Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-735/14-4/JK
z 24 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 24 września 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 27 listopada 2014 r. (data nadania 27 listopada 2014 r., data wpłwyu 1 grudnia 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 20 listopada 2014 r. Nr IPPB4/415-735/14-2/JK (data nadania 20 listopada 2014 r., data doręczenia 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczących sprzedaży praw i roszczeń nabytych w spadku po zmarłym mężu,
  

• prawidłowe – w pozostałej części.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 listopada 2014 r. Nr IPPB4/415-735/14-2/JK (data nadania 20 listopada 2014 r., data doręczenia 24 listopada 2014 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 27 listopada 2014 r. (data nadania 27 listopada 2014 r., data wpłwu 1 grudnia 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 10 marca 1987 r. na podstawie umowy darowizny nabyła wynoszący 1/2 udział we współwłasności nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę Nr 687 o obszarze 970 m². W dniu 21 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni razem z siostrą – współwłaścicielką ww. nieruchomości (właścicielka udziału wynoszącego również 1/2) – dokonały nieodpłatnego zniesienia współwłasności ww. nieruchomości w ten sposób, że bez żadnych dopłat:

• siostra otrzymała na wyłączną własność – zabudowaną działkę Nr 687/2 (budynek mieszkalny w zabudowie bliźniaczej z 1987 r. o powierzchni użytkowej 110,00 m² oraz komórka murowana o powierzchni zabudowy 71 m²) o obszarze 488 m² o wartości 250.000,00 zł.

• Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność – zabudowaną działkę Nr 687/1 (budynek mieszkalny w zabudowie bliźniaczej z 1987 r. o powierzchni użytkowej 110,00 m²) o obszarze 471 m² o wartości 150.000,00 zł.
  
  
  

W tym miejscu wskazać należy, że wspólnym kosztem i staraniem Wnioskodawczyni i Jej męża na terenie obecnej działki Nr 687/1 (zwana dalej również „Nieruchomością”) w 1987 r. wybudowano budynek mieszkalny w zabudowie bliźniaczej o powierzchni użytkowej 110,00 m². Mąż Wnioskodawczyni zmarł 2 lipca 2000 r., a spadek po nim nabyli: Wnioskodawczyni w części 1/4 oraz troje dzieci po 1/4 części każde (prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego ., I Wydział Cywilny, z dnia 18 października 2004 r., ) Na skutek działu ww. spadku dokonanego aktem notarialnym z dnia 21 stycznia 2014 r. prawa i roszczenia do 1/2 części budynku mieszkalnego posadowionego na Nieruchomości o łącznej wartości 50.000 zł nabyła Wnioskodawczyni bez żadnych dopłat. Wnioskodawczyni w dniu 23 kwietnia 2014 r. sprzedała zabudowaną nieruchomość gruntową obejmującą działkę oznaczoną w ewidencji gruntów pod Nr 687/1 o pow. 471 m² za cenę 180.000 zł. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu z dnia 27 listopada 2014 r. (data nadania 27 listopada 2014 r., data wpływu 1 grudnia 2014 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, że udział we współwłasności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę Nr 687 stanowił Jej majątek osobisty. Udział we współwłasności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę Nr 687 nie został wniesiony do majątku wspólnego małżonków poprzez umowę rozszerzenia wspólności majątkowej. Wartość nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności wynosiła 150.000 zł i mieściła się w udziale Wnioskodawczyni, który nabyła na podstawie umowy darowizny w 1987 r. (udział Wnioskodawczyni w nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę Nr 687 wynosił 1/2, a łączna wartość całej ww. nieruchomości bezpośrednio przed dokonaniem podziału wynosił 400.000 zł).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w wyżej przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości w dniu 23 kwietnia 2014 r.?
   
2. W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie Nr 1, od jakiej części dochodu uzyskanego w związku ze sprzedażą nieruchomości należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w związku ze sprzedażą nieruchomości dokonaną w dniu 23 kwietnia 2014 r. Przychód ze sprzedaży nieruchomości powstaje wówczas, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W przedmiotowym stanie faktycznym nabycie nastąpiło w dniu 10 marca 1987 r. na podstawie umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego i w związku z tym okres 5 lat upłynął 31 grudnia 1992 r.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością, a zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat (tak m.in. wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 984/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 1133/13).

