Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1256/14-3/AJ
z 10 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia podatku u źródła w związku z wypłatą należności na rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu nabycia całości autorskich praw majątkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia podatku u źródła w związku z wypłatą należności na rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu nabycia całości autorskich praw majątkowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej X. S.A. zawiera różnego rodzaju umowy z kontrahentami zagranicznymi. Zawierane przez Spółkę umowy dotyczą m.in. zakupu autorskich praw majątkowych. Spółka nabywa w całości na własność autorskie prawa majątkowe. W umowie o przeniesienie autorskich praw majątkowych kontrahent zagraniczny (twórca audycji telewizyjnej, czy współtwórca audycji telewizyjnej) przenosi na X. S.A. wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim (audycji telewizyjnej). Przy zawieraniu umów autorskich strony dbają o to, aby posługiwać się prawidłową terminologią, która wyraźnie mówi o przeniesieniu praw w całości i na własność na wszystkich polach eksploatacji, (a nie udzielenie licencji, czy prawo do użytkowania). Strony określają wyraźnie, że wynagrodzenie przekazywane przez Spółkę jest zapłatą za przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich. W ramach takich transakcji wynagrodzenie, które jest przekazywane z tytułu przeniesienia w całości praw wynikających z praw autorskich nie stanowią należności licencyjnych i Spółka nie potrąca z tego tytułu podatku u źródła. Płatność z tego tytułu stanowi zysk przedsiębiorcy od którego nabywany jest element jego majątku - tj. autorskie prawa majątkowe do utworu (audycji telewizyjnej).

Każdorazowo Spółka posiada również certyfikat rezydencji kontrahenta zagranicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w przypadku zakupu na własność w całości autorskich praw majątkowych nie istnieje obowiązek potrącenia podatku u źródła ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wynagrodzenie wypłacane dla kontrahenta zagranicznego z tytułu nabywania przez Spółkę autorskich praw majątkowych na własność w całości (wyłączne prawo do korzystania) nie rodzą dla Spółki obowiązku poboru podatku u źródła.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji dotyczących autorskich praw majątkowych. W celu dokonania prawidłowej kwalifikacji nabywanych praw należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 z późn. zm., (dalej: Prawo autorskie).

W świetle przepisów ustawy o Prawie autorskim, prawo autorskie to zbiór norm prawnych, których przedmiotem jest zapewnienie ochrony twórczości naukowej, literackiej i artystycznej. W znaczeniu podmiotowym są to uprawnienia majątkowe i osobiste autora do stworzonego przezeń dzieła.

Prawa majątkowe są zbywalne i dziedziczne. (Natomiast prawa osobiste twórcy nigdy nie wygasają i nie mogą zostać przeniesione na inne osoby).

Zgodnie z encyklopedią Wikipedia autorskie prawa majątkowe to zespół uprawnień, jakie przysługują twórcy utworu, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii ekonomicznych tych uprawnień. W prawie polskim pojęcie autorskich praw majątkowych reguluje Oddział 2 w Rozdziale 3 ustawy o Prawie autorskim - art. 17 (i dalsze). Najistotniejszą częścią autorskich praw majątkowych jest tzw. prawo do korzystania i rozporządzania utworem na wszystkich polach eksploatacji (tzw. monopol autorski).

W umowie o przeniesienie autorskich praw majątkowych kontrahent zagraniczny (twórca audycji telewizyjnej) przenosi na Spółkę, na podstawie przepisu art. 17 ustawy o Prawie autorskim, wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim jak właściciel. Spółka posiada tzw. monopol autorski.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy o podatku CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (kontrahentów zagranicznych), jest ustalany i pobierany z tytułu przychodów wymienionych w tym przepisie (katalog zamknięty). Autorskie prawa majątkowe nie kwalifikują się pod reżim tego przepisu. Takie wynagrodzenie jest zapłatą za przeniesienie pełnego prawa własności do elementu majątku przedsiębiorstwa.

Ustawa o CIT w art. 21 ust. 2 odwołuje się także do umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zarówno Modelowa Konwencja OCED, jak i wiele zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego zawierają definicję należności licencyjnych. Niektóre zawarte przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują węższą bądź szerszą definicję należności licencyjnych w odniesieniu m.in. do praw autorskich. Przykładowo, zgodnie z umową pomiędzy Polską a Niemcami pojęcie „należności licencyjne” obejmuje m.in. wszelkiego rodzaju należności, uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego. W konsekwencji, należności licencyjne w rozumieniu tej umowy stanowi jedynie wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania. Pojęcie to nie obejmuje natomiast wynagrodzenia z tytułu sprzedaży takich praw.

