Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-138/15/MMa
z 29 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2015 r. (data otrzymania 29 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 31 marca 2015 r. oraz 10 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału 60/64 w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału 60/64 w nieruchomości.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 25 marca 2015 r. Znak: IBPP1/4511-138/15/MMa; IBPBII/1/4515-18/15/MCZ; IBPBII/1/4514-35/15/MCZ, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 31 marca 2015 r. oraz 10 kwietnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 10 grudnia 2014 r. Wnioskodawca zbył w drodze sprzedaży cały swój udział wynoszący 60/64 w nieruchomości zabudowanej kamienicą, której był współwłaścicielem.

Pierwotnie cała nieruchomość należała do dziadków Wnioskodawcy, J.G. i A.G., którzy zmarli: A.G. w 1942 r., a J.G. w 1960 r. Na podstawie dziedziczenia testamentowego udziały w tej nieruchomości nabyli ich synowie, E. – ojciec Wnioskodawcy w wysokości 48/64, J. w wysokości 8/64 oraz M.G. 8/64 (po uwzględnieniu sprostowania Wnioskodawcy).

Wnioskodawca wyjaśnia, że jego kuzynostwo J.S.D. i P.G., posiadający 5/64 udziałów w nieruchomości, po 1/64 tych udziałów nabyło w drodze spadku po swoim wuju M.G. posiadającym po swoim ojcu A.G. udział 8/64 części nieruchomości. Natomiast udziały po 4/64 kuzynostwo nabyło w drodze spadku po swoich rodzicach J.G. i F.N.G. na podstawie postanowienia sądu z 20 listopada 2012 r., zgodnie z którym spadek po zmarłym w 1968 r. ojcu J.G. (bracie ojca Wnioskodawcy), który posiadał 8/64 udziałów nieruchomości zabudowanej kamienicą na podstawie dziedziczenia ustawowego nabyli jego żona F.N.G. oraz ich dzieci: J.S.D. i P.G. po 1/3 każdy. Spadek po zmarłej w 2003 r. F.N.G. nabyły jej dzieci, J.S.D. i P.G. Zatem na podstawie tego postanowienia sądu J.S.D. i P.G. ostatecznie nabyli prawo do udziałów w tej nieruchomości po 5/64 każdy.

Również Wnioskodawca oraz jego brat P. nabyli w drodze spadku po ich wuju M.G. po 1/64 tych udziałów. Tak więc Wnioskodawca, jego brat oraz kuzynostwo po 1/64 odziedziczyli udziały po tym samym spadkodawcy, którym był ich wuj M.G. Dopiero pozostały udział 30/64 Wnioskodawca nabył po swoich rodzicach. Brat Wnioskodawcy P. po rodzicach nabył 18/64. Doszło do tego w ten sposób, że po śmierci ojca Wnioskodawcy na podstawie testamentu cały posiadany przez niego udział (48/64) odziedziczyła matka Wnioskodawcy, która zmarła w 1997 r. Na podstawie pozostawionego przez nią testamentu Wnioskodawca odziedziczył po niej udział wynoszący 30/64 w opisywanej nieruchomości. Pozostałe 18/64 przypadło na podstawie tego testamentu bratu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca do 26 listopada 2013 r. był współwłaścicielem w częściach ułamkowych majątku po A.G. i J.G. Udział wynosił 30/64. Brat Wnioskodawcy posiadał udział 18/64 w tym majątku. Kuzynostwo Wnioskodawcy J.S.D. i P.G. posiadali po 5/64 udziałów w tej nieruchomości a D. i M.B. udział po 2/64.

Postanowieniem z 27 listopada 2013 r. sąd rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego A.G. i J.G. oraz działu spadku po A.G. i J.G. bez jakichkolwiek wzajemnych spłat, w ten sposób, że przyznał Wnioskodawcy w prawie własności tej nieruchomości udział wynoszący 60/64 części, które to 10 grudnia 2014 r. Wnioskodawca zbył w drodze sprzedaży.

Nabycie przez Wnioskodawcę udziału 60/64 w nieruchomości nastąpiło również na tej rozprawie sądowej toczącej się z jego wniosku o dział spadku po A.G. i J.G. – pierwotnych współwłaścicielach tej nieruchomości zmarłych odpowiednio w 1940 r. i 1960 r.

