Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-68/15-4/MP
z 31 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 17 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 marca 2015 r. (doręczone w dniu 10 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu nabycia praw do przyszłych przepływów pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu nabycia praw do przyszłych przepływów pieniężnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką bankową, która w swojej ofercie posiada szereg różnych produktów bankowych świadczonych klientom detalicznym, przedsiębiorcom oraz jednostkom sektora publicznego. Bank (dalej zwany - "Bankiem") zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (Dz. U. Z 2002 r. Nr 72, poz. 655. ze zm. zwanej dalej - "Prawem Bankowym") świadczył za wynagrodzeniem na rzecz klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych szereg usług finansowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 Prawa Bankowego.

Usługi świadczone przez Bank obejmują m.in.: udzielanie kredytów/pożyczek, przyjmowanie lokat, działania inwestycyjne, obrót papierami wartościowymi, obrót wierzytelnościami, pośrednictwo finansowe wszelkiego rodzaju.

W ramach struktury Banku funkcjonuje podmiot zależny (dalej zwany "Spółką"), którego głównym zakresem działalności jest świadczenie na rzecz Banku usług podnajmu powierzchni w posiadanych, dzierżawionych lub wynajmowanych przez Spółkę nieruchomościach, które to powierzchnie są przez Bank wykorzystywane do prowadzonej działalności. Spółka jest podmiotem świadczącym usługi na terytorium Polski i posiada status podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Współpraca pomiędzy Bankiem a Spółką oparta jest o generalną umowę podnajmu (dalej zwana "Umową"). Zgodnie z Umową, Spółka na zlecenie Banku wyszukuje i dostosowuje powierzchnie na potrzeby działalności Banku. Z tytułu tych świadczeń Spółka otrzymuje od Banku wynagrodzenie.

Ze względu na nowe plany rozwojowe, Spółka poszukuje źródeł finansowania umożliwiających bardziej dynamiczny rozwój, co pozwoli Spółce na świadczenie usług pozwalających na zaspokojenie potrzeb rozwojowych Banku i zgodnie z postawionymi przez Bank wymaganiami. Przeprowadzona analiza ekonomiczna wykazała, iż najbardziej efektywnym i korzystnym ekonomicznie rozwiązaniem będzie udzielenie Spółce finansowania poprzez odsprzedaż przez Spółkę na rzecz banku przyszłych praw i przepływów pieniężnych z tytułu zawartej Umowy.

Bank skierował zatem wniosek do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stawki VAT z tytułu wyżej opisanych usług w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 770 ze zm.)

Działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w dniu 5 października 2010 r., wydał interpretację indywidualną na rzecz Banku (sygn. IPPP2/443-481/10-4/RR), w której uznał, że „zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy transakcji polegających na udostępnieniu finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych, świadczone na terytorium Polski na rzecz podatnika VAT jest nieuzasadnione". W związku z powyższym zastosowanie będzie miała stawka podstawowa.

Bank jest również w posiadaniu interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2011 roku (sygnatura IPP2-443-910/10-2/AK, zwaną dalej "Interpretacją"), w której Minister Finansów uznał za prawidłowe stanowisko, że kwota udzielonego finansowania będzie stanowiła faktyczne wynagrodzenie Banku z tytułu świadczonej usługi. Zatem podstawą opodatkowania będzie ta kwota (ustalona przez Strony w umowie), pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 marca 2015 r.:

Czy na podstawie art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług za podstawę opodatkowania należy przyjąć kwotę finansowania płaconą przez Bank Spółce z tytułu nabycia przyszłych wierzytelności i ustaloną przez Strony w umowie ?

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do przeformułowanego pytania i przedstawionego stanu faktycznego, przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 marca 2015 r. :

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - zwana dalej ustawą VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8. ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W przedmiotowej sprawie, opisanej w stanie faktycznym, dochodzi do zdarzenia - zawarcia umowy zobowiązującej do przeniesienia przyszłych przepływów pieniężnych w zamian za udostępnienie finansowania. Dochodzi zatem do przeniesienia wierzytelności przyszłej, która poprzez zawartą umowę jest dostatecznie oznaczona. Nabycie wierzytelności przyszłej, postrzegane jest jako zawarcie umowy nienazwanej, mającej za przedmiot właściwie ekspektatywną wierzytelność. Zakup tzw. ekspektatywy rodzi istotne skutki dla oceny sposobu nabycia wierzytelności. Przede wszystkim z chwilą przekształcenia ekspektatywy w wierzytelność, wierzytelność ta powstaje bezpośrednio w majątku nabywcy (Banku) i może on nią swobodnie rozporządzać.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca udzielił finansowania Spółce. Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie będzie miało miejsce zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia przyszłych przepływów pieniężnych w zamian za udostępnienie finansowania.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z treścią art. 509 § 1 ww. ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Według art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego w przedmiotowej sprawie będzie miało miejsce zawarcie umowy zobowiązującej do przeniesienia przyszłych przepływów pieniężnych w zamian za udostępnienia finansowania. Zatem dochodzi do przeniesienia wierzytelności przyszłej, która poprzez zawartą umowę jest dostatecznie oznaczona. W związku z powyższym mamy tu do czynienia z jedną z kategorii wierzytelności, która to jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego, co do zasady stanowiącym świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy. Świadczona przez Bank usługa stanowiąca zakup wierzytelności nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, bowiem działalność w zakresie obrotu wierzytelnościami jest wyłączona ze zwolnienia od podatku VAT. Na potwierdzenie tego faktu Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, w dniu 5 października 2010 r., wydał interpretację indywidualną na rzecz Banku (sygn. IPPP2/443-481/10-4/RR), w której uznał, że „zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy transakcji polegających na udostępnieniu finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych, świadczonej na terytorium Polski na rzecz podatnika VAT jest nieuzasadnione". W związku z powyższym zastosowanie będzie miała stawka podstawowa.

