Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/4512-32/15-4/JM
z 30 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia z dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z remontem ulicy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z remontem ulicy i placu przed budynkiem przy ww. ulicy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Gmina jako „Wnioskodawca” zrealizowała w 2011 r. projekt „”. Projekt był dofinansowany z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach działania „Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju” dla operacji, które odpowiadają warunkom przyznania pomocy w ramach działania „Odnowa i rozwój wsi”. Jego realizacja polegała na położeniu nawierzchni twardej na stanowiącej drogę gminną ulicy w miejscowości. Stanowi ona jedyną drogę dojazdową do budynku administracyjno-handlowego przy ul.. Poza tym budynkiem ulica stanowi drogę dojazdową do obiektów sportowych „Orlik 2012” (własność Gminy), do Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów (własność), do Bazy Transportowo-Usługowej i oczyszczalni ścieków, będących w posiadaniu Z Sp. z o. o., do Zespołu Szkół oraz do dwóch posiadłości prywatnych z domami mieszkalnymi. W budynku przy, którego właścicielem jest Gmina, są wynajmowane lokale użytkowe, w których mieści się apteka i dwa sklepy oraz lokale wynajmowane na podstawie umów użyczenia i lokale wykorzystywane przez Urząd Gminy. Przed utwardzeniem drogi i jej poboczy wyremontowano ze środków własnych plac przed budynkiem, ułatwiając dostęp do ww. lokali użytkowych. Przedsiębiorcy wynajmują lokale na podstawie umów najmu i płacą za najem czynsz, od którego Gmina jako czynny podatnik VAT nalicza i odprowadza podatek od towarów i usług.

Pozostałe lokale w budynku są wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wydatki poniesione na remont ulicy i remont placu zostały udokumentowane fakturami, wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca otrzymywał faktury za wydatki na remont ulicy w sierpniu i we wrześniu 2011 r., po realizacji prac związanych z inwestycją. Faktury za wydatki związane z remontem placu przed budynkiem Wnioskodawca otrzymał w 2009 r.

Wydatki poniesione na remont placu przed budynkiem nie są wydatkami na wytworzenie nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca udostępnia nieodpłatnie, na podstawie umowy ustnej plac przed budynkiem przedsiębiorcom, wynajmującym w budynku lokale użytkowe. Poza tym plac jest powszechnie dostępny i korzystają z niego wszyscy, którzy mają taką potrzebę, w tym dostawcy i klienci ww. przedsiębiorców.

Od podmiotów (biorących) korzystających z lokali na podstawie umów użyczenia nie są pobierane żadne opłaty, zgodnie z określoną w art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny istotą umowy użyczenia, która polega na zezwoleniu biorącemu na bezpłatne używanie rzeczy.

Lokale wykorzystywane przez Urząd Gminy to pomieszczenie, w którym mieści się archiwum Urzędu Gminy oraz sala konferencyjna, wykorzystywana na sesje Rady Gminy, szkolenia pracowników Urzędu Gminy, zebrania i spotkania z mieszkańcami Gminy.

Lokale wykorzystywane przez Urząd Gminy są wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W chwili przystępowania do realizacji projektu w budynku przy ul. były już udostępnione na podstawie umów najmu lokale użytkowe, a korzystający z nich przedsiębiorcy wnioskowali o polepszenie dojazdu do tych lokali, przede wszystkim poprzez utwardzenie drogi gminnej, wobec czego należy uznać, że Wnioskodawca przystępował do realizacji projektu z zamiarem wykorzystania placu przed budynkiem do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale także z zamiarem wykorzystywania tego placu do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. Budynek wraz z przyległym placem i stanowiąca dojazd do budynku ul. są pod względem gospodarczym całością, więc remont ulicy (placu) musi być związany z takimi czynnościami, do jakich są wykorzystywane lokale w budynku.

Wartość początkowa środków trwałych objętych inwestycją to 4306,75 zł. Wartość inwestycji, o którą wzrosła wartość środków trwałych wynosi 214549,04 zł.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym remont ulicy stanowi zadanie własne Gminy. Natomiast remont placu przy budynku, ze względu na wykorzystywanie lokali w budynku przy ul. na potrzeby Urzędu Gminy stanowi zadanie własne Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 15 tejże ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z remontem ulicy i placu przed budynkiem przy ul. w miejscowości?

