośbą o skorygowanie opisu, uznając, że korzystanie z praw nastąpiło i zapłata nie stanowi zaliczki a zapłatę. Niestety SFP nie skorygowało i nie przesłało nowych faktur. W związku z faktem, że faktury zostały odsyłane bez księgowania nie zostały również ujęte w rejestrze VAT co oznacza, że VAT z tych faktur nie został odliczony.

22 października 2014r. doszło do zawarcia ugody przed Sądem. Wpłaty dokonane w latach 2009 -2014 SFP zaliczyło na poczet należności za reemisję, a ponadto w wyniku tej ugody Spółka zobowiązana jest dopłacić kwotę 263.022,66 zł brutto (w tym podatek VAT w wysokości 29.656,41 zł) tytułem reemisji utworów audiowizualnych oraz wideogramów za okres od 1 maja 2009r. do 31 sierpnia 2014 r.

W związku z powyższym Spółka E. poprosiła o wystawienie i przesłanie duplikatów faktur jako powtórnie dokumentujących zaistniałe zdarzenia. Duplikaty otrzymano 10 grudnia 2014 r.

W piśmie uzupełniającym z 25 marca 2015r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy w następujący sposób:

1. Wnioskodawca czyli "E." sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT.
2. Opłaty ponoszone za korzystanie z utworów audiowizualnych służyły oraz służą wyłącznie do wykonywaniu czynności opodatkowanych.
3. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy u sprzedawcy powstawał na zasadach ogólnych. Nie ma żadnego przepisu szczególnego określającego, kiedy organizacja zarządzająca prawami autorskimi (a taką organizacją jest SFP czyli Sprzedający) powinien zapłacić VAT.
4. Korzystanie z praw autorskich ma charakter ciągły, okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy w związku z tym uważamy, ze obowiązek podatkowy powstawał w latach 2011 - 2013 zgodnie z art. 19 ust. l, z uwzględnieniem ust. 4. Mamy również na uwadze przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie m.in. wystawiania faktur (Dz. U. nr 212, poz. 1337 ze zm.). Ogólną zasadę formułuje § 9 tego rozporządzenia. W jego świetle, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od z zastrzeżeniem § 10-12. W przypadku, gdy podatnik dokonania sprzedaży (co można stosować w przypadku wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Oznacza to, że obowiązek podatkowy powstawał ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego a najpóźniej z chwilą wystawienie faktury czyli 7 - go dnia następnego miesiąca. Od 1 stycznia 2014r. ustawa o VAT przewiduje szczególne zasady w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych. Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
5. Jak wspomniano powyżej okresem rozliczeniowym był i nadal jest miesiąc kalendarzowy, w związku z czym od 1 stycznia 2014r. obowiązek podatkowy powstawał ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego.
6. Zdaniem Wnioskodawcy nie mają tutaj zastosowania przepisy odnoszące się do zaliczki, zadatku czy przedpłaty, z uwagi na fakt, że w/w żeby spełniały swoje zadnie powinny być zapłacone przed wykonaniem usługi lub dostawą towarów. Niekwestionowanym jest fakt, że Spółka "E." korzystała z praw autorskich odnoszących się do utworów audiowizualnych a wpłat dokonywała po zakończeniu miesiąca do 25-tego dnia miesiąca następnego (zgodnie z wcześniej obowiązującą umową).
7. Duplikaty faktur wystawione zostały 4 grudnia 2014r.
8. Niestety w związku z faktem, że nie Wnioskodawca uznawał treści faktur za zasadne, generalną zasadą było, że odsyłano je do Wystawcy bez jakiegokolwiek rejestrowania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie Spółka ma prawo odliczyć VAT z otrzymanych duplikatów w terminie ich otrzymania to jest w deklaracji za grudzień 2014r.?
2. Czy w opisanym stanie prawnym Spółka ma prawo odliczyć VAT w terminie otrzymywania faktur pierwotnych czyli dokonać korekt deklaracji za miesiące od 06/2011 do 10/2014r.?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. l)

Zdaniem Spółki odliczania VAT naliczonego należy dokonać w deklaracji za miesiąc grudzień 2015r. ponieważ wtedy podatnik nabył prawo do takiego odliczenia.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, a stosownie do art. 86 ust. 2 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi:

1.suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

2.w przypadku importu towarów - kwota podatku:

1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;

3.zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4.kwota podatku należnego z tytułu:

1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;

5.(uchylony)

6.różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;

7.u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22% kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 10 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Uwzględniając art. 86 ust. 10b prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

1.ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;

2.ust. 2 pkt 4 lit. c - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek;