Z prawomocnego postanowienia sądu rejonowego z 27 listopada 2013 r. wynika, że udział 29/64 w nieruchomości, której dotyczył wniosek Wnioskodawca nabył wyłącznie w drodze działu spadku. W postanowieniu tym sąd na wniosek Wnioskodawcy przy udziale i za zgodą wszystkich zainteresowanych osób dokonał podziału i działu majątku wspólnego pierwotnych jego właścicieli – A.G. i J.G. Skoro zatem sąd rejonowy na rozprawie toczącej się o dział spadku na podstawie obowiązujących przepisów Kodeksu cywilnego dokonał podziału majątku wspólnego A.G. i J.G. oraz działu spadku po tych osobach w ten sposób, że przyznał Wnioskodawcy w prawie własności nieruchomości udział wynoszący 60/64 części, to należy uznać, że udział w wysokości 29/64 nieruchomości został nabyty przez Wnioskodawcę jedynie w wyniku działu spadku a nie w części w wyniku działu spadku i w części w wyniku zniesienia współwłasności.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy należy przyjąć, że 60/64 udziału w tej nieruchomości Wnioskodawca nabył w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 1997 r. w momencie nabycia spadku, tj. w momencie śmierci jego matki, czy też, że część udziałów (31/64) nabył w 1997 r. a pozostałą część udziałów, tj. 29/64 w dniu uprawomocnienia się postanowienia sądu o dziale spadku tj. 27 listopada 2013 r. a tym samym czy dochód ze sprzedaży 10 grudnia 2014 r. udziałów 60/64 w nieruchomości podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym z uwagi, że od końca 1997 r. w którym nabył prawo do spadku do dnia sprzedaży minęło 5 lat czy też zwolniony od podatku dochodowego będzie tylko dochód ze sprzedaży udziałów 31/64 a ze sprzedaży 29/64 będzie podlegał opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż przez niego 60/64 udziału w nieruchomości jest zwolniona od podatku dochodowego z uwagi na to, że od momentu nabycia tych udziałów do chwili ich sprzedaży upłynęło więcej niż 5 lat.

Nabycie dodatkowych udziałów w nieruchomości w drodze działu spadku mieści się w pojęciu nabycia w drodze spadku.

Bez znaczenia jest fakt, że pierwotnie na skutek nabycia spadku Wnioskodawca posiadał 31/64 udziału w nieruchomości a pozostałe 29/64 przypadło mu w udziale w wyniku działu spadku, który miał miejsce przed upływem owych pięciu lat.

Za stwierdzenie nabycia spadku uważa się potwierdzenie nabycia praw do spadku, jako całości. Celem wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku jest ustalenie kręgu osób dziedziczących po zmarłym (spadkobierców) oraz udziałów poszczególnych spadkobierców w całości spadku. Nabycie spadku, jako całości praw i obowiązków majątkowych zmarłego o charakterze cywilnoprawnym, ma miejsce z chwilą otwarcia spadku (art. 922 Kodeksu cywilnego). Dział spadku jest czynnością wtórną do nabycia spadku – bez nabycia spadku nie można dokonać jego działu. Udział w spadku nie jest tożsamy z udziałem w nieruchomości. W odniesieniu do działu spadku nie można mówić o nabyciu części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców. Nie można uznać, że nabyty w wyniku działu spadku udział w nieruchomości ponad udział Wnioskodawcy w nieruchomości nabyty uprzednio w spadku, otrzymał od innych spadkobierców, a nie od spadkodawcy. Datą nabycia udziałów w drodze działu spadku ponad udział spadkowy jest data nabycia spadku.

Sprzedaż udziałów w nieruchomości po upływie pięciu lat od nabycia spadku, który nie jest równoznaczny z dokonaniem działu spadku, jest wolna od podatku dochodowego.

W związku z tym cały przychód uzyskany ze sprzedaży części nieruchomości otrzymanej również w wyniku działu spadku jest zwolniony z podatku dochodowego.

Swoje stanowisko Wnioskodawca w tej sprawie opiera na uzasadnieniach do wyroków Naczelnego Sadu Administracyjnego wydanych w podobnych sytuacjach m.in. wyrok z 13 września 2011 sygn. akt II FSK 500/10; wyrok z 8 lutego 2007 r. sygn. akt II FSK 187/06; wyrok z 12 października 2004 r. sygn. akt FSK 476/04; wyrok z 5 grudnia 2008 r. sygn. akt II FSK 1276/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału 60/64 w nieruchomości. Ocena stanowiska w podatku od spadków i darowizn oraz w podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 10 grudnia 2014 r. sprzedał udział 60/64 w nieruchomości zabudowanej kamienicą. Wnioskodawca wskazał, że na ww. udziały składał się udział 30/64 jaki otrzymał w spadku po matce zmarłej w 1997 r., udział 1/64 otrzymany w spadku po wuju M. G. jak również udziały, które otrzymał na mocy postanowienia z 27 listopada 2013 r. o podział majątku wspólnego A.G. i J.G. oraz dział spadku po A.G. i J.G., na które składał się udział 19/64 jaki do daty działu spadku posiadał brat Wnioskodawcy P. oraz udziały jakie do daty działu spadku posiadali dwaj kuzyni Wnioskodawcy tj. J.S.D. i P.G. w wielkości każdy po 5/64. Wnioskodawca wskazał, że nie było wzajemnych spłat i dopłat.

Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego − spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Stosownie do art. 924 i 925 ww. ustawy − spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom na wyłączną własność lub współwłasność. Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Pamiętać jednak należy, że w dziale spadku po danym spadkodawcy można nabyć wyłącznie te składniki majątku, które należały do masy spadkowej po tym spadkodawcy. W dziale spadku po tym spadkodawcy nabyć te składniki może wyłącznie spadkobierca tego spadkodawcy. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości w drodze działu spadku w części przekraczającej udział spadkowy (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem i stan jej majątku osobistego.

Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów o wartości przekraczającej wartość pierwotnego udziału spadkowego stanowi nabycie w drodze działu spadku.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych np. aktualny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym sąd stwierdził, że „(…) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie – moment działu spadku”. Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest również stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu najnowszego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 2836/12 „ (…) ponieważ w wyniku działu spadku nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy, w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, czynność taka nie może być utożsamiana z nabyciem nieruchomości (udziału w nieruchomości) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”. A contrario jeśli w opisanej sprawie doszłoby do przyrostu mienia spadkobiercy w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, czynność taka byłaby utożsamiana z nabyciem nieruchomości (udziału w nieruchomości) w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że nie do zaakceptowania jest pogląd Wnioskodawcy, że do nabycia udziału 60/64 doszło w 1997 r. w dacie śmierci matki, gdyż pogląd ten całkowicie nie przystaje do przepisów obowiązującego prawa i wyprowadzony został z treści postanowienia sądu z 27 listopada 2013 r., która w ogóle nie daje Wnioskodawcy takiej podstawy.

Przedmiotem rzeczonego postanowienia był podział majątku wspólnego A.G. i J.G. oraz dział spadku po A.G. i J.G. Sąd orzekał w takim zakresie w jakim wniosek złożył Wnioskodawca. A.G. i J.G. byli dziadkami Wnioskodawcy i jego brata P. oraz dziadkami J.S.D i P.G. Byli także pierwotnymi właścicielami nieruchomości, której dotyczyło postepowanie. Nie byli jednak w żadnym wypadku spadkodawcami, po których każda z wymienionych osób dziedziczyła. I z postanowienia sądu nie wynikają twierdzenia przeciwne. W postępowaniu przed sądem udział musieli wziąć wszyscy współwłaściciele nieruchomości, ale to nie czyni z nich spadkobierców po A.G i J.G. Sąd pominął rodziców Wnioskodawcy i rodziców kuzynów najwyraźniej z tego powodu, że nie żyli w chwili kiedy toczyło się postępowanie co bynajmniej nie oznacza, że kwestionował sposób dziedziczenia po nich. Odniósł się jedynie do żyjących współwłaścicieli i ich udziałów w nieruchomości. Ale żyjący współwłaściciele udziały dziedziczyli po różnych osobach. I żaden z nich nie dziedziczył po A.G. i J.G., którzy byli najbliższymi wspólnymi przodkami dla Wnioskodawcy, jego brata i kuzynów. Wnioskodawca dziedziczył po matce i po wuju, zatem w spadku mógł nabyć udziały tylko w ich masach spadkowych. Nie może nabyć w spadku niczego osoba, która nie jest spadkobiercą spadkodawcy. Nie może też nabyć w spadku niczego, co nie należało do masy spadkowej po tym spadkodawcy, po którym dziedziczyła. To samo dotyczy działu spadku. Są to dwie najbardziej oczywiste reguły jakie można wyprowadzić z przepisów obowiązującego prawa i uzupełnienie Wnioskodawcy wskazuje, że treść postanowienia sądu z 27 listopada 2013 r. nie jest sprzeczna z tymi regułami. To Wnioskodawca wyprowadza z niego błędne wnioski. Sąd orzekał o dziale spadku, gdyż nieruchomość była masą spadkową po dziadkach dla kolejnych pokoleń spadkobierców – na końcu dla tych żyjących, którzy chcieli uprościć jej strukturę własnościową. Sąd w żaden sposób nie ingerował jednak w strukturę dziedziczenia. Sąd dokonał działu spadku po dziadkach Wnioskodawcy w ten sposób, że udział 60/64 przyznał Wnioskodawcy, ale bynajmniej nie oznacza to, że z dziedziczenia po dziadkach wykluczył rodziców Wnioskodawcy lub że Wnioskodawcę uznał za spadkobiercę dziadków. Wnioskodawca mógł uczestniczyć w tym postępowaniu dlatego, że posiadał udziały w nieruchomości nabyte w spadku po matce i po wuju. Tym samym błędne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że udział 60/64 nabył w 1997 r. w dacie śmierci matki, gdyż matka nigdy nawet nie miała prawa do tego udziału.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że nabycia udziału 60/64 w nieruchomości zabudowanej kamienicą Wnioskodawca dokonał w różny sposób i w różnych datach, tj.:

