Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-65/15-4/KBr
z 31 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 3 marca 2015 r. (data wpływu 4 marca 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 lutego 2015 r. Nr IPPP2/4512-65/15-2/KBr (data doręczenia 26 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży ciągnika i obowiązku udokumentowania tej transakcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży ciągnika i obowiązku udokumentowania tej transakcji.

Złożony wniosek uzupełniony w dniu 3 marca 2015 r. (data wpływu 4 marca 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 lutego 2015 r. Nr IPPP2/4512-65/15-2/KBr (data doręczenia 26 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadząc gospodarstwo rolne kupił ciągnik rolniczy w 2004 r. na podstawie faktury VAT od Przedsiębiorstwa Handlowo-Produkcyjnego ze stawką podatku VAT ,,0”. Od 2013 roku Wnioskodawca zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. Zainteresowany zakupił wiele nowego sprzętu, w tym nowy ciągnik. Od tego czasu ze starego ciągnika Wnioskodawca korzystał sporadycznie do momentu jego awarii. Z uwagi na to, że obecnie ma nowy bardziej funkcjonalny ciągnik, Wnioskodawca chciałby ten sprzedać.

Pismem z dnia 2 marca 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek i wskazał, że ciągnik był wykorzystywany sporadycznie w okresie od zarejestrowania się jako podatnika podatku VAT, tj. w II kwartale 2013 r. do II kwartału 2014 r. podczas nasilonych prac polowych. Z uwagi na to, że ciągnik uległ awarii i dla Wnioskodawcy nieopłacalny jest jego remont - pozostawienie go w gospodarstwie jest nieracjonalne. Planowana sprzedaż odbędzie się okresie II-III kwartału 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo sprzedać ciągnik osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na podstawie umowy kupna-sprzedaży, tj. bez podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisami art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w którym zakresem zwolnienia przedmiotowego objęto dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca uważa, że może sprzedać ciągnik osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na podstawie umowy kupna-sprzedaży, tj. bez podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza, zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy), uznać należy, że działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 5, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Przez rolnika ryczałtowego rozumie się, rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych (art. 2 pkt 19 ustawy o VAT).

Przez produkty rolne, zgodnie z art. 2 pkt 20 rozumie się, towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Natomiast przez usługi rolnicze, zgodnie z art. 2 pkt 21, rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 3 ustawy o VAT, rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z kolei, w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1-17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1-8 i 15-17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki” (art. 106e ust. 3 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadząc gospodarstwo rolne kupił ciągnik rolniczy w 2004 r. ze stawką podatku VAT ,,0”. Od 2013 roku Wnioskodawca zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. Zainteresowany zakupił wiele nowego sprzętu, w tym nowy ciągnik. Z uwagi na to, że obecnie ma nowy bardziej funkcjonalny ciągnik, Wnioskodawca chciałby ten sprzedać. Ciągnik mający być przedmiotem sprzedaży był wykorzystywany sporadycznie w okresie od zarejestrowania się jako podatnika podatku VAT, tj. w II kwartale 2013 r. do II kwartału 2014 r. podczas nasilonych prac polowych. Z uwagi na to, że ciągnik uległ awarii i dla Wnioskodawcy nieopłacalny jest jego remont - pozostawienie go w gospodarstwie jest nieracjonalne. Planowana sprzedaż odbędzie się okresie II-III kwartału 2015 r.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że planowana dostawa ciągnika rolniczego dokonana zostanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, jako podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy, ciągnik był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży ciągnika rolniczego będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca wykorzystywał ciągnik zarówno do działalności zwolnionej z podatku VAT (przed zarejestrowaniem się jako podatnik podatku VAT), jak i opodatkowanej tym podatkiem (po dokonaniu rezygnacji ze zwolnienia od podatku).

Tym samym nie zostaną spełnione warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji planowana sprzedaż ciągnika będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, stawką podatku w wysokości 23%.

W tym miejscu należy zbadać możliwość zastosowania procedury opodatkowania marżą na podstawie art. 120 pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w tym przepisie.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
   
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
   
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, w sytuacji wypełnienia warunku wynikającego z art. 120 ust. 4 ustawy, tj. nabycia towaru z zamiarem odsprzedaży.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że ciągnik który był wykorzystywany w gospodarstwie rolnym, nie został zakupiony w celu odsprzedaży lecz z przeznaczeniem do wykorzystania w gospodarstwie, a jego sprzedaż podyktowana jest względami ekonomicznymi.

Ponadto, z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie nabył ciągnika od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

Zatem, nie zostały spełnione warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, a więc nie może mieć zastosowania szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych, o której mowa w art. 120 ustawy.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy stwierdzić, że planowana sprzedaż ciągnika dokonana przez Wnioskodawcę, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy i transakcja ta powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.