INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2012 r. (data wpływu 25.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 marca 2012 r. o dodatkową opłatę, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem wyrobów drewnianej architektury ogrodowej. Podstawowym surowcem zużywanym do produkcji jest drewno, dostarczane ciężkim transportem samochodowym do zakładów produkcyjnych mieszczących się na terenie województwa, skąd pojazdami typu TIR dostarczane są do klientów, w 90% do krajów UE. Między zakładami produkcyjnymi odbywa się także transport półproduktów. Produkcja prowadzona jest w kilku zakładach, (…). Do zakładu prowadzi droga powiatowa, która na mocy uchwały Rady Powiatu znalazła się w planach modernizacji na lata 2012 - 2014.

Realizacja zadania Powiatu o nazwie: „Modernizacja odcinka drogi powiatowej …”, obejmuje dwa etapy prac:

Etap I – modernizacja drogi przy uwzględnieniu planowego obciążenia i natężenia ruchu,
Etap II – budowa chodnika.

W dniu 28 listopada 2011 r. Spółka zawarła umowę o współpracy z Powiatem – inwestorem – w zakresie modernizacji drogi powiatowej.

Zgodnie z umową, Wnioskodawca jako finansujący zobowiązał się do:

1. sfinansowania wykonania dokumentacji techniczno projektowej niezbędnej do realizacji modernizacji Etap I,
2. partycypowania w kosztach modernizacji – Etap I do określonej kwoty.

Na podstawie umowy zawartej pomiędzy wykonawcą dokumentacji techniczno - projektowej, a Spółką oraz Powiatem, wykonawca wystawi fakturę VAT na Spółkę, natomiast własność, jak i autorskie prawa majątkowe do dokumentacji zostaną przeniesione bezpośrednio przez wykonawcę na rzecz Powiatu – pkt 1.

Na podstawie umowy zawartej z inwestorem (Powiatem) i wykonawcą modernizacji – Etap I, wykonawca wystawia na Wnioskodawcę fakturę VAT na kwotę, do jakiej partycypuje on w przedsięwzięciu – pkt 2.

Ponadto z umowy wynika, iż Wnioskodawca jako finansujący nie nabywa jakichkolwiek praw rzeczowych czy obligacyjnych do modernizowanej drogi, a jego udział w całej inwestycji ogranicza się do zapewnienia częściowego finansowania inwestycji i kontroli terminów jej wykonania. Płatność jest bowiem uzależniona od terminów wykonania. Spółka nie jest także związana umową dzierżawy, najmu czy użyczenia drogi.

Modernizacja drogi jest niezbędna ze względu na jej zły stan techniczny i małą przepustowość. Ogranicza to wykorzystanie wszystkich mocy produkcyjnych zakładu oraz uniemożliwia jego rozbudowę. Wnioskodawca szacuje, iż wraz ze wzrostem sprzedaży nastąpi wzrost ruchu dobowego do zakładu na około 100 tirów dziennie w okresie do 10 lat. Ponadto, zakład będzie mógł być wykorzystywany w pełniejszym zakresie, jak również stanie się możliwa jego rozbudowa. Spółka jest podatnikiem podatku VAT i CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka może zaliczyć wydatki na modernizację drogi jako koszt podatkowy w dacie poniesienia kosztu...

Zdaniem Wnioskodawcy, może On zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na modernizację drogi w dacie poniesienia kosztu.

W oparciu o pismo Ministerstwa Finansów z dnia 14.07.2006 r. poniesionych wydatków na modernizację drogi Spółka nie może zakwalifikować jako nakładów inwestycyjnych na obce środki trwałe, a tym samym amortyzować w czasie, z uwagi na brak jakichkolwiek praw do modernizowanej drogi.

Należy uznać je za koszt podatkowy, ze względu na spełnienie podstawowego warunku wynikającego z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie wykazania związku pomiędzy poniesionymi wydatkami a osiąganym przychodem.

Zakupy związane z modernizacją drogi mają na celu utrzymanie, a nawet zwiększenie produkcji, a tym samym, utrzymywaniem źródła przychodów, jakim jest zakład oraz osiąganiem coraz wyższych przychodów opodatkowanych zarówno podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak i podatkiem VAT.

Ponadto, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka uważa, że w/w wymienione wydatki jako koszt pośredni są potrącalne w dacie ich poniesienia, czyli stanowią koszt podatkowy w dacie zaksięgowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, za środki trwałe podlegające amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 16c, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

  - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 16a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie (polegające na przebudowie, rozbudowie), rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej, a niestanowiącego jego własności. Powyższe dotyczy środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka, będąca producentem wyrobów drewnianej architektury ogrodowej, w dniu 28 listopada 2011 r. zawarła umowę o współpracy z Powiatem – inwestorem w zakresie modernizacji drogi powiatowej, która prowadzi do jednego z Jej zakładów produkcyjnych .

Zgodnie z umową, Wnioskodawca jako finansujący zobowiązał się do:

1. sfinansowania wykonania dokumentacji techniczno projektowej niezbędnej do realizacji modernizacji Etap I,
2. partycypowania w kosztach modernizacji – Etap I do określonej kwoty.

Z umowy wynika, iż Wnioskodawca jako finansujący nie nabywa jakichkolwiek praw rzeczowych czy obligacyjnych do modernizowanej drogi, a jego udział w całej inwestycji ogranicza się do zapewnienia częściowego finansowania inwestycji i kontroli terminów jej wykonania. Płatność jest bowiem uzależniona od terminów wykonania. Spółka nie jest także związana umową dzierżawy, najmu czy użyczenia drogi.

Modernizacja drogi jest niezbędna ze względu na jej zły stan techniczny i małą przepustowość. Ogranicza to wykorzystanie wszystkich mocy produkcyjnych zakładu Spółki oraz uniemożliwia jego rozbudowę. Wnioskodawca szacuje, iż wraz ze wzrostem sprzedaży nastąpi wzrost ruchu dobowego do tego zakładu na około 100 tirów dziennie w okresie do 10 lat. Ponadto, zakład będzie mógł być wykorzystywany w pełniejszym zakresie, jak również stanie się możliwa jego rozbudowa.

Z uwagi na powyższe, wydatki ponoszone przez Spółkę na modernizację drogi powiatowej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym, nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Przedmiotowe wydatki należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, bowiem nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, lecz ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, wskazany został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę na modernizację drogi stanowią, w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.