• w spadku po matce zmarłej w 1997 r. w udziale 30/64,
• w spadku po wuju w udziale 1/64,
• w dacie wydania postanowienia o podział majątku wspólnego A.G. i J.G. oraz dział spadku po A.G. i J.G. tj. 27 listopada 2013 r. w udziale 19/64, który otrzymał od brata i w udziale 5/64, który otrzymał od kuzyna J.S.D. oraz w udziale 5/64, który otrzymał od kuzyna P.G.
  
  

Tym samym stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca cały posiadany przez siebie udział 60/64 zbył 10 grudnia 2014 r. to tylko ta cześć ceny sprzedaży przypadająca na udział nabyty w spadku przed 1 stycznia 2009 r. nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zatem bez wątpienia ta część ceny sprzedaży jaka proporcjonalnie przypada na udział nabyty w spadku po matce (30/64) nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu zaznaczyć należy, że Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że w spadku nabył również udział 1/64 po swoim wuju M.G. nie napisał jednak, kiedy zmarł wuj. Tym samym wyjaśnić należy, że jeżeli śmierć wuja nastąpiła przed 1 stycznia 2009 r. to ta część przychodu jaka przypada proporcjonalnie na udział nabyty w spadku po wuju M.G. (1/64) również nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu. Natomiast w sytuacji, gdyby wuj Wnioskodawcy zmarł po 31 stycznia 2008 r. przychód ten w części jaka proporcjonalnie przypada na udział nabyty w spadku po wuju (1/64) będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych bez wątpienia podlegać będzie natomiast ta część ceny sprzedaży, jaka proporcjonalnie przypada na udział nabyty w dacie uprawomocnienia postanowienia o podziale majątku wspólnego po A.G. i J.G. oraz dział spadku po A.G. i J.G. tj. ta część przychodu jaka odpowiada udziałowi nabytemu od brata i kuzynostwa. Skutki podatkowe sprzedaży udziału nabytego po 31 grudnia 2008 r. reguluje ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono bowiem m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego w związku ze sprzedażą, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Pamiętać jednak należy, że jeżeli Wnioskodawca poniósł takie wydatki, to do kosztów odpłatnego zbycia będzie mógł zaliczyć jedynie ich część odpowiadającą udziałowi nabytemu po 31 grudnia 2008 r. Skoro bowiem sprzedaż udziału nabytego w spadku przed 1 stycznia 2009 r. nie jest źródłem przychodu, to nie może generować także kosztów.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W rozpatrywanym przypadku w odniesieniu do udziału w nieruchomości nabytego po 31 grudnia 2008 r., które miało charakter nieodpłatny zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, przychód uzyskany ze sprzedaży 10 grudnia 2014 r. udziału w nieruchomości zabudowanej kamienicą w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1997 r. w spadku po matce w wielkości 30/64 nie będzie podlegał opodatkowaniu z uwagi na upływ pięcioletniego terminu o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również przychód jaki przypada na udział nabyty w spadku po wuju M.G. (1/64) nie będzie podlegał opodatkowaniu pod warunkiem, że nabycia tego udziału Wnioskodawca dokonał przed 1 stycznia 2009 r. – innymi słowy jeżeli śmierć wuja M.G. nastąpiła przed ww. datą. W przeciwnym przypadku przychód ten tak samo jak pozostała część ceny uzyskanej ze sprzedaży udziału w nieruchomości przypadającej na udział 29/64 nabyty na mocy postanowienia z 27 listopada 2013 r. będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30 ww. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż udziału 60/64 nie będzie stanowiła źródła uzyskania przychodu z uwagi na fakt, że sprzedaży tej Wnioskodawca dokonał po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że wyroki te nie stanowią powszechnie obowiązującego źródła prawa, dlatego nie mogą stanowić podstawy orzekania zwłaszcza że znane są orzeczenia sądów, które nie podzielają poglądu prezentowanego w orzeczeniach przywołanych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.