3.ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Stosownie do art. 106b ust. 1 podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1 ;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży. (art. 106g ust. 1 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 1061. ust. l w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1.podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:

1. na wniosek nabywcy - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;

2.nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:

1. na wniosek podatnika - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;

3.podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:

1. na wniosek nabywcy lub dłużnika - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika. 2. Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia. Do faktur wystawionych ponownie przepisu art. 106g ust. 4 nie stosuje się.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w stanie prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, duplikat był ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w kopii faktury, której oryginał uległ zniszczeniu albo zaginął, opatrzoną wyrazem „duplikat". Duplikat faktury i faktury korygującej, ma moc prawną równą fakturze pierwotnej, dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, duplikat faktury VAT wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy wyłącznie w przypadku, gdy jej oryginał ulegnie zniszczeniu bądź zaginie.

Ponieważ Spółka kwestionowała opis transakcji, jaki został zawarty na oryginałach faktur, odsyłała faktury bez księgowania i bez odliczania podatku VAT z tych faktur.

Po zawarciu ugody przed sądem Spółka wystąpiła o "duplikaty" faktur w sensie powtórnego udokumentowania transakcji z okresu maj 2011 do wrzesień 2014.

Ponieważ Spółka nie odliczyła VAT z faktur pierwotnych, nie ujęła ich w księgach rachunkowych i w rejestrach VAT, nie posiada również oryginałów faktur pierwotnych to zdaniem Spółki ma prawo obniżyć podatek należy w okresie rozliczeniowym w którym otrzymała duplikaty faktur tj. w miesiącu grudniu 2014r. lub w dwóch następujących po sobie okresach rozliczeniowych.

Naszą opinię opieramy na stanowisku Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 stycznia 2013r. jaką wyraził w interpretacji indywidualnej nr IBPP1/443-1032/12/AL.

Ad. 2

Zdaniem Spółki odliczenia VAT naliczonego nie należy dokonać poprzez korektę deklaracji za miesiące w których otrzymywano faktury pierwotne, ze względu na argumenty użyte w pkt 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje więc wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, który to przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym jednak przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Jak postanowiono w art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Na podstawie ust. 10c powołanego artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Przepis art. 86 ust. 11 ustawy wskazuje dodatkowe terminy obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w sytuacji, gdy podatnik nie dokonał tego obniżenia w terminie otrzymania faktury. I tak, stosownie do tej regulacji, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a – art. 86 ust. 13 ustawy.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

A zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy o VAT w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług – co do zasady – można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.
  
  

Jeżeli podatnik nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem warunku wskazanego w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), to na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy będzie mógł dokonać tego odliczenia w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Przy czym – co należy podkreślić – termin „dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych” do odliczenia podatku będzie liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

W sytuacji natomiast, gdy podatnik nie odliczył podatku naliczonego, ani zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy (z uwzględnieniem art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy), ani w terminie, o którym mowa w art. 86 ust. 11 ustawy – na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy – będzie mógł zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Przepis art. 106l ust. 1 ustawy stanowi natomiast, że w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1.podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:

1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy;

2.nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 lub art. 106k ust. 1, wystawia ponownie fakturę:

1. na wniosek podatnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika;

3.podmiot, o którym mowa w art. 106c, wystawia ponownie fakturę:

1. na wniosek nabywcy lub dłużnika – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu tego podmiotu,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy lub dłużnika.
   
   

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia – art. 106l ust. 2 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy wyłącznie w przypadku, gdy faktura pierwotna ulegnie zniszczeniu bądź zaginie. Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze co faktura „pierwotna” i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego. Należy mieć jednocześnie na uwadze, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanego duplikatu faktury przysługuje podatnikowi wyłącznie wtedy, jeśli nie dokonał on tego odliczenia wcześniej, tj. z faktury pierwotnej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się świadczeniem usług telewizji kablowej. W związku z reemisją w sieci kablowej programów telewizyjnych i radiowych zgodnie z ustawą o prawach autorskich, jest ona zobowiązana do wnoszenia opłaty za korzystanie z majątkowych praw autorskich i pokrewnych, związanych z eksploatacją utworów audiowizualnych.