W wyniku dokonanego w dniu 21 stycznia 2014 r. zniesienia współwłasności oraz podziału nieruchomości nabytej na podstawie ww. aktu notarialnego Wnioskodawczyni nabyła własność zabudowanej działki Nr 687/1 bez dodatkowych spłat i dopłat. W związku z tym, że działka, o której mowa powyżej jest mniejsza i ma niższą wartość (471 m², wartość 150.000,00 zł) niż działka Nr 687/2, którą w wyniku zniesienia współwłasności oraz podziału nieruchomości nabyła druga współwłaścicielka (488 m², wartość 250.000,00 zł) wartość otrzymanej przez Wnioskodawczynię działki mieści się w wysokości jej udziału w pierwotnej nieruchomości. Mając na względzie powyższe należy uznać, że podział fizyczny nabytej na podstawie umowy darowizny działki nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego Wnioskodawczyni, a w związku z tym, że w wyniku zniesienia współwłasności udział Wnioskodawczyni nie powiększył się w stosunku do pierwotnego nabycia ww. części nieruchomości, zdaniem Wnioskodawczyni za dzień nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinno się przyjąć datę otrzymania darowizny, tj. 10 marca 1987 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, sprzedaż ta nie jest źródłem przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 10 marca 1987 r. Wnioskodawczyni nabyła w darowiźnie wynoszący 1/2 udział we współwłasności nieruchomości gruntowej. Udział we współwłasności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę Nr 687 stanowił Jej majątek osobisty. W tym miejscu wskazano, że wspólnym kosztem i staraniem Wnioskodawczyni i Jej małżonka w 1987 r. wybudowano budynek mieszkalny w zabudowie bliźniaczej. Mąż zmarł 2 lipca 2000 r., a spadek po nim nabyli: Wnioskodawczyni (żona) w części 1/4 oraz troje dzieci po 1/4 części każde. Na skutek działu ww. spadku dokonanego aktem notarialnym z dnia 21 stycznia 2014 r. prawa i roszczenia do 1/2 części budynku mieszkalnego posadowionego na Nieruchomości o łącznej wartości 50.000 zł nabyła Wnioskodawczyni bez żadnych dopłat. Ponadto, w dniu 21 stycznia 2014 r. zostało dokonane nieodpłatne zniesienie współwłasności bez żadnych dopłat, w ten sposób, że:

• siostra otrzymała na wyłączną własność – zabudowaną działkę Nr 687/2 (budynek mieszkalny w zabudowie bliźniaczej z 1987 r. o powierzchni użytkowej 110,00 m² oraz komórka murowana o powierzchni zabudowy 71 m²) o obszarze 488 m² o wartości 250.000,00 zł.

• Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność – zabudowaną działkę Nr 687/1 (budynek mieszkalny w zabudowie bliźniaczej z 1987 r. o powierzchni użytkowej 110,00 m²) o obszarze 471 m² o wartości 150.000,00 zł.
  
  
  

Wartość nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale Wnioskodawczyni, który nabyła na podstawie umowy darowizny w 1987 r. Wnioskodawczyni w dniu 23 kwietnia 2014 r. sprzedała zabudowaną nieruchomość gruntową obejmującą działkę oznaczoną w ewidencji gruntów pod Nr 687/1 o pow. 471 m² za cenę 180.000 zł. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 powołanej wyżej ustawy Kodeks cywilny – współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Zgodnie z art. 210 Kodeksu – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności nieruchomości jest podział rzeczy wspólnej, o którym mowa w art. 211 Kodeksu cywilnego. W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby nie ulega powiększeniu, zniesienie współwłasności nie może być traktowane w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (w tym przypadku nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej nieruchomości przekracza udział we współwłasności, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział we współwłasności, należy przyjąć dzień, w którym dokonano zniesienia współwłasności. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonano bez spłat i dopłat.

W rozpatrywanej sprawie, czynność prawna mająca na celu zniesienie współwłasności działek pomiędzy Wnioskodawczynią i pozostałą współwłaścicielką nie stanowi dla Wnioskodawczyni nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wskazano w stanie faktycznym, wartość nieruchomości nabytej w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale Wnioskodawczyni, który nabyła na podstawie umowy darowizny w 1987 r.

Powyższe oznacza, że upłynął już pięcioletni okres, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem odpłatne zbycie nieruchomości nabytej w darowiźnie nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże nie może ulec pominięciu fakt, że sprzedana nieruchomość była zabudowana budynkiem mieszkalnym wybudowanym w 1987 r. przez Wnioskodawczynię oraz Jej małżonka. Udział we współwłasności nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę Nr 687 stanowił Jej majątek osobisty. Małżonek zmarł w dniu 2 lipca 2000 r. W wyniku spadku po mężu zmarłym 2 lipca 2000 r., Wnioskodawczyni nabyła udział 1/4 części spadku.

Tymczasem zauważyć należy, że zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Tak więc biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że nie można dokonać sprzedaży tylko budynku, bez sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Jak zostało wskazane wyżej, w przypadku wybudowania budynku na gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Bezspornym jest, że własność nieruchomości, a więc gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym należała wyłącznie do Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy). Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich. Co do zasady zatem, przedmioty nabyte w spadku, bądź darowiźnie stanowią majątek odrębny małżonka.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności.