Jak wskazano w oficjalnym komentarzu do Modelowej Konwencji OECD: „w przypadku, kiedy płatność stanowi wynagrodzenie za przeniesienie pełnego prawa własności do elementu majątku, o którym mowa w definicji należności licencyjnych, płatność taka nie stanowi wynagrodzenia z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania tego elementu majątku, i dlatego nie może stanowić należności licencyjnej”. Stanowisko takie wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 16 kwietnia 1998 r. (sygn. I SA/Kr 917/97).

Jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej lecz zyski przedsiębiorstw.

Wobec powyższego wynagrodzenie za sprzedaż autorskich praw majątkowych należy traktować jako zysk przedsiębiorstwa podlegający opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby zbywcy takich praw, za przeniesienie tytułu własności majątku w postaci ruchomej stanowiącej integralną część przedsiębiorstwa (zgodnie Z OCED przepisy w tym zakresie określają artykuły 7, 13 ust. 2 i art. 22 umów międzynarodowych).

Z uwagi na fakt, że definicja należności licencyjnych, nie obejmuje w/w autorskich praw majątkowych to Spółka uważa, że w przypadku nabywania autorskich praw majątkowych od kontrahenta zagranicznego nie ma obowiązku konfrontacji z umowami w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania.

Spółka jako dokonująca takiej płatności dla kontrahenta zagranicznego z tytułu nabycia prawa majątkowego nie jest więc zobowiązana do poboru podatku u źródła Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązku potrącenia podatku u źródła w związku z wypłatą należności na rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu nabycia całości praw majątkowych – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej także: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (RP).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1 updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)

• ustala się w wysokości 20% przychodów.
  
  

W opinii tut. Organu podatkowego literalna wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 1 updop nie pozostawia wątpliwości, że dyspozycją normy prawnej wyrażonej w tym przepisie są objęte prawnopodatkowe stany faktyczne, w których nierezydenci (podatnicy, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu) uzyskują na terytorium RP dochody ze sprzedaży praw autorskich. Gdyby intencją Ustawodawcy było wyłączenie z zakresu przedmiotowego tego artykułu sprzedaży (całości) praw autorskich za bezcelowe należałoby uznać użycie wyrażenia „w tym również ze sprzedaży tych praw”. Takie sformułowanie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop przez Prawodawcę świadczy natomiast jednoznacznie, że artykuł ten dotyczy także dochodów ze zbycia (całości) praw autorskich do utworu.

Na podstawie art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Co do zasady zatem dochody nierezydentów ze sprzedaży praw autorskich podlegają opodatkowaniu w Polsce, a określony podmiot dokonujący wypłaty należności z tego tytułu jest zobowiązany, jako płatnik, do pobrania (potrącenia – stosując terminologię Wnioskodawcy) podatku.

Należy przy tym mieć na uwadze, że w myśl art. 21 ust. 2 updop, ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Podkreślić przy tym należy, że umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu jest zespołem norm kolizyjnych rozgraniczających prawo do opodatkowania danego dochodu przez dane jurysdykcje podatkowe.

W świetle powyższych konstatacji Organu podatkowego należy uznać, że aby Wnioskodawca był uprawniony do niepobrania podatku u źródła, musi to wynikać z postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (Organ podatkowy przyjął przy tym za Wnioskodawcą, że posiada on certyfikat rezydencji kontrahenta zagranicznego).

W przypadku gdy Polska nie zawarła z danym państwem umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, lub gdy z postanowień danej umowy nie wynika wyłączne prawo do opodatkowania dochodu ze sprzedaży praw autorskich w państwie rezydencji zbywcy – Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła od wartości wypłaconych należności.

Zaznaczyć przy tym należy, że w opinii tut. Organu podatkowego dochody ze sprzedaży (całości) praw autorskich należy kwalifikować na gruncie umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania jako zyski z przeniesienia własności majątku, a nie zyski przedsiębiorstw jak wskazuje Wnioskodawca.

Zgodnie bowiem z pkt 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (MK OECD), jeżeli wypłata jest dokonana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji (należności licencyjnych – przyp. Organu podatkowego), to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia i tym samym nie może być uznana za należność licencyjną. Natomiast pkt 5 Komentarza do art. 13 MK OECD wskazuje wprost, że za „zyski z przeniesienia własności majątku” należy uznać m.in. zyski „pochodzące ze sprzedaży lub zamiany praw”.

W tym stanie rzeczy za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

1. autorskie prawa majątkowe nie kwalifikują się pod reżim art. 21 ust. 1 updop,
2. Spółka jako dokonująca płatności dla kontrahenta zagranicznego z tytułu nabycia autorskich praw majątkowych nie jest więc zobowiązana do poboru podatku u źródła Polsce (niezależnie od postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.