Wynagrodzenie z tego tytułu Wnioskodawca wnosi do organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi - Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W okresie od 1 października 2007 r. do 30 kwietnia 2009 r. Spółka była stroną zawartego ze Stowarzyszeniem Filmowców Polskich Kontraktu Generalnego. Wysokość opłat wynikająca z w/w Kontraktu wynosiła 2,8% wszystkich miesięcznych rzeczywistych wpływów netto z tytułu świadczenia usług reemisji programów telewizyjnych. Następnie dnia 8 maja 2009 r., w związku z wypowiedzeniem Kontraktu, na czas prowadzenia negocjacji, jednakże na maksymalnie 3 miesiące, podpisane zostało porozumienie tymczasowe. Stawka ustalona na podstawie tego porozumienia wynosiła 1,4%. W wymaganym terminie nie doszło do ustalenia należnego dla SFP wynagrodzenia. Spółka nie kwestionowała jednak prawa Stowarzyszenia Filmowców Polskich do wynagrodzenia z tytułu praw autorskich i pokrewnych, wobec czego wnosiła je w wysokości 1,6% zaliczając te opłaty w ciężar kosztów podatkowych z datą poniesienia. Opłaty te były niższe niż oczekiwane przez SFP, a w związku z brakiem umowy Stowarzyszenie Filmowców Polskich za okres od 30 maja 2011 r. do 22 września 2014 r. wystawiało faktury z opisem "zaliczka na poczet należności z tytułu bezumownego reemitowania za miesiąc..." Z uwagi na ten właśnie zapis Spółka E. nie akceptowała tych faktur i po otrzymaniu odsyłała je z prośbą o skorygowanie opisu, uznając, ze korzystanie z praw nastąpiło i zapłata nie stanowi zaliczki a zapłatę. Niestety SFP nie skorygowało i nie przesłało nowych faktur. W związku z faktem, że faktury zostały odsyłane bez księgowania nie zostały również ujęte w rejestrze VAT co oznacza, że VAT z tych faktur nie został odliczony. W dniu 22 października 2014r. doszło do zawarcia ugody przed Sądem. W związku z powyższym Spółka E. poprosiła o wystawienie i przesłanie duplikatów faktur jako powtórnie dokumentujących zaistniałe zdarzenia. Duplikaty faktur zostały wystawione 4 grudnia 2104r. a otrzymano je 10 grudnia 2014 r.

Wnioskodawca czyli "E." sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT. Opłaty ponoszone za korzystanie z utworów audiowizualnych służyły oraz służą wyłącznie do wykonywaniu czynności opodatkowanych. Od nabywanych usług obowiązek podatkowy u sprzedawcy powstawał na zasadach ogólnych. Faktury były odsyłane do Wystawcy bez jakiegokolwiek rejestrowania.

W świetle powyższego, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną.

Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - jest powstanie obowiązku podatkowego u zbywcy oraz otrzymanie faktury (duplikatu faktury), a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

W przedmiotowej sprawie istotnym jest, że Wnioskodawca nie uznawał treści faktur i odsyłał je do Wystawcy bez jakiegokolwiek rejestrowania. Wobec tego Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT wykazanego na fakturze.

Wobec powyższego należy, stwierdzić, że co do zasady, okres rozliczeniowy, w którym podatnik może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest warunkowany przez łączne wystąpienie dwóch przesłanek, tj. powstanie obowiązku podatkowego po stronie sprzedawcy i otrzymanie przez nabywcę stosownego dokumentu (tj. duplikatów faktur). W sytuacji opisanej we wniosku, te kumulatywne przesłanki zrealizowały się dopiero z momentem otrzymania przez Wnioskodawcę duplikatów faktur, tj. w grudniu 2014 r.

Wobec tego tylko ten okres rozliczeniowy należy traktować jako początkowy w kontekście zrealizowana prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz terminów określonych w art. 86 ust. 11 i 13 ustawy.

Natomiast jeżeli Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego w miesiącu, w którym spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące skorzystanie z tego prawa – na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy – będzie miał możliwość zrealizowania prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, następujących po okresie, w którym Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia, tj. po miesiącu, w którym Spółka otrzymała duplikaty faktur dokumentujące świadczenie usług.

Podkreślić trzeba, że jeżeli jednak do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie dojdzie w deklaracji za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych, następujących po okresie, w którym Spółka otrzymała duplikat faktury dokumentujący dane świadczenie usług – Spółka, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy – może dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyłącznie poprzez korektę deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym otrzymała ww. dokument, nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

W tym miejscu należy zauważyć, że Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał, cyt. „odliczenia VAT naliczonego należy dokonać w deklaracji za miesiąc grudzień 2015r.”, jednakże z okoliczności sprawy wynika, że odliczenie podatku naliczonego dotyczy deklaracji za grudzień 2014r., zatem stwierdzenie Wnioskodawcy we własnym stanowisku „grudzień 2015r.” organ przyjął jako oczywistą omyłkę pisarską.

Ponadto należy wyjaśnić, iż z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie tut. organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 i przyjął, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z duplikatów faktur za grudzień 2014r. zatem pytanie oraz ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.