W niniejszej sprawie spadkodawcą, po którym Wnioskodawczyni dziedziczyła był Jej mąż. Przy czym istotne jest, że udział w nieruchomości gruntowej, był wyłączną własnością Wnioskodawczyni, który nabyła w wyniku umowy darowizny. W trakcie trwania małżeństwa, wspólnie z Wnioskodawczynią mąż wybudował budynek mieszkalny na gruncie będącym odrębnym majątkiem Wnioskodawczyni. Powyższe oznacza, że właścicielem zabudowanej nieruchomości jest wyłącznie Wnioskodawczyni. Zgodnie bowiem z zasadą obowiązującą w prawie cywilnym, własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki trwale z gruntem związane. Z uwagi jednak na fakt, że nakłady na budowę budynku wznoszonego na gruncie należącym wyłącznie do Wnioskodawczyni małżonkowie ponosili wspólnie, Sąd dokonał w dniu 21 stycznia 2014 r. działu spadku po mężu. Na skutek działu dokonanego aktem notarialnym z dnia 21 stycznia 2014 r. prawa i roszczenia do 1/2 części budynku mieszkalnego posadowionego na Nieruchomości o łącznej wartości 50.000 zł nabyła Wnioskodawczyni bez żadnych dopłat. W skutek tak dokonanego działu spadku Wnioskodawczyni nabyła 1/2 udziału w prawach i roszczeniach do 1/2 części budynku posadowionego na nieruchomości.

Prawa i roszczenia do budynku mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu „nieruchomości” o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a środków z ich sprzedaży nie można uznać za przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, że czym innym jest nabycie nieruchomości, a następnie jej sprzedaż wraz z budynkami trwale związanymi z tym gruntem, a czym innym jest nabycie nakładów poczynionych na nieruchomości, które nie stanowią rzeczy, czy też nieruchomości w świetle przepisów prawa cywilnego. Mąż Wnioskodawczyni nie był współwłaścicielem gruntu, na którym wznoszono budynek. Poczynione przez niego nakłady nie łączyły się tym samym z prawem własności gruntu tworząc jedną nieruchomość, tak jak nakłady poczynione przez Wnioskodawczynię. Przedmiotem nabycia w 2000 r. w spadku po mężu oraz w 2014 r. w dziale spadku nie był tym samym udział w nieruchomości, do którego sprzedaży ma zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz wyłącznie nakład na grunt, do którego ten przepis się nie stosuje. Wobec powyższego do wartości nakładów jakie Wnioskodawczyni nabyła w spadku po mężu nie znajdzie zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy.

W stosunku do skutków podatkowych odpłatnego zbycia praw i roszczeń do 1/2 części budynku (nakładów odziedziczonych w spadku po mężu i nabytych w dziale spadku poczynionych na nieruchomości), tut. organ zauważa, że w myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do powyższego źródłem przychodu dla Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 będzie odpłatne zbycie prawa majątkowego czyli nakładów odziedziczonych po mężu na działce Nr 687.

Zgodnie bowiem z art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw od topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych, wyjaśniając je odwołać się należy do poglądów doktryny prawa.

Przez prawa te należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są bowiem z interesem ekonomicznym danego podmiotu. W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe – to zatem najogólniej rzecz biorąc prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem.

Do praw majątkowych zalicza się zatem m.in. następujące prawa:

• rzeczowe (prawo własności, prawo wieczystego użytkowania, ograniczone prawa rzeczowe);
  

• obligacyjne (np. wynikające z umowy najmu, dzierżawy czy rachunku bankowego);
  

• na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym (np. prawa autorskie czy własności przemysłowej);
  

• rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawa spadkowe związane ze spadkiem, zachowkiem i zapisem);
  

• wynikające ze stosunku prawnopodatkowego, a związane np. z prawem do nadpłaty i oprocentowania jak za zaległości podatkowe, prawo do odszkodowania za wadliwe czynności organu podatkowego.
  
  
  

Wyliczenie zawarte w przepisie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu, nie ma charakteru wyczerpującego, o czym świadczy posłużenie się przez ustawodawcę terminem „w szczególności”. Skoro zatem katalog przychodów z praw majątkowych ma charakter otwarty, to uprawnionym jest zaliczenie do niego także innych praw majątkowych, literalnie nie wymienionych w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Osiąganie dochodów z praw majątkowych może mieć charakter stały w przypadku np. dzierżawy tych praw albo jednorazowy w przypadku ich sprzedaży (zbycia). Te ostatnie stany faktyczne, co do zasady w konstrukcji prawnej każdego współczesnego podatku dochodowego, podlegają opodatkowaniu globalnym podatkiem dochodowym.

Tym samym, mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży udziału w prawach i roszczeniach nabytych w drodze spadku po mężu w postaci poczynionych przez niego nakładów na nieruchomości Nr 687, uzyska przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z pozostałymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i są opodatkowane na zasadach ogólnych według skali podatkowej uwzględniając koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie poniosła jednak kosztów na nabycie nakładów po mężu, gdyż nakłady te odziedziczyła. Zeznanie roczne, w którym należy wykazać dochody (przychody pomniejszone o koszty uzyskania przychodów) należy złożyć w urzędzie skarbowym do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym uzyskano dochód (art. 45 ust. 1 ww. ustawy).

Podsumowując, należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży w 2014 r. nieruchomości nabytej w wyniku darowizny w 1987 r. nie będzie stanowił źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu. Od tej części Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast przychód jaki Wnioskodawczyni uzyskała w 2014 r. ze sprzedaży 1/2 udziału w prawach i roszczeniach (nakłady) nabytych w spadku i w dziale spadku będzie stanowić źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nakłady nie stanowią bowiem nieruchomości, bądź udziału w niej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków Sądu wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane orzeczenia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu
na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.