Zdaniem Wnioskodawcy Gmina ma prawo do częściowego odliczenia naliczonego podatku VAT z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług związanych z remontem ulicy. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Sprzedaż usług w budynku przy, w którym Gmina wynajmuje lokale użytkowe jest uzależniona od możliwości dojazdu do tych lokali. Gdyby takiej możliwości nie było, żaden przedsiębiorca nie wynająłby w tym budynku lokalu, gdyż bez możliwości dostarczenia towarów i wygodnego dostępu do lokali przez ewentualnych klientów działalność gospodarcza w tym miejscu nie byłaby możliwa. Stąd wniosek, że wszelkie wydatki, poniesione na zakup towarów i usług związanych z utrzymaniem właściwej jakości drogi dojazdowej i placu przed budynkiem zostały poniesione w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych tj. świadczenia usług najmu lokali użytkowych. Prawidłowość tego toku myślenia potwierdza wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 03.04.2008 r. w sprawie C 442/05. W wyroku tym ETS uznaje za usługę dostawy wody także usługę przyłączenia do wodociągu, gdyż jak to stwierdza w uzasadnieniu, bez przyłącza niemożliwe byłoby dostarczanie wody, a zatem zarówno fizyczne dostarczanie wody jak i indywidualne przyłączenie stanowi tę samą czynność dostawy wody. Jeżeli tak, to również remont ulicy dojazdowej do budynku w którym są wynajmowane lokale użytkowe należy uznać za nierozłącznie związany z tymi usługami najmu i wobec tego Gmina ma prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT od wydatków związanych z remontem drogi. Zarazem niektóre lokale w budynku są wykorzystywane do czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Nie ma możliwości określenia jakie części kwot podatku naliczonego są związane wyłącznie z czynnościami w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i jakie części kwot podatku naliczonego są związane z czynnościami, w stosunku do których to prawo nie przysługuje.

Wobec tego znajdzie tu zastosowanie art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i część podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zostanie obliczona z zastosowaniem proporcji, wyliczonej zgodnie z zasadami określonymi w przepisach art. 90 ust. 3-6, ust. 9a i ust. 10 ustawy o VAT. Ze względu na upływ ponad 5 lat od początku roku w którym wykonano, remont placu przed budynkiem nie ma możliwości odliczenia VAT naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług związanych z remontem tego placu, co wynika z treści art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z remontem ulicy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Na mocy art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym zakresie wskazać należy na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13, w którym TSUE stwierdził m.in.: „Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C 104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).

Tymczasem należy stwierdzić, że w sporze rozstrzygniętym w ww. wyroku w sprawie Polski Trawertyn transakcja objęta podatkiem należnym przeprowadzona przez dwóch przyszłych wspólników, czyli wniesienie nieruchomości do spółki z tytułu wydatków inwestycyjnych do celów działalności gospodarczej tej spółki, objęta była niewątpliwie zakresem stosowania podatku VAT, ale stanowiła transakcję zwolnioną z tego podatku. Natomiast w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za „działalność gospodarczą” w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem „nieodpłatne” i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku.” (pkt 34-36 wyroku).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zrealizowała w 2011 r. projekt „”. Projekt był dofinansowany z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach działania „Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju” dla operacji, które odpowiadają warunkom przyznania pomocy w ramach działania „Odnowa i rozwój wsi”. Jego realizacja polegała na położeniu nawierzchni twardej na stanowiącej drogę gminną ulicy. Stanowi ona jedyną drogę dojazdową do budynku administracyjno-handlowego przy ul. Poza tym budynkiem ulica stanowi drogę dojazdową do obiektów sportowych „Orlik 2012”, do Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych, do Bazy Transportowo-Usługowej i oczyszczalni ścieków, do Zespołu Szkół oraz do dwóch posiadłości prywatnych z domami mieszkalnymi. W budynku przy, którego właścicielem jest Gmina, są wynajmowane lokale użytkowe, w których mieści się apteka i dwa sklepy oraz lokale wynajmowane na podstawie umów użyczenia i lokale wykorzystywane przez Urząd Gminy. Wydatki poniesione na remont ulicy zostały udokumentowane fakturami, wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca otrzymywał faktury za wydatki na remont ulicy w sierpniu i we wrześniu 2011 r., po realizacji prac związanych z inwestycją. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym remont ulicy stanowi zadanie własne Gminy.