W tym zakresie można również pomocniczo przytoczyć, że nabycie wierzytelności (w tym również wierzytelności przyszłej) mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego sklasyfikowanych według PKWiU w sekcji J ex (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej. Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. art. 29 ww. ustawy został uchylony przez art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz.U.2013.35) zmieniającej m.in. ustawę. Jednocześnie po uchylonym art. 29 został dodany art. 29a w brzmieniu:

„ Art. 29a. 1. Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze, mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika."

Artykuł ten, podobnie jak wcześniejszy art. 29, określa zasadę ogólną odnoszącą się do podstawy opodatkowania. Zgodnie z Komentarzem VAT Adama Bartosiewicza (LEX, 2014) „w myśl tej zasady ogólnej podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej".

Należy zauważyć, że - w porównaniu do wcześniejszego art. 29 ustawy - komentowany artykuł nie posługuje się już pojęciem obrotu.

Stanowi on o "wszystkim, co stanowi zapłatę [...] z tytułu sprzedaży" i pozwala to stwierdzić, że pojęcie „wszystkiego, co stanowi zapłatę" jest pojęciem szerszym od pojęciu obrotu, który był rozumiany jako całość kwoty należnej.

Natomiast słownik języka polskiego definiuje termin zapłaty jako „uiszczenie należności za coś", „należność za coś", „odpłacenie komuś za coś".

Zapłata jest więc należnością (kwotą należną) za czynność opodatkowaną.

W Komentarzu dla praktyków VAT 2013/2014 K. Judkowiak, H. Lebrand znajdujemy wyjaśnienie „wprowadzenie nowego uregulowania w zakresie ustalania podstawy opodatkowania ma na celu ściślejsze odwzorowanie przepisu art. 73 dyrektywy 2006/112/WE, który przewiduje, iż w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług podstawa opodatkowania co do zasady obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej".

Ze względu na to, iż ustawa VAT nie wskazuje sposobu kalkulacji wynagrodzenia przez kontrahentów, jego kalkulacja może być swobodnie kształtowana z poszanowaniem cywilistycznych zasad swobód umów.

Reasumując, zgodnie z powyższym nie można kwotowo oznaczyć wartości nominalnej przyszłych przepływów pieniężnych, a jedynie kwotę finansowania płaconą przez Bank Spółce z tytułu nabycia przyszłych wierzytelności. Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne w zakresie ustawy VAT na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że kwota za jaką Bank nabędzie prawa do przyszłych przepływów pieniężnych, ustalona w Umowie zawartej między Bankiem a Spółką i zapłacona przez Spółkę będzie stanowiła kwotę należną za udzielenie finansowania. Kwota ta będzie stanowiła faktyczne wynagrodzenie Banku z tytułu świadczonej usługi. W konsekwencji powyższego, w omawianej sytuacji cała kwota wynagrodzenia, uzgodniona przez strony w umowie, będącej podstawą zakupu ekspektatywy (praw) tj. cena - będzie stanowiła zapłatę jaką usługodawca ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, co jednocześnie będzie podstawą opodatkowania z tytułu świadczonej usługi.

W związku z powyższym Strona wnioskuje o wydanie aprobującej odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku Banku z dnia 19 stycznia 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ podatkowy, rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji dokonał oceny prawnej stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego w kontekście zadanego pytania i własnego stanowiska Wnioskodawcy w danej sprawie, sformułowanego ostatecznie w uzupełnieniu tego wniosku z dnia 17 marca 2015 r.

Zadane przez Wnioskodawcę we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. pytanie o treści : „ czy w świetle ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013.35), nastąpi zmiana określenia podstawy opodatkowania VAT w zakresie wskazanej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-910/10-2/AK)?” uniemożliwiało rozpoznanie sprawy oraz wydanie interpretacji indywidualnej na gruncie określonej regulacji podatkowej.

Przedmiotem interpretacji nie może być bowiem ocena innej interpretacji indywidualnej, przy wydaniu której organ podatkowy koncentrował się na stanie faktycznym oraz ocenie prawnej przedstawionej przez stronę we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.