Należy zauważyć, że katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wskazano na wstępie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie jeżeli dokonane zakupy towarów i usług mają związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Należy podkreślić, iż nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Należy zauważyć, iż wykładnia art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną, powinna być dokonywana w zgodzie z przepisami VI Dyrektywy (a od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), a zatem powinna uwzględniać istniejące w tym zakresie orzecznictwo TSUE, w którym, co do zasady, przeważa pogląd, że jedynie bezpośredni związek pomiędzy podatkiem naliczonym a transakcją opodatkowaną może stanowić podstawę do odliczenia VAT.

Rozumienie tego bezpośredniego związku zostało szeroko zaprezentowane w orzeczeniu Trybunału z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciwko Midland Bank plc., w którym stwierdzono, że art. 2 I Dyrektywy oraz art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby – co do zasady – istnienie bezpośredniego związku między daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do odliczenia, stanowiło warunek nabycia przez podatnika prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej oraz aby stanowiło podstawę do określenia zakresu tego prawa.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

Podobne stanowisko wyraził w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie.

W każdym przypadku należy dokonać więc oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Należy zauważyć, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Ważne jest, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej. Co do zasady więc, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Zdaniem tut. Organu nie można uznać, że w zakresie projektu, wydatki poniesione na remont ulicy są związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że ulica stanowi drogę dojazdową do obiektów sportowych „Orlik 2012”, do Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych, do Bazy Transportowo-Usługowej i oczyszczalni ścieków, do Zespołu Szkół oraz do dwóch posiadłości prywatnych z domami mieszkalnymi.

W przedmiotowej sprawie, związek z czynnościami opodatkowanymi wydatków związanych z remontem ulicy nie jest ani uchwytny, ani oczywisty przede wszystkim dlatego, iż inwestycja dotyczy terenów ogólnodostępnych, z których użytkownicy korzystają nieodpłatnie. W rozpatrywanej sprawie podatek naliczony nie jest związany z czynnościami opodatkowanymi, a wręcz przeciwnie podatek naliczony jest związany z inwestycją, niesłużącą czynnościom opodatkowanym wykonywanym przez Gminę.

Udostępnianie ogólnodostępnej infrastruktury wszystkim użytkownikom w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb ludności nie pozwala na stwierdzenie, iż projekt polegający na remoncie ulicy związany jest z prowadzoną przez Gminę działalnością opodatkowaną.

O publicznym bądź prywatnym charakterze działania organów przesądza bowiem bezpośredni cel tego działania, tzn. czy głównym jego zamierzeniem i skutkiem jest zaspokajanie zbiorowej potrzeby wspólnoty samorządowej, czy też jego skutki służą osobom fizycznym i prawnym ze względu na ich prywatne cele. W rozpatrywanej sprawie inwestycja dotycząca remontu ulicy służy niewątpliwie wszystkim mieszkańcom Gminy, a zatem dotyczy interesu powszechnego.

Z faktu, że ulica stanowi jedyną drogę dojazdową do budynku administracyjno-handlowego, nie można wywodzić związku nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania podejmowanej przez Gminę inwestycji z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W ocenie tut. Organu w zakresie przedmiotowego projektu brak jest związku przyczynowo-skutkowego, nawet o charakterze pośrednim pomiędzy odpłatnym udostępnieniem budynku a inwestycją polegającą na remoncie ulicy.

Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku w związku z remontem ulicy, ponieważ ww. wydatki nie powodują powstania związku podatku naliczonego dotyczącego ww. wydatków z czynnościami opodatkowanymi.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z remontem ulicy. Natomiast w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z remontem placu przed budynkiem przy ww. ulicy zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ zauważa, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.